วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1949

จู่ๆร่างกายของเซียวยี่เฉินก็แข็งทื่อ จากนั้นก็รู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจอย่างรุนแรง

เขาก้มลงไปมองดูเห็นเพียงมีกริชปักที่หัวใจ

กริชเล่มนี้มีสีขาวและดำสองด้านและมีแสงเปล่งประกาย

"กริชหยินหยาง!"

สีหน้าของเซียวยี่เฉินเปลี่ยนทันที

เขารู้ดีว่ากริชหยินหยางเป็นของที่มีพิษกว่าเข็มแห่งเทพสังหาร

วิญญาณของเซียวยี่เฉินไม่มีความลังเลที่จะออกจากร่าง แต่ว่าวิญญาณกลับไม่สามารถทะลุออกจากหัวได้แม้แต่พลังศักดิ์สิทธิ์ในตัวก็ไม่สามารถหลุดออกไปได้

เวลาผ่านไปเร็วมาก

"แย่แล้ว"เซียวยี่เฉินพูดในใจ

และในเวลานี้จู่ๆเสียงของฉีเทียนก็ดังขึ้น"เซียวยี่เฉินหน่อเซียวยี่เฉิน นายเป็นคนที่ไม่มีความซื่อสัตย์เลยจริงๆ ลอบทำร้ายฉันก็ว่าแย่แล้วนายยังจะทำลายหลักฐานให้สิ้นซาก นายนี้มันช่างใจอมหิตจริง"!

จากนั้นก็เห็นร่างกายของฉีเทียนเปล่งประกายแสงหลุดพ้นจากมือของเซียวยี่เฉิน ลอยอยู่กลางอากาศ

记住网址m.xsｗａｎｇ．ｃom

"นาย นายยังไม่ตาย?"เซียวยี่เฉินตาเบิกกว้าง"เป็นไปได้ยังไงกัน?"

"ทั้งๆที่แก่นวิญญาณของนายโดนทำลายสิ้นซากแล้วๆ"

"ทำไมถึงยังมีชีวิตอยู่?"

เซียวยี่เฉินตกตะลึง

เขาเห็นแก่นวิญญาณของฉีเทียนแตกสลายต่อหน้าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องโกหก แต่ว่าฉีเทียนทำไมกลับมามีชีวิตอีกครั้งละ?

นี่มันแปลกมาก！

เท่าที่รู้หากแก่นวิญญาณถูกทำลายก็แสดงว่านักบุญคนนั้นตายแล้ว

แต่ว่าภาพตรงหน้านี้กลับย้อนแย้ง

เป็นเพราะเซียวยี่เฉินคิดว่าฉีเทียนตายแล้วเตรียมตัวที่จะทำลายหลักฐาน เขาไม่ทันระวังถึงได้โดนฉีเทียนใช้กริชหยินหยางแทงเข้าที่หัวใจ

ไม่งั้นฝีมือระดับเซียวยี่เฉินไม่มีทางที่จะถูกทำร้ายง่ายๆ

ภาพนี้ไม่เพียงแต่เซียวยี่เฉินที่อึ้งแม้แต่คนอื่นสีหน้ายังเต็มไปด้วยความตกตะลึง

ไม่มีใครคิดถึงเลยว่าฉีเทียนจะฟื้นคืนชีพและยังสวนคืนเซียวยี่เฉิน

"เจ้าเด็กเหลือขอ ทำไมฉีเทียนถึงฟื้นคืนชีพ?"อมตะชางเหม่ยกระซิบถาม"หรือว่าฉีเทียนรู้วิชาที่ทำให้คนตายกลับมามีชีวิต?"

"เป็นไปไม่ได้!"เยี่ยชิวพูด"อย่าพูดถึงเรื่องวิชาคนตายมีชีวิตอีกครั้งบนโลก ต่อให้มีจากระดับวรยุทธ์ของฉีเทียนแล้วไม่มีทางฟื้นคืนชีพภายในเวลาที่สั้นขนาดนี้"

"งั้นเขาทำได้ยังไง?"อมตะชางเหม่ยอึ้ง"หรือว่าเขาเหมือนกับนาย ที่มีร่างกายพิเศษ สามารถไม่ตายไม่แหลกสลาย"

"ไม่เหมือน"เยี่ยชิวขมวดคิ้วและพูดว่า"ทำไมฉันรู้สึกว่าฉีเทียนไม่เคยตายตั้งแต่แรก?"

"นี้ไม่มีทางเป็นไปได้"อมตะชางเหม่ยพูด"พวกเราต่างก็เห็นว่าแก่นวิญญาณของฉีเทียนแหลกสลายต่อให้เขาใช้วิชาลวงตาอะไรหลอกพวกเราก็ไม่สามารถหลอกเฉินเทียนมิ่งและเซียวยี่เฉินได้"

เยี่ยชิวพูด"ถึงแม้ฉันจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ว่าฉันรู้สึกว่าฉีเทียนไม่เคยตายเลย"

"หรือว่าเขาจะมีวิชาลึกลับที่สามารถทำให้แก่นวิญญาณแหลกสลายแต่ไม่ตาย"

อมตะชางเหม่ยยังคงไม่เชื่อและพูดว่า"ถ้าหากฉีเทียนมีวิชาลึกลับจริงนั้นก็ต้องเป็นอู๋จี๋เทียนจุนเป็นคนถ่ายทอดให้เขา"

"เจ้าเด็กเหลือขอนายลองคิดดูจากนิสัยและฝีมืออย่างคนอู๋จี๋เทียนจุน ถ้าเกิดเขามีวิชาลึกลับนั้นเขายังต้องหลบหนีนิกายดาบชิงอวิ๋นหรอ?"

