วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2410

ต้องยอมรับว่าหนานกงเสี่ยวเสี่ยวเป็นผู้หญิงที่เก่งในการเอาใจผู้ชาย และ...…

เรียนรู้ด้วยตัวเอง

เธออยู่บนตัวเยี่ยชิวนวด บีบ ดัน ถู เป่า ดึง ถอน และแม้แต่ร้องเพลง

ทักษะทุกประเภทถูกแสดงออกมา

เยี่ยชิวสนุกกับทุกช่วงเวลา

หลังจากพักผ่อน เฝ้าดูเยี่ยชิวเคลิ้มหลับไปนาน หนานกงเสี่ยวเสี่ยวยิ้มอย่างพึงพอใจ ช่วยห่มผ้าให้เขา และแต่งตัวเพื่อออกเดินทาง

เมื่อพลบค่ำ

เยี่ยชิวตื่นขึ้น

เมื่อเดินลงไปชั้นล่าง เขาพบว่าหนานกงเสี่ยวเสี่ยวเตรียมอาหารเย็นไว้แล้ว

วัวต้าลี่กำลังกินข้าว โดยมีขนมปังอยู่ในมือแต่ละข้าง กำลังกัดกินคำใหญ่ๆ

“ชายชราอยู่ไหน?” เยี่ยชิวถาม

วัวต้าลี่ตอบว่า “ยังไม่กลับ”

“เขาเมาหรือเปล่า?” เมื่อเยี่ยชิวพูดจบ อมตะชางเหม่ยก็เดินเข้ามาจากด้านนอกด้วยท่าทางเคร่งขรึม

“นักเต๋า คุณเป็นอะไรไป?” วัวต้าลี่สังเกตเห็นว่าอมตะชางเหม่ยอารมณ์เสีย จึงถามขึ้น

อมตะชางเหม่ยด่าทอ “ไอ้เวรสองคนนั้นไม่ใช่คนดี”

“ทำให้ฉันโกรธมาก”

“เจ้าหนู ฉันบอกคุณเลย คุณต้องระวังพ่อตาของคุณ เขาเจ้าเล่ห์มาก”

“เกิดอะไรขึ้น?” เยี่ยชิวถาม

อมตะชางเหม่ยอธิบายว่า “ชายชราผู้นั้น โจวอู่หวังท้าให้ฉันดื่มเหล้า เมื่อฉันเมา พ่อตาของคุณก็ขอให้ฉันสอนเขาเล่นหมากรุก ฉันพนันกับเขาและแพ้”

“ไอ้สารเลวนั่น ไม่เพียงแต่รู้วิธีเล่นหมากรุกเท่านั้น แต่ยังมีทักษะที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย ฉันแพ้ติดต่อกันสามเกม ฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย”

“ฉันโดนตบสิบแปดครั้ง”

“ไอ้เวรนั่นมันโหดเหี้ยมจริงๆ ทุกครั้งที่ตบหน้าฉัน มันทำให้จมูกของฉันเสียรูปด้วยซ้ำ”

เยี่ยชิวมองไปที่อมตะชางเหม่ยที่ไม่มีบาดแผลที่มองเห็นได้ แล้วพูดว่า “แต่หน้าตาของคุณดูสบายดีนะ?”

“นั่นคือส่วนที่ร้ายกาจที่สุดเกี่ยวกับพ่อตาของคุณ” อมตะชางเหม่ยโกรธจัด “เขาตบฉัน จากนั้นก็ให้ยาอายุวัฒนะแก่ฉัน”

“บ้าเอ้ย ฉันโดนตีอย่างหนักและยังต้องขอบคุณเขาสำหรับยาอายุวัฒนะอีกต่างหาก เป็นการกระทำที่คดโกงจริงๆ”

“ฉันสงสัยว่าพ่อตาของคุณ และโจวอู่หวังกำลังร่วมกันวางแผนทำร้ายฉัน”

เยี่ยชิวหัวเราะคิกคัก “ดูไม่น่าจะเป็นไปได้ ถ้าพวกเขาตั้งใจจะทำร้ายคุณ คุณคงไม่ได้มีชีวิตอยู่ต่อไป”

“นั่นเป็นเพราะคุณเท่านั้น” อมตะชางเหม่ยกล่าว “ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ไอ้สารเลวแก่สองคนนั้นคงฆ่าฉันไปแล้วแน่ๆ”

“มันก็แค่เรื่องไร้สาระเกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์เทพสูงสุด มันคุ้มค่าจริงๆ เหรอ?”

“ฮึ่ม เมื่อฉันได้เป็นจักรพรรดิ ฉันจะจัดการทุบตีพวกเขาให้หนักเพื่อคลายความโกรธ”

ดวงตาของเยี่ยชิวเป็นประกายและเขากล่าวว่า “ชายชรา พรุ่งนี้คุณจะได้มีโอกาสแก้แค้น คุณพร้อมไหม?”

อมตะชางเหม่ยถาม “เจ้าหนู คุณพูดถึงการต่อสู้ด้วยอาวุธใช่ไหม?”

“ถูกต้อง” เยี่ยชิวยืนยัน “คุณช่วยฉันลงมือได้ มันจะเป็นโอกาสของคุณในการระบายอารมณ์”

“บ้าเอ๊ย คุณก็ไม่ใช่คนดีเหมือนกัน” อมตะชางเหม่ยโต้กลับอย่างโกรธจัด “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ คุณต้องการให้ฉันเป็นคนรับใช้ฟรีของคุณ”

“จะเรียกว่าฟรีได้อย่างไร” เยี่ยชิวกล่าว “ลองคิดดูสิ พรุ่งนี้ ต่อหน้าผู้มีเกียรติของต้าโจว คุณจะเอาชนะคู่แข่งที่มีความสามารถเหล่านั้น เพื่อชิงตำแหน่งลูกเขย มันจะน่าภาคภูมิใจขนาดไหนกันเชียว?”

“หลังจากวันนี้บทกวีของคุณถูกตีพิมพ์แล้ว พวกเขาทุกคนต่างหัวเราะเยาะคุณไม่ใช่หรือ พรุ่งนี้ ให้พวกเขาได้เห็นทักษะของคุณ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน