วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1952

สองมือฉีเทียนประทับตรา

ทันใดนั้นพลังหยินหยางที่อยู่รอบตัวเขาเหมือนกับมังกรขาวดำที่พันรอบแขน

มือซ้ายเป็นหยิน มือขวาเป็นหยาง

ฉีเทียนกลายเป็นคนลึกลับทันที

มือซ้ายเขาต่อยไปทางเฉินเทียนมิ่ง ปล่อยพลังที่นุ่มนวลและอ่อนโยนออกไปดูแล้วเบาหวิวเหมือนไม่สามารถได้รับบาดเจ็บ

มือซ้ายของเฉินเทียนมิ่งปล่อยหมัดออกไปอยากที่จะชนเข้ากับหมัดของฉีเทียน ทันทีที่หมัดทั้งสองสัมผัสกันมือของเฉินเทียนมิ่งก็มีเลือดหยด

ในเวลาเดียวกันนั้นพลังที่อ่อนโยนและนุ่มนวลนั้นผ่านมือและเข้าสู่ร่างกายด้านในของเฉินเทียนมิ่ง

"อะไรนะ?"

เฉินเทียนมิ่งอึ้ง

เขารีบใช้วิชาลึกลับ ทันใดนั้นร่างกายก็เกิดแสงสว่างมีกระบี่พุ่งออกมาจาร่างกายเขาทำลายพลังที่อ่อนโยนนุ่มนวลนั้น

"ตูม"

记住网址m.xsｗａｎｇ．ｃom

มือขวาของฉีเทียนขยับอีกครั้งจับหอกยาวและแทงไปด้านหน้าอย่างรุนแรง

ตามด้วยมือซ้ายปล่อยหมัดออกไป

หยินหยางทำงานร่วมกัน

น่ากลวอย่างยิ่ง

เฉินเทียนมิ่งถูกระเบิดกระเด็นออกไปเลือดกระเด็นสูงหลายฟุตซึ้งน่าตกตะลึงมาก

เฉินเทียนมิ่งคงสภาพร่างกายไว้รีบเอายามากินบาดแผลบนร่างกายก้ค่อยๆฟื้นฟู

"หึ……"

เฉินเทียนมิ่งคำรามเสียงดังและพูดว่า"ใช้พลังหยินหยางแก้แค้นฉัน งั้นฉันจะทำให้นายเห็นพลังของดาบหยินหยางของฉันบ้าง"

เฉี๊ยง！

หอกยาวชี้ขึ้นฟ้า

เฉินเทียนมิ่งค่อยๆเหวียงดาบของเขา

ทันใดนั้นเงาดาบก็ปรากฏรอบตัวเขา

หลังจากนั้นเงาดาบก็เปลี่ยนเป็นไทเก๊กหยินหยางผสมผสานเข้ากับเขา ทำให้เฉินเทียมิ่งดูทรงพลังขึ้นมา

"ใช้ดาบหยินหยางต่อหน้าฉันก็ไม่ดูกำลังความสามารถของตัวเองเลย

ฉีเทียนหัวเราะด้วยน้ำเสียงเย็นชาและแทงหอกยาวในมือออกไป

"มาได้ดี！"เฉินเทียนมิ่งฟันดาบของเขาออกไป

อาวุธทั้งสองทะลุผ่านกลางอากาศปะทะเข้าด้วยกันได้ยินเพียงเสียง"เคร้ง"ประกายไฟกระเด็นไปทั่ว

จากนั้นฉีเทียนถูกสั่นสะเทือนจนร่างกายถอยหลังไป

"ฉึบ！"

หอกยาวดำในมือได้หัก

"หืม?"ฉีเทียนขมวดคิ้วและมองไปที่ดาบยาวในมือเฉินเทียนมิ่ง

เห็นเพียงดาบยาวในมือเฉินเทียนมิ่งที่ตอนนี้มีแสงสว่างออกมาดูแข็งแรงกว่าก่อนหน้านั้นเป็นร้อยเท่าและแรงอาฆาตแรงมา

"ดาบแห่งนักบุญใหญ่！"

ฉีเทียนหรี่ตาลง

เขารู้แล้วว่าดาบยาวที่อยู่ในมือเฉินเทียนมิ่งเป็นดาบแห่งนักบุญใหญ่ ไม่ใช่อาวุธธรรมดาไม่งั้นคงไม่สามารถทำลายหอกขอเขาได้ง่าย

"ถือว่านายตาถึง"เฉินเทียนมิ่งพูดอย่างภูมิใจ"ดาบเล่มนี้ปู่ของฉันทำเองและมอบเป็นของขวัญให้ฉัน"

"วันนี้ฉันจะใช้มันเอาชีวิตนายมา"

