วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1798

"สำเร็จแล้ว!"ผู้อาวุโสหมียิ้มพูด"เผ่าปีศาจของเรามีนักบุญที่แข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอีกท่านหนึ่งแล้ว"

เจ้าจิ้งจอกขาวสบายใจไปเปราะหนึ่งใบหน้าปรากฏรอยยิ้มและพูดกับพวกผู้อาวุโสแพะเขาว่า"พวกนายก็ต้องสู้ๆ พยายามคว้าตำแหน่งนักบุญมาได้เร็วๆ"

"ครับ!"พวกผู้อาวุโสแอบสาบานว่าจะพยายามเลื่อนขั้นวรยุทธ์

เพราะเมื่อกลายเป็นนักบุญแล้วนั้นก็หมายความว่าได้เข้าสู่ตำแหน่งสูงสุดของการฝึกวรยุทธ์

ผู้อาวุโสหมีพูด"เดิมทีฉันคิดว่าผู้อาวุโสวัวจะผ่านอุปสรรคแบบเกือบเอาชีวิตไม่รอดแล้วซะอีก แต่คิดไม่ถึงว่าจะง่ายแบบนี้"

"โดยเฉพาะวิธีการลึกลับที่เขาใช้ จู่ๆก็เพิ่มพลังของเขาไปหลายระดัยอย่างน่ากลัวมาก"

"กษัตริย์ นั้นเป็นวิธีการอะไร?"

เจ้าจิ้งจอกขาวยิ้มตอบ"คำถามนี้นายต้องถามเยี่ยฉางเสิ่น"

"โอ้?"ผู้อาวุโสหมีมีความตกตะลึงเล็กน้อย

เยี่ยชิวไม่ได้ปิดบังและพูดว่า"นั้นคือวิชาเทพเก้าขั้นเก้าสวรรค์ของผู้อาวุโสตู๋กูอู๋ตี๋แห่งภูเขาซู"

"ผู้อาวุโสวัวมอบหมัดเทพทรงพลังให้ฉันเพื่อเป็นการตอบแทนเขา ฉันเลยถ่ายทอดวิชาเทพเก้าขั้นเก้าสวรรค์ให้กับเขา"

พอได้ยินแบบนี้ผู้อาวุโสทุกคนที่อยู่ในเหตุการณืต่างก็ตกตะลึง

ผู้อาวุโสลิงพูด"คิดไม่ถึงว่าอาจารย์จะเชี่ยวชาญทางด้านเวทมนต์นักบุญ อาจารย์ ไม่ทราบว่า......"

"ได้"เยี่ยชิวเข้าใจสิ่งที่ผู้อาวุโสลิงอยากจะพูดและเขาไม่รอให้ผู้อาวุโสลิงพูดจบก็ตอบตกลงและพูดว่า"ไว้เดี๋ยวฉันสอนวิชาเทพเก้าขั้นเก้าสวรรค์ให้คุณ"

เมื่อได้ยินแบบนี้ผู้อาวุโสคนอื่นก็มองผู้อาวุโสลิงด้วยสายตาอิจฉา

"ไอ่ลิง นายมีอาจารย์ดีนะเนี้ย"ผู้อาวุโสหมีพูด

ผู้อาวุโสลิงหัวเราะตอบ"ไอ่หมี ถ้าเกิดนายอยากเรียนเวทมนต์นักบุญสามารถมาเป็นลูกศิษย์ฉันได้"

เป็นลูกศิษย์นาย?

หมายความว่าอะไร การเคารพภายใต้สาวกของเยี่ยชิวเหรอ?

ฉันแข็งแกร่งสุดในบรรดาเผ่าปีศาจนะ！

"นี้……"

ผู้อาวุโสหมีสีหน้าลำบากใจ

เยี่ยชิวหัวเราะตอบ"หากฝึกวิชาเก้าขั้นเก้าสววรค์ถึงขั้นต้าเฉินสามารถยกระดับพลังสูงขึ้นได้

"ผู้อาวุโสหมีและยังมีผู้อาวุโสคนอื่น ถ้าหากพวกคุณอยากเรียนไว้ฉันให้ผู้อาวุโสวัวสอนพวกคุณ

ทันใดนั้นผู้อาวุโสหมีและผู้อาวุโสคนอื่นก็ยิ้มอย่างดีใจและขอบคุณเยี่ยชิวพร้อมกัน

"ขอบคุณน้องเยี่ยมาก"

เยี่ยชิวหัวเราะตอบ"พวกคุณไม่ต้องเกรงใจ ผมยังต้องเรียนศิลปะฝีมือกับพวกคุณอีกอยู่"

บนท้องฟ้า

แสงศักดิ์สิทธิ์ทั่วท้องฟ้าหายไป บนท้องฟ้าไม่มีก้อนเมฆ ผู้อาวุโสวัวเก็บแสงศักดิ์สิทธิ์บนตัวและล้มลงพื้น

ในขณะนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะเก็บพลังแล้วแต่ว่าดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกกดขี่

ดวงตาของผู้อาวุโสวัวกวาดมองไปที่เจ้าจิ้งจอกขาวและผู้อาวุโสคนอื่นและหยุดลงที่เยี่ยชิว

"สวบ!"

