วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1515

เข็มแห่งเทพสังหารเพิ่งจะเข้าใกล้หน้าผากของฉินเจี้ยนเซียน กลางคิ้วของฉินเจี้ยนเซียนก็มีเลือดหลายออกมา

เห็นแต่ว่า เข็มแห่งเทพสังหารจะแทงเข้าไปในกลางคิ้วของฉินเจี้ยนเซียนเเล้ว ทันใดนั้น

“โฮ่ง!”

ฉินเจี้ยนเซียนคว้ากู่ฉินตรงหน้า โจมตีเข็มแห่งเทพสังหาร และในขณะนั้น ก็ขับไล่เฝิงเยี่ยนไป

ในเวลาเดียวกัน ฉินเจี้ยเซียนก้าวถอยหลังไปหลายร้อยก้าว เลือดไหลออกมาจากมุมปาก

เข็มแห่งเทพสังหารเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่ชั่วร้ายมาก สามารถฆ่าวิญญาณของปราชญ์ได้ แม้ว่าจะไม่ได้เเทลเข้ากลางคิ้ว แต่ยังไงวิญญาณของฉินเจี้ยนเซียนก็ได้รับบาดเจ็บไป

ถึงยังไง ทักษะของเฝิงเยี่ยนไม่ได้ด้อยกว่าเขา

จิ่วเจี้ยนเซียนที่กำลังรักษาแผล ก็ลืมตาขึ้นในขณะนี้

“ศิษย์น้อง นายโอเคไหม?” จิ้วเจี้ยนเซียนพูดด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไร เขาฆ่าฉันไม่ได้”ฉินเจี้ยนเซียนพูดจบ เขาก็นั่งไขว่ห้างในสุญญากาศ ดีดสายฉินต่อ ต่อต้านผู้แข็งแกร่งของพื้นที่เทพทั้งสามต่อ

จิ่วเจี้ยนเซียนเตรียมตัวรักษาอีกครั้ง แล้วเห็นหยุนซีอย่างกระทันหัน ในเเววตามีความประหลาดใจ เเล้วรีบมาถึงตรงหน้าของหยุนซี

“หยุนซี ทำไมคุณถึงออกมาเเล้ว?”จิ่วเจี้ยนเซียนถามว่า “แล้วลูกศิษย์อื่นๆล่ะ?”

“พวกเขาตายกันหมดแล้ว” หยุนซีถามว่า “ทําไมคุณถึงกลายเป็นแบบนี้เเล้ว?อีกอย่าง ทําไมคนของพื้นที่เทพทั้งสามถึงจะล้อมโจมตีฉินเจี้ยนเซียน?”

จิ่วเจี้ยนเซียนพูดอย่างโกรธเคือง“อย่าพูดถึงเลย คนของพื้นที่เทพทั้งสามถือโอกาสที่ฉันสู้ชีวิตกับเสี่ยวลิ่วจื่อ โจมตีฉันอย่างกระทันหัน โชคดีที่ศิษย์น้องมาทัน มิฉะนั้นคุณจะไม่เห็นฉันอีก”

“ว่าแต่ ทําไมคุณออกมาเร็วจัง?”

“ได้รับมรดกเทพนักปราชญ์แล้วใช่ไหม?”

หยุนซีส่ายหัว และพูดว่า “ฉันไม่ได้รับมรดก สถานการณ์ในสุสานมีการเปลี่ยนแปลง ดังนั้นฉันจึงออกมา”

“แล้วใครได้รับมรดก?”จิ่วเจี้ยนเซียนถาม “หลินเทียนหรือหวงฟู่ฉีพวกเขา?”

“พวกเขาตายกันหมดแล้ว”คําพูดของหยุนซีออกมา น่าประหลาดใจ

“ตายแล้ว?”จิ่วเจี้ยนเซียนถามด้วยความช็อค “ตายได้ยังไง?”

จากนั้น หยุนซีจึงเล่าสถานการณ์ในสุสานออกมาอย่างคร่าวๆ หลังจากฟังจบแล้ว ดวงตาของจิ่วเจี้ยนเซียนก็กวาดไปที่มาที่นางฟ้าไป๋ฮวาพวกเขา ในที่สุดก็ตกลงบนร่างของเยี่ยชิว

“นายก็คือเยี่ยฉางเซิง?”จิ่วเจี้ยนเซียนถาม

“ใช่ ”เยี่ยชิวตอบ

จิ้วเจี้ยนเซียนสงสัย“แปลกนะ นายแค่อยู่ในขั้นแกนทอง ใช้วิธีอะไรในการฆ่าขั้นเคารพอัจฉริยะหลายคน?”

เยี่ยชิวกล่าวว่า“ อาจจะเป็นเพราะฉันโชคดี!”

