วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2207

เยี่ยชิวพลิกไปยังหน้าสุดท้ายของสมุดบันทึก

ในหน้านี้

หมึกการเขียนยังใหม่อยู่

เห็นได้ชัดว่า เนื้อหาเพิ่งถูกเขียนขึ้นเมื่อไม่นานมานี้เอง

"ท่านยมได้สั่งการให้สาขาพิธีกรรมตงฮวงส่งคนไปลอบสังหารเยี่ยหวู่ซวง "

"นี่ดูเหมือนจะเป็นครั้งที่สองที่ท่านยมสั่งการด้วยตนเองหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับสำนักเล็กๆ ครั้งก่อน"

"เยี่ยหวู่ซวง ？ก็คือคนที่ถูกสำนักหยินหยางตามล่างั้นเหรอ? ไม่รู้ว่าเจ้าคนโชคร้ายคนนี้ทำไมถึงทำให้ท่านยมไม่พอใจ?"

เนื้อหาในการจดบันทึกถึงตรงนี่ก็ไม่มีแล้ว

เยี่ยชิวปิดสมุดบันทึกลง และกล่าวว่า "ท่านอาจารย์, ท่านพ่อ นี่คือสมุดบันทึกของเซี่ยอี ข้าเจอข้อมูลที่น่าสนใจบางอย่าง"

"ประการแรก อำนาจของดินแดนนรกมีความกว้างขวางมาก ตงฮวง , จงโจว , ซีมั่ว , เป่ยอวี้ต่างก็มีสาขาพิธีกรรมของดินแดนนรก"

"ตำแหน่งที่แน่นอนนั่นยังไม่ทราบ แต่ข้าคิดว่าสาขาเหล่านั้นจะไม่อ่อนแอกว่าสาขาตงฮวงแน่"

เยี่ยหวู่ซวง กล่าวด้วยน้ำเสียงต่ำว่า "ถ้าเป็นเช่นนั้น แสดงว่าในดินแดนนรกนั้นมีผู้แข็งแกร่งไม่น้อย"

"ต้องเป็นอย่างงั้นอยู่แล้ว" จื่อหยางเทียนจุนกล่าว "ดินแดนนรกสามารถมีอยู่ได้นานขนาดนี้ ย่อมมีอำนาจที่แข็งแกร่ง แต่ข้าไม่คิดว่าพวกเขาจะแพร่กระจายอำนาจได้กว้างขนาดนี้ ดูเหมือนว่าการจะกำจัดดิแดนนรกให้สิ้นซากนั่นไม่ใช่เรื่องง่าย"

เยี่ยหวู่ซวง กล่าว "เรื่องนี้ต้องคิดให้รอบคอบอย่างดี"

จื่อหยางเทียนจุ พยักหน้าเล็กน้อย "ดูเหมือนว่าพวกข้าคงได้แต่ทำเช่นนั้น"

เยี่ยชิวกล่าว "เกี่ยวกับท่านยมในดินแดนนรกท่านนี้ เซี่ยอีได้บรรยายไว้ในสมุดบันทึกเล่มนี้ด้วย"

"เขาบอกว่าท่านยมชอบสวมเสื้อผ้าธรรมดา คำพูดจาเสียงเบาและมีความสุภาพ และมีความรู้ทั้งในด้านดาราศาสตร์ ภูมิศาสตร์ ดนตรี, และการเขียนวาดภาพทุกอย่าง และมีระดับำลังยุทธ์ที่สูงมาก"

"ดูออกได้เลยว่า เขาชื่นชมท่านยมมาก"

เยี่ยหวู่ซวงกล่าวว่า "ถ้าท่านยมไม่ใช่หัวหน้าของดินแดนนรก ข้าก็จะชื่นชมด้วยเช่นกัน ถามหน่อยเถอะว่าคนแบบนี้ใครจะไม่ชื่นชม?"

"แต่ข้าคิดว่าเซี่ยอีถูกท่านยมนั้นล้างสมองไปแล้ว โลกนี้จะมีคนที่เก่งขนาดนี้ได้อย่างไรกัน?"

จื่อหยางเทียนจุนหัวเราะและกล่าวว่า "แต่ว่า ข้ารู้จักคนแบบนี้อยู่จริงๆ ที่เหมือนกับที่เยี่ยชิวพูดเมื่อกี้"

"คนคนนั้นก็ชอบใส่เสื้อผ้าธรรมดา และเป็นคนมีมีมารยาท และยังมีความรู้เรื่องด้านดาราศาสตร์ ภูมิศาสตร์ และมีความสามารถในการเขียนวาดทุกด้าน และยังมีระดับพลังยุทธ์ที่สูงด้วย"

"เขาคือคนที่น่าทึ่งจริงๆ!"

"โอ้?" เยี่ยหวู่ซวงแสดงสีหน้าสงสัย

เยี่ยชิวไม่สามารถอดถามได้ว่า "ท่านอาจารย์ คนที่ท่านพูดถึงนั้นคือใคร? เป็นท่านยมท่านนี้หรือเปล่า?"

