วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2297

การต่อสู้ครั้งนี้ เยี่ยชิวไม่ทำอะไรเลย

เขาอยู่คนเดียว เผชิญหน้ากับการโจมตีของคนสองคน และถูกกดจนตาย และไม่มีโอกาสที่จะต่อสู้ตอบโต้

การต่อสู้ครั้งนี้ก็ดุเดือดเช่นกัน

มีบทกวีมาพิสูจน์

เมื่อมองดูธนูและลูกศรที่ยิงมาจากระยะไกล

สั่นสะท้านในความมืด

เมื่อมองดูฉังเอ๋อที่บินไปยังดวงจันทร์จากระยะใกล้

หญิงสาวสวยมีใบหน้าเหมือนดอกท้อ

??

บางครั้งก็ร้องไห้และบ่น

บางครั้งก็สุขบนใบหน้า

เมื่อรุนแรง มันก็เหมือนดินถล่มและคลื่นสึนามิ

ตื่นเต้นและบ้าคลั่งอย่างกะทันหัน...…

(คำห้าพันคำถูกละเว้นที่นี่ โปรดกรอกช่องว่างด้วยตัวคุณเอง)

ไม่รู้ว่าใช้เวลานานแค่ไหน ในที่สุดการต่อสู้ก็หยุดลง และในห้อง นอกจากเสียงหอบหายใจ ก็ได้ยินเพียงเสียงเต้นของหัวใจของกันและกันเท่านั้น

หยุนซีและนางฟ้าไป๋ฮวา สองสาวงาม ซุกตัวอยู่กับเยี่ยชิวทางซ้ายและขวา

“สามี ชอบไหม?” หยุนซีถามอย่างอ่อนโยน

“ไม่ชอบ” เยี่ยชิวทำหน้าเคร่งขรึมโดยตั้งใจ

“หลังจากทั้งหมดนี้ คุณยังไม่ชอบอยู่เหรอ?” หยุนซีถาม “แล้วคุณต้องการอะไร?”

“พวกคุณไม่ต่องขยับ ฉันจะจัดการเอง” เยี่ยชิวพูด พลิกตัวอย่างรวดเร็ว จากนั้น...…

ทำคะแนนได้สองครั้ง!

ไม่นาน เสียงของนกขมิ้นและนกนางแอ่นก็ดังขึ้นในม่าน และมันดังอยู่เป็นเวลานาน

เมื่อระดับการฝึกฝนของเยี่ยชิวดีขึ้น พลังการต่อสู้ของเขาก็กลายเป็นเรื่องน่ากลัวมาก และเขาก็เปิดฉากโจมตีด้วยพายุรุนแรง

หยุนซีและนางฟ้าไป๋ฮวาเป็นเหมือนภรรยาน้อยที่ประพฤติตัวดี ร่วมมือกับเขาอย่างแข็งขันและแสดงด้านที่มีเสน่ห์ของพวกเธอออกมา

สำเร็จแล้ว

ผู้หญิงทั้งสองออกจากอ้อมแขนของเยี่ยชิวและเริ่มสวมเสื้อผ้า

“เย่วเอ๋อร์ ซีเอ๋อร์ พวกคุณกำลังทำอะไรอยู่”

เยี่ยชิวดูสับสน

ตอนนี้ไม่ควรพักผ่อนหรือ?

นางฟ้าไป๋ฮวาพูดอย่างอ่อนโยน “คุณเหนื่อยไหม? พักผ่อนก่อน เราจะทำของขบเคี้ยวตอนเที่ยงคืนและดื่มกับคุณ”

เยี่ยชิวไม่หิว แต่เมื่อคิดว่าเขากำลังจะออกจากนิกายชิ

อวิ๋นและไม่รู้ว่าจะกลับมาได้เมื่อไหร่ การได้คุยกับพวกเขาคงจะดีไม่ใช่น้อย ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าเห็นด้วย

“โอ๊ย.…..” หยุนซีกรีดร้องขึ้นอย่างกะทันหันเมื่อเธอลุกจากเตียงและเกือบจะล้มลงกับพื้น

เยี่ยชิวรีบพยุงหยุนซีและถามว่า “ซีเอ๋อร์ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”

“เป็นความผิดของคุณทั้งหมด” หยุนซีจ้องเยี่ยชิวอย่างเขินอาย

เยี่ยชิวรู้ตัวขึ้นมาทันใดและมองไปที่อีกด้าน นางฟ้าไป๋ฮวาขมวดคิ้วเป็นระยะๆ ดูเจ็บปวด

“ซีเอ๋อร์ เยว่เอ๋อร์ พวกคุณไม่ต้องลำบาก ฉันไม่หิวแล้ว” เยี่ยชิวพูดว่า “มานั่งคุยกันที่นี่เถอะ โอเคไหม?”

