วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1829

เยี่ยชิวตกใจอย่างมาก ที่เขาเป็นร่างอมตะนั้น มีเพียงอมตะชางเหม่ยเท่านั้นที่รู้ และก็เป็นอมตะชางเหม่ยเองที่บอกเขาว่าเขานั้นเป็นร่างอมตะ

ตลอดเวลาที่ผ่านมาเยี่ยชิวไม่ค่อยเชื่อในคำพูดของอมตะชางเหม่ยสักเท่าไหร่ เพราะชายชราคนนั่นไม่น่าเชื่อถือมาก แต่ตอนนี้หลังจากได้ยินคำพูดของจักรพรรดิเผ่าปีศาจแล้ว เขาก็รู้ว่าชายชราไม่ได้โกหกเขา

เขาได้สร้างร่างอมตะแล้วจริงๆ!

"คุณโชคดีมาก ที่ได้รับดาบเซวียนหยวน"

สายตาของจักรพรรดิเผ่าปีศาจตกไปดาบเซวียนหยวน และเขาพูดด้วยความเสียใจเล็กน้อยว่า: "ถ้าตอนนั้นฉันมีดาบเล่มนี้ ฉันจะตายด้วยความเกลียดชังเช่นนี้ได้อย่างไร"

"หากฉันมีดาบศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือ งั้นฉันคงจะบุกออกไปต่างแดน สร้างตำนานไว้"

เยี่ยชิว รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

"ต่างแดน?"

"เมื่อฟังน้ำเสียงของจักรพรรดิเผ่าปีศาจแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะมีศัตรู และศัตรูของเขาไม่ได้อยู่ในอาณาจักรการฝึกฝน แต่อยู่นอกต่างแดน"

"ยังมีนักพรตนอกต่างแดนอีกงั้นเหรอ"

แต่ว่า เยี่ยชิวไม่ได้ถามเยอะ เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของจักรพรรดิเผ่าปีศาจ และเขากลัวที่จะทำให้จักรพรรดิเผ่าปีศาจโมโห

แม้ว่าจักรพรรดิปีศาจที่อยู่ตรงหน้าเขาจะเป็นเพียงแสงแห่งจิตสำนึกอันศักดิ์สิทธิ์ แต่ความกดดันนั่นก็น่ากลัวมาก หากเขาต้องการฆ่าเยี่ยชิว เพียงแค่สายตาเดียวก็เพียงพอแล้ว

"น่าเสียดายที่ดาบศักดิ์สิทธิ์เก่าแก่นี้ไม่มีวิญญาณของดาบ ด้วยระดับพลังยุทธ์ในปัจจุบันของแก แกยังไม่สามารถใช้พลังของดาบศักดิ์สิทธิ์นี้ออกมาได้"

"รอแกบรรลุขั้นสวรรค์แล้ว ค้นหาวิญญาณดาบของดาบเซวียนหยวนแล้ว ดาบนี้ก็สามารถปลดปล่อยพลังที่แท้จริงของมันออกมาได้"

ดวงตาของจักรพรรดิเผ่าปีศาจจ้องมองไปที่หม้อเฉียนคุนอีกครั้ง ดวงตาของเขาแสดงความน่าถือออกมา และเขาพูดอย่างเงียบ ๆว่า:

“หงเหมิ่งบานออก ทุกสิ่งบนโลกเกิดใหม่ บนโลกเกิดหายนะ หายนะเกิดขึ้น สิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโลกก็ถูกพังทลาย พลังที่เหนือธรรมชาติ ใช้ความสามารถในการท้าทายสวรรค์ หล่อหม้อเก้าหม้อ คุมเฉียนคุน และสร้างสันติภาพตลอดไป!"

"ดังนั้น หม้อต้มเก้าหม้อจึงถูกเรียกว่าหม้อเฉียนคุน!"

"หม้อเฉียนคุนเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ทรงพลังที่สุดในโลก!"

