วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1580

หลี่เป่ยไห่อัจฉริยะของพื้นที่เทพไท่ชูแห่งนี้ ถูกหม้อเฉียนคุนสังหารจนตายคาที่

เย่ชิวยืนอยู่บนหม้อเฉียนคุน สวมชุดสีขาวปกคลุมไปด้วยหิมะ และอาบด้วยแสงสีทองราวกับเทพเจ้า

มันเป็นภาพแห่งนิรันดร์!

หลิงเมิ่งหานรู้สึกเพียงว่าคอรู้สึกแห้ง และหลังจากนั้นไม่นานก็มีคําสามคําก็ออกมาจากปาก

"แกร่งมาก!"

หลังจากที่หลิงเมิ่งหานพูดจบ จู่ๆก็กระโดดขึ้นจากพื้นและรีบหนีไปในระยะไกลอย่างรวดเร็ว

การสังหารเจียงอู๋ต่าวและหลี่เป่ยไห่ ทําให้หลิงเมิ่งหานตระหนักว่ามันอันตรายเกินไปที่จะอยู่ที่นี่

เธอไม่ต้องการล้างแค้นให้เจียงอู๋ต่าวในตอนนี้ เธอแค่ต้องการหนีจากที่นี่อย่างรวดเร็วเท่านั้น

"พรึ่บ!"

เย่ชิวก้าวผ่านท้องฟ้าและเตะหลังของหลิงเมิ่งหานกระแทกลงอย่างหนัก

"อึ๊บ—"

หลิงเมิ่งหานอ้าปากและพ่นเลือดออกมาเต็มปาก ร่างกายเหมือนกระสอบทรายที่กระแทกพื้นอย่างแรง จนไม่รู้ว่ากระดูกหักไปกี่ชิ้น

เธอเคยต่อสู้กับเย่ชิวมาก่อน และการฝึกตนที่ถูกเย่ชิวทำให้พ่ายแพ้ก็ตกลงสู่จุดสูงสุดของแกนทอง และตอนนี้ก็อยู่ในขั้นเดียวกัน แม้แต่ฝ่าเท้าของเขาเธอก็ไม่สามารถหยุดเย่ชิวไว้ได้

"ถ้ารู้จักเอาตัวรอดก็อยู่ที่นี่อย่างเชื่อฟัง แล้วถ้ากล้าคิดจะหนีอีก ก็อย่ามาโทษฉันที่ทําลายดอกไม้งาม ”

เสียงของเย่ชิวนั้นไม่แยแสและโหดเหี้ยมมาก และหลังจากพูดจบ ดวงตาของเขาก็เพ่งไปที่ร่างของอู่เชียนฟาน

เขาเสียสละอาวุธวิเศษที่อยู่ตรงหน้าไป ดังนั้นนอกจากตัวเอง ทุกคนก็ต้องตาย

มิฉะนั้นเมื่อความลับของอาวุธวิเศษของเย่ชิวก็จะถูกเปิดเผย มันจะทําให้เกิดปัญหานับไม่ถ้วนอย่างแน่นอน

สิ่งที่เย่ชิวไม่คาดคิดก็คือ ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรออกมา อู่เชียนฟานก็ชิงพูดออกมาก่อน

"ฉันเฝ้าดูการต่อสู้เมื่อกี้ และเห็นว่านายฆ่าหลี่เป่ยไห่และเจียงอู๋ต่าวด้วยขั้นแกนทอง ฉันต้องบอกว่าพลังการต่อสู้ของนายนี่มันแข็งแกร่งมาก ”

"เจ้าชายคนนี้ชื่นชมนายมาก ”

"ติดตามฉันเถอะ!"

"แล้วรอให้ฉันเป็นจักรพรรดิแห่งราชวงค์โจว และสวมมงกุฎให้นายเป็นกษัตริย์ ว่าอย่างไร?"

อู่เชียนฟานดูเหมือนจะพูดคุยธรรมดาๆกับเย่ชิว แต่คําพูดของเขา กลับเต็มไปด้วยความหมายที่ไม่สามารถปฏิเสธได้

"ถุย เจ้าชายแห่งราชวงศ์โจวคนนี้ยโสโอหังมาก!"หลินต้าเหนี่ยพูดกับเย่ชิว:" พี่ใหญ่ ฆ่าเขา" ”

อู่เชียนฟานไม่สนใจหลินต้าเหนี่ยว มองไปที่เย่ชิวและพูดอย่างภาคภูมิใจ:" เมื่อเป็นผู้ติดตามฉัน จะไม่มีการดูถูกนาย หากฉันอยู่ยงคงกระพันในโลกนี้ นายก็สามารถมีอำนาจ สง่าราศีและความมั่งคั่งได้ตลอดชีวิต ”

"นอกจากนี้ ถ้าฉันเป็นจักรพรรดิในอนาคตถ้าอย่างนั้นมันจะต้องถูกจดจำไปชั่วนิรันดร์อย่างแน่นอน และในฐานะผู้ติดตามของฉัน ชื่อของนายจะถูกบันทึกให้คนรุ่นหลังด้วย”

"นอกจากนี้ ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถเป็นผู้ติดตามของเจ้าชายคนนี้ได้ เจ้าหนู ฉันมองว่า นี่เป็นโอกาสที่ดีของนายแล้ว นายไม่ควรพลาดนะ ”

เย่ชิวรู้สึกตลกเล็กน้อย

กับผีอะไร การติดตามนายไปราวกับว่ามันเป็นความรุ่งโรจน์สูงสุด ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?

