วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1395

วันถัดไป

รุ่งสางเยี่ยชิวก็ตื่น หันกลับไปมองเฉาชิงเฉิงเล็กน้อย เธอยังคงนอนอยู่

เหลือบมองดูผ้าปูที่นอนที่ยุ่งเหยิงมาก

เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะนึกถึงศึกสงครามเมื่อวาน ในหัวของเขามีแต่สำนวนเยอะแยะเต็มไปหมด

จับอาวุธขึ้นสู้

บุกเข้าไปคนเดียว

บุกหน้าเหมือนผ่าลำไผ่

พายุนองเลือด

……

สุดท้ายเฉาชิงเฉิงก็พ่ายแพ้

เยี่ยชิวกลัวไม่ระวังแล้วจะทำให้เฉาชิงเฉิงตื่น ค่อยๆลงจากเตียงและยองออกจากห้อง

ทันทีที่เขาพึ่งออกไป เฉาชิงเฉิงที่หลับอยู่ก็ลืมตาตื่นขึ้นมา ดวงตาสว่างมาก

"ก็ไม่รู้ว่ารอบนี้จะท้องหรือยัง?"

เฉาชิงเฉิงพึมพำเสียงเบา

หลังจากที่เยี่ยชิวอาบน้ำเสร็จ ตอนที่เขามาถึงลานหน้าบ้านเห็นว่าเซียวจ้านกำลังสอนฉีหลินฝึกทักษะ

"ลูกพี่!"

เห็นเยี่ยชิวเดินออกมา เซียวจ้านกับฉีหลินหยุดทันทีและทำความเคารพอย่างเสียดัง

"ฉีหลิน เดี๋ยวถ้าชิงเฉิงตื่นขึ้นมาช่วยบอกเธอด้วยว่าฉันไปที่บ้านตระกูลเยี่ยนะ"เยี่ยชิวพูด

ฉีหลินพูด"พ่อครัวกำลังทำอาหารเช้าอยู่ ลูกพี่จะกินอาหารเช้าก่อนค่อยไปไหมครับ?"

"ไม่ล่ะ ฉันไปกินที่บ้านตระกูลเยี่ย"เยี่ยชิวพูดกับเซียวจ้านว่า"ไปเถอะ!"

"ครับ!"

เซียวจ้านตามเยี่ยชิวไป ขับรถมุ่งหน้าไปทางบ้านตระกูลเยี่ย

รถพึ่งจอดที่ปะตูคฤหาสน์ตระกูลเยี่ย ประตูที่ปิดอยู่ก็เปิดออกทันที ในมือผู้เฒ่าเยี่ยถือกรงนกไว้แลัเดินออกมาจากด้านใน

"ชิวเออร์!"ผู้เฒ่าเยี่ยเห็นเยี่ยชิวก็ยิ้มพูดว่า"ทำไมมาหาแต่เช้าเลยละ?"

"คุณรู้ว่าผมมาปักกิ่งหรอ?"เยี่ยชิวถาม

"เมื่อคืนชางเหม่ยมาที่บ้านเขาเป็นคนบอกฉัน หวู่เหว่ยกำลังคิดจะเรียกนายกลับมากินข้าวแต่ถูกฉันสั่งห้ามไว้ก่อน"ผู้เฒ่าเยี่ยถาม"เรื่องที่หลงเหมินจัดการเสร็จเรียบร้อยหรือยัง?"

เยี่ยชิวพยักหน้า"จัดการเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ"

"งั้นก็ดี"ผู้เฒ่าเยี่ยถาม"กินข้าวเช้าหรือยัง?"

เยี่ยชิวยิ้มตอบ"ที่ผมหาก็เพราะจะมากินข้าวเช้าแหละครับ"

"เข้ามาสิ!"ผู้เฒ่าเยี่ยกวักมือเรียกเซียวจ้าน"ไอ่หนู นายก็เข้ามาสิ"

ตอนที่กินอาหารเช้า

ผู้เฒ่าเยี่ยนั่งอยู่ด้านข้าง มองเยี่ยชิวอย่างดีใจเดี๋ยวก็เทนมให้เดี๋ยวก็ยื่นทิชชูให้จนทำให้เยี่ยชิวอึดอัด

"ผู้เฒ่าเยี่ย ท่านก็กินหน่อยไหม?"เยี่ยชิวพูด

"ฉันกินไปแล้ว"ผู้เฒ่าเยี่ยพูดอย่างเอ็นดูว่า"รีบกินเถอะ ไม่พอยังมีอีก"

"ผมกินอิ่มแล้ว"เยี่ยชิวพูดว่า"อีกสักระยะ ผมจะไปแดนบำเพ็ญเพียรตามหาพ่อ"

"พระโพธิสัตว์มังกรอยู่ที่แดนบำเพ็ญเพียร พลังวรยุทธ์เขาไม่ธรรมดา ฉันกังวลว่าคุณพ่อจะมีอันตราย"

