วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1936

“ปัง!”

เจตนาดาบขนาดใหญ่ที่มีพลังในการแยกสวรรค์และโลกถูกฟันลงมาที่เยี่ยชิวโดยตรง

ภายใต้แรงเคลื่อนของดาบที่ท่วมท้นนี้ เยี่ยชิวรู้สึกราวกับว่าวิญญาณของเขากำลังจะแตกสลาย และเขาไม่สามารถขยับได้เลย

พลังของเจตนาดาบนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ

ขณะนี้ เยี่ยชิวสามารถสัมผัสได้เพียงสิ่งเดียว ความอยู่ยงคงกระพัน!

สิ่งสำคัญที่ต้องทราบคือ นี่เป็นเพียงเจตนาดาบที่แผ่ออกมาจากเงา หากร่างกายที่แท้จริงเคลื่อนไหว มันอาจทำลายเยี่ยชิวได้ด้วยความคิดเพียงครั้งเดียว

“เจ้าหนู รีบลงมือทำเถอะ!”

เมื่อเห็นเยี่ยชิวยืนนิ่ง อมตะชางเหม่ยก็ตะโกนอย่างกระวนกระวายเร่งเร้าเขา

อย่างไรก็ตาม เยี่ยชิวไม่เพียงแต่ขยับตัวไม่ได้ แต่ยังไม่สามารถส่งเสียงได้อีกด้วย เนื่องจากแรงเคลื่อนของดาบอันทรงพลังยังขัดขวางไม่ให้เขาเปิดปากด้วยซ้ำ

ในช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวัง

“บึ้ม!”

อมตะชางเหม่ยขว้างสิ่งประดิษฐ์เทพออกไป เพื่อสกัดกั้นเจตนาดาบ หวังว่าจะปกป้องเยี่ยชิวจากการโจมตีที่ร้ายแรงได้

“ปัง!”

สิ่งประดิษฐ์เทพแตกสลายในทันทีและไม่สามารถป้องกันเจตนาดาบได้ ซึ่งยังคงฟันลงมายังเยี่ยชิว

“บ้าเอ๊ย!” อมตะชางเหม่ยตกใจและโกรธมาก

เยี่ยชิวก็วิตกกังวลเช่นกัน

“เจตนาดาบนี้ทรงพลังเกินไป บางทีอาจมีเพียงหม้อเฉียนคุนเท่านั้นที่จะป้องกันมันได้” เยี่ยชิวคิดจะเรียกหม้อเฉียนคุน แต่เขาได้ยินเสียงของเหล่าจิ่วในหู

“ฉันบอกคุณแล้วว่า อย่าใช้หม้อเฉียนคุน ไม่งั้นพวกเราจะตายกันหมดที่นี่! รีบใช้ไฟพิเศษระดับจักรพรรดิเร็วเข้า!”

เยี่ยชิวเรียกไฟพิเศษระดับจักรพรรดิทันทีโดยไม่ลังเล

“ปัง!”

เปลวเพลิงพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า คล้ายกับดอกบัวสีน้ำเงินขนาดใหญ่ ห่อหุ้มเจตนาดาบในทันที

อย่างไรก็ตาม ฉากที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็เกิดขึ้น

“วูบ!”

เจตนาดาบฟันตรงผ่านไฟพิเศษระดับจักรพรรดิ และลงมาที่ศีรษะของเยี่ยชิว

“จบแล้ว.…..”

เยี่ยชิวรู้สึกสิ้นหวัง

นี่เป็นครั้งแรกที่ไฟพิเศษระดับจักรพรรดิล้มเหลว

เขาไม่เคยคาดคิดว่า เจตนาดาบที่เปล่งออกมาจากเงาจะมีพลังมากขนาดนี้

ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตาย

“พรึบ!”

ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็สัมผัสได้ถึงความโกลาหลที่มาจากกระเป๋าเฉียนคุน

จากนั้น พลังลึกลับก็พุ่งออกมาจากกระเป๋าเฉียนคุน กลืนเจตนาดาบเข้าไปโดยตรง

เยี่ยชิวไม่เพียงแต่ประหลาดใจ แต่แม้แต่ร่างที่สวมชุดสีม่วงก็รู้สึกไม่เชื่อเล็กน้อย

แทนที่เขาจะโกรธที่ไม่ได้ฆ่าเยี่ยชิว ร่างที่สวมชุดม่วงกลับดูอยากรู้อยากเห็นมากกว่า

“ฉันไม่คิดว่า คุณจะมีแบบนั้นด้วย นี่มันน่าสนใจจริงๆ”

