วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1229

หลี่เฉิงตี้ปลดปล่อยปราณมังกรออกมาเก้าสิบเก้าสาย สะเทือนไปทั่วปฐพี ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังที่ไร้คู่ต่อสู้

“โอ้แม่เจ้า ไอ้หนุ่มคนนี้เป็นผู้เเข็งเเกร่งยอดขั้นราชา คราวนี้ข้าถือว่าตายแล้ว”

อมตะชางเหม่ยทําหน้าสิ้นหวัง

ในทํานองเดียวกัน ในใจของเยี่ยชิวก็เกิดความสิ้นหวังด้วย ทักษะของเขาในตอนนี้ แม้แต่ปรมาจารย์ขั้นราชาก็สู้ไม่ไหว ไม่ต้องพูดถึงว่าผู้เเข็งเเกร่งยอดขั้นราชาองค์หนึ่งเลย

ปั้ง!

แขนขวาของหลี่เฉิงตี้ยกขึ้น และหม้อเฉียนคุนทั้งสี่ก็ถูกเขาจับไว้ในฝ่ามืออย่างง่ายดาย

แก่นตาของเยี่ยชิวหดตัวลงอย่างรวดเร็ว

ภายใต้การซ้อนทับของหม้อเฉียนคุนทั้งสี่ ความหนักอย่างน้อยสี่เเสนกิโล แต่หลี่เฉิงตี้ถือมันไว้ในมือด้วยใบหน้าที่ชิวสบาย น่าทึ่งมาก

“ไอ้เด็ก ถ้าอยากห้ามฉันฆ่าคน ต้องบอกว่า นายไร้เดียงสามาก!”

หลี่เฉิงตี้มองไปที่เยี่ยชิวและยิ้มอย่างเย็นชา จากนั้น มือที่ควบคุมอมตะชางเหม่ย ก็ปล่อยมือ แล้วยกขึ้นอีกครั้ง และตบหน้าอมตะชางเหม่ยผ่านอากาศ

ความเร็วของฝ่ามือนี้ช้ามาก แต่มีพลังมหาศาลอยู่ ตอนที่ยื่นฝ่ามือออก บนอากาศจะมีเสียง“พีลีพาลา”ดังขึ้นในอากาศ ซึ่งน่ากลัวมาก

อมตะชางเหม่ยสิ้นหวังอยู่เเล้ว แต่เมื่อเขาเห็นการก็ระทําของหลี่เฉินตี้ ถูกทําจนโกรธ

หลี่เฉิงทําตี้ทําเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าอยากทําให้เขาอับอาย

“ตีคนไม่ตีหน้า เตะคนไม่เตะไข่ ”

“หลี่เฉิงตี้ ไอ้ลูกหมาเกิด ข้าสู้กับนายเเน่ อ้า”

อมตะชางเหม่ยโกรธจัด กดดันพลังร่างกายทั้งหมด สองมือวาดยันต์ไม่หยุด เเล้วมียันต์ปรากฏขึ้นทันที เเล้วพุ่งไปหาหลี่เฉิงตี้

บนฝ่ามือของหลี่เฉิงตี้ มีแสงสีขาวสว่างปรากฏขึ้น ราวกับว่าสึนามิทับลงมา ยันต์ก็แตกสลาย และอมตะชางเหม่ยถูกทุบตีจนพุ่งเลือดออกแล้วล้มลงไป

“นายอ่อนแอเกินไป!”

เสียงของหลี่เฉิงจชตี้เย็นชา และมีในตามีเเสงแวววาวอยู่ ซึ่งน่ากลัวมาก

จากนั้น เขาก็ยื่นมือออกมาคว้าไป เดิมทีอมตะะชางเหม่ยที่ล้มออกไป เข้าใกล้หลี่เฉิงตี้ด้วยร่างกายที่แปลกประหลาด

เมื่อเห็นว่าอมตะชางเหม่ยยิ่งเข้าใกล้หลี่เฉิงตี้เเล้ว ริมฝีปากของหลี่เฉิงตี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าก็ปรากฏขึ้นที่ และเยี่ยชิวก็รีบออกมือ

“หมัดมังกรสังหาร!”

โฮ่ง

พลังของเยี่ยชิวระเบิดออกมาในการต่อสู้ถึงสุดๆ ใช้หมัดสีทองหมัดหนึ่ง เหมือนดวงดาว กระแทกเข้าไปที่หลี่เฉิงตี้

หลี่เฉิงตี้ขว้างมือซ้ายไป ทันใดนั้น หม้อเฉียนคุนทั้งสี่ก็พุ่งเข้าหาเยี่ยชิว

เยี่ยชิวรีบหลบ และในขณะเดียวกันก็เก็บหม้อเฉียนคุนกลับ ในเวลานี้ เสียงตบ“เพี๊ยะ”ที่คมชัดก็ดังขึ้น

หลี่เฉิงตี้ตบหน้าของอมตะชางเหม่ยไปที

อมตะชางเหม่ยบินออกไปอีกครั้ง หน้าข้างหนึ่งจะถูกตบเสียเเล้ว เลือดไหลสด

“ตีคนไม่ตบหน้า เฮ่อๆ นายเป็นของอะไร?”

