วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1364

มังกรคำรามสนั่นฟ้า

ช่วงเวลาต่อมา มีเสียง “แคร็ก แคร็ก แคร็ก” ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง และพื้นดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

เสาทองสัมฤทธิ์ทั้งยี่สิบแปดต้นดูเหมือนจะตื่นตระหนกอย่างมาก และจู่ๆ ทั้งหมดก็เจาะลงไปที่พื้นราวกับว่าไม่เคยปรากฏมาก่อน

เหตุการณ์กลับสงบลง

“อืม?”

เยี่ยชิวเลิกคิ้วขึ้น ค่ายกลหายไปอย่างกะทันหันได้อย่างไร?

เกิดอะไรขึ้น?

มันอาจจะเป็น...…

เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้น มองเส้นเลือดมังกรทั้งสิบเส้นบนยอดเขาที่เต็มไปด้วยหิมะ ขณะนี้ เส้นเลือดมังกรทั้งสิบเส้นก็มองมาที่เขาเช่นกัน

“ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนดวงตาของพวกมันเต็มไปด้วยความสุข ความตื่นเต้น และแม้แต่ร่องรอยของ...…ความกลัว?”

“เป็นไปได้ไหมว่า เส้นเลือดมังกรเหล่านี้กลัวฉัน?”

เยี่ยชิวคิดกับตัวเองและหัวเราะอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ฉันเป็นเพียงคนธรรมดาสามัญ เส้นเลือดมังกรจะกลัวฉันได้อย่างไร?”

ขณะนี้ อมตะชางเหม่ยเดินไปหาเยี่ยชิวด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า “เจ้าหนู ฉันรู้ว่าเธอจะไม่ยืนดูคนตายโดยไม่ได้ช่วยเหลือ คุณเป็นเด็กดี”

เยี่ยชิวพูดว่า “ไม่ใช่ฉัน...…”

“เจ้าหนู อย่าปฏิเสธเลย เมื่อกี้ฉันเห็นแล้ว คุณใช้หม้อเฉียนคุนสี่อัน”

“หม้อเฉียนคุนเป็นอาวุธเทพ ซึ่งสามารถระงับได้แม้แต่ค่ายกลแปลงวิญญาณ การทำลายค่ายกลนี้ ง่ายสำหรับคุณ”

อมตะชางเหม่ยหัวเราะเบาๆ “ฉันจะจำความโปรดปรานนี้ไว้ เมื่อเรากลับไป ฉันจะเลี้ยงเครื่องดื่มให้คุณ”

ชงซวีเต้าเหรินก็เดินไปและพูดว่า “เยี่ยชิว ฉันจะจดจำที่คุณช่วยชีวิตตลอดไป หากคุณต้องการความช่วยเหลือจากฉันในอนาคต แค่ถาม ฉันจะลุยไฟและน้ำโดยไม่ลังเลใจ”

นางฟ้าไป๋ฮวามองเยี่ยชิวด้วยสีหน้าซับซ้อน จากนั้นกระซิบว่า “ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรทำอะไรหุนหันพลันแล่น นับจากนี้ไป ฉันจะทำตามคำสั่งของคุณ”

หู่จื่อมองไปที่เยี่ยชิวด้วยความชื่นชมและพูดว่า “อาจารย์ คุณน่าทึ่งมาก ฉันใช่กำลังไปหมดแล้วและไม่สามารถแม้แต่จะเขย่าเสาทองสัมฤทธิ์ได้ แต่คุณทำลายค่ายกลได้อย่างง่ายดาย”

เซียวจ้านตามมา “พี่ใหญ่แข็งแกร่ง...…ไม่ พี่เขยแข็งแกร่ง!”

เยี่ยชิวต้องการพูดว่า “ฉันไม่ได้ทำลายค่ายกลนั้นจริงๆ" แต่เขาก็รู้ด้วยว่า แม้ว่าเขาจะพูดความจริง ก็ไม่มีใครเชื่อในสถานการณ์ปัจจุบัน

“อาการบาดเจ็บของคุณเป็นยังไงบ้าง?” เยี่ยชิวถาม

อมตะชางเหม่ยแตะหน้าผากแล้วแตะแขน พูดว่า “นี่เป็นเพียงบาดแผลตื้นๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่ไ

ชงซวีเต้าเหรินยังกล่าวอีกว่า ไมันไม่มีอะไรร้ายแรง”

เยี่ยชิวเหลือบมองนางฟ้าไป๋ฮวาแล้วพูดว่า “ฉันจะช่วยคุณรักษาอาการบาดเจ็บก่อน!”

หลังจากนั้น เขาก็รักษาอาการบาดเจ็บทีละคน

ในเวลาไม่นาน บาดแผลบนร่างกายของพวกเขาก็หายดีทั้งหมด

“ต่อไป ไปจับเส้นเลือดมังกรกันเถอะ!”