"แน่นอนว่าต้องทำลายล้างนิกายดาบชิงอวิ๋นไปแล้ว!"

ก็จริง ถ้าเกิดใครมีวิชาแก่นวิญญาณแหลกสลายแต่ไม่ตายไว้ คงเป็นคนที่ไม่มีวันแพ้

"ไอ่แก่ นายสังเกตไหมว่าออร่าบนตัวของฉีเทียนั้นไม่เหมือนคนตายแล้วฟื้นคืนชีพเลยสักนิด"เยี่ยชิวพูดว่า"ฉันยังยืนยันตามความคิดเดิม ฉันรู้สึกว่าฉีเทียนไม่ได้ตาย"

สิ้นเสียง

เสียงของเฉินเทียนมิ่งก็ดังขึ้นพูดว่า"ฉีเทียน ไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเขาบอกว่านายเป็นอัจฉริยะที่หนึ่งพันปีเห็นหนึ่งครั้งของสำนักหยินหยาง พอเห็นวันนี้ฉันเชื่อแล้ว!"

เซียวยี่เฉินพูดด้วยความโกรธ"นายกล้าว่าฉันโหดร้าย ฉีเทียนนายใช้กริชหยินหยางลอบทำร้ายฉันใครกันแน่ที่โหดร้าย?"

"ถ้าไม่ใช่ว่านายไร้เมตตาศีลธรรมฉันจะใช้หนามหยินหยางกับนายทำไม?"ฉีเทียนหัวเราะและพูดว่า"ลืมบอกนายไปว่าบนกริชหยินหยางนั้นสลักยันต์ของปรมาจารย์ไว้ด้วย"

"ต่อให้เป็นนักบุญที่แข็งแกร่งพอถูกกริชหยินหยางแทงเข้าพลังชีวิตก็จะถูกทำลายทิ้ง"

"เซียวยี่เฉิน นายยังมีคำพูดสุดท้ายอะไรอีกไหม?"

เซียวยี่เฉินปวดร้าวไปทั้งร่างกาย ลมหายใจหายไปอย่างรวดเร็ว เขารู้ว่าฉีเทียนไม่ได้โกหกเขาใกล้จะตายแล้ว

แต่ว่าตายไปแบบนี้เขาไม่พอใจ

ยังไงซะเซียวยี่เฉินก็เป็นบุตรชายผู้นำสำนักปู่เทียนเป็นสุดยอดอัจฉริยะตงฮวง ถ้าไม่ตายที่นี้งั้นพอเขาออกไปก็ได้ตำแหน่งผู้นำสำนัก อนาคตก็อาจจะมีโอกาสได้เป็นจักรพรรดิ

ไม่ว่าจะคิดยังไงเขาก็คิดไม่ถึงว่าจะมาตายด้วยน้ำมือของฉีเทียน

"ฉีเทียนถ้าจะบอกว่าโหดร้าย เราสองคนก็พอๆกันแหละ"

"แต่ว่านายน่าจะรู้ดีว่าฉันเซียวยี่เฉินไม่มีทางยอมตายง่ายๆหรอก"

"ในเมื่อฉันไม่ได้มรดกจักรพรรดิมังกรงั้นนายก็อย่าได้คิดที่จะได้มันเลย"

หลังจากเวียวยี่เฉินพูดจบ มือทั้งสองข้างก้ประทับตราด้านหน้าอยากใช้วิธีระเบิดตัวเองทำลายฉีเทียนไปด้วย

อย่างไรก็ตามเขาพบว่าไม่มีทางระดมพลังของเขาได้เลย

"ทำไมถึงเป็นอย่างนี้?"

เซียวยี่เฉินรู้สึกสิ้นหวัง

"นายอยากจะระเบิดตวเอง?อย่าเสียแรงเลย"

ฉีเทียนเดินไปบริเวณหน้าด้านของเซียวยี่เฉินหัวเราะและพูดว่า"เมื่อกี้ฉันบอกแล้วว่าบนกริชหยินหยางมียันต์ปรมาจารย์สลักไว้ เพียงโดนแทงต่อให้เป็นนักบุญที่แข็งแกร่งก็ล้ม แล้วอย่างนายล่ะ?"

เซียวยี่เฉินจ้องมองฉีเทียนแววตาเกลียดชังและกัดฟันพูดว่า"ฉีเทียน นายต้องไม่ตายดี"

"คำอวยพรนายฉันรับไว้ ไปเถอะ"ฉีเทียนยกขึ้นหนึ่งหมัดต่อยไปที่หัวของเซียวยี่เฉิน