วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1773

เยี่ยชิวขมวดคิ้วเล็กน้อย

มันไม่ง่ายเลยที่จะผ่านการดมกลิ่นว่ายาวัฒนะแต่ละอย่างเป็นประเภทไหน คุณสมบัติวิธการใช้ยังไง!

ผู้อาวุโสแพะเริ่มด่า"รู้จักยาด้วยการดมกลิ่นบ้าบออะไร นี่เป็นการจงใจทำให้คนอื่นลำบากใจไม่ใช่หรือ?"

"ไอ่ลิง เขาเป็นน้องชายแท้ๆของฉัน"

"นายช่วยเห็นแก่ฉันและลดความต้องการลงหน่อยได้ไหม?"

ใครจะไปรุ้ว่าผู้อาวุโสลิงไม่ไว้หน้าเลยสักนิดพูดอย่างเย้นชาว่า"ไอ่แพะ เห็นแก่นายมันมีค่าหรอ?"

"นาย——"ผู้อาวุโสแพะโมโหจนหน้าแดงพูดว่า"ไอ่ลิง นายอย่าเกินไปหน่อยเลย"

ผู้อาวุโสลิงพูด"มาถึงที่ของฉันก็ต้องทำตามกฏของฉัน"

"เยี่ยฉางเสิ่น ถ้าเกิดว่านายคิดว่ายากละก็สามารถถอดใจได้ฉันไม่บังคับ"

"ยังไงก็ตามถ้าแม้แต่การรู้จักยาด้วยการดมกลิ่นยังทำไม่ได้ นั้นก็ไม่สามารถที่จะเป็นนักปรุงยาที่เก่ง......"

ยังไม่ทันได้พูดจบก็ได้ยินเยี่ยชิวพูดว่า"ผู้อาวุโสลิง ผมฟังที่คนสั่งครับ"

ผู้อาวุโสลิงพูดกับผู้อาวุโสแพะอีกว่า"ได้ยินหรือยัง เยี่ยฉางเสิ่นตอบตกลงเองแล้วนายยังมีอะไรจะพูดอีกไหม"

"ฉันว่านายเป็นกษัตริย์มากกว่าขันที"

ผู้อาวุโสแพะโกรธมากพูดว่า"มึงแม่งว่าใครเป็นขันที?"

"แน่จริงก็ถอดกางเกงสิ"

"เราสองคนมาเทียบกัน ดูสิใครใหญ่กว่าใคร?"

"หยาบคาย!"ผู้อาวุโสลิงด่าเสร็จเดินจากไป

ผู้อาวุโสแพะรีบพูดกับเยี่ยชิวว่า"น้องเยี่ย ฉันไม่รบกวนนายละ นายแยกแยะยาวัฒนะตรงนี้ไปก่อนนะ"

"ถ้าเกิดว่ามีปัญหาอะไรนายสามารถมาหาฉันได้ตลอด"

"นายสบายใจได้ เรื่องแบบนี้ฉันจะรายงานให็กษัตริย์ทราบแน่นอน ถึงเวลาค่อยให้กษัตริย์จัดการไอ่ลิง"

พูดจบผู้อาวุโสแพะก็วิ่งหนี วิ่งไปด้วยตะโกนไปด้วยว่า"ไอ่ลิงนายหยุดนะ!"

เยี่ยชิวเดินไปด้านหน้ากล่องไม้ยื่นมือไปจับ

อย่างไรก็ตามมือของเขายังไม่ทันได้แตะกล่องไม้ก็มีแสงปรากฏและมือของเขาก็กระเด็นออกไป

"ผู้อาวุโสลิงพูดนั้นคือความจริงบนกล่องไม้นั้นถูกจำกัดไว้"

หลังจากนั้นเยี่ยชิวลองสูดดมไม่ได้กลิ่นยาแม้แต่น้อย

เขาอดไม่ได้ที่จะแอบบ่น

"นี้มันเป็นการถอดกางเกงผายลมทำเรื่องเกินความจำเป็นไม่ใช่หรอ?"

"เอายาพวกนี้วางไว้ตรงชั้นวางไม่ดีกว่าหรอ ไม่จำเป็นต้องใช้การดมกลิ่นเพื่อรู้"

"ดูแล้วผู้อาวุโสแพะพูดไม่ผิดจริงผู้อาวุโสลิงผู้นี้จงใจทำให้ฉันลำบากใจ"

"หึ คุรอยากให้ฉันอยู่ในภาวะลำบาก ฉันไม่ทำตามที่คุณต้องการหรอก"

เยี่ยชิวสงบลงและตั้งสมาธิตั้งใจรับรู้

ไม่ช้าเขาก็ได้กลิ่นหอมยา รู้ทันทีว่ายาวัฒนะในกล่องไม้นั้นคืออะไร

"นี่คือผลงูพันปีรสฉุนอบอุ่น ใช้......"

