วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1781

"ฮึ่ม!"

มีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น

ทันทีที่เยี่ยชิวเข้าไปในหุบเขาลมแรงก็พัดมา และหมอกสีเขียวขุ่นก็กลายเป็นเหมือนมีดในทันทีจนเกือบจะทะลุการป้องกันของหม้อเฉียนคุน

ถึงกระนั้นเยี่ยชิวยังคงรู้สึกเจ็บปวดแปลบที่ผิวของเขา แล้วเลือดก็ไหลออกจากรูขุมขนของเขาอีกด้วย

หยวนเสินสั่นอย่างรุนแรง

มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น

"ออกมา!"

เยี่ยชิวตะโกนอย่างสุดเสียง และหม้อเฉียนคุนอีกสามใบก็บินออกไป

หม้อเฉียนคุนสี่ใบวางเรียงกันและแขวนไว้เหนือศีรษะของเยี่ยชิว ม่านแสงสีทองห้อยลงมาปกคลุมทั่วร่างกายของเขา

ในที่สุดหยวนเสินก็กลับมาเป็นปกติและความเจ็บปวดบนผิวก็หายไป

อย่างไรก็ตามเยี่ยชิวรู้สึกถึงความร้อนอันน่าสะพรึงกลัว แม้ว่าหมอกสีเขียวนี้จะไม่ใช่เปลวไฟ แต่อุณหภูมิสูงอย่างน่าตกใจ

แม้จะมีหม้อเฉียนคุนสี่ใบเพื่อปกป้องร่างกายของเขา แต่เยี่ยชิวก็ยังคงรู้สึกเหมือนเขาอยู่ในเตาหลอม เขานำวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิงใช้ให้ถึงขีดสุด และเมื่อรวมกับหม้อเฉียนคุนทั้งสี่เพื่อปกป้องร่างกายของเขา ก็แทบจะปิดกั้นอุณหภูมิที่แผดเผาไม่ได้

เยี่ยชิวมองดูอย่างรวดเร็วและเห็นว่าหุบเขานี้ใหญ่โตกว่าหุบเขาที่เขาเคยเห็นมาก่อน อย่างน้อยก็ประมาณพันจั้ง

อย่างไรก็ตามเยี่ยชิวรู้สึกถึงความร้อนอันน่าสะพรึงกลัว แม้ว่าหมอกสีเขียวนี้จะไม่ใช่เปลวไฟ แต่กลับอุณหภูมิสูงอย่างน่าตกใจ

ไม่เพียงเท่านั้น หมอกสีเขียวก็พันรอบหม้อเฉียนคุนทั้งสี่อย่างรวดเร็ว ในเวลาไม่นาน หมอกก็กลายเป็นเปลวไฟสีน้ำเงินและลุกไหม้อย่างดุเดือด

“นี่คือยันต์อัคนีระดับจักรพรรดิ?”

เยี่ยชิวรู้สึกหวาดกลัว เปลวไฟชนิดนี้สามารถเผาอาวุธศักดิ์สิทธิ์ได้ เป็นการกดขี่ข่มเหงมาก

อย่างไรก็ตาม หม้อเฉียนคุนก็เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าจะถูกเผาด้วยเปลวไฟสีฟ้า แต่ก็ไม่ได้รับความเสียหายใดๆ

"ฮึ่ม!"

ทันใดนั้น หมอกสีฟ้าทั้งหมดในหุบเขาก็กลายเป็นเปลวไฟ

หุบเขาทั้งหมดกลายเป็นทะเลเพลิง

เยี่ยชิวตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติและต้องการล่าถอย แต่พบว่ามีเปลวไฟสีเขียวปรากฏขึ้นข้างหลังเขา ล้อมรอบเขาด้วย

อุณหภูมิสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว และคลื่นความร้อนก็ทะลุการป้องกันของหม้อเฉียนคุน

"ฟู่!"

เยี่ยชิวทนไม่ไหว ร่างกายของเขากลายเป็นขี้เถ้า และวิญญาณของเขากำลังจะกลายเป็นผง ทันใดนั้น โลงศพทองคำก็บินออกมาปกคลุมหยวนเสินของเยี่ยชิว

เยี่ยชิวซ่อมแซมร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว แต่ทันทีที่ฟื้นตัว คลื่นความร้อนก็ถูกไอน้ำร้อนจนกลายเป็นเถ้าถ่าน

"อา……"

เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

-

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และเพียงพริบตาเดียว ก็กลายเป็นวันที่สามสิบ

บนยอดเขา

จันทร์ข้างแรมคล้ายตะขอ

ผู้อาวุโสเเพะและผู้อาวุโสลิงนั่งเผชิญหน้ากัน โดยมีกระดานหมากรุกอยู่ตรงหน้า และมีเหล้าวิญญาณสองหม้ออยู่บนกระดานหมากรุก