หลี่เฉิงตี้ควบคุมแรงงได้ดีมาก ไม่ได้ตบอมตะชางเหม่ยให้ตาย เขาตั้งใจทําให้อมตะชางเหม่ยอับอาย

อมตะชางเหม่ยไม่เคยถูกทำาให้อับอายเเบบนี้ และด่าว่า“หลี่เฉิงตี้ ฉันเยบรรพบุรุษของนาย”

ฉึ!

หลี่เฉิงตี้ชี้ไปหนึ่งนิ้ว แสงบนนิ้วมือของลุกโชน ระเบิดพลังแสงศักดิ์สิทธิ์ที่คมชัดออกมา อยากจะทะลุหัวของอมตะชางเหม่ย

แสงศักดิ์สิทธิ์นี้เต็มไปด้วยพลังแห่งทําลาย อมตะชางเหม่ยถูกระงับจนแข็งทื่อจนขยับไม่ได้ ได้เเต่เพียงเฝ้าดูแสงศักดิ์สิทธิ์เข้าใกล้

“จบแล้ว ข้าจบแล้ว......”

พ่ง!

ในวินาทีสุดท้าย

ทันใดนั้นเยี่ยชิวก็ปรากฏตัวขึ้น ชนอมตะชางเหม่ยออกไป แล้วใช้ร่างกายตนเองต้านทานการโจมตีของหลี่เฉิงตี้

“พรึบ!”

มีรูเลือดปรากฏขึ้นบนร่างกายของเยี่ยชิว แสงศักดิ์สิทธิ์นั้นทะลุผ่านส่วนบนหน้าอกซ้ายของเขาห่างจากหัวใจของเขาเพียงสองเซนติเมตร แรงทะลุที่มีพลังยิ่งใหญ่ ทำให้เยี่วชิวกระเด็นออกไป

“เคอะๆ”

“อืม?”

หลี่เฉิงตี้ยกคิ้ว แล้วตบออกไปอีก คราวนี้พลังบนฝ่ามือของเขารุนแรงกว่าเดิม

คร้าก!

ค่ายกลกระบี่ใหญ่เเตกสลาย

หลี่เฉิงตี้ส่ายร่างแล้ว ปรากฏตัวที่ประตู

เขายืนดูที่ประตูและเห็นว่า เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยหนีไปถึงขอบหน้าผา จีบเชือกเหล็กแล้วลงจากภูเขาอย่างรวดเร็ว

“ซู่!”

หลี่เฉิงตี้ข้ามหนึ่งร้อยเมตรด้วยก้าวเดียว ปรากฏตัวอยู่ที่ตรงขอบหน้าผา และชี้ไปหนึ่งนิ้ว อยากตัดสายเชือกเหล็ก

“ต้าง!”

มีประกายไฟโผล่ขึ้นจากสายเชือกเหล็ก

“เอ๊ะ?”หลี่เฉิงตี้รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ที่เขาชี้ไปเมื่อกี๊ ก็เพียงพอที่จะฆ่าผู้แข็งแกร่งขั้นเคารพเเล้ว คาดไม่ถึงว่า สายเหล็กไม่ขาดไม่พอ ยังไม่มีร่องรอยแม้แต่สักนิดปรากฏขึ้น

เห็นได้ชัด ว่าเชือกเหล็กนี้ไม่ธรรมดา

“พวกนายหนีไม่พ้นหรอก ”

หลังจากหลี่เฉิงตี้พูดจบ เขาก็กระโดดจากหน้าผาโดยตรง

เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยเพิ่งลงมาบนพื้น และทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงลม เงยหน้าขึ้นมาดูแล้ว เห็นแต่่ว่าหลี่เฉิงตี้วางมือทั้งสองข้างไว้ด้านหลัง และร่างกายของเขาก็ลอยขึ้นมาในอากาศ เหมือนเซียนองค์หนึ่ง

สีหน้าของเยี่ยชิวตกใจ

อมตะชางเหม่ยพูดตกใจว่า “แย่เเล้ว ปรมาจารย์ยอดขั้นราชาสามารถบินต้านลมได้ พวกเราหนีไม่พ้นแล้ว”

ในขณะนี้ หลี่เฉิงตี้ได้ลอยลงสู่พื้นแล้ว และหยุดอยู่ตรงหน้าทั้งสอง

“พวกนายตายอย่างง่ายๆเถอะ!”

หลี่เฉิงตี้เพิ่งพูดจบ กําลังจะลงมือ ทันใดนั้น ก็มีเสียงที่สับสนลอยมาที่ข้างหู

“ตายแล้ว ตายเเล้ว......”