วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1941

ฉีเทียนและเฉินเทียนมิ่งต่างเป็นอัจฉริยะที่หาตัวจับยาก และทั้งคู่ก็มาเพื่อช่วงชิงมรดกจักรพรรดิมังกร บัดนี้ พลังที่ว่าอยู่ตรงหน้าแล้ว พวกเขาจะยอมให้ผู้อื่นฉกฉวยไปได้อย่างไร?

ในขณะที่เซียวยี่เฉินเอื้อมมือไปคว้าหยดเลือดสีแดง ฉีเทียนและเฉินเทียนมิ่งก็เริ่มเคลื่อนไหวพร้อมกัน

“เพี๊ยะ!”

ฉีเทียนซัดฝ่ามือใส่เซียวยี่เฉิน พลังอันน่าสะพรึงกลัว พร้อมกับพลังหยินหยางอันเข้มข้น ดั่งคลื่นยักษ์สาดซัดเข้าใส่แผ่นหลังของเซียวยี่เฉิน

ส่วนเฉินเทียนมิ่ง ชายผู้นี้ทำอะไรตรงไปตรงมา เขาฟาดฟันดาบเข้าใส่ศีรษะของเซียวยี่เฉิน

นี่คือกลยุทธ์ล้อมเว่ยช่วยเจ้า[1]

หากเซียวยี่เฉินยังคงพยายามคว้าหยดเลือดต่อไป ศีรษะของเขาจะถูกดาบของเฉินเทียนมิ่งตัดขาด ส่วนแผ่นหลังก็จะถูกฉีเทียนโจมตีอย่างหนัก

“ฮึ่ม!” เซียวยี่เฉินคำรามด้วยความเย็นชา เมื่อเห็นหยดเลือดอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่ก็ทำได้เพียงยอมแพ้ไปอย่างไม่เต็มใจ

แต่ในวินาทีที่ยอมแพ้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร

“ฉัวะ!”

เซียวยี่เฉินเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูง ใช้เคล็ดวิชาเคลื่อนย้ายในพริบตา หลบการโจมตีของฉีเทียนและเฉินเทียนมิ่งได้อย่างหวุดหวิด

ในตอนนั้น ฉีเทียนใช้ทักษะเคลื่อนไหวอันลึกลับ ปรากฏตัวต่อหน้าหัวมังกรในชั่วพริบตา แล้วเอื้อมมือไปคว้าหยดเลือดสีแดง

“ไสหัวไป!”

เฉินเทียนมิ่งตะโกนลั่น

ถัดมา ฉีเทียนรู้สึกถึงคมดาบที่พุ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว

ฉีเทียนรีบเงยหน้าขึ้น ก็เห็นดาบเล่มหนึ่งทะลุผ่านอากาศ พุ่งเข้ามาฟันเขา

แค่ดาบเล่มเดียว ฉีเทียนไม่ได้ใส่ใจแต่อย่างใด

มือของเขาเอื้อมไปคว้าหยดเลือดนั้นอีกครั้ง ทันใดนั้น ดาบที่พุ่งมาอย่างรวดเร็วจนมองไม่ทันก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศ และแทงเข้าที่หลังมือของฉีเทียนที่กำลังจะคว้าหยดเลือด

“ฉึก...”

ดาบเล่มนั้นไม่เพียงแต่คมกริบ แต่ยังทรงพลังอย่างมาก เมื่อมันปัดมือของฉีเทียนออก ก็ยังทิ้งรอยแผลไว้ที่หลังมือของเขาด้วย

เลือดสาดกระเซ็น

“หืม?”

ฉีเทียนรู้สึกตกใจเล็กน้อย

แต่เฉินเทียนมิ่งกลับตกใจยิ่งกว่า

เพราะดาบเล่มนั้นของเขาคืออาวุธศักดิ์สิทธิ์ เมื่อใช้โดยเขาแล้ว พลังของมันยิ่งทวีคูณ

เฉินเทียนมิ่งคิดว่าดาบจะตัดมือของฉีเทียนขาด แต่ไม่คิดว่าจะแค่ทิ้งรอยแผลไว้ที่หลังมือของเขา

“ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับฉีเทียน หมอนี่ฝีมือไม่ธรรมดา”

ความคิดเหล่านี้แวบเข้ามาในหัวของเฉินเทียนมิ่ง

“ฉีเทียน ไปให้พ้น มรดกจักรพรรดิมังกรต้องเป็นของฉัน” เฉินเทียนมิ่งสะบัดดาบฟันลงไปที่หัวของฉีเทียน

ดาบนี้มีพลังอย่างมาก

เมื่อคมดาบฟาดลงมา เสียงดาบคำรามดังก้องไปทั่วราวกับจะผ่าฟ้าทะลวงแผ่นดิน พลังดาบที่ไร้ขอบเขตทำให้จิตวิญญาณสั่นสะท้าน

ฉีเทียนไม่มีทางเลือกนอกจากต้องตั้งสมาธิรับมือกับเฉินเทียนมิ่ง

ในทันที ทั้งสองก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือด

เซียวยี่เฉินเห็นดังนั้น ก็ฉวยโอกาสพุ่งตัวไปคว้าหยดเลือด ทว่าฉีเทียนและเฉินเทียนมิ่งที่กำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดก็พลันละทิ้งคู่ต่อสู้ของตน พุ่งตรงมาหาเซียวยี่เฉินทันที

บุคคลทั้งสามปะทะกันอย่างดุเดือด

ชั่วพริบตา ฟ้าดินราวจะถล่มทลาย แสงสว่างเจิดจ้าสาดกระจายไปทั่ว

“ตูม!”