ผุ้อาวุโสวัวก้าวหนึ่งก็มาถึงด้านหน้าเยี่ยชิว จากนั้นก็คุกเข่าลงต่หน้าเยี่ยชิวที่ดวงตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง

"ผู้อาวุโสวัวนี้คุณกำลังทำอะไร รีบลุกขึ้นเร็ว"เยี่ยชิวรีบพูด

ผู้อาวุโสวัวคุกเข่าที่พื้นและและพูดอย่างจริงใจว่า"น้องเยี่ย......ไม่ เยี่ยฉางเสิ่น ถ้าหากไม่ใช่นายถ่ายทอดเวทมนต์นักบุญให้ฉัน งั้นฉันคงต้องฝึกวรยุทธ์เป็นร้อยปีถึงจะเป็นนักบุญได้"

"อีกอย่างพอถึงเวลานั้นจะสามารถผ่านสวรรค์ลงโทษได้หรือป่าวยังไม่รู้เลย"

"วันนี้ขอบคุณนายมากไม่เพียงแต่ให้ฉันรอดพ้นความทุกข์ยากก่อนร้อยปียังทะลุเป็นนักบุญในครั้งเดียว"

"นายมีบุญคุณอันยิ่งใหญ่กับฉันมาก ฉันไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณยังไง"

"ฉันมั่นใจแล้วว่าต่อจากนี้ไปจะนมัสการเป็นสาวกนาย ชีวตนี้จะตามติดนายไปตลอด"

สถานการณ์อะไร?

เจ้าจิ้งจอกขาวแอบหึเล็กน้อยและยิ้มตอบว่า"ฉันไม่มีปํยหาอะไร"

"ขอบพระคุณกษัตริย์มาก"ผู้อาวุโสวัวดีในมากและพูดต่ออีกว่า"ท่านอาจาร์ย โปรดรับคำนับของลูกศิษย์ด้วย"

ตึงตึงตึง！

ผู้อาวุโสวัวกราบเยี่ยชิวด้วยความเคารพหลายครั้ง

"ผู้อาวุโสวัว รีบลุกขึ้นมาเร็ว!"เยี่ยชิวพยุงผู้อาวุโสวัวลุกขึ้น ผู้อาวุโสวัวพูด"ท่านอาจารย์จากนี้ไปอย่าเรียกผมว่าผู้อาวุโสอีกเลย ชื่อจริงของผมคือหนิวต้าลี่ เรียกผมว่าต้าลี่ก็พอ"

"ได้"ตอนนี้เยี่ยชิวรู้สึกมีความสุขมาก รับนักบุญที่แข็งแกร่งมาเป็นลูกศิษย์หนึ่งคน ต่อจากนี้ใครกล้ารังแกเขาให้หนิวต้าลี่ต่อยหมัดเดียวให้ตายเลย

ผู้อาวุโสลิงยืนอยู่ข้างเยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า"ไอ่วัว ในเมื่อนายเป็นสาวกของอาจาร์ยฉันแล้วงั้นนายก็ต้องเรียกฉันว่าศิษย์พี่สักคำหรือป่าว?"

"ให้ฉันเรียกนายศิษย์พี่? นายเหมาะหรอ?"ผุ้อาวุโสพูด"ความแข็งแกร่งเป็นสิ่งสำคัญที่สุด วรยุทธ์ฉันสูงกว่านาย ฉันต่างหากที่เป็นศิษย์พี่"

ผู้อาวุโสลิงพูด"ฉันนมัสการอาจาร์ยก่อน"

"นายไม่พอใจ?"ผู้อาวุโสวัวยกหมัดขึ้น"เราสองคนมาคุยคุยกันหน่อยไหม?"

ผู้อาวุโสตกใจจนรีบหลบด้านหลังเยี่ยชิวพูดว่า"อาจารย์ดูสิ ไอ่วัวมันรังแกผม"

ผู้อาวุโสคนอื่นเห็นสถานการ์ณแบบนี้ก็หัวเราะกันใหญ่

เยี่ยชิวถามเจ้าจิ้งจอกขาว"ต่อจากนี้ฉันต้องเรียนศิลปะฝีมือกับใคร?"

เจ้าจิ้งจอกขาวคิดอยู่สักพักและสั่งว่า"ผู้อาวุโสไก่ ต่อจากนี้ถึงคุณที่ต้องถ่ายทอดศิลปะฝีมือให้กับเยี่ยชิว"

"ครับ"ผู้อาวุโสไก่ตอบรับด้วยความเคารพ

เยี่ยชิวเหลือบมองผู้อาวุโสไก่และเห็นว่าผู้อาวุโสไก่มีอายุเพียงสามสิบต้นๆ ด้วยรุปลักษณ์ที่สง่างามและกิริยาท่าทางที่หลากหลาย

โดยเฉพาะเอวของเธอที่แน่น

ไม่เพียงแต่แค่นั้นเสื้อ้าที่เธอใส่ก็ดูเปิดเผยมากและเผยผิวขาวล่อสายตาคนมาก

ผู้อาวุโสไก่เห็นเยี่ยชิวกำลังมองเธอจึงขยิบตาและยิ้มทำให้เยี่ยชิวตกใจจนหน้าแดง

"ผู้อาวุโสไก่คนนี้ร่านมาก~"