วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2017

ผู้อาวุโสรองเงยหน้าขึ้นอย่างเร็ว เห็นแต่เมฆฝนบนฟ้า ทำให้บรรยากาศที่หนักอึ้งปกคลุมไปทั่วทั้งฟ้า

“ไม่ดีแล้ว… หวู่ซวงจะมาเเล้ว”

ผู้อาวุโสรองรู้สึกถึงลางร้าย

“หวู่ซวงสามารถสังหารศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าตัวเองได้ ตอนที่เขาเพิ่งเข้าสู่ระดับทงเสินแรก เขาก็ฆ่าผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในระดับสุดยอดขั้นทงเสินได้หลายคนแล้ว หากเขาเข้าสู่ระดับปราชญ์ได้สำเร็จ การสังหารเขาคงเป็นเรื่องยาก”

“ต้องจัดการเขาก่อนที่เขาจะพ้นการลงทัณฑ์สวรรค์”

เมื่อคิดแบบนี้ ผู้อาวุโสรองจึงสั่งผู้แข็งแกร่งที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวในวังพิทักษ์วิญญาณ ที่อยู่ระดับสุดยอดขั้นทงเสินว่า “เจ้าลงมือขัดขวางหวู่ซวง ข้าจะใช้โอกาสนี้สังหารเขา”

หลังจากสั่งเสร็จกลับไม่มีการตอบกลับ

ผู้อาวุโสรองโกรธมาก “เจ้รหูหนวกหรือไง? ข้าพูดกับเจ้าไม่ได้ยินหรอ?”

เมื่อหันไปมอง เห็นผู้แข็งแกร่งในระดับสุดยอดขั้นทงเสินหมอบที่พื้น ร่างกายสั่นกลัว

“เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า?” ผู้อาวุโสรองถาม

ผู้แข็งแกร่งในระดับสุดยอดขั้นทงเสินตอบ “ท่านผู้อาวุโสรอง แรงกดดันของสวรรค์ลงโทษมันรุนแรงเกินไป ข้าหายใจลำบาก เลือดก็ไหลช้าลงจนไม่สามารถขยับได้”

“พวกขยะ!” ผู้อาวุโสรองพูดอย่างโกรธแล้วเตะเขากระเด็น แล้วเงยหน้ามองท้องฟ้าอีกครั้ง

ตอนนี้ เมฆฝนบนท้องฟ้าหมุนแรงขึ้น

แม้ว่าสวรรค์ยังไม่ลงโทษ แต่บรรยากาศกดดันนั้นกลับรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนแม้แต่ผู้อาวุโสรองเองก็รู้สึกมีหินหนักกดทับหน้าอก

ผู้อาวุโสรองคิดได้ทันทีว่าการลงโทษของสวรรค์ที่หวู่ซวงจะต้องเผชิญนั้นรุนแรงกว่าที่เขาเคยเจอตอนเข้าสู่ระดับปราชญ์มาก

“หวู่ซวง นี่ไม่ธรรมดาจริงๆ”

“การลงลงโทษของสวรรค์ของเขาดูเหมือนจะแกร่งกว่าที่ข้าเคยเผชิญอีก”

“บางทีข้าไม่จำเป็นต้องลงมือ เขาอาจจะพ่ายแพ้ต่อสวรรค์นี้เอง”

ทันใดนั้นเสียงดาบดังขึ้น หวู่ซวงที่นั่งสมาธิ ยืนพร้อมกับการสั่นสะเทือนรอบตัว

ชุดขาวที่เปื้อนเลือดของเขาปลิวไปตามลม เส้นผมยุ่งเหยิงพลิ้วไหว ออร่าปะทุออกมาจากร่างกาย ราวกับดาบเทพถูกชักออก เผยแหลมคมที่ไม่มีผู้ใดเทียบ

“โครม!”

เสียงฟ้าร้องดังขึ้นอย่างรุนแรง สายฟ้าสีม่วงพุ่งลงมาจากเมฆฝนตรงดิ่งไปยังหวู่ซวง

การลงโทษของสวรรค์มาแล้ว!

ผู้อาวุโสรองถอยอย่างรวดเร็ว กลัวว่าจะโดนการลงโทษของสวรรค์ไปด้วย

แต่หวู่ซวงยังคงยืนอยู่ในอากาศ มือไขว้หลัง แหงนมองสายฟ้าที่พุ่งลงมาอย่างไม่หลบหนีหรือต่อสู้

ผู้อาวุโสรองหัวเราะ “โง่จริง เผชิญหน้ากับการลงโทษสวรรค์ แต่ยังกล้าบ้าบิ่นแบบนี้ เจ้าตายแน่!”

