วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2004

เมื่อผู้อาวุโสตระกูลเฉินเห็นอู่จี๋เทียนจุน ดวงตาของเขาหดเกร็งอย่างรุนแรง และเขาคิดกับตัวเองว่า “ทำไมเจ้าหมอนี่ถึงมาที่นี่?”

เขาไม่รู้เลยว่า หลังจากออกจากสุสานมังกร อู่จี๋เทียนจุนได้ติดตามรอยของเยี่ยชิว แต่น่าเสียดาย ที่กระจกหยินหยางไม่สามารถเปิดเผยตำแหน่งของเยี่ยชิวได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงค้นหาอย่างไร้จุดหมาย

เขาได้วางแผนที่จะยอมแพ้ และกลับไปที่สำนักงานใหญ่ของสำนักหยินหยางแล้ว แต่เขาได้ยินเสียงคำรามอันโกรธจัดของผู้อาวุโสตระกูลเฉิน ทำให้เขาต้องมุ่งหน้าไปทางนี้

หากผู้อาวุโสตระกูลเฉินรู้ว่าเสียงคำรามของเขาดึงดูดอู่จี๋เทียนจุนมาที่นี่ เขาคงรู้สึกหงุดหงิดจนต้องกระอักเลือด

“โอ้ นี่เหล่าเฉินไม่ใช่เหรอ ไม่เจอกันนานเลยนะ”

อู่จี๋เทียนจุนเหลือบมองผู้อาวุโสตระกูลเฉิน แววตาของเขาฉายแววแห่งเจตนาสังหาร ก่อนที่เขาจะยิ้มและพูดว่า

“คุณมาทำอะไรที่นี่?” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินตึงเครียดขึ้น รู้สึกถึงลางร้ายที่ผุดขึ้นมาในใจ

หากเขาไม่สูญเสียการฝึกฝนแปดร้อยปีและพลังไม่ได้ลดลง เขาก็คงไม่เกรงกลัวอู่จี๋เทียนจุนเลย

“คุณมาทำอะไรที่นี่?” อู่จี๋เทียนจุนโต้ตอบ

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินตอบว่า “ทิวทัศน์ที่นี่สวยงามมาก ดังนั้นฉันจึงมาดู”

“เฮอะ เฮอะ..….” อู่จี๋เทียนจุนหัวเราะเยาะ “ไม่ว่าทิวทัศน์ที่นี่จะสวยงามเพียงใด ก็เทียบไม่ได้กับทิวทัศน์ของนิกายดาบชิงอวิ๋น?”

“บอกฉันมาว่า คุณมาทำอะไรที่นี่กันแน่?”

“ไม่บอก” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินตอบพลาง หันหลังจะจากไป

สถานที่แห่งนี้อันตรายเกินไป

ทั้งสองฝ่ายขัดแย้งกันอยู่แล้ว และเมื่อระดับการฝึกฝนของเขาลดลง ผู้อาวุโสตระกูลเฉินก็ตระหนักได้ว่า การอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ใช่เรื่องฉลาด

“ซวบ!”

อู่จี๋เทียนจุนแวบไปตรงหน้าผู้อาวุโสตระกูลเฉิน ขวางทางเขาและถามว่า “คุณมาทำอะไรที่นี่กันแน่?”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินพูดอย่างระมัดระวัง “อย่างที่ฉันได้กล่าวไปก่อนหน้านี้ ฉันมาที่นี่เพื่อชมทิวทัศน์”

“คุณคิดว่าฉันเป็นเด็กอายุสามขวบเหรอ คุณคิดว่าฉันจะเชื่อเรื่องโกหกเด็กๆ อย่างนั้นเหรอ?” สีหน้าของอู่จี๋เทียนจุนกลายเป็นเย็นชา “คุณจะบอกฉันไหม?”

เขามีความสงสัยคลุมเครือว่า ผู้อาวุโสตระกูลเฉินน่าจะติดตามเยี่ยชิวเช่นกัน

“ฮึ่ม!” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินขมวดคิ้วอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “ฉันเป็นสมาชิกของนิกายดาบชิงอวิ๋น สิ่งที่ฉันทำ ไม่จำเป็นต้องมีรายงานคุณ”

อู่จี๋เทียนจุนหัวเราะอีกครั้งและกล่าวว่า “ฉันเกือบลืมไปว่า คุณเป็นผู้อาวุโสของนิกายดาบชิงอวิ๋น”

“เหล่าเฉิน คุณรู้ดีว่า สองฝ่ายของเรามีจุดยืนอย่างไร”

“สำนักหยินหยางของเราจะเข้ามาแทนที่นิกายดาบชิงอวิ๋น ในฐานะสำนักอันดับหนึ่งของตงฮวงในอนาคต เนื่องจากเราได้พบกันแล้ว งันกำจัดคุณก่อนดีไหม?”

ปัง!