ผู้อาวุโสเเพะถือตัวหมากรุกไว้ระหว่างนิ้วของเขา แต่ดวงตาของเขากลับมองไปทางหุบเขา และไม่ได้เคลื่อนไหวเป็นเวลานาน

“ผู้อาวุโสแกะ ถึงเวลาที่ท่านต้องลงมือแล้ว” ผู้อาวุโสลิงเร่งเร้า

ผู้อาวุโสแกะอารมณ์เสียเล็กน้อย จึงโยนตัวหมากรุกลงและกวาดแขนเสื้อของเขาเละเทะทันที

ผู้อาวุโสลิงจ้องมองและพูดว่า "ผู้อาวุโสแกะ ท่านหมายถึงอะไร"

“ถ้าท่านไม่ทำกระดานหมากรุกเสีย ข้าก็ชนะเกมนี้อย่างแน่นอน”

ผู้อาวุโสลิงกล่าวอย่างภาคภูมิใจ "เรื่องเดียวกันนี้จะไม่เกิดซ้ำเกินครั้งที่สาม ข้าแพ้เดิมพันสองครั้งกับเยี่ยฉังเซิง หากข้าไม่แน่ใจ ข้าจะเดิมพันกับเจ้าได้อย่างไร"

ผู้อาวุโสแกะจ้องมองและพูดว่า "พวกเจ้าร้ายกาจมาก แต่ข้ายังคงมีความมั่นใจในตัวสหายเยี่ย จะเกิดอะไรขึ้นหากสหายเยี่ยสร้างปาฏิหาริย์ได้?"

ผู้อาวุโสลิงหัวเราะเบา ๆ แล้วกล่าวว่า "อย่าฝากความหวังไว้กับเยี่ยฉังเซิง หากเขาสดึงไฟพิเศษเกรดสูงระดับโลกออกมาได้ มันจะเป็นเรื่องมหัศจรรย์ หากเขาสามารถรับไฟพิเศษระดับสวรรค์ได้ อย่าขอให้เขามอบยาวิญญาณระดับสวรรค์ให้เจ้าแม้แต่เม็ดเดียว แม้ว่าเจ้าจะบอกให้ข้ากินขี้ก็ตาม”

ผู้อาวุโสแกะกล่าวว่า "งั้นเจ้าแค่รอแล้วกินขี้"

ผู้อาวุโสลิงยิ้มแล้วพูดว่า "น่าเสียดายที่เยียฉังเซิงไม่มีความสามารถขนาดนั้น..."

บู้มมม!

ในตอนนี้โลกสั่นสะเทือน และรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวก็ออกมาจากส่วนลึกของหุบเขา

วินาทีต่อมา ลมหายใจอันร้อนแรงก็ท่วมท้น แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างกันหลายพันลี้แต่ผู้อาวุโสลิงและผู้อาวุโสแกะก็รู้สึกเหมือนกำลังจะถูกไฟคลอกตาย และพวกเขาก็หวาดกลัวจนหมดสติ

เขารีบถอยกลับไปร้อยจั้ง

“เกิดอะไรขึ้น” ผู้อาวุโสแกะถามด้วยความตกใจ

"ไฟเพิเศษระดับจักรพรรดิ! มันคือไฟพิเศษระดับจักรพรรดิ!" ทีท่าของผู้อาวุโสลิงเปลี่ยนไปอย่างมาก "ไฟพิเศษระดับจักรพรรดิแตกออกมาจากผนึก"

“รีบไปแจ้งผู้นำเถอะ”

“เผ่าปีศาจได้พบกับหายนะครั้งใหญ่”

ผู้อาวุโสแกะกำลังจะจากไป ทันใดนั้น เปลวไฟสีเขียวก็ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าจากส่วนลึกของหุบเขา เหมือนกับนกฟีนิกซ์ที่เต้นอยู่บนท้องฟ้า เผาไหม้ความว่างเปล่าเป็นระยะทางหลายพันลี้ในทันที ราวกับว่าจุดจบกำลังจะมาถึง

ทันทีหลังจากนั้นมีเสียง "ดังก้อง" อีกครั้งในหุบเขา หมอกหนาทึบที่แต่เดิมเต็มหุบเขาก็หายไป และไฟพิเศษแต่ละดวงก็เผยลักษณะที่แท้จริงของมัน

คลื่นความร้อนมีอย่างท่วมท้น

“ไม่ ไฟพิเศษอื่นๆ ได้ปลดปล่อยผนึกออกมาแล้ว!”

ผู้อาวุโสลิงมองดูขี้เถ้าแล้วพูดอย่างหวาดกลัว "มันจบลงแล้ว เผ่าปีศาจจบลงแล้ว ... "