โครม — —

สายฟ้าสายแรกของการลงทัณฑ์สวรรค์ฟาดลงบนตัวหวู่ซวง

เห็นแต่พลังดาบวนรอบตัวหวู่ซวง แสงเทพส่องประกายทั่วร่าง แม้ว่าร่างกายจะถูกเผาไหม้เป็นสีดำ แต่ก็ไม่เกิดสิ่งผิดปกติ

ใบหน้าของผู้อาวุโสรองมืดลง

ผู้แข็งแกร่งระดับสูงสุดของทงเสินในวังพิทักษ์วิญญาณมองด้วยความตกใจจนลูกตาแทบหลุดออกมา เขาพึมพำกับตัวเอง “บ้าชะมัด บ้ามากจริงๆ…”

“โครม!”

ท้องฟ้าเหนือเก้าชั้นสะเทือนทั่ว เสียงฟ้าร้องดังขึ้นอีกครั้ง การลงโทษของสวรรค์ครั้งที่สองกำลังจะมาถึง

ครั้งนี้ไม่ใช่เพียงสายฟ้าสายเดียว แต่เป็นสายฟ้ามหาศาลดุจมังกรเทพคำรามน่าสะพรึงกลัว

หวู่ซวงยังคงยืนอยู่บนอากาศโดยไม่ตอบโต้

ผู้อาวุโสรองมองด้วยแววตาเย็นชา คิดในใจ “ข้าไม่เชื่อหรอกว่าเจ้าจะต้านทานการลงโทษสวรรค์นี้ได้”

แม้แต่ผู้อาวุโสระดับปราชญ์เช่นผู้อาวุโสรอง ก็ยังไม่กล้าต้านสายฟ้าด้วยร่างกาย เพราะการลงโทษสวรรค์ครั้งที่สองนั้นน่ากลัวมาก

“แต่ถ้าเขาฝ่าด่านสวรรค์ลงโทษสำเร็จ ข้าก็จะฆ่าเขาทันทีที่เขาประสบความสำเร็จ”

“พอกลับไปแล้ว ข้าจะรายงานต่อท่านผู้นำได้ว่าเยี่ยหวู่ซวงตายภายใต้สวรรค์ลงโทษ และท่านผู้นำก็จะไม่ว่าอะไรข้า”

ขณะที่ผู้อาวุโสรองกำลังคิดแบบนี้ สวรรค์ลงโทษครั้งที่สามก็มาเยือน

“โครม!”

เสียงสายฟ้าที่น่ากลัวราวกับจะทะลุแก้วหูคนและบดขยี้วิญญาณ

สายฟ้ายาว ปรากฏขึ้นอย่างหนาแน่น เชื่อมระหว่างฟ้าดิน ราวกับว่าท้องฟ้ากำลังถล่ม

ทุกที่ที่สายฟ้าผ่านไป อากาศรอบๆก็ถูกทำลาย

สายฟ้าที่เจิดจ้า ส่องเต็มทุกพื้นที่ ความรุนแรงของแสงทำให้ผู้คนลืมตาไม่ได้ มันรุนแรงและน่ากลัว

ผู้อาวุโสรองรู้สึกได้ว่าการลงโทษของสวรรค์ครั้งที่สามของเยี่ยหวู่ซวงน่ากลัวกว่าสองครั้งแรกมาก พลังของมันเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า

“เยี่ยหวู่ซวง ข้าหวังว่าเจ้าจะใช้ร่างกายต้านสายฟ้าได้ ถ้าเป็นแบบนั้น ข้าก็ไม่ต้องลงมือเองแล้ว!”

แต่จินตนาการของผู้อาวุโสรองพังทลายลงอย่างรวดเร็ว

เพราะในครั้งนี้ เยี่ยหวู่ซวงเคลื่อนไหวแล้ว

เยี่ยหวู่ซวงถือดาบยาว และขึ้นไปบนฟ้า

“โครม!”

เยี่ยหวู่ซวงถูกสายฟ้าฟาด ร่างกายเขาไหม้เกรียมไปทั้งตัว เลือดกระเด็นออกมาจากร่างของเขา เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

ผู้อาวุโสรองเห็นฉากนี้และตะโกนด้วยความตื่นเต้นในใจ “สวรรค์ลงโทษ ขอร้องละ ขอให้รุนแรงขึ้นอีกหน่อยเถอะ ฟาดเยี่ยหวู่ซวงให้ตายไปเลย”

แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือ แม้ว่าเยี่ยหวู่ซวงจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เขายังพุ่งขึ้นฟ้าอีก เขาหันกลับมองฟ้า ถือดาบแล้วพุ่งเข้าใส่สายฟ้าด้วย

ความมุ่งมั่นในการต่อสู้นั้นดุดเดือด

ตอนนี้สายฟ้าในสายตาของเยี่ยหวู่ซวงเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังจะถูกสังหารทีละตัว