วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1839

“ด่วนขนาดนั้น?” จิ้งจอกขาวตัวน้อยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

แม้ว่าเธอจะรู้มานานแล้วว่า เยี่ยชิวจะออกจากเผ่าปีศาจ แต่เธอก็คิดว่าเขาจะอยู่ต่อไปอีกสองสามวัน

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ฉันมีเรื่องมากมายที่ต้องจัดการ ฉันต้องออกไปโดยเร็วที่สุด”

“มีเรื่องอะไรบ้างที่ต้องจัดการ?” จิ้งจอกขาวตัวน้อยทำหน้าบูดบึ้งและถามว่า “คุณจะไปหาหยุนซีไหม?”

“ทำไม อิจฉาเหรอ?” เยี่ยชิวล้อเล่น และใช้นิ้วสะบัดจมูกจิ้งจอกขาวตัวน้อยแล้วพูดว่า “ฉันจะไปหาพ่อของฉัน”

“จริงเหรอ?” จิ้งจอกขาวตัวน้อยดูไม่เชื่อ

“ฉันจะไม่โกหกคุณ จุดประสงค์หลักของฉันในการมาที่โลกฝึกฝนคือการตามหาพ่อของฉัน” เยี่ยชิวอธิบายว่า “พ่อของฉันถูกสำนักหยินหยางต้องการตัว และชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตราย ฉันจำเป็นต้องรีบตามหาเขา”

จิ้งจอกขาวตัวน้อยกอดเยี่ยชิวแล้วพูดว่า “ให้ฉันไปกับคุณไหม?”

เยี่ยชิวส่ายหัวและปฏิเสธ “เผ่าปีศาจขาดผู้นำไม่ได้สักวัน คุณต้องอยู่ที่นี่”

“แต่ฉันทนไม่ได้ที่ต้องแยกจากคุณ” จิ้งจอกขาวตัวน้อยดูหงอยหงอย

เยี่ยชิวจูบแก้มเธอแล้วพูดว่า “ถ้าความรักเป็นจริง ระยะทางไม่สำคัญ ไม่ต้องกังวล เมื่อฉันมีเวลา ฉันจะกลับมาหาคุณ”

จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดว่า “คุณอย่าหลอกลวงฉันดีกว่า”

เยี่ยชิวโต้กลับ “ฉันเคยโกหกคุณเมื่อไหร่?”

“เมื่อวานคุณโกหกฉัน คุณบอกว่าคุณสามารถอยู่ได้สามชั่วโมง แต่คุณอยู่ได้เพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น……” จิ้งจอกขาวตัวน้อยหน้าแดงจนแทบจะร้องไห้

“มันไม่ใช่ความผิดของฉัน ถ้าเธอไม่ร้องขอความเมตตา ฉันคงอยู่ได้อีกแปดร้อยรอบ” เยี่ยชิวหัวเราะเบาๆ

“คุณมันดุร้ายเกินไป” จิ้งจอกขาวตัวน้อยยิ้มแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ฉังเซิง ถ้าคุณไม่ให้ฉันไปกับคุณ อย่างน้อยก็ให้ฉันจัดคนสองสามคนเพื่อปกป้องคุณ”

“อย่าปฏิเสธเรื่องนี้”

“คุณมีศัตรูมากมาย เมื่อคุณออกจากเผ่าปีศาจ จะมีอันตรายเกิดขึ้นทุกขณะ”

เยี่ยชิวมีความตั้งใจแบบเดียวกันและถามว่า “คุณมีแผนจะส่งใครมาปกป้องฉัน?”

จิ้งจอกขาวตัวน้อยตอบว่า “ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจเลือกคนโดยเฉพาะ แต่ฉันจะเลือกจากผู้อาวุโสทั้งสิบอย่างแน่นอน ท้ายที่สุดแล้ว นอกจากฉันแล้ว พวกเขายังมีระดับการฝึกฝนที่สูงที่สุดในเผ่าปีศาจ”

“เอาล่ะ เราจะรวบรวมพวกเขาเพื่อประชุม!”

“มาดูกันว่าใครจะเต็มใจปกป้องคุณ!”

ขณะที่จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดเช่นนี้ เธอก็ตะโกนออกไปข้างนอกโดยตรงว่า “ผู้อาวุโสทั้งสิบคน มาประชุมทันที!”