ทันทีที่อู่จี๋เทียนจุนพูดจบ ก็เคลื่อนไหว โจมตีราวกับสายฟ้า รวดเร็วและดุร้าย

ทันใดนั้น รัศมีแห่งการสังหารก็แผ่ซ่านไปในอากาศ

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินรู้ดีว่า แม้ว่าการฝึกฝนของเขาจะไม่ลดลง เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอู่จี๋เทียนจุน ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ที่เขาได้สูญเสียการฝึกฝนไปแปดร้อยปีแล้ว

หนีโดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว

“ซวบ!”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินก้าวเดินอย่างลึกลับและหันหลังกลับเพื่อจะจากไป ไม่ต้องการเผชิญหน้ากับอู่จี๋เทียนจุน

“ฉันปล่อยคุณไปหรือเปล่า?”

อู่จี๋เทียนจุนปรากฏตัวเหนือผู้อาวุโสตระกูลเฉินในทันที จากนั้นก็เหยียบเท้าลงด้วยแรงมหาศาล ทำให้ท้องฟ้าสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

เท้าขวาของอู่จี๋เทียนจุนที่เหยียบลงอย่างรวดเร็วขยายใหญ่ขึ้น และในพริบตา มันก็ยาวขึ้นหลายเมตร พังทลายลงมา

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินหลบไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว

โดยไม่คาดคิด เท้าขวาของอู่จี๋เทียนจุนเปลี่ยนทิศทางกะทันหันและพุ่งเข้าหาเขา

“ปัง!”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินถูกชนและกระเด็นออกไป ทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่บนพื้นดินที่เขาตกลงไป

แม้ว่าจะมีความแตกต่างกันเพียงหนึ่งขั้นระหว่างทั้งสองคน แต่ในขณะนี้ ผู้อาวุโสตระกูลเฉินก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอู่จี๋เทียนจุน

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินคลานออกจากหลุมอย่างรวดเร็วและวิ่งหนีต่อไป

ถ้าตอนนี้ไม่วิ่งหนี คงจะต้องตายในวันนี้แน่นอน

“ยังพยายามวิ่งหนีอยู่เหรอ?”

เขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจแห่งความตายที่ใกล้เข้ามาอย่างชัดเจน

อู่จี๋เทียนจุนกล่าวว่า “ในบรรดาผู้ที่มีระดับเดียวกัน ผู้ฝึกฝนดาบนั้นไม่มีใครเอาชนะได้ คุณเป็นนักบุญราชา และฉันก็เช่นกัน ดังนั้นฉันต้องการดูว่า ใครแข็งแกร่งกว่ากันระหว่างเรา?”

“เหล่าเฉิน หยุดซ่อนความแข็งแกร่งของคุณได้แล้ว”

“แสดงพลังต่อสู้สูงสุดของคุณให้ฉันดู แล้วมาต่อสู้กันให้สมเกียรติ”

ถ้าฉันเอาชนะคุณได้ ฉันจะขอความเมตตาหรือเปล่า?

ไม่ต้องพูดถึงการต่อสู้ ผู้อาวุโสตระกูลเฉินไม่มีเจตนาจะลงมือด้วยซ้ำ เพราะเขารู้ว่า เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอู่จี๋เทียนจุนในขณะนี้

เมื่อการต่อสู้เกิดขึ้น เขาจะตายเร็วขึ้นเท่านั้น

“เทียนจุน โปรดหยุด”

เมื่อเห็นมือของอู่จี๋เทียนจุนเข้ามาใกล้ ผู้อาวุโสตระกูลเฉินก็ตะโกนว่า “ฉันรู้ว่ามรดกของจักรพรรดิมังกรอยู่ที่ไหน”

“โอ้?” มือใหญ่ของอู่จี๋เทียนจุนหยุดชะงักกลางอากาศ และเขาถามว่า “คุณรู้จริงๆ เหรอ?”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินพยักหน้า “รู้จริงๆ”

เพี๊ยะ!

อู่จี๋เทียนจุนฟาดมือของเขาอย่างรวดเร็ว ส่งผู้อาวุโสตระกูลเฉินให้กระเด็นไปไกลหลายพันเมตร จากนั้นก็ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขา

“คุณรู้แล้ว ทำไมต้องรอจนถึงตอนนี้ถึงจะบอกฉัน คุณกำลังมองหาเรื่องเดือดร้อนอยู่เหรอ?”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินโกรธมาก

เขาเป็นผู้อาวุโสของนิกายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในตงฮวง และปกติแล้ว จะไม่มองปรมาจารย์สำนักนั้นด้วยซ้ำ แต่ในวันนี้ เขากลับพบว่า ตัวเองถูกอู่จี๋เทียนจุนตบหน้าอย่างไม่ปรานี

หงุดหงิด!

โกรธ!

อยากฆ่าคน!

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกัดฟัน พยายามกลั้นความโกรธที่อยู่ในใจเอาไว้ เพราะเขารู้ว่า หากเขาสูญเสียการควบคุมอารมณ์ เขาจะต้องเผชิญกับชะตากรรมที่เลวร้ายมาก