วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1512

อันลั่วเฉินรู้สึกว่าชีวิตของเขาหลุดลอยไปอย่างรวดเร็วและตะโกนว่า “วิชาซ่อมนภา”

อย่างไรก็ตาม คราวนี้วิชาซ่อมนภาไม่ได้ผล

“อะไรกัน?”

อันลั่วเฉินตกใจมาก แม้ว่าอายุหนึ่งร้อยปีจะไม่มีความหมายสำหรับใครบางคนในระดับพลังยุทธ์ แต่แก่นแท้ พลังงาน และจิตวิญญาณของเขาก็จางหายไป และวิชาซ่อมนภาก็ไม่มีประโยชน์

“นี่คือดาบแห่งกาลเวลา ดาบของเขายับยั้งวิชาซ่อมนภาของฉัน!”

เมื่อตระหนักถึงสิ่งนี้ อันลั่วเฉินมีเพียงความคิดเดียวในใจคือต้องหลบหนีอย่างรวดเร็ว

“สวูช!”

วิญญาณดึกดำบรรพ์ของอันลั่วเฉินระเบิดออกมาจากศีรษะ กลายเป็นกระแสแสง หนีไปสู่ท้องฟ้า

“คุณไม่สามารถหลบหนีได้”

เยี่ยชิวใช้เทคนิคหนึ่งก้าวสิบไมล์ ตามทันและทำให้อันลั่วเฉินไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ด้วยแส้เทพอีกครั้ง

จากนั้น เขาก็เหวี่ยงดาบ

“หวด!”

เยี่ยชิวปลดปล่อยวิชาฆ่าทั้งเป็น แสงดาบกระพริบราวกับสายฟ้า ตัดผ่านวิญญาณดึกดำบรรพ์ของอันลั่วเฉิน

“อา...…”

อันลั่วเฉินกรีดร้องอย่างน่าสมเพช เสียชีวิตทันที ในขณะที่ร่างกายของเขากลายเป็นผง

“ในที่สุดก็ตาย”

เยี่ยชิวถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังจากการโจมตีเป็นเวลานาน การใช้ดาบเก้าจักรพรรดิสวรรค์และวิชาฆ่าทั้งเป็น เขาเกือบจะหมดแรงแล้ว

เขานำยาอายุวัฒนะหลายหมื่นปีออกมาอย่างรวดเร็วและบริโภคมัน ฟื้นฟูพลังงานทันทีห้าสิบเปอร์เซ็นต์

จากนั้น เยี่ยชิวก็จ้องมองไปที่ลูกศิษย์ของพื้นที่เทพและสำนักปู่เทียน

คนเหล่านี้ยืนตัวสั่นอยู่กับที่ ความกลัวปรากฏชัดในดวงตาของพวกเขา

ขณะที่การจ้องมองของเยี่ยชิวกวาดไปเหนือพวกเขา พวกเขาก็ตัวสั่นด้วยความกลัว

“หนี!”

มีคนตะโกน และลูกศิษย์ของนิกายหลักก็กระจัดกระจายไปทุกทิศทุกทาง แต่มันก็สายเกินไปแล้ว

“บัซ!”

ทันใดนั้น เจตนาดาบนับพันก็ปรากฏขึ้นรอบๆ เยี่ยชิว

“กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง…...”

เจตนาดาบดังก้อง เจตนาฆ่าพุ่งสูงขึ้น

“ตายซะ!” เยี่ยชิวตะโกนเสียงดัง เจตนาดาบนับพันก็พุ่งออกมาปกคลุมท้องฟ้าและร่วงหล่นลงมาราวกับฝนดาบ

“อา...…”

เสียงกรีดร้องดังมาจากพื้นดินอย่างต่อเนื่อง ผู้คนก็ตกลงไปกองเลือด เสียชีวิตทันที

“เจ้าหนู ให้ฉันช่วยคุณเถอะ”

อมตะชางเหม่ยตะโกนและรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เขาเห็นลูกศิษย์ของสำนักปู่เทียน โจมตีศีรษะของชายคนนั้นด้วยอิฐโดยตรง

“ปัง!”

