วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1754

เยี่ยชิวแสดงสีหน้าตกตะลึง

เขาคิดไม่ถึงว่า แค่ดอกบัวสีเขียวเคลื่อนไหวอย่างแผ่วเบาก็สามารถทำลายอาวุธจักรพรรดิได้ แถมยังฟันร่างของอู่จี๋เทียนจุนจนเลือดสาด

ต้องรู้ก่อนว่า อู่จี๋เทียนจุนเป็นถึงนักบุญราชาผู้แข็งแกร่ง!

“เจ้าคนสารเลวนั่น ในที่สุดก็ใกล้ตายเสียที” อมตะชางเหม่ยพูดออกมาด้วยรอยยิ้มแห่งความตื่นเต้น

แต่วินาทีหลังจากนั้น ดอกบัวสีเขียวกลับมาอยู่ด้านบนของโลงศพทองคำเหมือนเดิม ไม่ได้ไล่ล่าโจมตีจิตวิญญาณของอู่จี๋เทียนจุน

จิตวิญญาณของอู่จี๋เทียนจุนจึงฉวยโอกาสนี้ในการหลบหนีเข้าไปในช่องว่างของรอยแยก

“น่าแปลก เห็นอยู่ว่าสามารถโจมตีสังหารเจ้าสารเลวนั่นได้ แต่เหตุใดถึงปล่อยให้เขาหนีไป?”

อมตะชางเหม่ยอดไม่ได้ที่จะสงสัย

เห็นได้ชัดว่าดอกบัวสีเขียวนั้นไร้คู่ต่อกร หากมันมีความกระตือรือร้นที่จะสังหารอู่จี๋เทียนจุน อู่จี๋เทียนจุนจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ในวินาทีแห่งความเป็นตาย ดอกบัวสีเขียวกลับเลือกที่จะยั้งมือเอาไว้

“บางทีอาจจะเป็นเพราะเห็นแค่เผ่ามนุษย์ มันจึงยอมเขาไป!” สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดพร้อมถอนหายใจออกมา

“ไม่ยอมตัดรากถอนโคน สักวันหนึ่งมันจะต้องกลับมาอีกครั้งเป็นแน่” อมตะชางเหม่ยพูดขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด “อู่จี๋เทียนจุนประสบความสูญเสียอันยิ่งใหญ่ในครั้งนี้ แถมยังสูญเสียอาวุธจักรพรรดิไปอีกหนึ่งชิ้น เขาจะต้องเอาความแค้นของเผ่าปีศาจครั้งนี้ฝังไว้ในใจเป็นแน่”

“พลังยุทธ์ของเขาแข็งแกร่งถึงเพียงนั้น หากเขากลับมาอีกครั้ง เผ่าปีศาจอาจจะถูกกำจัดลงได้”

ผู้อาวุโสหมียิ้มพร้อมพูดว่า “ไม่ต้องกังวล มีโลงศพหลังนี้อยู่ ไม่มีใครทำอะไรเผ่าปีศาจได้ทั้งนั้น”

พูดจบจิตวิญญาณของผู้อาวุโสหมีก็คุกเข่าลงบนโลงศพทองคำ “ตุบ ตุบ” ก้มศีรษะลงเพื่อคำนับอยู่หลายครั้ง

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยคุกเข่าลงและก้มศีรษะคำนับให้กับโลงศพทองคำเช่นกัน พูดด้วยความซาบซึ้ง “ขอบคุณมาก”

ฮึ่ม!

โลงศพทองคำสั่นไหวเล็กน้อย หมอกหนาปรากฏขึ้นมาปกคลุมทั่วท้องฟ้า ดอกบัวสีเขียวปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า แสงสีเขียวจำนวนมากสาดส่องลงมาด้านบนค่ายกลผู้พิทักษ์

ในเวลานั้น ค่ายกลผู้พิทักษ์ที่แตกร้าวก็ฟื้นสภาพกลับมาสมบูรณ์ในทันใด

ไม่นานหมอกเหล่านั้นก็จางหายไป ดอกบัวสีเขียวเองก็กลับมาอยู่ด้านบนของโลงศพทองคำ

เยี่ยชิวเห็นดอกบัวสีเขียวแทรกซึมเข้าไปในโลงศพทองคำและหายไปอย่างชัดเจน

หลังจากนั้น แสงซึ่งเปล่งออกมาจากโลงศพทองคำก็ค่อยๆ จางหายไป ขนาดของโลงศพทองคำเล็กลง บินเข้าหาดวงตาข้างขวาของเยี่ยชิวรวดเร็วราวกับสายฟ้า

เยี่ยชิวค่อยๆ ตรวจสอบมัน เขาพบว่าโลงศพทองคำนั้นอยู่ในส่วนลึกของนัยน์ตา ไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย

“โลงศพทองคำหลังนี้แข็งแกร่งมาก มันคงไม่สร้างปัญหาให้กับข้าใช่ไหม?”

เยี่ยชิวรู้สึกกังวลเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะถามสุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยออกมาว่า “โลงศพทองคำหลังนี้แท้จริงแล้วมีที่มาอย่างไรกันแน่?”

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยตอบกลับไป “มันคือโอกาสสูงสุดแห่งภูเขาอมตะ”

เยี่ยชิวกลอกตาขาว คำพูดพวกนี้มันไม่มีประโยชน์เลยไม่ใช่หรือไง?

