เยี่ยชิวถามออกไปด้วยความตกใจ "แม่ เกิดอะไรขึ้นกับคุณตา?"
เฉียนจิ้งหลานกล่าว "คุณตาของลูกไม่ได้เป็นอะไร แต่น้องชายของลูกก่อเรื่องเข้า เขาอยากจะไปบวชที่วัดเทียนหลงเพื่อขอเป็นลูกศิษย์ของปรมาจารย์ตู้เอ้อร์ให้ได้"
เยี่ยชิวตกใจ อยากไปบวชเป็นพระ?
เฉียนจิ้งหลานกล่าว "ลูกก็รู้ว่าตระกูลเฉียนเป็นตระกูลนักวิชาการที่มีประเพณีของครอบครัวเก่าแก่นับศตวรรษ และประเพณีของตระกูลก็เข้มงวดมาก"
"เดิมทีคุณตาคาดหวังจะให้ลุงใหญ่สืบทอดตระกูลก็เลยตกลงให้ลุงรองทำธุรกิจ แต่ใครจะไปรู้ว่าจะเกิดเรื่องกับลุงใหญ่เสียก่อน"
"ตอนนี้ตระกูลเฉียนรุ่นที่สามก็เหลือเพียงตัวตัวคนเดียวที่เป็นผู้ชายและต่างก็คาดหวังจะให้เขาเป็นผู้นำคนต่อไป ใครจะไปรู้ว่าเขาคิดจะเป็นพระ ทำให้คุณตาและลุงรองต่างพากันโกรธมาก"
"ตอนนี้ตระกูลเฉียนทะเลาะกันอย่างหนัก คุณตาของลูกก็โกรธจนหมดสติไป เมื่อสักครู่เขาได้โทรหาแม่บอกว่าเฉียนตัวตัวเชื่อฟังคำพูดของลูกก็เลยอยากให้ลูกไปพูดเกลี้ยกล่อมเขาหน่อย"
"ชิวเอ๋อร์ ลูกคิดว่าเรื่องนี้......"
"แม่ ผมจะรีบไปที่ซูโจวเดี๋ยวนี้ครับ" เดิมทีเยี่ยชิวก็คิดไว้แล้วว่าก่อนจะเดินทางไปโลกแห่งการฝึกเซียนก็จะไปเยี่ยมผู้อาวุโสเฉียนก่อน ตอนนี้ในเมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นก็เป็นจังหวะดีให้เขาได้ไปที่นั่น
"ชิวเอ๋อร์ เสี่ยวเสวี่ยและหนานเกอล่ะ?" เฉียนจิ้งหลานถาม
"พวกเธอกำลังนอนหลับอยู่ครับ" เยี่ยชิวพูดจบก็รู้สึกผิด แบบนี้ก็เท่ากับเป็นการบอกแม่ของเขาแล้วสิว่าเมื่อคืนเขาอยู่กับพวกเธอสองคน?
"แม่รู้แล้ว เดี๋ยวแม่จะกลับไปตุ๋นยาบำรุงร่างกายให้พวกเธอดื่ม" เฉียนจิ้งหลานกล่าวด้วยรอยยิ้ม
"แม่ งั้นผมวางก่อนนะ" เยี่ยชิวรีบวางสายและจากนั้นก็ส่งข้อความหาเซียวจ้านเพื่อให้เขาจองตั๋วเครื่องบินให้
หลังจากเยี่ยชิวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เห็นชิวซานหนานเกอและเชียนซานเสวี่ยกำลังหลับอยู่ เขาค่อยๆ บรรจงจูบทั้งสองและจากนั้นก็เดินออกไป
เมื่อเยี่ยชิวเดินลงมาถึงข้างล่างตก เซียวจ้านก็ขับรถเข้ามา
"พี่เขย จองตั๋วเรียบร้อยแล้ว ผมส่งพี่ไปสนามบินเลยแล้วกัน" เซียวจ้านกล่าว
"อืม" เยี่ยชิวพยักหน้า
เวลาผ่านไปสามสิบนาที
เยี่ยชิวเดินทางมาถึงสนามบินและขณะที่เขากำลังผ่านการตรวจค้นสัมภาระนั้น เซียวจ้านก็ได้ตะโกนเรียกเขา
เซียวจ้านตะโกน "พี่เขย วังซาตานมีเรื่องให้พี่ต้องจัดการ ตอนนี้เฉียนตัวตัวก็มีเรื่องให้พี่ต้องจัดการ พี่ช่างเป็นนักช่วยชีวิตที่ยอดไปเลย"
"ในเมื่อพี่ชอบช่วยเหลือคนขนาดนี้ งั้นพี่ต้องคอยหาเวลาไปหาพี่สาวของผมบ้างนะ"
