วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1350

“อู้วู”

ขณะที่อมตะชางเหม่ยและชงซวีเต้าเหรินกำลังเตรียมกักขังมังกรร่วมกัน ทันใดนั้นก็มีเสียงหมาป่าคำรามดังขึ้น

เสียงหอนนั้นทำให้แผ่นดินไหว หูแทบหนวก

“โว้ว!”

ในหุบเขา เส้นเลือดมังกรขนาดใหญ่ตกใจ เงยหัวขึ้นสูง ดวงตามังกรขนาดใหญ่เปล่งแสงที่ลุกโชน

“เกิดอะไรขึ้น?” เยี่ยชิวถาม

อมตะชางเหม่ยและชงซวีเต้าเหรินมองหน้ากัน ทั้งคู่ส่ายหัว

ชงซวีเต้าเหรินกล่าวว่า “เราอยู่ที่นี่เมื่อสองสามวันก่อนและไม่พบสถานการณ์นี้”

อมตะชางเหม่ยยิ้ม “แม้เส้นเลือดมังกรตกใจ แต่พวกเราหลายคนก็ยังจับมันได้”

เพียงแค่นั้น

เยี่ยชิวสังเกตเห็นว่ามีแสงสีเขียวปรากฏขึ้นบนยอดเขาโดยรอบ หนึ่งจุด สองจุด สามจุด...…

ไม่นานนักก็มีไฟเขียวนับพันดวง

“นั่นมันดวงตาของหมาป่า!” ใบหน้าของชงซวีเต้าเหรินเปลี่ยนไปเล็กน้อย “ทำไมจู่ๆ ถึงมีหมาป่ามากมาย?”

เยี่ยชิวมองไปรอบๆ และเห็นหมาป่าสีเทาหลายร้อยตัวปรากฏตัวบนยอดเขารอบหุบเขา

หมาป่าสีเทาแต่ละตัวสูงประมาณสองเมตร แข็งแรงและทนทานราวกับม้าศึก

หมาป่าสีเทาเหล่านี้จ้องมองไปที่เส้นเลือดมังกรในหุบเขา ดวงตาของพวกมันเย็นชาและกล้าหาญ

“นี้ไม่ถูกต้อง!”

เยี่ยชิวพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “สิ่งมีชีวิตธรรมดาคงแสดงความกลัวและไม่สบายใจเมื่อเห็นเส้นเลือดมังกรที่ทรงพลังเช่นนี้ ทำไมหมาป่าเหล่านี้จึงไม่กลัวมัน”

อมตะชางเหม่ยลูบคางของเขาแล้วพูดว่า “มีบางอย่างไม่ถูกต้องจริงๆ แต่ไม่เป็นไร พวกมันเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตธรรมดา...…”

“อู้ วู”

ก่อนที่อมตะชางเหม่ยจะพูดจบ หมาป่าอีกตัวก็ส่งเสียงหอนเข้ามา คราวนี้มาจากระยะไกล

เยี่ยชิวมองอย่างใกล้ชิดและเห็นร่างสีขาววิ่งอย่างรวดเร็วในหิมะ ในไม่ช้าก็ปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางกลุ่มหมาป่าสีเทา

ร่างสีขาวหยุดและเผยให้เห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของมัน

มันเป็นหมาป่าสีขาว

มันสูงเกือบห้าเมตร สูงและแข็งแกร่ง มีสีขาวบริสุทธิ์ทั่วตัว พร้อมด้วยดวงตาหมาป่าสีแดงคู่หนึ่งที่ดูน่ากลัวอย่างยิ่ง

หลังจากที่หมาป่าสีขาวปรากฏตัว หมาป่าสีเทาก็ก้าวออกไปข้างๆ โดยก้มศีรษะและหางลงเพื่อแสดงความเคารพอย่างสูง

จะเห็นได้ว่าหมาป่าสีขาวเป็นผู้นำของหมาป่าสีเทากลุ่มนี้

หมาป่าสีขาวเดินด้วยฝีเท้าอันแข็งแกร่งไปยังขอบยอดเขา จากนั้นมองดูเส้นเลือดมังกรด้วยสายตาโลภ

“อู้ วู”

หมาป่าสีขาวคำรามใส่เส้นเลือดมังกร และคลื่นเสียงที่น่าสะพรึงกลัวก็สะท้อนก้องอยู่ในหุบเขา ราวกับจะทำให้แก้วหูของผู้คนจะแตกสลาย

อมตะชางเหม่ยเหล่และกล่าวว่า “หมาป่าตัวนี้มีการฝึกฝนที่แข็งแกร่ง ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของมันไม่อ่อนแอไปกว่าขั้นราชา”

เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ว่ากันว่าภูเขาคุนหลุนเต็มไปด้วยความลึกลับ เขาไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับสัตว์ประหลาดที่ทรงพลังเช่นนี้

เซียวจ้านหันศีรษะไปมองหู่จื่อ ในขณะนี้ หู่จื่อกำลังจ้องมองหมาป่าสีขาวด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

“สวูช!”

