วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1302

เยี่ยชิวพวกเขาหายตัวไปครู่หนึ่งเเล้ว ไมค์ถึงจะตื่นมาจากนั้นก็เดินไปที่ข้างหน้ากลุ่มบอดี้การ์ด ตบหน้าของทุกตนทีหนึ่ง

เพี้ยะ!

เพี้ยะ!

เพี้ยะ!

บอดี้การ์ดก้มหน้าลง ปล่อยให้ไมค์ระบายความโกรธ

“เห็นฉันถูกตี พวกเธอไม่มีใครกล้าขยับเลย พวกขยะ ”

หลังจากไมค์ระบายเสร็จ เขาก็สั่งบอดี้การ์ด“รีบไปตรวจหาผู้ชายคนนั้นคือใคร ฉันต้องการรู้ว่าเขาเป็นใคร!”

ต่อจากนั้น

สายตาของเขาจับจ้องไปที่ทิศทางที่รถธุรกิจจากไป กําหมัดแน่นและพูดอย่างลับๆ“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันต้องจีบถังถังให้ได้”

“เธอเป็นหลานสาวของผู้ปกครองเเคว้นหวา หสกสามารถแต่งงานกับเธอได้ ตระกูลของพวกฉันก็สามารถเปิดตลาดของแคว้นหวาได้ ”

“ถ้าฉันทําสำเร็จเเล้ว ผู้อาวุโสในตระกูลก็จะประทับใจฉัน ”

“ฉันอาจจะเป็นทายาทของตระกูลก็ได้ด้วย!”

หลังจากนั้น เขาสัมผัสแก้มที่ถูกทุบตี และด่าด้วยเสียงเบา“ไอ้เลว กล้าที่จะตีฉัน ไม่ว่านายจะเป็นใคร ฉันจะไม่ปล่อยนายรอดไป”

ในเวลานี้ บอดี้การ์ดคนหนึ่งถามว่า “คุณชาย คืนนี้คุณยังจะไปดูคอนเสิร์ตของคุณถังถังอยู่ไหม?”

“ไปเเน่นอน”ไมค์กล่าวว่า ”จัดเรียงตามคําสั่งของฉันทุกอย่าง ในคืนนี้ ฉันจะบอกให้คนทั้งโลกรู้ว่า ถังถังเป็นของฉัน”

......

เมื่อตอนที่เยี่ยชิวพาถังถังมาถึงศาลา ชิวซานหนานเกอได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว คุยเป็นเพื่อนกับเฉียนจิ้งหลานพวกเขาในศาลา

“คุณป้า!”

ถังถังก้าวไปข้างหน้ากอดเฉียนจิ้งหลานไว้ จากนั้นทักทายหลินจิงจื้อพวกเขาอย่างสนิท

จากนั้น เธอถึงได้รู้จักกับเชียนซานเสวี่ยอย่างเป็นทางการ

ถังถังเป็นดารา คุ้นเคยกับสถานการณ์ใหญ่ เข้ากับคนง่ายมาก และเธอก็สวย และมีมนุษย์สัมพันธ์ ดังนั้นเธอจึงสนิทกับเชียนซานเสวี่ยได้อย่างรวดเร็ว

“หนูน้อยหรูอี้น่ารักจัง คุณป้า ให้ฉันกอดดูเถอะ!”

ถังถังรับหนูน้อยหรูอี้จากมือของเฉียนจิ้งหลานอย่างระมัดระวัง และพูดกับเชียนซานเสวี่ยว่า“พี่เสวี่ย ฉันอิจฉาเธอจริงๆ”

เชียนซานเสวี่ยยิ้มอ่อน และคิ้วของเธอก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข

ในเวลานี้ ซุนเมิ่งเจี๋ยลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาที่ศาลา

หลินจิงจื้อยิ้มและพูดว่า“เสียวเสวี่ย นี่เป็นของขวัญที่พี่ๆซื้อให้เธอ เมิ่งเจี๋ย เปิดกล่อง ”

ซุนเมิ่งเจี๋ยเปิดกล่องแล้ว มีของหลายสิ่งหลายอย่างอยู่ข้างใน

หลินจิงจื้ออธิบายว่า“สร้อยข้อมือทองคําคู่นี้ลั่วยิงเป็นคนให้ ครื่องสําอางนี้พี่หวั่นเป็นคนให้ และกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นนั้นไป๋ปิงเป็นคนซื้อ เออ ยังมีขนม เสี่ยวเสี่ยวซื้อให้เธอ”

เชียนซานเสวี่ยพูดอย่างมีความสุข“ ขอบคุณพวกเธอมาก ฉันขอโทษจริงๆ ที่ให้พวกเธอเสียเงินเเล้ว”

