วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2235

"เยี่ยฉังเซิง ข้าจะตีเจ้า!"

เมื่อคำพูดของคางคกทองคำออกมา ทุกคนในที่นั้นก็ตกใจและเงียบเสียงทันที สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่คางคกทองคำ

"แปลกจัง ทำไมคางคกทองคำถึงอยากตีคุณชายเยี่ย?"

"หรือว่าพวกเขามีเรื่องอะไรระหว่างกัน?"

“จะว่าเป็นเทศกาลก็คงไม่ใช่หรอก ข้าว่าคางคกทองคำมันอิจฉาคุณชายเยี่ย ซะมากกว่า!”

“……”

รอบๆ เต็มไปด้วยเสียงถกเถียงกันอย่างเมามัน

เยี่ยชิว รู้สึกสงสัยอยู่บ้าง คิดในใจว่า ข้าไม่เคยไปล่วงเกินเจ้าเจ้าคางคกตัวนั้นเลยสักนิด แล้วมันมาต่อยข้าทำไมกัน?

ไม่มีเหตุผลเลย!

จากนั้นเยี่ยชิวก็เห็นอมตะชางเหม่ยยืนอยู่ข้างๆ คางคกทองคำ โดยที่อมตะชางเหม่ยยิ้มให้

เยี่ยชิวก็เข้าใจทันที

"ไอ้แก่คนนี้ สู้กับข้าไม่ได้ก็เลยไปหาคนมาช่วย ไม่มีความอายเลยจริงๆ"

เยี่ยชิวไม่กลัวเลย มองไปที่คางคกทองคำแล้วถามว่า "เธอจะตีข้าเหรอ? แน่ใจนะ?"

"แน่ใจ" คางคกทองคำตอบอย่างรวดเร็วและเด็ดขาด

"งั้นให้เหตุผลมาหน่อย ทำไมถึงจะตีข้า?" เยี่ยชิวพูดพร้อมกับเหลือบตามองไปที่อมตะชางเหม่ย

เหตุผล?

เหตุผลก็คืออมตะชางเหม่ยสั่งให้ข้าตีเจ้า

แต่เหตุผลนี้ไม่สามารถพูดออกไปได้ ไม่งั้นจะทำให้อมตะชางเหม่ยขายหน้า

แต่ในขณะนี้ คางคกทองคำหาคำตอบที่เหมาะสมไม่ได้

"เต้าจ่าง เขาถามเหตุผล ข้าควรตอบยังไงดี?" คางคกทองคำถามทางกระแสจิต

อมตะชางเหม่ยกล่าว "จะตีเขายังต้องการเหตุผลอะไร ดูแล้วก็ไม่ชอบหน้าเขา"

คางคกทองคำพูดทันทีว่า "จะตีเจ้ายังต้องการเหตุผลอะไร เยี่ยฉังเซิง ข้าแค่ไม่ชอบหน้าเจ้า"

"ทำไมถึงไม่ชอบหน้าข้า?" เยี่ยชิวถามอีกครั้ง

"อืม..." คางคกทองคำกล่าว "ก็แค่ไม่ชอบหน้า อยากตีเจ้าอแค่นั้นเอง"

ในขณะนั้น หยุนซานก็พูดขึ้น

"คางคกทองคำ เจ้าหมายความว่าอะไร? ทำไมถึงไม่ชอบลูกเขยของข้า? ถ้าเจ้าไม่บอกเหตุผลชัดเจน ระวังข้าจะไม่เกรงใจเจ้า"

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ คางคกทองคำก็เหงื่อไหลเยิ้มที่หน้าผาก

"ประมุข ข้า..." คางคกทองคำพูดติดอ่าง ไม่กล้ามองตาของหยุนซาน

"เจ้าว่าอะไรนะ?" หยุนซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "รีบพูดมา"

คางคกทองคำคิดได้อย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า "ข้าแค่ไม่ชอบเยี่ยฉังเซิง ถ้าจะให้เหตุผลก็คือเขาหล่อเกินไป"

อะไรนะ?

นี่ถือเป็นเหตุผลได้เหรอ?