"พี่ทำให้หัวใจของเธอลุกเป็นไฟ พี่ต้องไปดับไฟในใจให้เธอด้วยล่ะ"
"พี่เขย ผมไม่สนหรอกนะ ถึงยังไงหลังจากที่พี่กลับมาจากซูโจวแล้วต้องไปหาพี่สาวของผม ไม่งั้นผมจะพาพี่สาวของผมไปหาพี่"
เยี่ยชิวกล่าว "ได้ กลับมาฉันจะไปหาอี้เหริน"
เวลาบ่ายโมง
เยี่ยชิวเดินทางมาถึงซูโจว
เขาเดินทางไปที่คฤหาสน์ของตระกูลเฉียนได้อย่างชำนาญเส้นทาง เมื่อเดินเข้าไปก็พบเข้ากับเฉียนเว่ยตงและกัวอวี้ถิง
พวกเขาทำหน้าเคร่งขรึมและมีรอยคล้ำใต้ตาอย่างเห็นได้ชัด สีหน้าของพวกเขาอ่อนล้าซึ่งดูแล้วเหมือนไม่ได้นอนมาหลายคืน
"เยี่ยชิว ในที่สุดนายก็กลับมา" เฉียนเว่ยตงและกัวอวี้ถิงเห็นเยี่ยชิวก็ยิ้มออกราวกับเจอกับฟางช่วยชีวิตเข้า
"คุณลุง คุณป้า เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?" เยี่ยชิวถาม
"เฮ้อ อย่าไปพูดถึงเลย ฉันอยากจะฆ่าลูกไม่รักดีนั่นให้ตายไปเลย" เฉียนเว่ยตงกล่าวออกไปด้วยความโกรธ
"ผมจะไปหาคุณตา" เยี่ยชิวพูดจบก็เดินไปที่ห้องของผู้อาวุโสเฉียน
เมื่อเดินเข้าไปก็พบว่าผู้อาวุโสเฉียนกำลังนอนอยู่บนเตียงโดยมีหนังสือเล่มหนึ่งอยู่ในมือ
เรื่องแบบนี้มีมากในสังคม
"คุณตา ประเดี๋ยวผมจะไปพูดกับตัวตัวดู....." เยี่ยชิวยังพูดไม่ทันจบก็ได้ยินเสียงร้องที่ดังขึ้นจากข้างนอก
เกิดอะไรขึ้น?
เยี่ยชิวขมวดคิ้ว "คุณตา คุณตาพักผ่อนก่อน ผมจะออกไปดูข้างนอก"
เยี่ยชิวเดินออกไปข้างนอกและพบว่าเฉียนตัวตัวกำลังคุกเข่าอยู่ในเรือน เขาสวมชุดพระสงฆ์สีเทาและหัวโล้น ซึ่งดูซูบผอมลงกว่าเมื่อก่อนมาก
เฉียนเว่ยตงคอยตบตีเฉียนตัวตัวและคอยก่นด่าเขา "ลูกไม่รักดี วันนี้ฉันจะตีแกให้ตายเลย"
กัวอวี้ถิงยืนร้องไห้อยู่ข้างๆ "ตัวตัว ลูกบวชเป็นพระแล้วแม่จะอยู่ยังไง......"
เยี่ยชิวรีบกล่าวขึ้นมา "คุณลุง คุณป้า เงียบๆ หน่อยครับ คุณตากำลังพักผ่อนอยู่ อย่าส่งเสียงรบกวนคุณตาเลย"
"ผมขอพูดอะไรกับตัวตัวหน่อย"
เฉียนตัวตัวเห็นเยี่ยชิวเข้าก็ดวงตาเปล่งประกายพร้อมกับพูดขึ้นมา "พี่ พี่ไม่ต้องพูดเกลี้ยกล่อมผม ไม่ว่าพี่จะพูดอะไรก็เปลี่ยนผมไม่ได้ ผมได้ตัดสินใจไปแล้ว"
เยี่ยชิวพูดไม่ออก ตัวเองยังไม่ทันพูดอะไร เฉียนตัวตัวก็บอกให้เขาหยุด ดูเหมือนว่าคุณตาจะพูดถูกว่าเจ้าหมอนี่ตัดสินใจไปแล้วจริงๆ ว่าจะเป็นพระให้ได้
"บอกฉันได้ไหมว่าทำไมนายถึงอยากบวชพระ?"
เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจเพราะเฉียนตัวตัวทำตัวเสเพลเกเรมาโดยตลอด ทว่าจู่ๆ กลับคิดอยากเป็นพระขึ้นมาซะงั้น?
ช่วงนี้เจ้าหมอนี่ไปเจออะไรเข้าหรือเปล่า?
เฉียนตัวตัวตอบ "นางฟ้าของผม เธอ เธอ.....อกหักเข้าแล้ว!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...