วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2041

จิ่วเจี้ยนเซียนเห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวหยุนซาน เขาก็รู้สึกตกตะลึงเพราะเขาไม่ได้รู้สึกถึงความคมชัดและแข็งแกร่งเช่นนี้จากตัวหัวหน้าสำนักมานานหลายปีแล้ว

ทันใดนั้น เหงื่อเย็นก็ชุ่มหลังของเขา

"เรื่องที่ฉันสั่งนายไป จัดการได้เป็นอย่างไรบ้าง?" หยุนซานถาม

จิ่วเจี้ยนเซียนตอบด้วยความเคารพว่า: "ขอรายงานหัวหน้าสำนัก ผมได้จัดเตรียมตามที่ท่านสั่งไว้แล้ว"

"ผมได้คัดเลือกศิษย์หนุ่มที่มีศักยภาพจำนวนหนึ่งหมื่นคน ซึ่งสามารถถอนตัวออกไปได้ทุกเมื่อ"

"ทางบ้านตระกูลเฉินนั้น ตอนนี้ซูเจี้ยนเซียนและฮว่าเจี้ยนเซียนคอยจับตาดูอยู่"

"ดีมาก" หยุนซานกล่าว "วันนี้เยี่ยฉังเซิงได้ทดลองบางสิ่ง และพวกเฉินเป่ยโต่วย่อมไม่ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆ ถ้าฉันคาดไม่ผิด ภายในเจ็ดวัน พวกเขาจะมาหาฉันเพื่อเรียกร้องคำอธิบาย"

"ครั้งนี้ ฉันตัดสินใจจะไม่ทนอีกต่อไป"

"หากพวกเขายังกล้าทำเหมือนไม่เห็นค่าฉัน ฉันจะฆ่าพวกเขาทั้งหมด"

จิ่วเจี้ยนเซียนตกใจและพูดว่า: "ท่านหัวหน้าสำนัก เมื่อกี้ท่านยังบอกเยี่ยฉังเซิงว่าผู้อาวุโสเหล่านั้นไม่ควรตาย แล้วทำไมท่านถึงเปลี่ยนใจ?"

หยุนซานกล่าวว่า: "ฉันไม่อยากให้เยี่ยฉังเซิงก่อเรื่อง ดังนั้นฉันจึงพูดแบบนั้นเพื่อให้เขาสงบสักพัก"

"พูดตามตรง ก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่กล้าที่จะกำจัดเฉินเป่ยโต่วและพวกของเขา"

"แต่วันนี้ ฉันกลับเห็นบางอย่างที่แตกต่างจากตัวเยี่ยฉังเซิง"

"แม้พลังฝึกของเขาจะต่ำมาก แต่เขาก็กล้าท้าทายเฉินเป่ยโต่ว และกล้าต่อกรกับสำนักหยินหยางโดยไม่เกรงกลัวสามดินแดนศักดิ์สิทธิ์และสำนักปู่เทียน... เมื่อเปรียบเทียบกับเขาแล้ว ฉันช่างอ่อนแอมาก"

จิ่วเจี้ยนเซียนกล่าวว่า: "ท่านหัวหน้าสำนัก ท่านไม่เหมือนเยี่ยฉังเซิง"

"ท่านเป็นหัวหน้าสำนักของตงฮวง ซึ่งเป็นสำนักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในภูมิภาคนี้ ในทุกการกระทำของท่านต้องคิดถึงสำนัก แต่เยี่ยฉังเซิงเป็นคนโดดเดี่ยว ไม่มีอะไรจะเสีย เขาไม่ต้องกลัวอะไรเลย นั่นจึงทำให้เขากล้าทำอะไรโดยไม่ลังเล"

"ท่านหัวหน้าสำนัก การที่ท่านคิดจะสังหารผู้อาวุโสทั้งสิบ ผมคิดว่าท่านควรพิจารณาอีกครั้ง"

จิ่วเจี้ยนเซียนเตือนว่า: "ผู้อาวุโสทั้งสิบ แม้คนที่อ่อนที่สุดก็เป็นถึงปราชญ์ที่แข็งแกร่ง ท่านคนเดียวไม่สามารถสู้กับพวกเขาได้ แม้ว่าท่านจะมีวิธีสังหารพวกเขา แต่ก็ยังไม่ควรลงมือตอนนี้"

"ผู้อาวุโสสูงสุดได้รับบาดเจ็บสาหัส ในตอนนี้เรากำลังต้องการกำลังคนอยู่ จึงจำเป็นต้องเก็บพวกเขาไว้เพื่อร่วมต่อสู้กับพันธมิตรห้าสำนัก"

หยุนซานกล่าวว่า: "ก่อนหน้านี้ฉันไม่ลงมือกับพวกเขา เพราะสองเหตุผล หนึ่งคือพลังของเฉินเป่ยโต่วสูงกว่าฉัน ฉันไม่มีความสามารถที่จะต่อกรกับพวกเขาได้"

"เหตุผลที่สองคือสำนักดาบชิงอวิ๋นกำลังเผชิญกับวิกฤตมากมาย โดยเฉพาะเมื่อต้องเผชิญหน้ากับพันธมิตรห้าสำนัก ฉันมีแรงกดดันมากเกินไป จึงจำเป็นต้องพึ่งพาพวกเขาเพื่อแบ่งเบาภาระ"

"แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว"

"พลังฝึกของเฉินเป่ยโต่วตกต่ำลง ฉันจึงไม่เกรงกลัวเขาอีกต่อไป"

"นอกจากนี้สำหรับผู้อาวุโสอีกเก้าคน พวกเขาไม่ได้อยู่ข้างเดียวกับฉัน หากวันหนึ่งเราต้องต่อสู้กับพันธมิตรห้าสำนัก พวกเขาอาจจะไม่ยอมช่วยฉันด้วยซ้ำ"

"ฉันทนพวกเขามานานหลายปี หากพวกเขายังไม่รู้จักถ่อมตน ฉันจะสังหารพวกเขาทั้งหมดก่อนที่พันธมิตรห้าสำนักจะบุกโจมตีสำนักดาบชิงอวิ๋นของเรา"

“ต้องจัดการภายในให้เรียบร้อยก่อน จึงจะปราบศัตรูภายนอกได้!”