"เขาต้องไม่ใช่ท่านยมแน่นอน" จื่อหยางเทียนจุนพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ "ส่วนคนที่ว่านั้นตอนนี้พวกเจ้ายังไม่จำเป็นต้องรู้ เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม พวกดจ้าจะได้พบเขาเอง"

"ที่ข้ามั่นใจว่าเขาไม่ใช่ท่านยม เพราะคนคนนี้มีจิตใจที่ดีงาม และมีความรู้มากมาย ไม่สนใจเรื่องชื่อเสียง ไม่ได้โลภในอำนาจ ไม่ได้อิจฉาความร่ำรวย ทัศนคติและความสง่างามของเขาทำให้คนเคารพ"

"โดยรวมแล้ว เขาคือคนที่มีความรู้ที่สุดเท่าที่ข้าเคยพบมา และเป็นคนที่ข้าเคารพมากที่สุด!"

เยี่ยชิว อยากจะพูดสักคำว่า คนที่มีความสง่างามมักจะเป็นคนที่ธรรมดา คนที่มีความดีความงามมากอาจจะเป็นคนที่มีความชั่วร้ายมากเช่นกันก็ได้ แต่เมื่อคำพูดถึงปลายปาก เขาก็ไม่ได้พูดมันออกมา

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวว่า "ข้ารู้จักกับคนคนนั้นตั้งแต่ยังหนุ่ม แม้ว่าหลังจากการพบกันครั้งนั้น พวกข้าจะไม่ค่อยได้พบกันอีก แต่ก่อนที่ข้าจะเข้าฝึกฝนที่ห้องลับ พวกข้าก็มีการส่งจดหมายถึงกันบ่อย"

"ความรู้และอุดมการณ์ของเขาทำให้ข้ารู้สึกว่าตนเองไม่สามารถตามทันได้ พูดได้อย่างไม่เกินจริงว่า เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา ข้ารู้สึกเหมือนว่าข้าเป็นคนที่ไม่มีความรู้อะไรเลย"

จื่อหยางเทียนจุนยิ้มและกล่าวว่า "ยังยินยันในคำพูดเดิม รอให้พวกเจ้าได้พบเขาแล้วจะรู้เอง ในเวลานั้น พวกเจ้าจะต้องถูกเขาหลงใหลอย่างแน่นอน"

เยี่ยชิวกล่าวต่อว่า "เซี่ยอียังบอกในสมุดบันทึกอีกว่า ท่านยมสวมหน้ากาก และบางครั้งก็มีอารมณ์รุนแรง นิดๆหน่อยๆก็สังหารคน เซี่ยอีสงสัยว่าท่านยมนั้นเป็นบ้า"

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวว่า "ถ้าเป็นเช่นนั้น งั้นก็ยิ่งไม่ใช่เพื่อนของข้าอย่างแน่นอน"

"เพื่อนของข้าเคยพูดไว้ว่า ชายชาตรีเกิดในโลกนี้ ควรมีความซื่อสัตย์สุจริต ทำสิ่งใดก็ต้องไม่ผิดต่อฟ้าดิน"

"และเขานั้นสามารถทำใจให้สงบต่อทุกสิ่งทุกอย่าง และมีท่าทีอ่อนโยนต่อผู้คนทุกคน"

เมื่อได้ยินคำพูดของจื่อหยางเทียนจุน เยี่ยชิวก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นเรื่อยๆ

"ท่านอาจารย์ เพื่อนคนนั้นของท่านคือใครกันแน่? ไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่พวกข้าจะได้มีโอกาสได้พบกันสักครั้ง?"

เยี่ยชิว กล่าวต่อว่า: “จากการจดบันทึกของเซี่ยอีข้ายังพบความลับอีกสองอย่าง"

"อย่างแรกคือ วังร้อยดอกไม้ ถูกสังหารโดยการลงมือของท่านยมเอง และยังมีการปล่อยนางฟ้าไป๋ฮวา และลู่หลัวไว้ด้วย ดูเหมือนว่าท่านยมจะตั้งใจทำเช่นนั้น"

"อย่างที่สองก็คือ การลอบสังหารท่านพ่อของข้าในครั้งนี้"

"เซี่ยอีกล่าวในสมุดบันทึกว่า ท่านยมได้สั่งให้เขาไปที่ตงฮวงเพื่อสังหารท่านพ่อของข่า"

เยี่ยหวู่ซวง กล่าวขึ้นมาว่า: "ข้าไม่เคยไปทำให้ดินแดนนรกต้องโกรธเคืองอะไร และไม่รู้จักท่านยมเลย ทำไมเขาถึงต้องสั่งให้คนมาลอบสังหารข้า?"

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวต่อว่า: "วังร้อยดอกไม้ ในตงฮวง เป็นแค่สำนักที่ไม่เข้าตา และยังเป็นสำนักสตรีล้วน ทำไมท่านยมถึงต้องลงมือทำลายพวกนางด้วยตัวเอง?"

เมื่อพูดถึงตรงนี้ จื่อหยางเทียนจุนเหมือนจะนึกอะไรออก จึงกล่าวด้วยเสียงต่ำว่า: "เรื่องทั้งหมดกล่าวตรงกันได้เลย!"