ฉีเทียนหัวเราะเยาะ"นายคิดว่าฉันไม่มีหอกแล้วจะไม่ใช่คู่ต่อสู้นายหรอ?ฝันไปเถอะ"

"เฉินเทียนมิ่งเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วอย่าได้เสียเวลาเลย"

"จบการต่อสู้ครั้งนี้เถอะ！"

เฉินเทียนมิ่งพูดเสียงเย็นชา"ฉันก็คิดแบบนั้น ฉีเทียนไปตายเถอะ！"

"คนที่ต้องตายเป็นนายต่างหาก"ฉีเทียนพูดจบร่างกายของเขาก็มีแสงสว่างพลังหยินหยางกลายเป็นมังกรสองตัวลอยรอบตัวเขาคำรามเสียงดัง

จากนั้นพลังหยินหยางก็พุ่งขึ้นฟ้ายาวเป็นพันฟุตพันเข้าด้วยกันเปล่งรัศมีที่แข็งแกร่งเหมือกับว่าไม่มีอะไรสามารถมาทำลายได้

เฉินเทียนมิ่งยืนกลางอย่างภาคภูมิใจมองฉีเทียนยิ้มเจ้าเลห์และพูดว่า"การเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวจะเป็นตัวกำหนดผลลัพธ์"

หลังจากพูดจบเฉินเทียนมิ่งก็เอานิ้วไปลูบขอบดาบและเลือดก็เปื้อนดาบ จู่ๆดาบในมือของเขาก็แสดงความคงกระพัน

ดาบนักบุญใหญ่ถูกเปิดใช้งานอย่างสมบรูณ์แบบ

ในมือของเฉินเทียนมิ่งถือดาบไว้แสงศักดิ์สิทธิ์ไหลไปทั่วร่างกายเขา พลังอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งสูงขึ้นเหมือนทะเลที่มีพายุ พลังของดาบพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

"วิชาดาบลวงตา！"

เฉินเทียนมิ่งคำรามเสียงดัง จู่ๆก็ปรากฏภาพเหมือนจริงสิบกว่าอัน

จากนั้นภาพเหมือนเหล่านี้ก็พุ่งไปทางฉีเทียน

ถึงแม้พลังภาพเหมือนจริงแต่ละอันจะต่างจากเฉินเทียนมิ่งเล็กน้อย แต่ว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ทั่วไปของยอดฝีมือขั้นทงเสิน

แต่ว่าภาพเหมือนจริงพวกนี้ยังไม่ทันเข้าใกล้ฉีเทียนก็ถูกผนึกหยินหยางชีวิตและความตายทำลายทิ้ง

ส่วนเฉินเทียนมิ่งนั้นพุ่งทะยานสู่ท้องฟ้า

จากนั้นดาบก็รวมกันเป็นหนึ่งเดียวพุงทะยานเก้าพันไมล์ไปทางผนึกหยินหยางชีวิตและความตาย

ดาบนี้เฉินเทียนมิ่งใส่เต็มที่เป็นดาบที่เขาใส่เต็มแรง

"ตูม！"

จนเกิดเสียงระเบิดดังไปทั่ว

"วูบ！"

ฉีเทียนกระอักเลือดออกจากปากตกลงมาจากกลางอากาศกระแทกลงพื้นอย่างแรงจนทำให้เกิดรอยแตกขนาดใหญ่บนพื้น

ผนึกหยินหยางชีวิตและความตายเป็นท่าไม้ตายของเขา ซึ้งรวบรวมพลังและความแข็งแกร่งของเขามารวมกัน หมัดนี้ถ้ากำจัดศัตรูไม่ได้ พลังและความแข็งแกร่งของเขาก็จะหมดลง

ที่น่ากลัวกว่านั้นคือดาบนี้ของเฉินเทียนมิ่งนั้นโหดมาก ทำลายผนึกหยินหยางชีวิตในเวลาเดียวกันพลังของดาบก็ทำให้ฉีเทียนได้รับบาดเจ็บ

บอกได้เลยว่าฉีเทียนสูญเสียพลังในการต่อสู้อย่างสิ้นเชิง

และดูเฉินเทียนมิ่งที่ยืนอยู่กลางอากาศมีแสงเปล่งประกายทั่วร่างในมือถือดาบนักบุญใหญ่ แววตาเป็นประกายเหมือนกับเป็นเทพสงครามที่ไม่มีใครเทียบได้

"หากสวรรค์ให้กำเนิดข้าเฉินเทียนมิ่ง ดาบนี้เป็นเหมือนคืนที่ไร้ขอบเขตไม่มีแสงสว่างและไม่มีวัฒนธรรม！"

คำพูดที่เยือกเย็นดังก้องไปทั่วกลางอากาศและดลกก้ตกอยู่ในความเงียบงัน