วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2031

“ดูเหมือนฉันจะไม่ได้จัดการกับคุณมานานแล้ว และคุณก็ลืมไปแล้วว่าฉันมีพลังมากแค่ไหน” เยี่ยชิวกล่าวพลางหยิบหยุนซีขึ้นมา แล้วโยนเธอลงบนเตียงอย่างหยาบคาย

“คุณ...…คุณกำลังทำอะไรอยู่?”

หยุนซีมองไปที่เยี่ยชิวที่กำลังเข้ามา รู้สึกทั้งกลัว ประหม่า และคาดหวังเล็กน้อย

“คุณคิดว่าไง?”

เยี่ยชิวยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่หยุนซี จากนั้นหันไปหาหยุนซีแล้วพูดว่า “เย่ว์เอ๋อร์ คุณอยากไปกับพวกเราไหม?”

“ฉันมีบางอย่างต้องทำ” นางฟ้าไป๋ฮวากล่าวด้วยความกลัว ขณะที่เธอหันหลังวิ่งหนี

แม้ว่าเธอจะอยากอยู่กับเยี่ยชิวเช่นกัน แต่เธอก็รู้สึกอายเกินกว่าจะเข้าร่วมกับหยุนซี

“เดี๋ยวก่อน!”

ขณะนั้น หยุนซีเรียกหานางฟ้าไป๋ฮวา จากนั้นก็ลุกขึ้นและเดินเข้าไปหาเธอแล้วพูดว่า “พี่สาวเย่ว์เอ๋อร์ มาด้วยกันเถอะ”

หยุนซีดึงนางฟ้าไป๋ฮวาเข้าไปในห้องอาบน้ำแล้วผลักเธอเข้าไปข้างในแล้วพูดว่า “พี่สาวเย่ว์เอ๋อร์ คุณไปอาบน้ำก่อนเถอะ”

ทันใดนั้น ใบหน้าของนางฟ้าไป๋ฮวาก็แดงขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่เธอพูดว่า “ซีเอ๋อร์ ฉัน……”

หยุนซีเอนตัวเข้าไปใกล้หูของนางฟ้าไป๋ฮวาและกระซิบ “คุณรู้ว่าฉังเซิงแข็งแกร่งแค่ไหน ฉันไม่สามารถจัดการเขาคนเดียวได้ พี่สาวเย่ว์เอ๋อร์ รีบไปอาบน้ำเถอะ พวกเราจะรอคุณ!”

หลังจากพูดจบ หยุนซีก็ปิดประตู เพื่อป้องกันไม่ให้นางฟ้าไป๋ฮวาหนี เธอจึงวางสิ่งกีดขวางไว้ที่ประตูโดยเฉพาะ

จากนั้น หยุนซีก็หันไปหาเยี่ยชิวและยิ้มอย่างมีเสน่ห์

“ฉันดีกับคุณใช่ไหม?” หลังจากพูดจบ หยุนซีก็กระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของเยี่ยชิวทันที

ขณะที่กลิ่นหอมอ่อนๆ ห่อหุ้มเขา เยี่ยชิวก็รู้สึกว่าเลือดของเขากำลังเดือด และเขาก็หายใจเร็วขึ้น

เขารู้สึกเหมือนแมวที่ไม่ได้กินปลามาเป็นเวลานาน จับกระโปรงของหยุนซีและดึงเบาๆ

ทันใดนั้น ภาพสีขาวบริสุทธิ์ก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา ทำให้เยี่ยชิวรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย

ด้วยใบหน้าแดงก่ำ หยุนซีถามด้วยความเขินอาย “ฉังเซิง ฉันน้ำหนักขึ้นหรือเปล่า? ฉันตั้งใจจะลดน้ำหนัก”

“อย่าลดเลย ยิ่งใหญ่ยิ่งดี” เยี่ยชิวพูดแล้วเขาก็จูบเธอโดยตรง

มันเหมือนสายฟ้าและไฟที่แผดเผาอย่างเร่าร้อน

เมื่อความรู้สึกลึกซึ้งขึ้น

หยุนซีโอบแขนของเธอไว้รอบคอของเยี่ยชิว เหมือนกับมิโมซ่าที่ขี้อาย และพูดเบาๆ ว่า “เยี่ยหลาง รักฉันนะ”

ไม่นาน ท่ามกลางเสียงร้องที่ไพเราะและหวานหู เยี่ยชิวก็รู้สึกเหมือนม้าป่าที่หลุดออกมา พุ่งเข้าไปในทุ่งหญ้าหนาทึบ ควบม้าอย่างบ้าบิ่น

หยุนซีเข้ากับความกระตือรือร้นของเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบ

พวกเขาบรรเลงทำนองที่สนุกสนานและเร่าร้อนด้วยกัน

ในขณะนั้น เยี่ยชิวรู้สึกเหมือนแม่ทัพที่กล้าหาญ ไม่มีใครหยุดยั้งได้ และความตื่นเต้นในการพุ่งเข้าต่อสู้ทำให้เขามีความสุขอย่างมาก

