วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2127

“เพี๊ยะ!”

หยกส่งสารร่วงหล่นลงพื้น

ปราชญ์ไท่เชิงรู้สึกว่าทุกอย่างตรงหน้ามืดมน ร่างของเขาโอนเอนไปข้างหลัง

“ปราชญ์ไท่เชิง!”

ปราชญ์หวงกู่ซึ่งสังเกตได้ไว รีบคว้าตัวปราชญ์ไท่เชิงไว้ได้ทันก่อนที่เขาจะล้มอย่างรวดเร็ว แล้วถามว่า “ท่านเป็นอะไรไป?”

ปราชญ์ไท่เชิงไม่ได้พูดอะไร ใบหน้าของเขาซีดขาว และร่างกายก็สั่นไม่หยุด

ในตอนนั้นเอง เซียวฉงโหลวหยิบหยกส่งสารของปราชญ์ไท่เชิงขึ้นมาจากพื้น และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที จากนั้นรีบส่งหยกส่งสารให้กับอู่จี๋เทียนจุน

อู่จี๋เทียนจุนรับหยกส่งสารมาแล้วอ่านข้อความที่ปรากฏอยู่

“เยี่ยหวู่ซวงคือเทพแห่งการฆ่าที่กลับชาติมาเกิด ข้าน้อยไม่สามารถต้านทานได้ ก่อนตายฉันได้ส่งสารขอให้ประมุขรีบกลับไปช่วยเขตศักดิ์สิทธิ์โดยด่วน นี่คือคำสุดท้ายจากจางชิง!”

“อะไรนะ!”

หลังจากอู่จี๋เทียนจุนอ่านข้อความในหยกส่งสารจบ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

หรือว่านี่หมายความว่า พื้นที่เทพไท่ชูกำลังจะถูกทำลาย?

ปราชญ์หวงกู่ที่เต็มไปด้วยความสงสัย ชำเลืองดูข้อความในหยกส่งสารอย่างรวดเร็วแล้วสบถออกมา “หรือว่าเยี่ยหวู่ซวงเป็นแผนการของเจ้าแก่หนังเหนียวคนนั้น? บัดซบ เขาไม่น่าจะกำลังเล่นละครตบตาเราหรอกใช่ไหม?”

“พื้นที่เทพไท่ชูตกอยู่ในอันตราย เช่นนั้นพวกเราหลายสำนัก...”

เมื่อพูดมาถึงจุดนี้ ปราชญ์หวงกู่ก็รีบหยิบหยกส่งสารออกมา ส่งข้อความถึงผู้อาวุโสของพื้นที่เทพฮวงกู่

เซียวฉงโหลวและอู่จี๋เทียนจุนก็ส่งสารไปยังคนในสำนักของพวกเขาเช่นกัน

ไม่นาน ทั้งสามคนก็ได้รับคำตอบกลับมา

“เขตศักดิ์สิทธิ์ของพวกเราไม่ได้รับอันตราย” ปราชญ์หวงกู่กล่าวพลางถอนหายใจอย่างโล่งอก

เซียวฉงโหลวกล่าวว่า “สำนักปู่เทียนของเราก็ปลอดภัย แล้วสำนักหยินหยางล่ะ?”

อู่จี๋เทียนจุนตอบว่า “สำนักหยินหยางก็ปลอดภัยเช่นกัน”

ปราชญ์หวงกู่กล่าวว่า “ปราชญ์ไท่เชิง ท่านอย่าได้กังวลเรื่องที่นี่เลย รีบกลับไปก่อน เขตศักดิ์สิทธิ์สำคัญกว่า”

เซียวฉงโหลวก็กล่าวเสริมว่า “พวกเราสามคนสามารถจัดการกับเจ้าแก่นั่นได้ ท่านปราชญ์ไท่เชิงรีบกลับไปเถิด”

ปราชญ์ไท่เชิงรวบรวมสติพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “มันสายเกินไปแล้ว”

“หากตอนนี้ฉันกลับไป แล้วเยี่ยหวู่ซวงหนีไปได้ เช่นนั้นฉันจะเสียเวลาเปล่า”

“ในตอนนี้ การจัดการเจ้าแก่นั่นต่างหากที่สำคัญที่สุด”

ปราชญ์ไท่เชิงรู้ดีว่า หากเขากลับไปในตอนนี้ มันอาจจะกลายเป็นการพยายามโดยไร้ผล

แต่ถ้าเขาอยู่ที่นี่ต่อไปและร่วมมือกันจัดการจื่อหยางเทียนจุน รวมถึงทำลายนิกายดาบชิงอวิ๋น เช่นนั้นเขาก็ยังจะได้รับส่วนแบ่งผลประโยชน์หนึ่งในสิบ

บางที ด้วยเหตุที่เขตศักดิ์สิทธิ์ของเขาต้องประสบภัย คนอื่นอาจยอมให้เขาได้ส่วนแบ่งมากกว่านี้

ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่ ต่อให้ศิษย์แห่งพื้นที่เทพไท่ชูตายหมด เขตศักดิ์สิทธิ์ก็ยังคงอยู่

แต่ถ้าเขาจากไปตอนนี้ ไม่เพียงแต่จะช่วยเขตศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ แม้แต่ผลประโยชน์จากการทำลายนิกายดาบชิงอวิ๋น เขาก็จะไม่ได้อะไรเลย

กลับไปหรือไม่กลับไป สิ่งใดสำคัญกว่า เขาแยกแยะได้ดี

อู่จี๋เทียนจุนที่มองถึงความคิดของปราชญ์ไท่เชิงออก จึงกล่าวว่า “ปราชญ์ไท่เชิง เขตศักดิ์สิทธิ์ของท่านกำลังตกอยู่ในวิกฤต ท่านกลับไปก่อนดีไหม?”

“ฉันรับรองได้ว่า หลังจากทำลายนิกายดาบชิงอวิ๋นได้แล้ว ท่านจะได้รับส่วนแบ่งหนึ่งในสิบแน่นอน”

“พี่เซียว ท่านปราชญ์หวงกู่ ทั้งสองไม่มีความเห็นใช่หรือไม่?”

เซียวฉงโหลวและปราชญ์หวงกู่ตอบพร้อมกันว่า “ไม่มีความเห็น”

ปราชญ์ไท่เชิงมีสีหน้าลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะคิดอะไรบางอย่างและกล่าวว่า “เอาเถอะ ฉันจะอยู่ที่นี่”

“เราห้าสำนักคือพันธมิตรเดียวกัน อีกทั้งเจ้าแก่นั่นแข็งแกร่งยิ่งนัก ฉันยังควรอยู่ช่วยพวกท่าน”

“เราจะไม่มีวันยอมจำนน!”

จื่อหยางเทียนจุนมีสีหน้ามืดมน “ไม่มีวันยอมจำนน? ฮึๆ พวกเจ้ายังไม่เห็นโลงศพก็ไม่หลั่งน้ำตาสินะ”

เขาหันไปมองอู่จี๋เทียนจุนทั้งสามคนแล้วถาม “ปราชญ์ไท่เชิงพูดเช่นนี้ แล้วพวกเจ้าล่ะ จะเลือกเดินเส้นทางนี้ด้วยหรือไม่?”

อู่จี๋เทียนจุนหัวเราะเยาะ “ฉันว่าเจ้าต่างหากที่เลือกเดินทางผิด สวรรค์มีทางให้เจ้าไม่เดิน แต่กลับเลือกลงนรก จื่อหยางเทียนจุน วันนี้เป็นวันตายของเจ้า”

เซียวฉงโหลวกล่าวเสริม “สำนักปู่เทียนของเราก่อตั้งขึ้นมาเพื่อบอกให้โลกรู้ แม้ฟ้าจะแตก เราก็ซ่อมได้”

“ด้วยจิตวิญญาณเช่นนี้ เราจะไม่ยอมอยู่ใต้เงาใคร”

“ ต่อให้ต้องตายก็ไม่ยอมสวามิภักดิ์!”

ปราชญ์หวงกู่กล่าวด่าเสียงดัง “เจ้าแก่ ฉันว่าเจ้าคงฝันไปยังไม่ตื่น ฉันจะบอกให้รู้ ต่อให้ต้องสละชีวิต ฉันก็จะฆ่าเจ้า และทำลายนิกายดาบชิงอวิ๋นให้สิ้น!”

ท่าทีของทั้งสี่แน่วแน่ไร้ข้อกังขา

“เฮ้อ”

จื่อหยางเทียนจุนถอนหายใจยาว “พวกเจ้าช่างไม่รู้จักเลือกเส้นทางชีวิตเสียเลย”

“ในเมื่อเจ้าไม่ยอมสวามิภักดิ์ ฉันก็ไม่โทษเจ้าอีกต่อไป”

“ดูเหมือนว่าวันนี้ จะต้องฝังพวกเจ้าไว้ที่นี่ตลอดกาล”

ปราชญ์ไท่เชิงแค่นเสียงเยาะ “คิดจะฆ่าพวกเรา? เจ้าอวดดีเกินไปแล้ว”

“ฉันจะบอกให้รู้ว่า ก่อนหน้านี้พวกเราไม่ได้ใช้พลังเต็มที่ และยังไม่ได้เผยไพ่ลับ”

“คราวนี้ พวกเราจะงัดทุกอย่างออกมา แล้วฉันไม่เชื่อว่าเจ้าจะยังหยิ่งยโสอยู่ได้…”

ไม่ทันที่คำพูดจะจบ

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวขัดอย่างรำคาญ “เลิกพูดพร่ำเสียที หากอยากตายก็รีบลงมือมา”

“ฮึ!” ปราชญ์ไท่เชิงแค่นเสียงเย็นชา ก่อนพุ่งเข้าโจมตีจื่อหยางเทียนจุนทันที