วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1770

ภารกิจลับ?

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ผู้อาวุโสทั้งสามก็เงี่ยหูฟัง

จิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าวว่า “พวกเจ้าสามคนเป็นผู้อาวุโสที่ฉันไว้วางใจมากที่สุด ฉันสั่งให้แอบติดตามผู้อาวุโสคนอื่นๆ”

ผู้อาวุโสแกะตระหนักและถามว่า “ผู้นำ ท่านกังวลหรือไม่ที่ผู้อาวุโสคนอื่นๆ จะไม่ทุ่มเต็มที่ในการสอนให้เยี่ยฉังเซิง?”

จิ้งจอกขาวตัวน้อยส่ายหัวแล้วพูดว่า “มนุษย์และปีศาจมีเส้นทางที่แตกต่างกัน ฉันกังวลว่าผู้อาวุโสคนอื่นๆ อาจจงใจทำให้มันยากสำหรับเยี่ยฉังเซิงเมื่อสอน”

“พวกคุณทั้งสามเก็บเป็นความลับเพื่อฉัน”

“ถ้าใครกล้าทำเรื่องยากๆ ให้กับเยี่ยฉังเซิง ให้รายงานฉันทันที”

ผู้อาวุโสหมีสัญญาทันทีว่า “ผู้นำ โปรดวางใจได้ เราจะติดตามและรายงานให้คุณทราบทันทีหากมีใครกล้าทำสิ่งที่ยากสำหรับเยี่ยฉังเซิง”

“เอาล่ะ พวกคุณไปได้แล้ว!” จิ้งจอกขาวตัวน้อยโบกมือ

“ขอลา” จากนั้นผู้อาวุโสทั้งสามก็ออกจากวังไป

ทันทีที่พวกเขาออกไปข้างนอก ผู้อาวุโสแกะก็ถอนหายใจ “ผู้นำของเรายังไม่ได้แต่งงานด้วยซ้ำ และก็คอยดูแลเขาแบบนี้ ปกป้องสามีอย่างแท้จริง”

“จริงๆ แล้ว ฉันอิจฉาเยี่ยฉังเซิง” น้ำเสียงของผู้อาวุโสหมีเปลี่ยนไป “แกะเฒ่า ฉันก็อิจฉาคุณเหมือนกัน”

ผู้อาวุโสแกะถามว่า “ฉันมีอะไรให้น่าอิจฉา?”

ผู้อาวุโสหมีหัวเราะเบาๆ “คุณไม่เพียงแต่มีผู้อาวุโสกระต่ายที่อ่อนโยนและมีคุณธรรมเท่านั้น แต่ยังมีคู่รักในวัยเด็กอย่างจิงจิงด้วย ในแง่มนุษย์ สิ่งนี้เรียกว่าการเพลิดเพลินกับสิ่งที่ดีที่สุดของทั้งสองโลก ฉันตาเขียวด้วยความอิจฉา”

ใบหน้าของผู้อาวุโสแกะเปลี่ยนไปอย่างมาก “หมีเฒ่า หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว ฉันไม่รู้ว่าจิงจิงคนนี้คือใคร”

“ฮิฮิ..….” ผู้อาวุโสหมีหัวเราะเบาๆ และจากไปอย่างสง่างาม

ทันทีที่เขาจากไป ผู้อาวุโสกระต่ายก็คว้าหูของผู้อาวุโสแกะ

“โอ๊ย..….อ่อนโยนหน่อย มันเจ็บ.…..” ผู้อาวุโสแกะร้องด้วยความเจ็บปวด

“บอกฉันมาว่าจิงจิงคือใคร?” ผู้อาวุโสกระต่ายถามอย่างเย็นชา

ผู้อาวุโสแกะด้วยสีหน้าเจ็บปวดกล่าวว่า “ฉันไม่รู้ว่าจิงจิงคือใคร หมีเฒ่าอิจฉาฉัน คงพยายามหว่านความขัดแย้งระหว่างเรา กระต่าย ได้โปรดอย่าหลงกลของเขา...…”

“จะไม่พูดใช่ไหม ก็ได้ กลับไปคุกเข่าบนลูกบอลหนามซะ” ผู้อาวุโสกระต่ายลากผู้อาวุโสแกะที่หู มุ่งหน้าตรงไปยังวังของเขาเอง

ระหว่างทางพวกเขาพบกับยามและชาวปีศาจมากมาย พวกเขาเห็นผู้อาวุโสกระต่ายลากหูผู้อาวุโสแกะ ชี้และหัวเราะจากระยะไกล บางคนถึงกับหัวเราะเยาะ

“กระต่าย ปล่อยเถอะ ทุกคนหัวเราะเยาะฉัน” ผู้อาวุโสแกะอ้อนวอนว่า “ไม่ว่าจะมีความเข้าใจผิดใดๆ ฉันขออธิบายให้คุณฟังอย่างถูกต้องเมื่อเรากลับถึงบ้านได้ไหม?”