“ความโชค?”จิ่วเจี้ยนเซียนยิ้ม และพูดว่า “ถ้าหากนายไม่อยากบอกให้ข้า ข้าก็จะไม่ถามต่อ ไม่ว่าจะยังไง นายช่วยชีวิตหยุนซีไป ฉันขอขอบคุณนายแทนนิกายดายชิงอวิ๋น”

เยี่ยชิวพูดอย่างถ่อมตัว“ผู้อาวุโสไม่ต้องเกรงใจ ผ่านพบความอยุติธรรม ต้องควักดาบออกมาช่วยเหลือ เป็นคติคุณธรรมของรุ่นเรา”

ดวงตาของจิ่วเจี้ยนเซียนสว่างขึ้น“ผ่านพบความอยุติธรรม ต้องควักดาบออกมาช่วยเหลือชั่งดีจริงๆ หนุ่มน้อย นายดีมาก”

เยี่ยชิวยิ้ม

หยุนซีเหลือบมองไปที่สนามรบ และพูดว่า“ฉินเจี้ยนเซียนกั้นพวกเขาไหวไหม?”

จิ่วเจี้ยนเซียนพูดด้วยเสียงทุ้มลึก“แม้ว่าทักษะของศิษย์น้องจะไม่ธรรมดา แต่พวกเขาสามคนก็ไม่ได้อ่อนเเอ ฉันเกรงว่าศิษย์น้องกั้นได้นานไม่เท่าไหร่”

“ทำายังไงดี?”หยุนซีดูกังวลทั้งหน้า

หัวใจของเยี่ยชิวจมลง หากปรมาจารย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นต้านทานคนของพื้นที่เทพทั้งสามไม่ได้ งั้นเขาก็อันตรายมาก

ยังไงเเล้ว เขาฆ่าบุตรนักบุญของคนอื่นไปแล้ว

อมตะชางเหม่ยดึงแขนเสื้อของเยี่ยชิวอย่างลับๆ และกระซิบว่า“ไอ้เด็กเปรต สถานการณ์ไม่โอเค พวกเรารีบไปกันเถอะ!”

พูดตามตรง เยี่ยชิวก็ไม่อยากตกอยู่ในนํ้าขุ่นนี้ ทักษะของเขาต่ํา ถ้าไม่ระวังหน่อยก็จะกลายเป็นเบี้ยเอาไว้ใช้งานแล้วทิ้ง

เเต่ ถ้าหากปรมาจารย์ของพื้นที่เทพทั้งสามไม่ตาย รอบพวกเขาฆ่าคนของนิกายดาบชิงอวิ๋นไป เเล้วก็จะฆ่าเยี่ยชิว แม้ว่าเยี่วชิวจะหนีไปถึงสุดปลายโลก คนของพื้นที่เทพทั้งสามก็ไม่ปล่อยเขาไป

เยี่ยชิวประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้น เขาก็หยิบยาอมฤตออกมาเม็ดหนึ่ง

อมตะชางเหม่ยอุทาน“ไอ้เด็กเปรต ยาอมฤตนี้คือ......”

“ยังไงฉันเก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์”เยี่ยชิวนํายาอมฤตให้กับจิ่วเจี้ยนเซียน และพูดว่า “ยาอมฤตฉันได้รับจากจากสุสานของนักบุญ ไม่ทราบระดับ ผลของยาเป็นยังไงฉันไม่รู้ ดังนั้นไม่รู้ว่าจะช่วยให้ผู้อาวุโสฟื้นฟูร่างกายได้หรือไม่”

จิ่วเจี้ยนเซียนหยิบยาอมฤตนั้นสังเกตมันครู่หนึ่ง จากนั้นมองทิศทางที่ฉินเจี้ยนเซียนอยู่ และกลืนยาอมฤตและใบไม้ของต้นไม้ปราชญ์ทองคำไป

ในพริบตา วิญญาณของเขาเปล่งประกายเจิดจ้า และร่างกายของเขาก็ฟื้นตัวด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ใช้เวลาเพียงไม่กี่สิบวินาที

จิ่วเจี้ยนเซียนฟื้นร่างกายได้เเล้ว เขายืนขึ้นมา และโค้งคํานับต่อเยี่ยชิว

“ได้โปรดรับการกราบของข้า ”

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “ผู้อาวุโส แค่ยาอมฤตเม็ดเดียวเอง ไม่จําเป็นต้องทำขนาดนี้”

จิ่วเจี้ยนเซียนกล่าวว่า“นายไม่รู้ ยาอมฤตเม็ดนั้น เป็นยาอมฤตปลอม”

“แม้ว่าจะไม่ดีเท่ายาอมฤตเเท้ แต่ว่า เหนือกว่ายาวิญญาณระดับสวรรค์ธรรมดาเเล้ว ไม่งั้นฉันคงไม่หายได้เร็วขนาดนี้ ”

เชี่ย

รอยยิ้มบนใบหน้าของเยี่ยชิวเเข็งทื่อ

ถ้าเขารู้ว่ายาเม็ดนี้เป็นยาอมฤตปลอม งั้นเขาคงไม่ให้จิ่วเจี้ยนเซียนเเน่

ปวดใจ!

จิ่วเจี้ยนเซียนเหมือนดูความคิดในใจของเยี่ยชิวออก และพูดว่า “ข้าไม่เอายาอมฤตของนายฟรีๆรอจัดการศัตรูให้หมดเเล้ว ฉันค่อยได้ขอบคุณนายอีกครั้ง”

หลังจากพูดจบ จิ่วเจี้ยนเซียนได้นำาดาบเพลิงตะวันเจ็ดสีออกมา ก้าวไปในสุญญากาศใน เข้าร่วมการต่อสู้