ดูเหมือนว่าสมองของเจ้าชายแห่งราชวงศ์โจวผู้ยิ่งใหญ่คนนี้จะใช้ไม่ค่อยได้นัก!

"นายเป็นใคร เป็นแค่ตัวอะไรที่สมควรให้ฉันติดตามนาย?"

"เจ้าชายแห่งต้าโจวนี่น่าทึ่งมากนะ เชื่อไหมว่าฉันจะฆ่านายเดี๋ยวนี้เลย ”

หลังจากที่เย่ชิวพูดจบหม้อเฉียนคุนก็บินออกไปด้านข้างและชนเข้ากับอู่เชียนฟาน

ร่างของอู่เชียนฟานขยับหลบไปอย่างรวดเร็ว และพูดว่า:" เจ้าหนู เจ้าชายองค์เอ็นดูนายนะ นั่นคือเกียรติของนาย นายอย่าทําผิดพลาด”

"ติดตามฉันเถอะ!"

"มาร่วมมือกันและครอบครองจงโจวกันเถอะ!"

เย่ชิวถือแส้และเดินไปหาอู่เชียนฟาน พร้อมกับพูดไปเดินไปด้วย :" ฉันไม่สนใจที่จะติดตามนายเลยสักนิด ฉันต้องการฆ่านายตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ”

ใครจะรู้ว่า หลังจากได้ยินคําพูดของเย่ชิว อู่เชียนฟานไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่กลับกันยังรู้สึกตื่นเต้นไม่หยุด

อู่เชียนฟานพูดด้วยใบหน้าที่เป็นมิตร:" ไม่ต้องกังวล เจ้าชายคนนี้เพียงอยากเรียนรู้จากนายแค่นั้น และจะไม่ทําร้ายนาย" ”

เย่ชิวกลอกตามองบนและพูดว่า "ฉันกังวลว่า ทันทีที่ฉันเคลื่อนไหว นายจะไม่มีโอกาสเคลื่อนไหวต่างหาก ”

"ฮ่าๆ เจ้าชายองค์นี้ซาบซึ้งในความเย่อหยิ่งและความโอหังของนายนะ” อู่เชียนฟานพูดกับเย่ชิว:" จําคําพูดของฉันไว้นะ อีกหน่อยเมื่อนายเคลื่อนไหวออกมานั้น อย่าได้แสดงความเมตตาต่อผู้ใต้บังคับบัญชาของนาย ”

"อย่าลืมทุ่มสุดตัว ”

"แม้ว่าการฝึกตนของเจ้าชายองค์นี้จะสูงกว่านายมาก แต่ก็เพียงกําลังตเรียนรู้กับนายอยู่เท่านั้น แต่ถ้านายประหม่าและประมาทศัตรู นายก็จะแพ้อย่างเลวร้าย ”

"เข้าใจหรือยัง?"

เย่ชิวมองไปที่อู่เชียนฟานด้วยสายตาโง่งม และไม่เข้าใจจริงๆว่าคนนี้ธรรมดามาก ทําไมเขาถึงได้มั่นใจขนาดนั้น?

"ฉันแนะนํานายให้นะ อย่าแสดงความเมตตาต่อลูกน้อง นายใช้ดาบไม่เก่งเหรอ? ดึงดาบออกมา!" เย่ชิวกล่าว

อู่เชียนฟานพูดด้วยรอยยิ้ม:" ฉันจะชักดาบของฉัน ก็ต่อเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูเท่านั้น และนายจะกลายเป็นผู้ติดตามของเจ้าชายคนนี้ ดังนั้นฉันจึงไม่ใช้ดาบ เพื่อไม่ให้ทําร้ายนาย ”

ประสาท!

เย่ชิวด่าอย่างลับๆและไม่ต้องการพูดเรื่องไร้สาระกับอู่เชียนฟานอีกต่อไป เพราะผู้ชายคนนี้ป่วยมาก

"ลงมือเถอะ!" เย่ชิวตะโกนออกมา

อู่เชียนฟานเข้าใกล้เย่ชิวมากขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่อยังเหลือระยะห่างอีกสิบเมตรของระหว่างทั้งสอง อู่เชียนฟานหยุดมองไปที่เย่ชิวและพูดว่า "เมื่อเจ้าชายคนนี้เคลื่อนไหวแล้ว นายจะไม่มีโอกาสต้านทานได้ ดังนั้นนายควรโจมตีก่อน!"

"แน่ใจเหรอ？" เย่ชิวถาม

"แน่นอน อู่เชียนฟานกล่าวว่า:" เจ้าชายคนนี้คำไหนคำนั้น!"

"เป็นอย่างนั้น ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่เกรงใจแล้วนะ หลังจากที่เย่ชิวพูดจบเขาก็หยิบแส้ขึ้นมาแล้วตีไปทางอู๋เฉียนฟาน

"ฉันว่า นายยังไม่ได้กินข้าวหรือเปล่า กําลังของนายน้อยอย่างนั้น...... อ๊า......

ก่อนที่อู่เชียนฟานจะพูดจบ เขาก็ได้กรีดร้องอย่างน่าสังเวช พร้อมกับร่างกายที่ลอยออกไป