“คุณกล้ายั่วยุเรื่องจิงจิง แต่คุณกลัวที่จะถูกหัวเราะเยาะ?” ผู้อาวุโสกระต่ายพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "ถ้าคุณไม่อธิบายให้ฉันฟังเมื่อเรากลับไป ฉันจะไม่ยอมให้คุณลุกจากเตียงเป็นเวลาสิบวัน”

“แม้ว่าฉันจะเป็นกระต่าย แต่พลังการต่อสู้ของฉันก็แข็งแกร่ง”

……

วังหลับใหล

หลังจากที่ผู้อาวุโสหมีและคนอื่นๆ จากไป จิ้งจอกขาวตัวน้อยก็เตรียมที่จะรออยู่นอกห้องลับเพื่อเยี่ยชิว

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอมาถึงนอกห้องลับ เยี่ยชิวก็ออกมาจากข้างใน

“ฉันได้อ่านพระสูตรหัวใจของจักรพรรดิเสร็จแล้ว และฉันได้นำกลับไว้ที่เดิมแล้ว” เยี่ยชิวกล่าว

“คุณคิดยังไง?” จิ้งจอกขาวตัวน้อยถาม

เยี่ยชิวถอนหายใจ “เป็นจักรพรรดินั้น ยากเหมือนขึ้นสู่ฟ้า”

“ใช่ เส้นทางสู่การเป็นจักรพรรดิก็เหมือนกับการข้ามสะพานไม้แผ่นเดียวที่มีกองทหารและม้านับพัน ยากพอ ๆ กับการไปถึงท้องฟ้า ไม่เช่นนั้น ตลอดยุคสมัยคงมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้รับตำแหน่งจักรพรรดิ” จิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าวต่อ “เยี่ยฉังเซิง คุณยังมีความมั่นใจในการเป็นจักรพรรดิหรือไม่?”

สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยตกตะลึงกับท่าทางของเขาอยู่ครู่หนึ่ง และจ้องมองเขาอย่างว่างเปล่า

“สายตาแบบนี้หมายความว่ายังไง?” เยี่ยชิวหดออร่าของเขาและพูดว่า “คุณคิดว่าการฝึกฝนของฉันอ่อนแอ แต่ฉันพูดอย่างกล้าหาญ ดูค่อนข้างไร้เดียงสาและงมงาย?”

“ไม่” จิ้งจอกขาวตัวน้อยตะคอกออกจากความงุนงงของเธอ และส่ายหัวอย่างแรง แล้วพูดว่า “ตอนที่ฉันยังเด็ก ผู้อาวุโสของเผ่าปีศาจบอกฉันว่าขนาดของหัวใจจะเป็นตัวกำหนดขนาดของเวทีของพวกเขา”

“หากคนเราไม่กล้าที่จะฝัน พวกเขาจะบรรลุสิ่งยิ่งใหญ่ได้อย่างไร”

“ฉันกังวลว่าคุณจะท้อแท้และหมดกำลังใจหลังจากอ่านพระสูตรหัวใจของจักรพรรดิ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ฉันจะกังวลมากเกินไป”

“เยี่ยฉังเซิง เสริมความเชื่อมั่นของคุณ ฉันเชื่อว่าคุณจะกลายเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่และเป็นผู้ทรงพลังที่จะทำให้โลกสั่นสะเทือนอย่างแน่นอน!”

เยี่ยชิวยิ้ม “ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ฉันจะพยายามอย่างหนัก”

“ยังไงก็ตาม จิ้งจอกขาวตัวน้อย ฉันอยากจะขอบคุณสำหรับการต้อนรับอันอบอุ่นของคุณในช่วงเวลานี้ ฉันยังมีเรื่องที่ต้องจัดการอยู่ ดังนั้นฉันวางแผนที่จะออกจากเผ่าปีศาจกับชายชราในวันพรุ่งนี้”

จะออกเร็วๆ นี้เหรอ?

“เยี่ยฉังเซิง ตามที่ฉันได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ คุณสามารถออกไปได้ทุกเมื่อ มั่นใจได้เลยว่าฉันจะไม่หยุดคุณ” จิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าวต่อ “แต่เมื่อพิจารณาถึงระดับพลังยุทธ์ที่ต่ำในปัจจุบันของคุณ และศัตรูจำนวนมากที่อยู่ข้างนอก การออกจากเผ่าปีศาจ ในเวลานี้ อาจนำไปสู่อันตรายที่คาดไม่ถึงได้”

“เพื่อความปลอดภัยของคุณ ในขณะที่คุณกำลังศึกษาพระสูตรหัวใจของจักรพรรดิ ฉันได้ใช้เสรีภาพในการจัดเตรียมบางสิ่งบางอย่าง”

เยี่ยชิวถามว่า “คุณได้จัดเตรียมอะไรไว้บ้าง?”

จิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าวว่า “เรามีผู้อาวุโสสิบคนในเผ่าปีศาจ แต่ละคนเชี่ยวชาญทักษะเฉพาะตัว ฉันสั่งให้พวกเขาถ่ายทอดทักษะของพวกเขาให้กับคุณ”

นี้...…

เยี่ยชิวไม่รู้ว่าจะพูดอะไร มีเพียงความคิดเดียวในใจ “จิ้งจอกขาวตัวน้อยใจดีกับฉัน บางทีเราอาจเป็นพันธมิตรที่ใกล้ชิดกันได้”