หยุนซีก็หลงอยู่ในช่วงเวลานั้นเช่นกัน หลังจากเวลาผ่านไปนาน ในที่สุดเธอก็ได้ใกล้ชิดกับเยี่ยชิวอีกครั้ง

เธอรู้สึกเหมือนเรือลำเล็กที่ถูกคลื่นซัดไปมา บางครั้งลอยขึ้นไปบนเมฆ บางครั้งพุ่งลงไปในส่วนลึก ริมฝีปากของเธอส่งเสียงพึมพำเป็นจังหวะ

เวลาผ่านไป

นานพอสมควร

ในที่สุด ทั้งสองก็หยุดลง

พวกเขาเกาะกันแน่นเหมือนปลาหมึกยักษ์ หายใจไม่ออก

ใบหน้าที่สวยของหยุนซีมีสีชมพูเล็กน้อย และหน้าผากของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ คล้ายกับดอกบัว

เยี่ยชิวลูบผิวของเธออย่างอ่อนโยน ซึ่งเรียบเนียนราวกับหยกเนื้อแกะ และไม่อาจระงับความตื่นเต้นของเขาไว้ได้ พร้อมที่จะต่อสู้อีกครั้ง แต่หยุนซีหยุดเขาไว้

“ตอนนี้ฉันเหนื่อยเกินไปแล้ว ปล่อยให้ฉันพักผ่อนเถอะ คุณควรไปหาพี่สาวเย่ว์เอ๋อร์เพื่อต่อสู้แทน!”

หลังจากพูดจบแล้ว หยุนซีก็โบกนิ้วของเธอ ขจัดสิ่งกีดขวางที่ประตู และเรียกคนข้างในว่า “พี่สาวเย่ว์เอ๋อร์ ออกมาเร็วๆ และช่วยฉันจัดการกับฉังเซิง!”

เยี่ยชิวก็มองไปที่ทางเข้าห้องอาบน้ำเช่นกัน รู้สึกคาดหวังเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปค่อนข้างนาน ก็ยังไม่มีสัญญาณของนางฟ้าไป๋ฮวา

เยี่ยชิวต่อสู้ด้วยความกระตือรือร้นมากขึ้นเรื่อยๆ จนผู้หญิงทั้งสองต้องร้องขอความเมตตา

สำหรับรายละเอียดของการต่อสู้ เราจะละเว้นคำสามหมื่นคำที่นี่ ความเข้มข้นนั้นช่างเข้มข้นเหลือเกิน โปรดใช้จินตนาการของคุณให้เป็นประโยชน์

เวลาผ่านไป

การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ก็ใกล้จะสิ้นสุดลง

นางฟ้าไป๋ฮวาหมดแรงและหลับใหลไปอย่างสนิท ส่วนหยุนซี ร่างกายของเธอแข็งแรงมาก ทำให้เธอสามารถต้านทานการโจมตีของเยี่ยชิวได้

ในที่สุด ห้องก็เงียบลง

“หยุนซี..….” เยี่ยชิวก้มลงจูบขนตาหนาและยาวของหยุนซี พูดเบาๆ

หยุนซีเอียงศีรษะไปด้านหลัง ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ดวงตาที่สวยงามพร่ามัว หายใจแรงขณะที่เธอโอบกอดเยี่ยชิวและพูดว่า “อย่าพูดเลย ปล่อยให้ฉันอยู่บนเมฆอีกหน่อย ความรู้สึกนี้ช่างดีเหลือเกิน”

...…

หลังจากผ่านไปสักพัก

หยุนซีก็กลับมามีสติในที่สุด เธอเหลือบมองนางฟ้าไป๋ฮวาที่กำลังหลับอยู่และหัวเราะ “ฉันไม่คิดว่าพี่สาวเย่ว์จะอ่อนแอขนาดนี้?”

เยี่ยชิวตอบว่า “ไม่ใช่ว่าเธออ่อนแอ แต่เป็นเพราะพลังต่อสู้ของคุณแข็งแกร่งเกินไป”

“แล้วคุณชอบไหม?” หยุนซีถาม

“ชอบ” เยี่ยชิวกล่าว “ชอบจนจะตายอยู่แล้ว”

ดวงตาของหยุนซีเป็นประกายด้วยความซุกซนขณะที่เธอถาม “ฉังเซิง ฉันมีคำถามสำหรับคุณ ถ้าฉันและพี่สาวเย่ว์ตกลงไปในน้ำพร้อมกัน คุณจะช่วยใคร?”

นี่เป็นคำถามที่ยาก แต่เยี่ยชิวก็ไม่หวั่นไหว

เขาตอบโดยไม่ลังเล “ฉันจะช่วยพี่สาวเย่ว์”

“ทำไมไม่ใช่ฉันล่ะ?” หยุนซีทำปากยื่น ไม่พอใจเล็กน้อย

เยี่ยชิวอธิบายว่า “เพราะคุณคือมหาสมุทร!”