วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1523

เยี่ยชิวด่าอย่างระอุ เขาคาดไม่ถึงว่า ผู้เเข็งเเกร่งคนนี้ที่มาจากนิกายชิงอวิ๋น จะเป็นคนถ่อยที่หน้าเนื้อใจเสือ

ตอนนั้น เขาเห็นฉินเจี้ยนเซียนเผชิญหน้ากับปรมาจารย์พื้นที่เทพทั้งสาม ยังปกป้องจิ่วเจี้ยนเซียนไว้ ยังนึกว่าเป็นคนดี แต่ไม่เคยคิดว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษจอมปลอมที่น่าเกรงขามดีแท้

“ดูเหมือนว่าวันนี้เราจะตายอยู่ที่นี่เเล้ว ”

อมตะชางเหม่ยกว่าว“ไอ้เด็กเปรต ก่อนจะตาย ข้ามีคำหนึ่งอยากจะบอกกับนาย ”

“ให้ล่าเถียวฉันซองหนึ่งได้ไหม?”

เยี่ยชิวอยากจะหัวเราะแต่หัวเราะไม่ออก โยนล่าเถียวหนึ่งซองให้อมตะชางเหม่ย และพูดว่า“ไอ้แก่ ขอโทษ ฉันต่างหากที่ทำให้นายเดือดร้อน”

“เเต่ว่า บอกตายตอนนี้ยังเช้าเกิน”

“เดี๋ยวฉันใช้หม้อเฉียนคุนชนค่ายกลให้เปิด นายรีบหนี”

อมตะชางเหม่ยถามว่า “แล้วนายล่ะ?”

“ไม่ต้องสนใจฉัน นายหาวิธีหนีรอดตาย”เยี่ยชิวกลว่าว่า“ถ้านายหนีออกไปได้ รอหาพ่อฉันเจอ ให้พ่อฉันล้างแค้นให้ฉัน”

นํ้าตาที่ซับซึ้งของอมตะชางเหม่ยไหลลงมา และพูดว่า“ไอ้เด็กเปรต ฉัน”

“อย่าไร้สาระแล้ว ฟังของฉัน”เยี่ยชิวเห็นฉินเจี้ยนเซียนก้าวมาตรงนี้ เอาหม้อเฉียนคุนสี่ปากออกมาเลยตรง”

“โฮ่ง!”

หม้อฉียนคุนสี่ปากลอยออกมาจากอากาศ ขณะนั้น ลักษณะพลังราชวงศ์ก็ท่วมท้นฟ้าดิน

ฉินเจี้ยนเซียนนึกว่าผู้เเข็งแกร่งมาถึง ตกใจไปทีหนึ่ง เมื่อเขาพบว่าลักษณะพลังราชวงศ์มาจากบนหม้อเฉียนคุนแล้ว ดีใจขึ้นทันที

“อาวุธเทพ!นึกไม่ถึงว่านายยังมีอาวุธเทพ!”

ฉินเจี้ยนเซียนรู้สึกประหลาดใจ และพูดด้วยรอยยิ้ม“ ดูเหมือนว่าฉันมาถูกที่แล้วในครั้งนี้ เจ้าหนูน้อยนายเป็นขุมทรัพย์”

เยี่ยชิวไม่พูดอะไรสักคํา กระตุ้นหม้อเฉียนคุนสี่ปาก ชนไปที่ค่ายกลอย่างเเรง

“โฮ่ง!”

เสียงดังใหญ่

ค่ายกลไม่เป็นอะไรเลย

“ฮ่าๆๆ เจ้างี่เง่า คิดจาะใช้อาวุธเทพชนค่ายกลที่ฉันวางด้วยมือของฉันเอง ไร้เดียงสา ”

ฉินเจี้ยนเซียนเยาะเย้ยที่มุมปากของเขา“ทักษะขอบนายอ่อนแอเกินไป ไม่สามารถใช้พลังเเท้ของอาวุธออกมาได้”

“เยี่ยฉางเซิง มีของดีแบบนี้อยู่ในมือนายช่างน่าเสียดาย เอาให้ฉันดีกว่า”

ฉินเจี้ยนเซียนพูดจบ ก็ยื่นมือใหญ่ออก และคว้าไปที่หม้อเฉียนคุนสี่ปาก

“เกรงว่าคุณจะไม่มีชีวิตเอามันได้” เมื่อฝ่ามือของฉินเจี้ยนเซียนจะแตะโดนเยี่ยชิวจิตใจคล้อยตาม หม้อเฉียนคุนสี่ปากใหญ่ขึ้น

ในทันที หม้อเฉียนคุนสี่ปากก็กลายเป็นยอดเขาทั้งสี่ ที่มีความแข็งแกร่งที่ไร้เทียมทาน และกระแทกที่มือของฉินเจี้ยนเซียนอย่างดุเดือด

“ต้าง!”

เสียงดังเหมือนฟ้าร้อง

ฉินเจี้ยนเซียนถอยไปสองก้าว แต่ว่า ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

“คู่ควรเป็นอาวุธเทพจริงๆ ช่างทรงพลัง!”