ทันใดนั้น หมาป่าสีขาวก็กระโดดและพุ่งเข้าหาเส้นเลือดมังกร

อมตะชางเหม่ยตะโกนว่า “ไม่ดี สัตว์ร้ายตัวนี้กำลังมุ่งเป้าไปที่เส้นเลือดมังกร”

กร๊าก!

ทันใดนั้น เส้นเลือดมังกรคำราม กรงเล็บมังกรขนาดใหญ่ก็กวาดออกไป ส่งผลให้หมาป่าสีขาวกระเด็นไป

ปัง!

ร่างของหมาป่าสีขาวพุ่งชนยอดเขา จากนั้นก็หอนไปทางพระจันทร์สีแดง “อู้วู”

เซียวจ้านและหู่จื่อเดินตามหลังเยี่ยชิวอย่างใกล้ชิด

“ยันต์ควบคุมลมนั้นวิเศษมาก” เซียวจ้านรู้สึกเบาสบายไปทั้งตัว มีลมหวีดหวิวอยู่ในหู ราวกับว่าเขากำลังบินผ่านก้อนเมฆ

เยี่ยชิวกล่าวว่า “เมื่อการฝึกฝนของคุณถึงขั้นราชาสูง คุณสามารถฝึกฝนศิลปะการบินผ่านอากาศได้ หู่จื่อ เมื่อเรากลับไป คุณสามารถศึกษาศิลปะการบินผ่านอากาศ”

“ตกลง” หู่จื่อพยักหน้า

ในไม่ช้า ทุกคนก็เข้าสู่หลุมลึก

มันมืดเป็นพิเศษในหลุมลึก มองไม่เห็นเลย ใช้เวลาสามนาทีก่อนที่ทุกคนจะล้มลงบนพื้น

พื้นดินอ่อนนุ่ม และกลิ่นเลือดก็โชยมาเต็มจมูก

อมตะชางเหม่ยร่ายยันต์เปลวไฟ และในทันใดนั้น ยันต์ก็ถูกเผาไหม้ ส่องสว่างไปรอบๆ

ขณะที่ทุกคนมองลงไป พวกเขาเห็นพื้นดินปกคลุมไปด้วยร่างของหมาป่าสีเทา เลือดไหลไปทั่ว

หมาป่าสีเทาอย่างน้อยครึ่งหนึ่งจากเมื่อก่อนตายไปแล้ว

เยี่ยชิวเปิดใช้งานดวงตาสวรรค์ และมองไปรอบๆ พบว่าผนังทุกด้านทำจากหิน มีถ้ำขนาดใหญ่ในทิศตะวันออกเฉียงใต้

“ผู้เฒ่า มีถ้ำอยู่ข้างหน้า” เยี่ยชิวกล่าว

อมตะชางเหม่ยหยิบยันต์เปลวไฟอีกอันออกมา ถือมันไว้ระหว่างนิ้ว และในขณะที่ยันต์ถูกเผา เขาก็มองเห็นถ้ำ

“เราเข้าไปในถ้ำดูกันเถอะ ทุกคนระวังตัวด้วย” อมตะชางเหม่ยเตือน และนำทางเข้าไปในถ้ำ

คนอื่นๆก็ตามมาทีหลัง

ภายในถ้ำนั้นหนาวมาก แม้แต่คนที่มีฝีมืออย่างเยี่ยชิวก็รู้สึกหนาวสั่นถึงกระดูกเลยทีเดียว

ขณะที่เยี่ยชิวเดินไปข้างหน้า เขาก็มองไปรอบๆ สังเกตอย่างเงียบๆ เพื่อป้องกันอันตรายใดๆ

ทันใดนั้น ฝีเท้าของเยี่ยชิวก็หยุดลง ดวงตาของเขาเริ่มเฉียบคม

“ผู้เฒ่า ดูเร็วเข้า!”