วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1689

เยี่ยชิวเห็นโลงศพทองคำพุ่งเข้าหาเขา เขารู้ว่าเขาเหนือกว่า แต่เขาก็ยังตอบโต้กลับไป

เยี่ยชิวเริ่มใช้วิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิงทันที และในเวลาเดียวกันก็ได้ใช้สิบสวรรค์ต้งเทียนและพลังชี่มังกรนับร้อย ทันใดนั้นแสงบนร่างกายของเขาก็ส่องสว่าง

จากนั้น เขาก็มีความคิดในใจว่า เขาต้องการใช้หม้อเฉียนคุนสี่อัน แต่ทันใดนั้นก็พบว่าหม้อต้มเฉียนคุนทั้งสี่วางนิ่งอยู่ในนกระเป๋าหม้อเฉียนคุน ราวกับว่าขาดการติดต่อกับเขา

นอกจากนี้ยังมีดาบเซวียนหยวนซึ่งไม่เชื่อฟังคำสั่งอีกด้วย

ในเวลานี้ ทั้งร่างของเยี่ยชิวถูกจองจำและเขาทำได้เพียงเฝ้าดูโลงศพทองคำที่กำลังพุ่งเข้ามา

“จบแล้ว โลงศพนี้กำลังพุ่งมาหาข้า”

“ข้าไม่คิดว่าจะจบลงแบบนี้”

“ข้าไม่ยอม”

บูม!

วินาทีต่อมา เยี่ยชิวถูกห่อหุ้มด้วยความกดดันอันน่าสะพรึงกลัวนั้น และเขารู้สึกเหมือนกำลังจะถูกบดขยี้

“พี่หลิน เจอกันใหม่ชาติหน้า…”

ด้วยความสิ้นหวัง เยี่ยชิวหลับตาลง

อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นไม่นาน เยี่ยชิวก็พบว่าความกดดันหายไป เขาลืมตาขึ้นและเห็นว่าร่างกายของเขาไม่เป็นอะไร

“ข้ายังไม่ตายหรอเนี่ย”

"เกิดอะไรขึ้น?"

เยี่ยชิวตกตะลึงเมื่อมองไปรอบ ๆ และพบว่าสภาพแวดล้อมโดยรอบยังคงเหมือนเดิม ยกเว้นโลงทองคำหายไป

“โลงศพนั่นไปไหนแล้ว?”

เยี่ยชิวรู้สึกสับสนเล็กน้อยและตรวจสอบอย่างรอบคอบ แต่เขาไม่พบกลิ่นของโลงศพทองคำในอากาศ ราวกับว่าโลงศพทองคำไม่เคยปรากฏมาก่อน

“จิ้งจอกน้อย”

ทันทีที่เยี่ยชิวเปิดปากของเขา เขาก็ถูกสุนัขจิ้งจอกสีขาวตัวน้อยขัดจังหวะ

“ เยี่ยฉังเซิง ข้าขอย้ำอีกครั้ง ข้าไม่ใช่จิ้งจอกตัวน้อย ข้าเป็นจิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง!”

“เอาล่ะ ข้าไม่สนใจว่าเจ้าเป็นพันธุ์อะไร ขอถามเจ้าหน้อย เจ้าเคยเห็นโลงศพทองคำนั้นไหม?”

จิ้งจอกขาวตัวน้อยพยักหน้า "ข้าเห็นแล้ว"

“แล้วเจ้าไปไหนมา” เยี่ยซิวถามอย่างเร่งรีบ

จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดว่า “ถ้าอยากรู้ก็ต้องยอมรับคำขอของข้า”

ป้าบ!

เยี่ยชิวไม่รอให้จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดจบ และตบก้นจิ้งจอกขาวตัวน้อยอย่างแรง

“โอ้~ รู้สึกดีจัง” จิ้งจอกขาวตัวน้อยดูพึงพอใจ

ไอ้โรคจิต!!

เยี่ยชิวแอบสาปแช่งและพูดว่า "บอกข้ามาเร็วๆ"

จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดว่า "ข้าเห็นโลงศพทองคำเข้าไปในตาข้างขวาของเจ้า"

“เจ้ากำลังโกหกข้าอย่างนั้นรึ?” เยี่ยชิวไม่เชื่อ ไม่ต้องพูดถึงขนาดที่ใหญ่โตของโลงศพทองคำ แม้ว่าโลงศพทองคำจะเข้าตาเขาจริงๆ แต่เขาควรจะสังเกตเห็นมันสิ

จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดว่า "ถ้าไม่เชื่อก็ดูเองได้เลย"

เยี่ยชิวหลับตาลง วินาทีต่อมาเขาต้องตกใจเมื่อพบว่าโลงศพทองคำซ่อนลึกอยู่ในตาข้างขวาของเขาจริงๆ

อย่างไรก็ตาม โลงศพทองคำนั้นมีขนาดเล็กมากราวกับจุดฝุ่น

เยี่ยชิวรู้สึกตกใจ และหลังจากนั้นความปิติยินดีก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

“เป็นไปได้ไหมที่โลงทองคำนี้จำข้าได้ในฐานะเจ้านายของมัน ข้าได้รับโอกาสทีดีสูงสุดของภูเขาอมตะอย่างนั้นเหรอ?”