หยุนซานถึงกับพูดไม่ออก

เยี่ยชิวหัวเราะแล้วพูดว่า "ถ้าการหล่อเกินไปเป็นความผิด งั้นข้าก็อยากผิดซ้ำไปเรื่อยๆ"

น่ารำคาญจริงๆ ทำให้เด็กเปรตมาหยิ่งได้อีก

อมตะชางเหม่ยรีบส่งเสียงผ่านทางจิตว่า "พี่คางคกทองคำ เตรียมตัวลงมือได้เลย"

"คางคกทองคำ" กำหมัดแน่น แล้วถามว่า: "เยี่ยฉังเซิง เจ้าพร้อมหรือยัง? ข้าแทบจะอดใจไม่ไหวที่จะตีเจ้าแล้ว"

"กล้าทำร้ายเขาดูสิ" หยุนซานพูดว่า: "ถ้าเจ้ากล้าทำร้ายเขาแม้แต่นิดเดียว ข้าจะลอกหนังของเจ้าออก แล้วคืนนี้จะย่างคางคกทองคำให้กิน"

คางคกทองคำตกใจหันไปมองที่อมตะชางเหม่ย ด้วยสายตาที่ขอความช่วยเหลือ

"พี่คางคก อย่าตกใจไป"

อมตะชางเหม่ยส่งสายตาที่ให้ความมั่นใจแก่คางคกทองคำ แล้วหัวเราะออกมาเสียงดังว่า: "ท่านประมุขหยุนซาน พูดเกินไปแล้ว"

"จริงๆ แล้ว พี่คางคกพูดว่าจะตีเจ้าหนูแสบนั่นก็แค่ล้อเล่น จุดประสงค์ที่แท้จริงของท่านคือการทดสอบพลังการต่อสู้ของเจ้าหนูแสบ"

คำพูดของอาจารย์จางเหม่ยทำให้เขาเริ่มเปลี่ยนใจ

เพราะเขาก็อยากเห็นว่า เมื่อเยี่ยชิวก้าวผ่านระดับทงเสินสุดขีดแล้ว พลังการต่อสู้ของเขาจะเพิ่มขึ้นไปถึงระดับไหน?

แม้ว่าในสายตาของเขา ตอนนี้เยี่ยชิวมีพลังพอที่จะต่อสู้กับเซียนได้ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเยี่ยชิวจะสามารถสู้กับนักบุญใหญ่ได้หรือไม่

ใช้โอกาสนี้ในการทดสอบพลังการต่อสู้ของเยี่ยชิวก็ไม่เลว

ถ้าเยี่ยชิวสามารถทนต่อการโจมตีจากคางคกทองคำได้สักไม่กี่รอบ ไม่เพียงแต่จะทำให้เขานับถือตัวเองมากขึ้น เยี่ยชิวยังจะได้เรียนรู้ประสบการณ์การต่อสู้มากมายอีกด้วย

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง

"ท่านผู้อาวุโสสูงสุด ท่านคิดอย่างไร?" หยุนซานถาม

จื่อหยางเทียนจุนพูดว่า: "ฝึกฝนกันสักหน่อยก็ได้ แบบนี้ไม่เพียงแต่จะช่วยทดสอบพลังการต่อสู้ของเยี่ยชิว ยังจะทำให้เยี่ยชิวได้รู้จักถึงพลังของนักบุญใหญ่ อย่างชัดเจน"

"งั้นก็ได้" หยุนซานถามเยี่ยชิว: "ลูกเขย กล้าฝึกฝนกับคางคกทองคำไหม?"

"กล้าสิ!" เยี่ยชิวยิ้มอย่างมั่นใจ ไม่มีท่าทีกลัวเลยแม้แต่น้อย

หยุนซานพอใจมาก หันไปพูดกับลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นที่อยู่ในที่นั้นว่า: "เห็นไหม นี่คือลูกเขยของข้า!"

"รู้ดีว่าระดับพลังห่างกันมาก แต่ยังสามารถเผชิญหน้ากับการทดสอบได้อย่างมั่นใจ ความกล้าหาญของเขาช่างน่าชื่นชม"

"พวกเจ้าคือเหล่าเยาวชนที่มีพรสวรรค์จากนิกายดาบชิงอวิ๋น ต่อไปนี้ต้องเรียนรู้จากลูกเขยของข้าดีๆ"

ลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นตอบพร้อมกันว่า: "ขอรับ!"

จากนั้น ลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นต่างก็ถอยหลังออกไป ทำให้เกิดพื้นที่ว่างสำหรับการต่อสู้ระหว่างเยี่ยชิวและคางคกทองคำ

"พี่คางคก โอกาสมาถึงแล้ว"

อาจารย์จางเหม่ยตบที่ไหล่ของคางคกทองคำแล้วพูดว่า: "ต่อไปเป็นการแสดงของเจ้าแล้ว"

"แม้ว่าจะเป็นการฝึกฝน แต่เจ้าต้องโชว์พลังออกมา ต้องทำให้มันตื่นเต้น ต้องแสดงความยิ่งใหญ่ของสัตว์เทพออกมา"

"อย่าทำให้ข้าผิดหวังนะ!"

"ท่านเต้าจ่าง สบายใจได้ ท่านแค่รอดูการแสดงดีๆได้เลย!" คางคกทองคำพูดจบแล้วเดินไปข้างหน้ามุ่งไปที่เยี่ยชิวอย่างมั่นใจ