อมตะชางเหม่ยเงยหน้าขึ้นมอง เห็นเส้นเลือดมังกรสิบเส้นที่มีดวงตามังกรขนาดใหญ่จ้องมองไปในทิศทางของพวกเขา ยิ้มและพูดว่า “ตามการคำนวณของฉัน ฉันมีโชคชะตากับเส้นเลือดมังกร”

“โชคชะตาบ้าอะไร!” ชงซวีเต้าเหรินพูดอย่างฉุนเฉียวว่า “ก่อนหน้านี้คุณบอกว่ามันเป็นลางที่ดี แล้วเราก็ตกอยู่ในค่ายกลที่อันตราย หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเยี่ยชิว เราคงประสบปัญหาใหญ่”

“นั่นเป็นเพียงอุบัติเหตุก่อนหน้านี้” อมตะชางเหม่ยกล่าว “เส้นเลือดมังกรมีโชคชะตากับฉันจริงๆ ไม่เชื่อฉันเหรอ ดูสิ พวกเขากำลังมองมาที่ฉัน”

“มองดูคุณ? คุณคิดว่าคุณหล่อหรืออะไรหรือเปล่า ช่างน่าตลกดี” ชงซวีเต้าเหรินกล่าว มองขึ้นแล้วอุทานว่า “โอ้ เส้นเลือดมังกรดูเหมือนจะมองมาที่เรา”

อมตะชางเหม่ยเลิกคิ้ว “ไร้สาระ พวกเขากำลังมองมาที่ฉันอย่างชัดเจน?”

ชงซวีเต้าเหรินเพิกเฉยต่ออมตะชางเหม่ย มองดูเส้นเลือดมังกรด้วยสีหน้างุนงง

จู่ๆ เซียวจ้านก็พูดขึ้นว่า “เป็นไปได้ไหมว่าพวกมัน...…ต้องการจะฆ่าพวกเรา?”

นางฟ้าไป๋ฮวาสังเกตอย่างระมัดระวังและกล่าวว่า “ไม่มีเจตนาฆ่าในดวงตาของเส้นเลือดมังกร”

ลู่หลัวกล่าวว่า “ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนพวกเขากำลังมองเยี่ยชิว แทนที่จะเป็นคนอื่น?”

หัวใจของเยี่ยชิวเต้นรัว เขาก็รู้สึกเช่นกัน แต่ใบหน้าของเขายังคงสงบ

อมตะชางเหม่ยถามด้วยรอยยิ้ม “ลู่หลัว ทำไมคุณถึงคิดว่าเส้นเลือดมังกรกำลังมองเยี่ยชิวแทนที่จะเป็นฉัน?”

อมตะชางเหม่ยเงยหน้าขึ้นมองเส้นเลือดมังกรทั้งสิบบนยอดเขาหิมะ ไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นได้ และหัวเราะเบาๆ “เส้นเลือดมังกรจะเป็นของฉันในไม่ช้า”

“ตราบใดที่ฉันได้รับเส้นเลือดมังกรเหล่านี้ การฝึกฝนของฉันก็จะเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดอย่างแน่นอน”

“เมื่อถึงเวลานั้น ฉันจะสอนบทเรียนเจ้าหนูคนนั้นก่อน จากนั้นฉันจะทุบตีคนที่หยิ่งยโสคนนั้นจนกว่าเขาจะจำตัวเองไม่ได้”

“พวกคุณทุกคน ฝากไว้ก่อนเถอะ…...”

ก่อนที่จะพูดจบ

“บูม! ปัง! ปัง!”

ทันใดนั้น ภูเขาสูงที่เต็มไปด้วยหิมะก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ราวกับว่ามีหิมะถล่มเกิดขึ้น และก้อนหิมะจำนวนนับไม่ถ้วนก็ตกลงมา

“ไม่นะ”

อมตะชางเหม่ยถอยกลับอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าเขาจะถอยกลับอย่างรวดเร็ว แต่ความเร็วที่ก้อนหิมะกลิ้งลงมาก็ไม่ช้า อมตะชางเหม่ยถูกก้อนหิมะกระแทก แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ ก็ตาม แต่เขาก็ยังมีรอยฟกช้ำและบวมบนใบหน้า และเสื้อคลุมเต๋าก็ฉีกขาดและดูไม่เรียบร้อย

หวด!

อมตะชางเหม่ยเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงสุด กลับมาที่ด้านข้างของเยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว

“เห็นไหม ฉันบอกไปแล้วว่ามีอันตราย คุณเชื่อฉันแล้วหรือยัง?”

“ฉันเกือบจะเสียชีวิตเพียงเพื่อพวกคุณ”

อมตะชางเหม่ยพูด “ไม่ใช่ว่าฉัน จะไปเอาแค่เส้นเลือดมังกรเดียวเพื่อตัวเอง……”

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสนใจเขาเลย

ทุกคนมองไปที่ภูเขาหิมะ

หิมะถล่มก็หยุด หลังจากนั้นไม่นาน

ทันใดนั้น แสงสีทองอันสุกใสก็ปรากฏขึ้นบนยอดเขาที่เต็มไปด้วยหิมะ!