เนื้อสมองกระเซ็น เลือดปลิวว่อน

ชายผู้โชคร้ายถูกอมตะชางเหม่ยทุบจนตายทันที

อมตะชางเหม่ยพุ่งเข้าใส่ฝูงชน ถืออิฐและทุบผู้คนอย่างต่อเนื่อง ทุบหัวคนแล้วคนเล่า

หลังจากนั้นไม่กี่นาที.

ลูกศิษย์ของนิกายหลักทั้งหมดถูกฆ่าตาย เลือดไหลราวกับแม่น้ำบนพื้นดิน โศกนาฏกรรมครั้งใหญ่

“เรียบร้อย!”

ขณะที่พูดอมตะชางเหม่ยก็หยิบหอกของหวงฝู่ฉี่ขึ้นมาอย่างเงียบๆ กำลังจะใส่มันเข้าไปในวงแหวนมิติ แต่เยี่ยชิวก็คว้ามันไป

เยี่ยชิวยิ้ม “ฉันสามารถฆ่าพวกเขาได้ทั้งหมดด้วยแส้ในมือของฉัน อย่างไรก็ตาม นางฟ้า ฉันมีคำขอที่ไม่พึงประสงค์”

หยุนซีมีความฉลาดอย่างยิ่ง เข้าใจทันทีว่าเยี่ยชิวต้องการพูดอะไรและถามว่า “คุณต้องการให้ฉันเก็บเป็นความลับใช่ไหม?”

“ถูกต้องแล้ว” เยี่ยชิวกล่าว “คนที่ไม่มีความผิดจะถือหยก ในขณะที่คนที่มีความผิดจะต้องแบกภาระ การฝึกฝนของฉันอ่อนแอ และหากรู้ว่าฉันมีอาวุธเทพ มันจะนำอันตรายร้ายแรงมาสู่ฉัน”

หยุนซีกล่าวว่า “คุณชายเยี่ย โปรดมั่นใจ ฉันสาบานต่อสวรรค์ที่นี่ว่าฉันจะไม่บอกใครว่าคุณมีอาวุธเทพ”

“ขอบคุณ” เยี่ยชิวโค้งคำนับ

หยุนซีกล่าวต่อ “คุณชายเยี่ย คุณช่วยฉันรักษาอาการบาดเจ็บและกำจัดศัตรู ความโปรดปรานอันยิ่งใหญ่นี้ไม่สามารถตอบแทนได้ ฉันมีคำขอด้วย โปรดสัญญากับฉันด้วย”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “นางฟ้า โปรดบอก”

หยุนซีกล่าวว่า “ฉันอยากจะเชิญคุณชายเข้าร่วมนิกายดาบชิงอวิ๋น หากคุณชายเต็มใจ หลังจากกลับมาแล้ว ฉันจะให้หัวหน้านิกายแต่งตั้งคุณเป็นบุตรนักบุญของนิกายดาบชิงอวิ๋น”

คุณชวนฉันเข้าร่วมนิกายดาบชิงอวิ๋นจริงๆ?

เยี่ยชิวเหลือบมองอมตะชางเหม่ย ซึ่งส่งสัญญาณให้เขาเห็นด้วยอย่างยิ่ง

เยี่ยชิวยังคงนิ่งเงียบ

เมื่อหยุนซีเห็นเช่นนี้ ก็พูดต่อว่า “ถ้าคุณชายไม่สนใจตำแหน่งบุตรนักบุญ ฉันสามารถขอให้หัวหน้านิกายแต่งตั้งคุณเป็นบุตรเทพได้”

อืม?

เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจ การเป็นบุตรเทพของนิกายที่ใหญ่ที่สุดในตงฮวงก็เหมือนกับการปีนขึ้นไปบนท้องฟ้า!

อมตะชางเหม่ยเห็นว่าเยี่ยชิวยังคงเงียบและพูดว่า “นางฟ้า ฉันจะตอบในนามของเจ้าหนู……”

“หุบปาก ใครบอกให้คุณตัดสินใจแทนฉัน” เยี่ยชิวจ้องมองไปที่อมตะชางเหม่ย แล้วพูดกับหยุนซี “นางฟ้า ฉันเข้าใจเจตนาดีของคุณ”

หมายถึงอะไร?

เขา...…

ปฏิเสธฉันเหรอ?