หลังจากมีประสบการณ์ เยี่ยชิวก็มาถึงหน้ากล่องใบที่สอง

ไม่ช้าเขาก็ได้กลิ่นยาและรู้ว่าในกล่องไม้นั้นคือยาวัฒนะอะไร

"เฉ่าอูหมื่นปีรสฉุน ขม ร้อน ใช้......"

เยี่ยชิวมาถึงด้านหน้ากล่องที่สาม

ทันใดนั้นเยี่ยชิวได้กลิ่นยาแยกแยะยาวัฒนะออกมาได้สิบประเภท

ตอนเริ่มต้นเขาต้องหยุดอยู่หน้ากล่องไม้เป็นเวลาสามนาที แต่หลังจากนั้นยิ่งอยู่ยิ่งเร็วใช้เวลาอยู่หน้ากล่องเพียงแค่สองวิก็สามารถรู้ได้ว่ายาวัฒนะในกล่องนั้นคืออะไร

ในที่สุดเงาร่างของเยี่ยชิวก็เป็นภาพติดตา ผ่านหน้ากล่องไหนแวบหนึ่งก็สามารถรู้ได้ว่าในกล่องนั้นคือยาวัฒนะแบบไหน

"นายยังบอกว่าเพื่อกษัตริย์ นี่มันเกี่ยวอะไรกับกษัตริย์?"

ผู้อาวุโสลิงย้อนถาม"ไอ่แพะ กษัตริย์บอกให้เราสิบคนสอนทักษะพิเศษให้กับเยี่ยฉางเสิ่น แถมยังบอกให้วรยุทธ์ของเยี่ยฉางเสิ่นถึงขั้นต้าเฉิน ที่กษัตริย์สั่งแบบนี้เพราะอะไร?"

ผู้อาวุโสแพะพูดว่า"ที่กษัตริย์ทำแบบนี้ก็เพื่อช่วยให้เยี่ยฉางเสิ่นบรรลุการเป็นจักรพรรดิ"

"เป็นเพียงหนึ่งในเหตุผล"ผู้อาวุโสลิงพูด"เหตุผลอื่นนายเคยคิดบ้างไหม?"

ผู้อาวุโสแพะพูดว่า"เหตุผลที่สองแน่นอนว่าก็เพื่อให้เยี่ยฉางเสิ่นอยู่ที่เผ่าปีศาจนานหน่อย"

"ใช่"ผู้อาวุโสลิงยิ้มตอบ"ในฐานะที่เป็นผู้ใต้บัญชาเราต้องรู้"

"ในเมื่อกษัตริย์อยากให้เยี่ยฉางเสิ่นอยู่ที่เผ่าปีศาจนาน งั้นฉันก็ต้องช่วยเขาอีกแรง"

"ดังนั้นฉันถึงให้เยี่ยฉางเสิ่นแยกแยะยาทั้งหมดในคลังให้หมด"

ผู้อาวุโสแพะเข้าใจและชี้ไปทางผู้อาวุโสลิงพูดว่า"เจ้าลิงนี้สมองดีว่ะ"

ผู้อาวุโสลิงพูดอย่างได้ใจ"มันแน่นอนอยู่แล้วกษัตริย์ชมฉันว่าฉลาดแบบลิง

"ไอ่แพะ นายไม่ได้มาที่นี้นานแล้ว"

"มา พวกเราเล่นหมากรุกกัน"

ผู้อาวุโสลิงโบกมือกระดานหมากรุกปรากฏตรงหน้า

ผู้อาวุโสแพะไม่อยากเล่นหมากรุกกับผู้อาวุโสลิงเพราะว่าฝีมือในการเล่นหมากรุกของผู้อาวุโสของลิงแย่มากแถมยังชอบเล่มหมากรุก เขากำลังจะปฏิเสธกลับได้ยินผู้อาวุโสลิงพูดว่า"ช่วงนี้ฉันได้ลองกลั่นไวน์วิญญาณรสชาติไม่เลวเลย"

ผู้อาวุโสลิงตาสว่าง"ได้ ฉันเล่นเป็นเพื่อนนายสองตา"

ทั้งสองจิบไวน์ไปด้วยเล่นหมากรุกไปด้วยสักพักก็ผ่านไปแล้วสองชั่วยาม

"ไอ่ลิง นายว่าเยี่ยฉางเสิ่นต้องใช้เวลานานขนาดไหนถึงจะแยกแยะยาวัฒนะหมด"ผู้อาวุโสแพะถาม

ผุ้อาวุโสลิงพูด"การดมกลิ่นยาต้องใช้พรสวรรค์ ฉันตอนนั้นใช้เวลาถึบสามปีถึงแยกแยะยาวัฒนะสามหมื่นสี่พันชนิดหมด ความคิดฉันนะเยี่ยฉางเสิ่นอย่างน้อยใช้เวลาสามปี"

"ถ้าหากว่าเขาพรสวรรค์ทั่วไป ฉันเกรงว่าใช้เวลาสามสิบปี......."

ผู้อาวุโสลิงยังไม่ทันพูดจบจู่ก็เห็นเยี่ยชิวเดินออกมาจากห้องโถงด้านใน