“ไม่!” ผู้หญิงทั้งสองพูดพร้อมกัน

เยี่ยชิว “……”

หยุนซีกล่าวว่า “คืนนี้พวกคุณดื่มเหล้าและกินเนื้อกันเยอะมาก ส่วนพี่สาวเยว่เอ๋อร์กับฉันก็กินไม่พอ”

นางฟ้าไป๋ฮวากล่าวว่า “ฉันก็หิวเหมือนกัน”

“เป็นอย่างนั้นเหรอ...…” เยี่ยชิวกล่าวอย่างเกรงใจ “พวกคุณดูเหนื่อยมาก คุณควรพักผ่อน ฉันจะทำอาหารเย็นให้พวกคุณคุณ”

หลังจากนั้น ก็กำลังจะลุกขึ้น

“ไม่จำเป็นต้องทำก็ได้” นางฟ้าไป๋ฮวากล่าวอย่างวิตกกังวล

เยี่ยชิวมองเธอด้วยสายตาที่สับสน

หยุนซีเดินตามไปและกล่าวว่า “พี่เยว่เอ๋อร์ทำอาหารเก่ง ฉันอยากกินสิ่งที่เธอทำ”

เยี่ยชิวมองหยุนซีด้วยสายตาที่สับสนอีกครั้ง

เยว่เอ๋อร์ทำอาหารเก่งเหรอ?

กำลังล้อเล่นอะไร

“โอเค พักผ่อนเถอะ เราจะทำอาหารเย็นกัน” นางฟ้าไป๋ฮวากล่าวและดึงหยุนซีออกจากประตู

เพราะไม่มีห้องครัวในห้อง

เยี่ยชิวมองไปทางด้านหลังของพวกเธอ ขณะที่ออกไปด้วยสีหน้าสับสน

“เกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอ?”

“น่าแปลกใจเหรอ?” นางฟ้าไป๋ฮวายิ้ม

เยี่ยชิวอุทาน “ฉันไม่รู้เลยว่า ทักษะการทำอาหารของคุณดีขึ้นมาก น่าทึ่งมาก!”

นางฟ้าไป๋ฮวายิ้มอย่างสดใสหลังจากได้รับคำชมจากเยี่ยชิว

เมื่อเธอออกจากโลกมนุษย์ หลินจิงจื้อบอกเธอโดยเฉพาะว่าหากเธอต้องการพิชิตผู้ชาย เธอต้องพิชิตกระเพาะของเขาเสียก่อน ดังนั้น หลังจากมาที่นิกายดาบชิงอวิ๋นแล้ว นางฟ้าไป๋ฮวาจึงเรียนรู้การทำอาหารทุกครั้งที่มีเวลา

“อาหารเหล่านี้เป็นอาหารบ้านจากโลกมนุษย์ คุณเรียนรู้ได้อย่างไร?” เยี่ยชิวรู้สึกอยากรู้เล็กน้อย

นางฟ้าไป๋ฮวาตอบว่า “เมื่อฉันออกจากโลกแห่งมนุษย์ พี่หลินก็ให้หนังสือสูตรอาหารแก่ฉัน เธอเป็นห่วงว่าคุณจะไม่สามารถกินอาหารได้ดีในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย”

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “เป็นเช่นนี้”

หยุนซีพูดอย่างขมขื่น “พี่หลินดีกับคุณมาก”

“ใครบอกให้ฉันเป็นผู้ชายของเธอ?” เยี่ยชิวกล่าว “แน่นอน คุณก็ดีกับฉันมากเช่นกัน การแสดงครั้งก่อนของคุณดี”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้หญิงทั้งสองก็หน้าแดง

“อยากดื่มไหม?” นางฟ้าไป๋ฮวาถามเยี่ยชิว

“พวกคุณอยากดื่มไหม?” เยี่ยชิวถามกลับ

“คุณกำลังจะไป ดังนั้นจะดื่มกับคุณ” หยุนซีกล่าว

นางฟ้าไป๋ฮวาเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี เธอหยิบโถเหล้าดีๆ ออกมาจากแหวนแห่งอวกาศ เมื่อเธอเปิดผนึก กลิ่นหอมแรงของเหล้าก็ลอยมาแตะจมูก

“เหล้าดี!”

เพียงแค่ได้กลิ่นเหล้า เยี่ยชิวก็รู้ว่าโถเหล้าที่นางฟ้าไป๋ฮวาหยิบออกมานั้น ดีกว่าเหล้าจิตวิญญาณของอมตะชางเหม่ยมาก

“คุณโชคดีมาก นี่คือเหล้าศักดิ์สิทธิ์ที่พ่อของฉันหวงแหน เขามักจะไม่อยากดื่มมัน”

หยุนซีเทชามใหญ่ให้เยี่ยชิวแล้วพูดว่า “คุณลองดูสิ”

เยี่ยชิวหยิบชามขึ้นมาแล้วดื่มจนหมด

“เป็นไงบ้าง” หยุนซีถาม

“เหล้าอร่อยมาก! เหล้าที่ดีที่สุดในโลก!” นี่เป็นครั้งแรกที่เยี่ยชิวดื่มเหล้าแสนอร่อยเช่นนี้ตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก

พ่อตาของฉันมีเหล้าดีๆ เช่นนี้จริงๆ ดูเหมือนว่าฉันจะต้องขอเขาบ้างเมื่อฉันจากไป

จากนั้นผู้หญิงสองคนก็เดินไปกับเยี่ยชิวทางซ้ายและขวา คนหนึ่งป้อนอาหารให้เขาและอีกคนป้อนเหล้าให้เขา ทั้งคู่ดูอ่อนโยนและเอาใจใส่

มือของเยี่ยชิวว่าง เขาจึงใช้โอกาสนี้นวดผู้หญิงสองคน ทำให้พวกเธอหายใจไม่ออก

มีเพียงคำเดียวเท่านั้นที่จะบรรยายสถานที่อันอ่อนโยนแห่งนี้ได้...…

สุดยอด!