เสียงของเธอเหมือนฟ้าร้องที่แผ่ซ่านไปไกลหลายไมล์

จากนั้น เยี่ยชิวและจิ้งจอกขาวตัวน้อยก็เปลี่ยนเสื้อผ้าของพวกเขา และเมื่อจิ้งจอกขาวตัวน้อยกำลังจะก้าวลงจากเตียงวิญญาณ ขาของเธอก็อ่อนแรงและเกือบจะล้มลง แต่เยี่ยชิวจับเธอได้ทันเวลา

“มีอะไรผิดปกติ?” เยี่ยชิวถามด้วยความกังวล

“ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณ” จิ้งจอกขาวตัวน้อยมองเยี่ยชิวอย่างขุ่นเคืองและพูดว่า “มันบวม”

ห่ะ

เยี่ยชิวเหงื่อออกมาก

พวกเขาออกจากวังหลับใหลและมาถึงห้องโถงสภา

ขณะนี้ ผู้อาวุโสทั้งสิบคนมารวมตัวกันแล้ว และนอกจากนี้ อมตะชางเหม่ยก็เข้าร่วมด้วย

ก่อนที่ผู้อาวุโสทั้งสิบจะทักทายเยี่ยชิวและจิ้งจอกขาวตัวน้อย อมตะชางเหม่ยยืนด้วยมือข้างหนึ่งบนสะโพกของเขา ชี้ไปที่ เยี่ยชิว และตะโกนว่า “เจ้าหนู กล้าท้าทายฉันให้ต่อสู้แบบตัวต่อตัวไหม?”

ทันใดนั้น ผู้อาวุโสทั้งสิบก็มองที่อมตะชางเหม่ยด้วยสายตาแปลกๆ คิดว่าชายคนนี้เสียสติไปหรือเปล่า?

กล้าท้าทายเจ้านายเขา เหนื่อยกับการใช้ชีวิตหรือเปล่า?

“ผู้อาวุโส เกิดอะไรขึ้นกับคุณ” เยี่ยชิวถาม

อมตะชางเหม่ยพูดอย่างหยิ่งผยอง “ฉันขอถามคุณนะ คุณกล้าท้าทายฉันให้ต่อสู้แบบตัวต่อตัวหรือเปล่า?”

“ทำไมฉันต้องท้าทายคุณด้วย” เยี่ยชิวถามกลับ

“ฉันเข้าใจแล้ว คุณกำลังยอม” อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “เจ้าหนู ผู้ชายไม่สามารถยอมได้ ถ้าฉันเป็นคุณ ถ้ามีคนต้องการท้าทายฉัน ฉันจะทุบตีพวกเขาอย่างแน่นอน”

ปัง!

อมตะชางเหม่ยถูกทิ้งให้ช้ำและบวม ลุกขึ้นจากพื้นอย่างรวดเร็ว เขาชี้ไปที่เยี่ยชิวด้วยความประหลาดใจ “คุณ การฝึกฝนของคุณ……”

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “ผู้อาวุโส ฉันลืมบอกคุณ การฝึกฝนของฉันก็ดีขึ้นนิดหน่อย ไม่มาก แต่มากกว่าของคุณนิดหน่อย”

อมตะชางเหม่ยโกรธมาก “เจ้าหนู คุณหลอกฉันหรือเปล่า?”

“ฉันจะหลอกคุณได้ยังไง? คุณคือคนที่อยากจะท้าทายฉันตั้งแต่แรก” เยี่ยชิวส่ายหัวและถอนหายใจ “ผู้อาวุโส จำคำพูดนี้ไว้ ถ้าคุณไม่ตัดสินประหาร คุณจะไม่ตาย”

ขณะนั้น ผู้อาวุโสทั้งสิบคนเข้ามาหาเยี่ยชิว โค้งคำนับและกล่าวด้วยความเคารพว่า “คารวะ อาจารย์”

อาจารย์?

“เกิดอะไรขึ้น?” อมตะชางเหม่ยดูสับสน

ผู้อาวุโสแกะอธิบายว่า “อาจารย์ คุณไม่รู้เหรอ? ในระหว่างที่คุณเลือกยาเทพ ผู้อาวุโสทั้งสิบคนของเผ่าปีศาจของเราได้ให้คำมั่นว่า จะจงรักภักดีต่อน้อยนายเยี่ยแล้ว”

“ตอนนี้เราทุกคนเป็นศิษย์ของนายน้อยเยี่ย”

“ไม่เพียงเท่านั้น ผู้อาวุโสลิงหมีและผู้อาวุโสวัวก็ไม่คู่ควรกับอาจารย์ของเรา”

“อาจารย์ของเราได้รับโชคลาภจากเผ่าปีศาจ ในอาณาจักรของเผ่าปีศาจนี้ แม้แต่ราชาเทพก็ไม่สามารถเอาชนะอาจารย์ของเราได้”

อะไรนะ?

อมตะชางเหม่ยตกตะลึงและถาม เยี่ยชิว “สิ่งที่ผู้อาวุโสแกะพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่?”

เยี่ยชิวพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

“ให้ตายเถอะ กลายเป็นว่าฉันเป็นตัวตลกมาตลอด ให้ตายเถอะ!” อมตะชางเหม่ยโกรธมากจนใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียวและเขาก็หันหลังกลับเพื่อจากไป

“หยุด!”

ทันใดนั้นก็มีเสียงที่เข้มงวดดังมาจากด้านหลัง