ร่างในเสื้อคลุมสีม่วงมีสายตาที่ลึกซึ้งอย่างเหลือเชื่อ จ้องไปที่เยี่ยชิวด้วยดวงตาที่ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปมา เหมือนดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ ชวนให้นึกถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของจักรวาล น่ากลัวอย่างยิ่ง

เยี่ยชิวรู้สึกราวกับว่า เขาเป็นคนโปร่งใส เปิดเผยต่ออีกฝ่ายอย่างสมบูรณ์ ไม่มีความลับใดให้ปกปิด

หลังจากนั้นไม่นาน

ร่างในเสื้อคลุมสีม่วงก็พึมพำกับตัวเองว่า “คุณครอบครองไฟพิเศษระดับจักรพรรดิ ฝึกฝนวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง นำโชคลาภของเผ่าปีศาจมารวมกับโชคลาภครึ่งหนึ่งของเผ่ามนุษย์ และเจ้าตัวน้อยนั่นก็อยู่กับคุณด้วย”

“ดูเหมือนว่าคนแก่คนนั้น จะพยายามจัดการกับฉันมากจริงๆ!”

“ฉันหวังว่าคุณจะใช้ชีวิตได้ดีและเอาชนะอุปสรรคทั้งหมดได้ เพื่อไม่ให้แผนการของชายชราผู้นั้นที่กินเวลานานนับล้านปีต้องผิดหวัง”

“จงจำไว้ว่า วันที่คุณรวบรวมโชคลาภจากหกอาณาจักร จะเป็นวันที่เราต่อสู้เพื่อชีวิตและความตาย!”

ขณะที่ร่างในเสื้อคลุมสีม่วงพูดเช่นนี้ ร่างของเขาก็หายไปทันที ราวกับว่าเขาไม่เคยปรากฏตัวเลย

เยี่ยชิวยืนนิ่งอยู่ที่นั่น จิตใจของเขาสับสน

สิ่งที่ร่างในเสื้อคลุมสีม่วงพูด ดูเหมือนจะเปิดเผยข้อมูลมากมาย แต่ทั้งหมดนั้นค่อนข้างไม่ชัดเจน ทำให้เขารู้สึกสูญเสียและสับสน

“ด้วยความแข็งแกร่งของเขา เขาไม่ควรโกหกฉัน”

“แต่คำพูดของเขามีความหมายว่าอย่างไรกันแน่?”

“เป็นไปได้ไหมว่า มรดกที่ฉันได้รับจากบรรพบุรุษ การฝึกฝนวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง การได้รับไฟพิเศษระดับจักรพรรดิ และการหลอมร่างอมตะ ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของแผนการของคนอื่น?”

“ถ้าเป็นเรื่องจริง นั่นหมายความว่า ชะตากรรมของฉันถูกควบคุมโดยคนอื่นไปแล้ว?”

“นั่นมันน่ากลัวเกินไป!”

ในขณะนั้น อมตะชางเหม่ยเอนตัวเข้ามาและถามว่า “เจ้าหนู คุณรู้จักร่างนั้นมาก่อนไหม?”

เยี่ยชิวส่ายหัว “ไม่รู้จักเขา”

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “แต่จากน้ำเสียงและสิ่งที่เขาพูด ดูเหมือนว่าคุณทั้งสองจะมีความสัมพันธ์กันมากทีเดียว”

สีหน้าของเยี่ยชิวจริงจังขึ้นเมื่อเขาตอบว่า “นั่นคือความสับสนของฉันพอดี”

“เจ้าหนู อย่าคิดมากเกินไป ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม จงมั่นคงในหัวใจ” เสียงของเหล่าจิ่วดังก้องอยู่ในหูของเยี่ยชิว

เยี่ยชิวถามว่า “เหล่าจิ่ว คุณรู้เรื่องร่างนั้นมากเพียงใดจากเมื่อก่อน?”

เหล่าจิ่วตอบอย่างจริงจัง “เมื่อถึงเวลา ฉันจะบอกทุกสิ่งที่ฉันรู้แก่คุณ”

หลังจากนั้น ไม่มีเสียงใดๆ อีกต่อไป

อมตะชางเหม่ยถามขึ้นอย่างกะทันหัน “ว่าแต่เจ้าหนู ใครช่วยคุณขจัดเจตนาดาบนั้นเมื่อกี้ ดูเหมือนว่า ท่านจิ่วจะไม่ได้เข้ามาแทรกแซง?”