ในดวงตาของหยุนซานปรากฏแววตาเย็นเยียบแฝงเจตนาฆ่า

"จิ่วเจี้ยนเซียน ในสามวันนี้ นายรับผิดชอบดูแลกิจการของสำนักทั้งหมด อย่าให้ใครมารบกวนฉัน ออกไปได้!"

"รับทราบครับ!" จิ่วเจี้ยนเซียนตอบรับและออกจากตำหนัก

หยุนซานสะบัดแขนเสื้อ ปกคลุมตำหนักด้วยพลังคุ้มครอง จากนั้นจึงหยิบดาบเทพออกมา

......

เมื่อกลับมาที่ลานหลังบ้าน

เยี่ยชิวรีบสั่งเจ้าวัวต้าลี่ทันทีว่า: "ต้าลี่ ในพวกเรานั้น คุณคือผู้ที่มีพลังฝึกสูงสุด ในช่วงนี้คุณต้องคอยจับตาดูไว้ดี ๆ เฉินเป่ยโต่วคงไม่ปล่อยพวกเราไปง่ายๆแน่ๆ"

"อืม" เจ้าวัวต้าลี่พยักหน้ารับ

เยี่ยชิวหันไปพูดกับอมตะชางเหม่ยว่า: "ตาแก่ ในช่วงนี้คุณเตรียมค่ายกลฆ่าไว้เยอะๆ เผื่อว่าเราอาจต้องใช้ในเวลาใดเวลาหนึ่ง"

ผู้อาวุโสสิบพูดเสริมว่า: "เผ่าปีศาจทำร้ายฉัน แต่หยุนซานไม่พูดอะไรเลย ปกป้องพวกมันอย่างเปิดเผย"

ผู้อาวุโสรองกล่าว: "แล้วก็เยี่ยฉังเซิง ไอ้หนูนั่นถูกห้านิกายใหญ่ตามล่า และมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเผ่าปีศาจ หยุนซานกลับอนุญาตให้เขาอยู่กับหยุนซี ฉันว่าหัวของมันคงเสียสติไปแล้ว"

ผู้อาวุโสห้าถอนหายใจแล้วกล่าวว่า: "ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันว่านิกายดาบชิงอวิ๋นคงไม่รอด"

"ใครจะไม่เห็นด้วย!" ผู้อาวุโสสามกล่าว: "หยุนซานเป็นผู้นำของนิกายมานานหลายปี แต่กลับไม่มีผลงานอะไร ตอนนี้ยิ่งสับสนมากขึ้นไปอีก"

ผู้อาวุโสเจ็ดกล่าวเสริมว่า: "พวกเราไม่อาจปล่อยให้หยุนซานทำเรื่องบ้า ๆ อีกต่อไป ฉันว่าเราควรปลดมันออก แล้วให้ผู้อาวุโสใหญ่มารับตำแหน่งประมุขแทน"

เมื่อคำพูดนี้ออกมา ผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ต่างพากันเห็นด้วย

เพราะพวกเขาต่างเคารพนับถือผู้อาวุโสตระกูลเฉิน หากเขาได้เป็นผู้นำของนิกายดาบชิงอวิ๋น ก็จะเป็นประโยชน์แก่พวกเขาเอง

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา: "การปลดหยุนซานออกไปอย่างเดียวไม่เพียงพอ หากจะทำต้องทำให้ถึงที่สุด"

"หยุนซานต้องถูกกำจัด และพรรคพวกของมันก็ต้องถูกทำลายให้หมด"

"แน่นอนว่า เยี่ยฉังเซิงและเผ่าปีศาจนั่นก็อย่าหวังว่าจะรอดออกไปได้"

"พวกคุณล้วนเป็นพี่น้องของฉัน เมื่อถึงขนาดนี้แล้ว ฉันก็จะไม่ปิดบังอะไรอีก"

“ฉันสามารถทำข้อตกลงกับอู่จี๋เทียนจุนได้แล้ว อู่จี๋เทียนจุนจะช่วยฉันกำจัดผู้อาวุโสสูงสุดเพื่อช่วยให้ฉันได้ขึ้นเป็นผู้นำของนิกาย แต่ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป นิกายดาบชิงอวิ๋นจะต้องนับถือสำนักหยินหยางเป็นนิกายที่ใหญ่ที่สุดในตงฮวง ”

“พี่น้องทั้งหลาย ยังยินดีที่จะร่วมมือกับฉันในการทำเรื่องใหญ่ในครั้งนี้ไหม?”

ผู้อาวุโสทั้งเก้าตอบพร้อมกันว่า: “ยินดี!”

“ดีมาก” ผู้อาวุโสตระกูลเฉินสั่งว่า: “ผู้อาวุโสเจ็ดกับผู้อาวุโสสิบ ให้พวกท่านคอยติดตามเยี่ยฉังเซิงและเผ่าปีศาจนั่น ห้ามให้พวกเขาออกจากนิกายดาบชิงอวิ๋นเป็นอันขาด”

“ส่วนคนอื่นๆ ก็ให้เตรียมการอย่างลับๆ”

“สามวันจากนี้ ฉันจะก่อตั้งนิกายดาบชิงอวิ๋นที่ใหม่ขึ้นมา!”