วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1477

หัวใจของอมตะชางเหม่ยบีบรัด และเขาเห็นหัวงูตัวใหญ่อยู่เหนือหัวของเขาประมาณสามฟุต

หัวงูสามเหลี่ยมมีขนาดใหญ่กว่าอ่างอาบน้ำ และมีจุดสีแดงเป็นวงกลมอยู่ใต้คอเหมือนผ้าพันคอ

ดวงตาทั้งสองข้างของมันราวกับกระดิ่งสำริด ไม่มีอารมณ์ใดๆเลย มองดูอมตะชางเหม่ยอย่างเย็นชา

อมตะชางเหม่ยรู้สึกกังวลอย่างมากในเวลานี้ และไม่กล้าขยับตัวทำได้เพียงแค่มองไปที่หัวงู

หนึ่งคนและหนึ่งงู ต่างคนต่างมองหน้ากัน และฉากนั้นดูเหมือนจะหยุดนิ่ง

ทันใดนั้น ก็มีน้ำไหลออกมาจากมุมปากของหัวงูตกลงบนใบหน้าของอมตะชางเหม่ย

หนาวมากจนหาที่เปรียบมิได้

อมตะชางเหม่ยทนไม่ไหวอีกต่อไปและบ่นว่า:"เหล่าเถี่ย คุณไม่เคยเห็นชายหนุ่มรูปหล่อมาก่อนใช่ไหม ทำไมคุณยังน้ำลายไหลอีก?"

ทันใดนั้นหัวงูก็อ้าปากและพ่นหมอกเย็นใส่อมตะชางเหม่ย

ทันใดนั้น ชั้นน้ำแข็งหนาก็ปรากฏขึ้นทั่วร่างกายของอมตะชางเหม่ย และร่างกายของเขาก็กลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง

“โครม！”

ต่อจากนั้นหัวงูก็ได้พุ่งชนใส่อมตะชางเหม่ยจนกระเด็นออกไป

เยี่ยชิวก็รีบตามออกไปอย่างรวดเร็ว พยายามจับอมตะชางเหม่ยไว้ แต่โดยไม่คาดคิด พลังนั้นแข็งแกร่งเกินไปและทำให้เขากระเด็นออกไปด้วย

อะไรนะ？

เยี่ยชิวตกตะลึง เขาคิดไม่ถึงว่าเพียงแค่งูเหลือมหลามตัวเดียวทำไมพลังถึงแข็งขนาดนี้

เสียงปัง！

ทันทีที่อมตะชางเหม่ยลงสู่พื้น น้ำแข็งบนร่างกายของเขาก็แตกสลาย และเขาก็อาเจียนออกมาเป็นเลือด จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมามองงูเหลือม

เห็นแค่งูเหลือมนั้นมีความยาวยี่สิบถึงสามสิบเมตร ตัวของมันหนากว่ากิ่งก้านของราชาโสมอีก ตัวของมันปกคลุมด้วยเกล็ดสีม่วง และดวงตาของมันเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

“ไอเชี้ยเอ้ย ฉันจะทำลายแก”อมตะชางเหม่ยโกรธจัดและรีบวิ่งไปหางูเหลือมด้วยดาบกลั่นอสูร

“กลับมา——”

ทันทีที่เยี่ยชิวพูดจบ อมตะชางเหม่ยก็วิ่งไปถึงหน้างูเหลือมแล้ว วินาทีต่อมา งูเหลือมได้พ่นหมอกน้ำแข็งออกมา และอมตะชางเหม่ยก็กลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็งอีกครั้ง

“โครม！”

งูเหลือมเลียนแบบการเคลื่อนไหวก่อนหน้านี้ และใช้หัวชนอมตะชางเหม่ยจนกระเด็ดออกไป เหมือนกับวัวที่ทรงพลังมาก

คราวนี้ อมตะชางเหม่ยบินออกไปหลายร้อยเมตร ทำต้นไม้สูงใหญ่หลายต้นหักหลังจากนั้นก็ล้มลงกับพื้นอย่างแรง

“ตูม！”

อมตะชางเหม่ยอาเจียนเป็นเลือดอีกครั้ง อวัยวะภายในของเขาเกือบจะแตกสลายหมด ร่างกายของเขาดูเหมือนจะแตกสลาย และเจ็บปวดสาหัสอย่างมาก

เยี่ยชิวรีบวิ่งไปช่วยอมตะชางเหม่ยลุกขึ้นแล้วถามว่า:"ไอ้เเก่ เป็นไงบ้าง?"