หลังจากการปะทะกันอย่างรุนแรง ทั้งสามก็แยกออกจากกัน

“หึ ฉันบอกแล้วว่ามรดกจักรพรรดิมังกรต้องเป็นของฉัน ใครกล้าแย่ง ฉันจะฆ่ามัน” เฉินเทียนมิ่งกล่าวเสียงดัง

สีหน้าของเซียวยี่เฉินเคร่งขรึม เขาหันไปพูดกับฉีเทียนว่า “พี่ฉี ถ้าสู้กันแบบนี้ ต่อให้สู้จนตาย ก็ไม่มีใครได้มรดกจักรพรรดิมังกรหรอก”

“ไม่ว่ายังไง พวกเราก็เป็นพันธมิตรกัน ไม่สู้พวกเราร่วมมือกันกำจัดเฉินเทียนมิ่งก่อน แล้วค่อยมาตัดสินกันว่าใครจะได้มรดกไป”

“ท่านคิดว่าอย่างไร?”

เฉินเทียนมิ่งสวมเกราะสงคราม บรรยากาศรอบกายคมกริบประหนึ่งดาบที่เพิ่งชักออกจากฝัก พลังออร่าแผ่ซ่าน ยากจะปฏิเสธว่าเขาแข็งแกร่งเพียงใด

ร่างของเขาหยุดนิ่งกลางอากาศ สวมชุดเกราะ ถือดาบยาว รัศมีเปล่งประกายราวกับเทพเจ้า พลังแห่งคมดาบที่แผ่ออกมานั้น เปลี่ยนเป็นคลื่นดาบขนาดมหึมา กวาดไปทั่วทุกทิศทาง

“ตูม!”

การโจมตีร่วมกันของฉีเทียนและเซียวยี่เฉินถูกเฉินเทียนมิ่งสกัดไว้ได้อย่างง่ายดาย

เนื่องจากทั้งสองต่างมีแผนการในใจ การโจมตีนี้จึงไม่ใช่พลังทั้งหมดของพวกเขา ผลที่ได้คือเฉินเทียนมิ่งยังคงยืนอยู่ที่เดิมโดยไม่ถอยแม้แต่ก้าวเดียว

“ศิษย์ของอู่จี๋เทียนจุน ลูกของเจ้าสำนักปู่เทียน เหอะ...”

“พวกขยะ!”

เฉินเทียนมิ่งเยาะเย้ย จากนั้นมองไปที่ฉีเทียนและเซียวยี่เฉินแล้วพูดว่า “แค่พวกขยะสองคนอย่างพวกนาย ยังคิดจะแย่งชิงมรดกมังกรจากฉัน เจ้าไม่รู้จริงๆ ว่าจะอยู่หรือตายอย่างไร”

“อีก ไม่รู้จักความเป็นความตายจริงๆ”

“อยากฆ่าฉันงั้นเหรอ?”

“ได้ งั้นตอนนี้ฉันจะส่งพวกนายสองคนไปรายงานตัวที่ยมโลกเอง”

เฉินเทียนมิ่งพูดจบ ก็ปล่อยมือจากดาบยาว

“วี้ดดด...”

ดาบยาวหมุนอย่างรวดเร็วเหนือหัวของเฉินเทียนมิ่ง ส่งเสียงแหลมดังกึกก้อง

ทันใดนั้น ดาบยาวที่ลอยอยู่เหนือหัวของเฉินเทียนมิ่งก็ปลดปล่อยพลังกระบี่นับหมื่นออกมา

เฉินเทียนมิ่งคำรามลั่น

“หมื่นดาบออกมา!”

..........

เชิงอรรถ

[1] ล้อมเว่ยช่วยเจ้า (围魏救赵) เป็นสำนวนที่มาจากเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์จีน กล่าวถึงการที่รัฐฉีส่งกองทัพไปโจมตีเมืองหลวงของรัฐเว่ย เพื่อบีบบังคับให้กองทัพเว่ยที่กำลังรุกรานรัฐเจ้าต้องถอนทัพกลับไปป้องกันเมืองหลวงของตนเอง มีความหมายถึงกลยุทธ์ทางการทหาร หรือการเจรจาต่อรอง ที่ใช้การโจมตีหรือกดดันจุดอ่อนของฝ่ายตรงข้าม เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจหรือบีบบังคับให้ฝ่ายตรงข้ามต้องเปลี่ยนแผนการ

..........