วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2229

อมตะชางเหม่ยเบิกตากว้างเลย มองเยี่ยชิวด้วยความไม่น่าเชื่อ

“เขาทำสำเร็จเเล้ว!”

“เป็นไปได้ยังไง?”

“เขาจะสำเร็จได้ยังไง?”

“จบแล้วๆ……”

ในชั่วพริบตา สีหน้าของอมตะชางเหม่ยก็ดูแย่อย่างยิ่ง หัวใจของเขาดิ่งลงถึงใต้สุดเลย

เยี่ยชิวทะลวงสู่ต้งเทียนระดับสูงสุด นั่นหมายความว่า การประลองใดๆกับเขาจะมีแต่ถูกบดขยี้อย่างไร้ทางชนะ

“ไม่… ข้ายังมีโอกาส”

อมตะชางเหม่ยเกิดความหวังเล็ก ๆ ขึ้นในใจ คิดในใจว่า:

“ไอ้เด็กเปรตทะลวงเข้าสู่ต้งเทียนระดับสูงสุด กฎแห่งสวรรค์จะต้องไม่ปล่อยเขาไว้แน่ จะต้องมีสวรรค์ลงโทษแน่นอน”

“รอดูเถอะ เดี๋ยวไอ้เด็กเปรตนี่ก็จะถูกฟาดจนยับเยิน”

“ถึงตอนนั้น เมื่อสวรรค์ลงโทษจบ ข้าจะลงมือซัดเขาให้ตั้งตัวไม่ทัน”

“ฮ่าๆ ทะลวงสู่ทงเสินระดับสูงสุดแล้วไง สุดท้ายก็ยังโดนข้าซัดอยู่ดี”

อีกด้านหนึ่ง

เหล่าศิษย์แห่งนิกายดาบชิงอวิ๋นต่างพากันตะลึงงัน

พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่า วันนี้เยี่ยชิวไม่เพียงแต่ทะลวงข้ามเขตแดนใหญ่จากหยวนอิงระดับสูงสุดสู่ทงเสินระดับสูงสุด ยังฝึกฝนจนสร้างแก่นวิญญาณได้ถึงสิบแก่น

ช่างน่าสะพรึงกลัว!

“ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะมีคนที่สามารถทะลวงเข้าสู่ทงเสินระดับสูงสุดได้!”

“คุณชายเยี่ยสร้างสถิติที่ไม่มีใครทำได้มาก่อน และไม่มีใครทำได้อีกในภายหลัง!”

“อายุยังน้อยขนาดนี้ แต่สามารถทะลวงสู่ทงเสินระดับสูงสุดได้ เป็นที่คาดการณ์ได้ว่า ในอนาคตอันใกล้ คุณชายเยี่ยอาจจะก้าวขึ้นเป็นยอดจักรพรรดิในตำนานเหมือนผู้อาวุโสสูงสุด!”

“ข้าว่าเมื่อคุณชายเยี่ยถึงอายุเท่าผู้อาวุโสสูงสุด เขาอาจจะแข็งแกร่งกว่าด้วยซ้ำ อย่าลืมว่าตอนที่ผู้อาวุโสสูงสุดอายุเท่าเขา ยังไม่สามารถทะลวงเข้าสู่ทงเสินระดับสูงสุดได้เลย”

“ได้ยินมาว่า เหล่าอัจฉริยะในตำนานเมื่ออยู่ในขั้นสูงสุดของทงเสินยังสามารถต่อกรกับปราชญ์ได้ชั่วคราว แล้วตอนนี้คุณชายเยี่ยอยู่ในทงเสินระดับสูงสุด เขาน่าจะมีสิทธิ์ประลองกับผู้เเข็งเเกร่งปราชญ์ได้แล้วใช่ไหม?”

“แน่นอนอยู่แล้ว!”

“……”

ในที่ไม่ไกล

“แข็งแกร่งจัง!”

นางฟ้าไป๋ฮวามองเยี่ยชิวด้วยสายตาที่เปล่งประกาย เต็มไปด้วยความยินดีและชื่นชม

หยุนซีถามว่า: “พี่เย่ว์เอ้อร์ พลังของเขาเพิ่มขึ้นมากขนาดนี้ ถ้าเขาเจอผู้เเข็งเเกร่งปราชญ์ เขาน่าจะหนีรอดได้ใช่ไหม?”

“หนี?” นางฟ้าไป๋ฮวายิ้มแปลก ๆ “ทำไมต้องหนี? ถึงข้าจะชําระบริสุทธิ์ แต่ข้ากลับรู้สึกว่าถูกพลังของเขากดดันอย่างมาก”

“ข้ามีลางสังหรณ์แรงกล้าว่า ถ้าข้าสู้กับเขา ข้าจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา”

“ถ้าเป็นการต่อสู้เป็นตาย ข้าคงต้องตายในมือเขาแน่”

หยุนซีตกใจ: “พี่เย่ว์เอ้อร์ ท่านบอกว่า เยี่ยชิวตอนนี้มีพลังพอที่จะต่อกรกับผู้แข็งแกร่งปราชญ์แล้วหรอ?”