"ฉันไม่คิดเลยว่าระดับพลังยุทธ์ของแกที่อ่อนแอขนาดนี้ แต่กลับมีหม้อเฉียนคุนสี่อันซึ่งทำให้ฉันประหลาดใจจริงๆ"

"เนื่องจากแกสามารถปีนขึ้นมาบนภูเขาสามพันลูกนี่ได้ นั่นก็หมายความว่าแกถูกลิขิตให้อยู่กับฉัน ฉันจะให้ของขวัญการพบเจอกับแก"

จักรพรรดิเผ่าปีศาจสะบัดนิ้วของเขา และก็กระแสแสงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเยี่ยชิว

เยี่ยชิวมองดูและพบว่าจริงๆ แล้วกระแสแสงนั้นเป็นหม้อสามหม้อที่มีขนาดเล็กที่ใหญ่เท่ากำปั้น ซึ่งดูเหมือนหม้อเฉียนคุนสี่หม้อของเขามาก

"หม้อเฉียนคุน!"

เยี่ยชิวตกใจอย่างมาก

"หม้อเฉียนคุนเก้าหม้อกระจัดกระจายอยู่ในสถานที่ต่าง ๆในโลก เผ่าปีศาจมีเพียงหม้อเดียวเท่านั้นและฉันจะมอบมันให้กับแก" จักรพรรดิเผ่าปีศาจกล่าว: "รับไปสิ!"

"ขอบคุณผู้อาวุโส" เยี่ยชิวไม่ได้ถอมตัว เพียงแค่รับมันด้วยการยืนยันมันด้วยเลือด

ในไม่ช้า หม้อเฉียนคุนนี้ก็มีขนาดโตขึ้น บินขึ้นไปในอากาศ และชนกับหม้อเฉียนคุนอีกสี่หม้อทีละตัว ราวกับว่ามันได้พบคู่หูที่หายไปนาน และส่งเสียงที่สนุกสนานออกมา

"ที่แท้หม้อเฉียนคุนนั้นก็มีเก้าหม้อนี่เอง แต่ดูเหมือนว่าจะแตกต่างจากเก้าหม้อประวัติศาสตร์แคว้นจีนเล็กน้อย"

เยี่ยชิว แอบพึงพำว่า: "ตอนนี้ฉันมีหม้อเฉียนคุนอยู่ห้าหม้อแล้ว ไม่รู้ว่าอีกสี่หม้อที่เหลืออยู่ที่ไหนกันแน่?"

ในเวลานี้เอง เสียงของจักรพรรดิเผ่าปีศาจก็ดังขึ้นอีกครั้ง

"เจ้าหนู โอกาสของแกดีกว่าของฉัน ถ้าฉันสามารถรวบรวมหม้อเฉียนคุนได้ห้าหม้อในตอนนั้น ฉันคงจะสามารถบุกออกต่างแดนเพื่อระบายความเกลียดชังของฉันได้แล้ว"

จักรพรรดิเผ่าปีศาจแสดงเจตนาฆ่าอย่างเย็นชา แล้วพูดอย่างเงียบ ๆว่า: "การใช้สิ่งประดิษฐ์อันทรงพลังนั้นเพื่อฆ่าลูกหลานของเขานั้นจะดูเหมือนว่าไร้ความกรุณาไปหน่อย"

หื้ม?

เยี่ยชิวเลิกคิ้วและคิดในใจว่า: "ดูเหมือนว่าศัตรูของจักรพรรดิเผ่าปีศาจจะเป็นผู้สืบทอดของรุ่นหลานเฉียนคุนนี้!"