“ดอกบัวสีเขียวมันคืออะไร? หรือว่าจะเป็นสมบัติแห่งสวรรค์และโลก? แต่ต่อให้เป็นสมบัติแห่งสวรรค์และโลก เป็นไปได้หรือที่จะมีความแข็งแกร่งถึงเพียงนี้?” เยี่ยชิวถามออกมาอีกครั้ง

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยยิ้มออกมาเล็กน้อย “เรื่องนี้เป็นเหตุผลที่เกี่ยวเนื่องกัน เวลานี้พลังยุทธ์ของเจ้ายังอ่อนนัก ข้าคิดไม่ว่าจะเป็นการดีกว่า”

“แต่——” เยี่ยชิวยังอยากจะถามออกมา ในตอนที่เขากำลังพูด สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยก็ทำท่าทางให้เขาเงียบเสียง

“มีคนมา!”

ควับ ควับ ควับ——

ร่างของคนสิบกว่าคนเดินออกมาจากส่วนลึกของหุบเขา ลมหายใจของพวกเขาแข็งแกร่ง ท่าทางดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก

“คารวะท่านผู้นำ!”

พวกเขาทั้งสิบกว่าคนคุกเข่าลงพื้น ท่าทางของพวกเขาเต็มไปด้วยความเคารพ เห็นได้ชัดว่าสุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยไม่ได้แค่มีสถานะอันสูงส่งในเผ่าปีศาจ แต่นางยังเป็นที่เคารพของคนพวกนี้เป็นพิเศษด้วย

“ช่วงนี้ไม่ค่อยสงบ พวกเจ้าจะต้องเพิ่มกำลังคนในการลาดตระเวนทั้งกลางวันและกลางคืน”

“นอกจากนี้ ยังรวมถึงเรื่องการรวบรวมข่าวและป้องกันสิ่งไม่คาดฝัน”

“ขอให้ทุกคนตั้งใจปฏิบัติหน้าที่ของตัวเองให้เต็มที่ อย่าให้เกิดข้อผิดพลาดเป็นอันขาด”

“มี!” ผู้อาวุโสแกะยิ้มพร้อมพยักหน้า

อมตะชางเหม่ยตกใจเล็กน้อย “ท่านรู้หรือว่าข้าต้องการถามถึงสิ่งใด?”

ผู้อาวุโสแกะยิ้มออกมา “เต้าจ่างอยากจะถามว่าเผ่าปีศาจของพวกเรามีโอสถศักดิ์สิทธิ์หรือไม่ใช่หรือเปล่า? เผ่าปีศาจของพวกเรามีโอสถศักดิ์สิทธิ์”

อมตะชางเหม่ยถามออกไปด้วยความสงสัย “ข้ายังไม่ทันได้พูดอะไรออกไปเลย ท่านรู้ได้อย่างไร?”

ผู้อาวุโสแกะยิ้มออกมาเล็กน้อย “ข้ายังรู้อีกว่า ในใจของเต้าจ่างกำลังคิดว่า เผ่าปีศาจของพวกเรามีสตรีผู้เลอโฉม หน้าอกใหญ่ ขาเรียวอยู่หรือไม่”

ใบหน้าของอมตะชางเหม่ยกลายเป็นสีแดงขึ้นมาทันใด เขาอยากจะหารอยแยกเพื่อมุดลงไปในพื้นดิน

นี่มันน่าอายเป็นบ้า

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยและผู้อาวุโสหมีหัวเราะออกมาดังลั่น

“เต้าจ่าง เผ่าปีศาจของพวกเรามีสตรีผู้เลอโฉมอยู่มากมาย หากท่านต้องการ ข้าสามารถมอบพวกนางให้กับท่านได้”

ผู้อาวุโสแกะพูดออกมา “โดยเฉพาะสตรีเผ่าจิ้งจอก แต่ละคนล้วนงดงามราวกับดอกไม้ พวกนางมีร่างกายอันยอดเยี่ยม เชี่ยวชาญในเรื่องการร้องรำทำเพลง เก่งในเรื่องให้บริการเป็นที่สุด”

“ไม่เป็นไร ข้าไม่ต้องการ” อมตะชางเหม่ยรีบโบกมือปฏิเสธ จากนั้นเอนกายมาข้างหูของเยี่ยชิว “ไอ้เด็กเปรต ผู้อาวุโสแกะผู้นี้ค่อนข้างแปลกประหลาด ราวกับว่าเขาสามารถอ่านใจข้าได้”

ในตอนนั้น สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยอธิบายออกมาว่า “ผู้อาวุโสแกะฝึกฝนวิชาเทพ มันมีชื่อว่าทะลุจิตใจ ขอแค่ได้เห็นก็จะสามารถรับรู้สิ่งที่อีกฝ่ายกำลังคิดได้ในทันที”

นี่มันคือวิชาอ่านใจไม่ใช่หรือ?

เยี่ยชิวถามออกมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ผู้อาวุโสแกะ ไม่ว่าอีกฝ่ายจะกำลังคิดอะไรอยู่ ท่านก็สามารถอ่านออกได้หมดเลยงั้นหรือ?”

ผู้อาวุโสแกะยิ้มออกมา “ต่ำกว่าขั้นนักปราชญ์ลงมาไม่มีปัญหา ส่วนขั้นนักปราชญ์นั้นต้องลองดู”

“เช่นนั้นในใจของนางกำลังนึกถึงสิ่งใดอยู่?” เยี่ยชิวชี้ไปที่สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อย

ผู้อาวุโสแกะเหลือบตามองสุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อย จากนั้นเขาก็หลุดปากออกมา “ท่านผู้นำกำลังคิดว่า นางจะ......”