เมื่อพูดถึงเรื่องจริงจัง สีหน้าผู้เฒ่าเยี่ยเปลี่ยนเป็นจริงจังทันทีพูดว่า"ชิวเออร์ รับปากฉันไม่ว่าจะยังไงต้องกลับมาอย่างปลอดภัยกับพ่อของแก"

"อืม"เยี่ยชิวพยักหน้า

"เดี๋ยวจะไปเจอผู้เฒ่าถังหน่อยไหม?"ผู้เฒ่าเยี่ยถาม

เยี่ยชิวตอบว่า"เดี๋ยวผมจะไปเยี่ยนายพลไป๋เสร็จแล้วถึงไปหาผู้เฒ่าถัง"

"โอเค รอนายจัดการเรื่องให้เสร็จ กลางคืนกลับมากินข้าว"

เยี่ยชิวพูด"คืออย่างงี้ครับ อีกสักระยะผมจะไปแดนบำเพ็ญเพียร ส่วนเรื่องเวลายังไม่แน่นอน ดังนั้นก่อนจะไปผมจะช่วยจัดการดูแลร่างกายของคุณก่อน"

นายพลไป่ขมวดคิ้วเล็กน้อย"นายไปแดนบำเพ็ญเพียร เสี่ยวปิงรู้ไหม?"

เยี่ยชิวพยักหน้า"พี่ปิงรู้ครับ"

"ถ้าอย่างนั้นนายก็ดูแลจัดการร่างกายฉันเถอะ!"นายพลไป๋ก็ยังคงนิสัยแบบทหารแข็งแกร่งเด็ดเดี่ยว

เยี่ยชิวลงมือรักษานายพลไป๋ทันที ครั้งก่อนเขาจุดโคมลอยืดอายุนายพลไป๋หนึ่งปี รอบนี้เขาก็จะยังคงยืดอายุนายพลไป๋อีก

นายพลไป๋เป็นญาติเพียงคนเดียวของไป๋ปิง เยี่ยชิวกังวลหลังจากตัวเองไปแล้วนายพลไป๋จะเสียชีวิตไป๋ปิงจะรับกับศึกสงครามครั้งนี้ไม่ไหว ดังนั้นไม่ว่ายังไงเขาก็จะยื้อชีวิตของนายพลไป๋ไว้ให้ได้

เยี่ยชิวมาถึงตระกูลไป๋ก็ช่วงเช้าตอนที่ออกไปจากตระกูลไป๋อีกทีก็ห้าโมงเย็นแล้ว

ในช่วงเวลานี้ เขาใช้ยาอายุวัฒนะพันปีสามต้น เทคนิคการฝังเข็มมหัศจรรย์ต่างๆใช้ปราณมังกรหล่อเลี้ยงยืดชีวิตนายพลไป๋ได้สำเร็จ

ภายในห้าปีนี้ร่างกายของนายพลไป๋ไม่มีปัญหาแน่นอน

"จัดการเรื่องใหญ่ไปได้อีกเรื่องหนึ่ง ตอนนี้ควรไปหาผู้เฒ่าถังแล้ว!"

เยี่ยชิวพาเวียวจ้านมุ่งหน้าไปยังบ้านตระกูลถัง

ตอนที่เขามาถึงอมตะชางเหม่ยก็อยู่ กำลังเล่นหมากรุกกับผู้เฒ่าถัง

"เยี่ยชิวมาแล้ว ไม่เล่นล่ะ"

ผู้เฒ่าถังพูดจบ เขาก็โบกมือขวาหมากรุกบนช่องหมากรุกกระจัดกระจายไปหมด

อมตะชางเหม่ยมองเยี่ยชิวด้วยสายตาที่โกรธ"ผู้เฒ่าถังบอกว่าขอแค่รอบนี้ข้าชนะ เขาก็จะเอาเงินทุนรอบสุดท้ายให้ข้า ถ้านายไม่มารอบนี้ข้าชนะแน่นอน"

เยี่ยชิวหยักไหล่"ความผิดฉัน?"

"ไม่ใช่ความผิดนายแล้วเป็นความผิดใคร?"อมตะชางเหม่ยพูด"ฉันไม่สน ถ้าผู้เฒ่าถังไม่เอาเงินให้ฉัน นายก็ต้องเป็นคนให้เงินก้อนนี้กับฉัน"

ผู้เฒ่าถังหัวเราะพูด"เยี่ยชิว นายมาที่นี้เพราะเรื่องการปกครองใช่ไหม? เรื่องนี้ชางเหม่ยบอกฉันแล้ว ไม่มีปัญหา เดี๋ยวฉันจะแจ้งให้ทุกคนทราบ"

และในขณะนี้เทพทหารก็รีบเดินเข้ามา

"เอ๊ะ เยี่ยชิวก็อยู่หรอ?"เทพทหารพูด"ดีเลย เรื่องนี้ต้องการให้นายช่วยหน่อย"

"ผู้เฒ่าถัง เทือกเขาฉินหลิงเกิดเรื่องแล้ว!"