“ทักษะน้อยๆอย่างนายยังสามารถกระตุ้นอาวุธเทพสะเทือนฉันถอยหลังได้ ถ้าฉันได้อาวุธเทพหม้อสี่ปากนี้ สามารถสู้กับผู้แข็งแกร่งนักบุญได้เเล้ว”

“บวกกับพลังของแส้้ไม้นั้น ฉันยังสามารถชิงชนะกับผู้เเข็งแกร่งนักบุญด้วย”

“เยี่ยฉางเซิง ฉันแนะนําเป็นครั้งสุดท้าย รีบเอาสมบัติทั้งหมดของนายออกมา ฉันจะจัดกชงานศพให้นายดีๆ ”

สีหน้าของเยี่ยชิวมืดมน

เดิมทีเขาอยากใช้หม้อเฉียนคุนชนค่ายกลเเตก ตอนนี้ดูมา เป็นไปไม่ได้เลย

“ไอ้เด็กเปรต หรือนายใช้วิชาหลบหนีเถอะ?”อมตะชางเหม่ยกล่าว

“ไม่ได้หรอก” เยี่ยชิวกล่าวว่า“ฟ้าดินนี้ถูกปิดกั้นโดยค่ายกล วิชาหลบหนีหนีออกไปไม่ได้”

“ฉันยังมีอีกวิธีหนึ่ง ”อมตะชางเหม่ยมีความคิดปิ๊งขึ้นมา และพูดว่า “สวรรค์ลงโทษ!”

ทันใดนั้น ในดวงตาของเยี่ยชอวก็มีขึ้น

สวรรค์ลงโทษใช้ไปหลายครั้งก็ไม่เคยผิดหวัง โดยเฉพาะ ตอนนี้เขาเเละอมตะชางเหม่ยอยู่ในด่านสวรรค์ลงโทษอีกด้วย

“ฉันมาก่อน”

อมตะชางเหม่ยพูดจบก็ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า และตะโกนว่า“ฟ้าผ่ามา!”

อย่างไรก็ตาม ระหว่างฟ้าดินเงียบสงบ และไม่มีบรรยากาศที่กดขี่ปรากฏขึ้น

เขารีบวางหม้อเฉีนนคุนสี่ปากไว้ที่ข้างหน้าด้วยแนวนอน อยากจะปิดกั้นพลังกระบี่ไว้ แต่พลังกระบี่นี้ยิ่งใหญ่เกินไป ด้วยเสียง “ต้าง” หม้อเฉียนคุนสี่ปากถูกตีพุ่งออกไป

พลังกระบี่ไปข้างหน้าต่อ ฟันเข้าหาเยี่ยชิวต่อไป

“สู้เเล้ว!”เยี่ยชิวกัดฟันเเน่น ใช้พลังทั้งหมดของร่างกาย ชกไปตรงพลังกระบี่

“พึ่ง!”

ในวินาทีถัดมา เยี่ยชิวเหมือนกับหม้อเฉียนคุน พุ่งอแกไปด้วยแนวนอน มือขวาของพลังกระบี่ระเบิดเเตก เลือดสีทองกระเด็นไปทุกที่ ร่างกายากระแทกกับพื้นที่ห่างออกไปในร้อยเมตร

“เอ๊ะ?”

ฉินเจี้ยนเซีนนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้กําลังทั้งหมดกับพลังกระบี่สายนั้น แต่ก็เพียงพอที่จะฆ่านักพรตขั้นหยวนยิงได้ คาดไม่ถึงว่า เยี่ยชิวแค่สูญเสียแขนนไปข้างเดียว

“ดูไม่ออกนะ ร่างกายของเจ้าหนูน้อยค่อนข้างแข็งแรง แต่น่าเสียดาย ทักษะนายอ่อนแอเกินไป ”

ฉินเจี้ยนเซียนบินออกไป นิ้วทั้งห้าของเป็นเหมือนตะขอสวรรค์ คว้ากะโหลกหัวของเยี่ยชิวในอากาศไว้

ในวินาทีสุดท้าย

ทันใดนั้นฉินเจี้ยนเซียนเห็นว่า เยี่ยชิวหยิบแขนสีดำาที่หักไป มาต่อไว้ที่แขนตนเอง

“ทําไมแขนที่หักนั้นถึงมีลมหายใจของเผ่าอสูร?”

ฉินเจี้ยนเซียนไม่ได้คิดมาก เขาแค่อยากฆ่าเยี่ยชิวตาย แล้วแย่งชิงสมบัติ นิ้วทั้งจับลงไปต่อ

“ไอ้หมาที่ตอบแทนคุณด้วยความแค้น ไปตายซะ!”ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็ลุกขึ้นยืน และต่อยไปที่ฉินเจี้ยนเซียน

“โฮ่ง!”

แขนสีดําของเยี่ยชิว ปะทุขึ้นด้วยแสงเวทย์มนตร์ที่น่าสะพรึงกลัว ราวกับคลื่นพายุ เหมือนภูเขาซากศพและทะเลเลือด ค่ายกลเต็มไปด้วยกลิ่นเลือดที่แรง

“นาย นาย”

สีหน้าของฉินเจี้นนเซียนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เขายังพูดไม่จบ หมัดของเยี่ยชิวก็กระแทกไว้ที่มือของเขาแล้ว

“โฮ่ง!”

นิ้วมือทั้งห้าเเตก

เเขนเเตก

ตามมาด้วยเสียง “พึ่ง”ร่างกายของฉินเจี้ยนเซียนก็ขาดเเยกออกจากกันเป็นหลายส่วน!