จักรพรรดิปีศาจมองดูโลงศพทองคำอีกครั้งและพูดว่า "โลงศพนี้มีออร่าของชายผู้เคยปีนภูเขามาก่อน ดูเหมือนว่าเขาต้องการปกป้องแกด้วย"

เยี่ยชิว ก็กล่าวว่า: "ถ้าฉันเป็นผู้นำของเผ่าปีศาจ ฉันจะพยายามให้ดีที่สุดเพื่อแก้ไขข้อข้องใจระหว่างเผ่าพันธุ์มนุษย์และเผ่าปีศาจนำเผ่าปีศาจออกจากหนานหลิง ออกไปดูโลกภายนอก และปกป้องไม่ให้ เผ่าปีศาจถูกรังแก ให้ทุกคนในเผ่าปีศาจอยู่อย่างมีศักดิ์ศรี"

"ดีมาก"จักรพรรดิเผ่าปีศาจพอใจกับคำตอบของเยี่ยชิวมากและยิ้ม: "เจ้าหนู ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อใจแก แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สำคัญอย่างมาก ฉันอยากให้แกสันบานกับฉัน"

เยี่ยชิว สาบานทันที: "ฉัน เยี่ยฉังเซิง คำพูดทั้งหมดในวันนี้ออกมาจากใจจริงของฉันหมดในอนาคตฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุด ถ้าฉันผิดคำสาบานนี้ ฟ้าดินจนเป็นพยาน"

คำสาบานเสร็จสิ้นลง

จักรพรรดิเผ่าปีศาจถามว่า "เจ้าหนู เจ้ารู้จักอาณาจักรทั้งหกหรือเปล่า"

"ฉันเคยได้ยินมาก่อน" เยี่ยชิวเคยได้ยินมาจากโม่เทียนจีว่าอณาจักรทั้งหกนั้นได้แก่ เผ่าพันธุ์มนุษย์ เผ่าพันธุ์ปีศาจ เผ่าพันธุ์ผี พุทธศาสนา เผ่าพันธุ์ใต้นรก และเผ่าพันธุ์เทพ

จักรพรรดิเผ่าปีศาจกล่าวว่า: "อาณาจักรทั้งหกนี้ มีพลังแห่งโชคของตัวเอง"

"หากได้รับหนึ่งในนั้น ก็สามารถสั่งการเผ่าหนึ่งได้"

"หากได้รับหกอัน ก็ไม่มีใครที่ไหนสามารถเทียบได้!"

"ในฐานะจักรพรรดิเผ่าปีศาจ ฉันมีพลังแห่งโชคของเผ่าปีศาจอยู่ในตัว แสงแห่งจิตสำนึกของฉันรอคอยอยู่ที่นี่เป็นเวลาหลายล้านปี เพียงเพื่อค้นหาผู้นำที่เหมาะสมสำหรับเผ่าปีศาจ"

หลังจากที่จักรพรรดิปีศาจพูดจบ บนหน้าผากก็แสงที่ดูเหมือนเปลวไฟแวบขึ้นมา

"นี่คือพลังแห่งโชคของเผ่าปีศาจ และตอนนี้ฉันจะมอบมันให้กับแก"

"เยี่ยฉังเซิง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แกก็คือหัวหน้าผู้นำของเผ่าปีศาจ"

"จำไว้ว่าแกต้องมีน้ำใจต่อสมาชิกเผ่าปีศาจทุกคน หากแกกล้าที่จะฆ่าผู้บริสุทธิ์อย่างไม่เลือกหน้า แกจะต้องรับหายนะจากเผ่าปีศาจและตายอย่างน่าเกลียด"

หลังจากที่จักรพรรดิปีศาจพูดจบ แสงเปลวไฟบนหน้าผากของเขาก็บินออกมาและฝังตัวอยู่ในหน้าผากของ เยี่ยชิว ทันที

ทันใดนั้น แสงเปลวไฟก็ปรากฏขึ้นหน้าผากของเยี่ยชิว เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาเบาขึ้นมากและราวมีความลึกลับเยอะขึ้น เขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจน แต่เขาไม่สามารถอธิบายมันได้

"แกสามารถหลับตาและสัมผัสมันดู" จักรพรรดิเผ่าปีศาจกล่าว

เยี่ยชิว หลับตาลง วินาทีต่อมา เขาก็ตกใจอย่างมากเมื่อพบว่าจิตใจของเขาสามารถอ่านใจเผ่าปีศาจทั้งหมดได้