"ยังไม่ตาย"อมตะชางเหม่ยมองไปที่งูเหลือมแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม:"สัตว์เดียรัจฉานตัวนี้ทรงพลังมาก และสามารถทำให้ฉันแข็งได้ เกรงว่ามันจะไม่ใช่สัตว์ดุร้ายธรรมดา"

"มันคืองูเหลือมนรก!"เสียงของนางฟ้าไป๋ฮวาดังก้องอยู่ในหูของเธอ

นางฟ้าไป๋ฮวาพูดว่า:"สมบัติทั้งหมดในโลกนี้ ทุกคนมีสิ่งที่ต้องปกป้อง หากฉันเดาไม่ผิด งูเหลือมนรกตัวนี้จะต้องปกป้องราชาโสม"

“งูเหลือมนรกเป็นสัตว์ดุร้ายที่มีนิสัยโหดร้าย มันสามารถพ่นหมอกน้ำแข็งออกจากปากของมัน ว่ากันว่างูเหลือมนรกที่โตเต็มวัยมีลำตัวยาวประมาณหนึ่งพันเมตร และมีพลังมหาศาล มันสามารถแข่งขันกับเทพที่แข็งแกร่งที่สุด ณ จุดสูงสุดของอาณาจักรได้”

ซือ——

เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยอึ้งมาก

นางฟ้าไป๋ฮวาพูดต่อ:"มีข่าวลือว่าเมื่อหลายปีก่อนมีงูเหลือมนรกที่โตเต็มวัยซึ่งทำให้เมืองแข็งตัวทั้งเมือง เพื่อที่จะทำลายมัน สำนักเหมิงชั้นสูงสุดได้ส่งปรมาจารย์หลายคนไปตามล่ามัน และในที่สุดก็ได้สูญเสียเทพสามองค์ที่แข็งแกร่งที่สุดของขั้นทงเสิน ถึงสามารถฆ่ามันได้”

“งูเหลือมนรกที่อยู่ตรงหน้า ตามความยาวลำตัวและพลังที่มันแสดงออกมาเมื่อกี้ น่าจะมีความแข็งแกร่งพอๆกับตงเทียนระดับแรก”

สัตว์ร้ายของต้งเทียยนระดับแรก?

เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยตกใจอีกครั้ง

แต่ว่า เยี่ยชิวไม่คิดเช่นนั้น

งูเหลือมนรกนั้นทรงพลังมาก แม้ว่านางฟ้าไป๋ฮวาจะมีความแข็งแกร่งของต้งเทียยนระดับแรก แต่เธอยังไม่ได้หนีพ้นภัยพิบัติ เมื่อพวกเขาลงมือต่อสู้กัน แพ้หรือชนะไม่สามารถคาดเดาได้

แต่เยี่ยชิวแตกต่างออกไป

เขามีแผ่นสำลอง

“ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน!”หลังจากเยี่ยชิวพูดจบ ก็ได้หยิบแส้ตีเทวดาออกมา แล้วเดินไปที่งูเหลือมนรก

เมื่องูเหลือมนรกเห็นเยี่ยชิวเดินเข้ามา ดวงตาของเขาดูถูกเหยียดหยามมาก

“เห็นแก่ว่าที่แกมีความแข็งแกร่งในตอนนี้มาได้มาอย่างไม่ได้ง่าย ขอแค่แกเอาราชาโสมมาให้ฉัน ฉันก็จะไม่ฆ่าแก”เยี่ยชิวพูดขณะที่เขาเดิน

“โฮก——”งูเหลือมนรกส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธ ราวกับพูดว่า นักพรตน้อย แกไม่คู่ควร?

“มองข้ามความหวังดีของผู้อื่น ถ้างั้นก็ไม่ต้องมาโทษฉัน”หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็เฆี่ยนตีไปในอากาศหนึ่งครั้ง

งูเหลือมนรกเปิดปากของมันและกำลังจะพ่นหมอกน้ำแข็งออกมา ทันใดนั้น ร่างกายของมันก็แข็งทื่อ

จากนั้นเขาได้แต่มองแส้ตีเทวดาตีลงบนหัวของเขา

“ป๊าบ！”

มีรอยแผลปรากฏบนหัวของงูเหลือมนรก และมีเลือดสดไหลออกมาเหมือนกับน้ำ ได้รับบาดเจ็บสาหัส

เยี่ยชิวยกแส้ตีเทวดาขึ้นมาอีกครั้ง และกำลังจะลงมือ แต่ถูกอมตะชางเหม่ยผลักออกไป

“ไอ้เด็กเปรต อย่าฆ่ามัน”

เยี่ยชิวคิดว่าอมตะชางเหม่ยเป็นคนใจดี แต่ใครจะไปรู้ว่า อมตะชางเหม่ยก็พูดต่อว่า:"ฉันจะจัดการกับมันเอง"

จากนั้นเยี่ยชิวถึงนึกได้คำที่อมตะชางเหม่ยเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ ใครก็ตามที่สามารถฆ่างูเหลือมนรกได้ราชาโสมก็เป็นของคนนั้น เมื่อเห็นว่างูเหลือมนรกได้รับบาดเจ็บสาหัส ไอ้เเก่ถึงจะลงมือในเวลานี้ อย่างเห็นได้ชัดเพราะเขาต้องการราชาโสม

“ไอ้แก่ คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน”เยี่ยชิวเตือน

“ไว้ใจได้เลย ข้ามีแผน”อมตะชางเหม่ยยิ้มอย่างมั่นใจ ออร่าบนร่างกายของเขาพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็กางแขนออกแล้วตะโกนขึ้นไปบนท้องฟ้า:"มาเลย สวรรค์ลงโทษ!"