“ใช่” นางฟ้าไป๋ฮวาตอบ “แม้แต่ปราชญ์ทั่วไป ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา”

ได้ยินเช่นนั้น หยุนซีถึงกับตะโกนด้วยความตกใจ: “แย่แล้วๆ! พี่เย่ว์เอ้อร์ พวกเราจบแน่ ๆ!”

“เกิดอะไรขึ้น?” นางฟ้าไป๋ฮวาสงสัย

หยุนซีตอบ: “ท่านบอกว่าปราชญ์ทั่วไปยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แล้วพวกเราจะสู้เขาได้ยังไง?”

นางฟ้าไป๋ฮวาหัวเราะเบา ๆ: “จะกลัวอะไร ถ้าสู้ไม่ได้ก็แค่กัดเขา”

ดวงตาหยุนซีสว่างเลย หัวเราะออกมา: “พี่เย่ว์เอ้อร์นี่ฉลาดจริงๆ!”

นางฟ้าไป๋ฮวาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงขุ่นเคืองว่า “ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจ้าเลวนั่น ชอบคิดค้นวิธีมายั่วพวกเรา!”

หยุนซีตอบว่า “แต่ทุกครั้งที่ข้าเห็นเจ้าถูกมันยั่ว เจ้าก็ดูเหมือนจะเพลิดเพลินอยู่นะ”

นางฟ้าไป๋ฮวาพูดว่า “ตอนข้าอยู่ในโลกมนุษย์ เคยอ่านเจอประโยคหนึ่ง เขาว่ากันว่า ถ้าต้านไม่ได้ ก็จงนอนแล้วสนุกกับไปเถอะ”

……

หน้าตำหนักใหญ่

หยุนซานมองเห็นท่าทางครุ่นคิดของพวกเขาแล้วหัวเราะเยาะ “ข้าเเนะนําพวกเจ้าเอาความคิดนี้ออกจากสมองเลย”

“มีคำกล่าวว่า พ่อแม่แบบไหนย่อมได้ลูกแบบนั้น”

“ดูจากหน้าตาพวกเจ้าแล้ว คงไม่มีทางได้ลูกสาวงามๆแบบซีเอ๋อร์ได้หรอก”

เชี่ยภ

มุมปากเซียนกระบี่ทั้งสี่กระตุก ถ้าท่านไม่ใช่ประมุข พวกเขาจะด่าไปแล้ว

เเมร่ง เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาเหยียบพวกข้า

เพราะเจ้าหน้าตาดีเหรอ

แต่พูดตามจริง หน้าตาหยุนซานดีจริงๆ ตอนวัยหนุ่มก็เป็นชายหน้าตาสวยที่มีชื่อเสียงไปทั่วตงฮวงแล้ว มีคนตามจีบหลายคน แม้ตอนนี้ ก็ยังคงเป็นคนหล่อวัยกลางคน

ไม่งั้น ตอนพันธมิตรห้าหลักโจมตีนิกายดาบชิงอวิ๋น ปราชญ์ฮุ่นตุ้นก็ไม่อยากได้หยุนซานจนน้ำลายหกเเล้ว

จิ่วเจี้ยนเซียนพูดว่า “ท่านประมุขพูดเล่นอีกแล้ว พวกข้าสนใจเเต่การฝึกเซียน ไม่สนใจอย่างอื่นหรอก เเต่ว่าท่านประมุขเองก็โสดมานานเเล้ว ข้าคิดว่าท่านหาคู่บำเพ็ญเพียรได้”

“ข้าไม่ต้องการ……”หยุนซานยังไม่พูดไม่หมด จิ่วเจี้ยนเซียนก็พูดแทรก

“ ท่านประมุข ข้ารู้ท่านหนังหน้าบาง เรื่องนี้พวกเราจัดการให้ท่านเอง!”

“ใช่แล้ว พวกเราจะช่วยหา ให้ท่านพอใจเเน่นอน” ฉีเจี้ยนเซียนตาม

ชูเจี้ยนเซียน “ท่านประมุข พวกเราหามาสักสามพันคน ท่านต้องพอใจสักคนแน่ๆ”

ฮว่าเจี้ยนเซียน “ถ้าท่านประมุขชอบทั้งหมด ก็แต่งให้หมดเลย แล้วมีลูกสาวสามพันคนให้แต่งกับเยี่ยฉังเซิงหมด!”

“เพี้ยะ!”

หยุนซานตบหัวฮว่าเจี้ยนเซียนไปทีหนึ่ง “หุบปากไปซะ เจ้าที่ไม่รู้จะพูดอะไรก็เงียบไปเถอะ!”

“คลอดสามพันคน? ”

“เจ้ามองข้าเป็นอะไร? ”

“ข้าเป็นประมุข ไม่ใช่ที่เครื่องที่ใช้ประฏิสนธิ!”