คนเหล่านี้ให้ของขวัญเขา นี่แสดงว่า ทุกคนยอมรับเขาเเล้ว

“อย่ารีบไปขอบคุณ ฉันยังเตรียมของขวัญให้เธอ”หลินจิงจื้อสั่งซุนเมิ่งเจี๋ย“เอาของมา”

“ค่ะ”ซุนเมิ่งเจี๋ยรีบหยิบกล่องไม้มาสองกล่อง

กล่องไม้สองกล่องมีความยาวประมาณสี่ฟุต และดมีความโบราณ เยี่ยชิวเหลือบมอง เเละพบว่ากล่องไม้ทําจากไม้ชิงชัน รู้เลยว่าของที่อยู่ขัางในไม่ธรรมดาเเน่

ตามที่คาดไว้

ซุนเมิ่งเจี๋ยเปิดกล่องไม้กล่องแรกออก ข้างในเป็นกู่ฉินใบหนึ่ง

ส่วนหางของกู่ฉิน เป็นสีดําสนิท ราวกับว่าถูกเผาไหม้แล้ว

ดวงตาของเชียนซานเสวี่ยสว่างขึ้น เหยียดนิ้วหยกเรียวออกแล้วดีดเบาๆบนสาย และทันใดนั้นเสียงก็ดังขึ้น เหมือนนํ้าซับใสติงตง

จากนั้น เชียนซานเสวี่ยก็ดีดสายอีกครั้ง

เสียงกู่ฉินเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ราวกับว่าหินสีทองแตกสลาย พลังพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

“ดาบดี!”ชิวซานหนานเกอชื่นชมอีกครั้ง

หลินจิงจื้อกล่าวว่า“ถ้าหนานเกอชอบ ดาบเล่มนี้ให้เธอละกัน”

“อะไรนะ ให้ฉัน?”ชิวซานหนานเกอรู้สึกปลาบปลื้ม“ไม่ได้ๆ ดาบเล่มนี้ฉันเอาไม่ได้”

“ทําไม เธอไม่ชอบเหรอ?”

“ไม่ใช่ เพราะดาบเล่มนี้มีค่าเกินไป ”

หลินจิงจื้อกล่าวว่า“ถึงดาบจะมีค่าเเค่ไหน แต่เมื่อเทียบกับความสัมพันธ์เป็นพี่น้องของพวกเราแล้ว มันไม่ใช่อะไรเลย ”

คําพูดนี้ออกมา ชิวซานหนานเกอเข้าใจทันที แอบเหลือบมองไปที่เยี่ยชิว แก้มแดงเล็กน้อย

“หนานเกอ นี่คือนํ้าใจของพี่หลิน รับไว้เถอะ!”เยี่ยชิวกล่าว

ชิวซานหนานเกอถึงรับดาบไว้ และพูดกับหลินจิงจื้อว่า “ขอบคุณ”

“ครอบครัวเดียวกันหมด อย่าเกรงใจ”หลินจิงจื้อยิ้ม สุภาพเรียบร้อย

เยี่ยชิวเเอบพูดอย่างลับๆที่ด้านข้างว่า “พี่หลินทำอะไรก็รอบคอบ พิจารณาได้รอบด้านท่าทางเเละพูดจามีความเป็นเจ้าของฮาเร็มดี

ในเวลานี้ เฉียนจิ้งหลานหยิบซองอั่งเปาขนาดใหญ่ออกจากกระเป๋า ยื่นให้เชียนซานเสวี่ยและพูดว่า“เสี่ยวเสวี่ย นี่คือที่ฉันให้เธอ เธออย่าไม่เห็นชอบที่น้อยนะ!”

หลินจินจื้อเเทรกว่า“ข้างในนั้นมีหนึ่งหมื่นหนึ่งบาท ซึ่งหมายถึงเลือกมาในหนึ่งในหมื่นลี้ ”

เชียนซานเสวี่ยรับอั่งเปาไว้ และพูดด้วยความเคารพ“ขอบคุณ คุณป้า”

“ยังเรียกว่าป้าอยู่เหรอ?”เฉียนจิ้งหลานแสร้งทําเป็นจริงจัง

เชียนซานเสวี่ยเข้าใจ เเล้วเรียกด้วยแก้มแดงว่าและ“คุณแม่”

ผู้หญิงอื่นๆอิจฉากันเลย

เฉียนจิ้งหลานกล่าวว่า“พวกเธอก็อย่าอิจฉาเลย รีบมีลูก เมื่อถึงเวลาก็มีอั่งเปา”

ยกเว้นหลินจิงจื้อ ผู้หญิงอื่นๆเขินจนยกหน้าขึ้นมาไม่ได้