เยี่ยชิวคิดถึงสิ่งนี้และตัดสินใจลองดู ด้วยความคิดในใจ เขาแอบพูดว่า "ออกมา"

เขาต้องการอัญเชิญโลงศพทองคำ

อย่างไรก็ตาม โลงศพทองคำยังคงนิ่งเฉยและไม่ตอบสนอง

"สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?"

เยี่ยชิวเงียบไปครู่หนึ่ง

ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางถึงชอบถูกทรมาน

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยก็หัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า "เยี่ยฉังเซิง พูดตามตรง ข้าอดไม่ได้ที่คว้าเจ้าเอาไว้ในตอนนี้"

“เจ้ามีหม้อเฉียนคุนสี่อันและดาบเซวียนหยวนหนึ่งเล่ม แม้ว่าดาบเซวียนหยวนจะไม่มีวิญญาณดาบ แต่มันก็เป็นดาบศักดิ์สิทธิ์เล่มแรกในสมัยโบราณ”

"ตอนนี้เจ้ามีโลงทองคำอีกโลงแล้ว ว้าวว้าวว้าว ตอนนี้เจ้าเป็นเหมือนขุมสมบัติแล้ว!"

ห้ะ

มีความประหลาดใจในดวงตาของเยี่ยชิว

ก่อนหน้านี้เขาและอู๋ฮวาต่อสู้กัน เขาใช้ดาบเซวียนหยวน เขาปกปิดดาบเซวียนหยวนด้วยแสงสีทอง ทำให้บุคคลภายนอกมองเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของดาบเซวียนหยวนได้ยาก ซึ่งในขณะนั้นอู๋ฮวาก็ไม่รู้จักต้นกำเนิดที่มาของดาบเซวียนหยวน

คาดไม่ถึงเลยว่าจิ้งจอกขาวตัวน้อยไม่เพียงแต่จำดาบเซวียนหยวนได้เท่านั้น แต่ยังรู้ว่าดาบเซวียนหยวนไม่มีวิญญาณดาบอีกด้วย

แล้วรู้ได้อย่างไรว่าภาชนะสัมฤทธิ์รูปสี่เหลี่ยมสี่ใบคือหม้อเฉียนคุน?

หากเขาเป็นคนที่เหนือธรรมชาติและทรงพลัง เยี่ยชิวจะไม่แปลกใจเลยที่จำเทพศาสตราได้ อย่างไรก็ตามระดับพลังยุทธ์ของจิ้งจอกขาวตัวน้อยในปัจจุบันนั้นไม่ดีเท่ากับเยี่ยชิว แล้วเหตุใดมันจึงรู้จักได้

จิ้งจอกขาวตัวน้อยเห็นการแสดงออกของเยี่ยชิวและพูดว่า "เยี่ยฉังเซิง เจ้าอยากรู้ไหม ข้าจะรู้จักดาบเซวียนหยวนและหม้อเฉียนคุนได้อย่างไร"

“ไม่เลว” เยี่ยชิวถาม “เจ้ารู้จักได้อย่างไร”

จิ้งจอกขาวตัวน้อยยิ้มและพูดว่า "เพราะว่า... ข้าเป็นผู้รอบรู้ในโลกฝึกเซียน ข้ามีความรู้และรู้ทุกอย่าง"

เพี๊ย!

เยี่ยชิวตีบนหัวจิ้งจอกขาวตัวน้อยด้วยเกาลัดแล้วพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "ถ้าไม่คุยโวโอ้อวด เจ้าจะตายไหม"

“อ้ะ เยี่ยฉังเซิง เจ้าตีข้าอีกแล้ว” จิ้งจอกขาวตัวน้อยไม่พอใจมากและพึมพำ "ข้าจะบอกเจ้าบางอย่าง แต่ตอนนี้ข้าไม่อยากบอกเจ้าแล้ว"

เยี่ยชิวพูดว่า "เจ้าคิดว่าข้าอยากได้ยินมันเหรอ?"

“เจ้าไม่อยากฟังเหรอ? เจ้าไม่อยากได้ยินเกี่ยวกับหม้อเฉียนคุนเหรอ?” จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดด้วยความโกรธ "ในเมื่อเจ้าไม่อยากได้ยินมัน ข้าจึงต้องบอกเจ้า"

“ เยี่ยฉังเซิง ข้ารู้ที่อยู่ของหม้อเฉียนคุนที่ห้าแล้ว!”