วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 679

บาร์เสน่หา

คนดูก็ยังไม่แยกย้ายกัน

เนื่องจากเยี่ยชิวเรียกชื่อเกาเฟยให้เกาเฟยอยู่ต่อ เห็นได้ชัดว่าเขากำลังจะจัดการเกาเฟย

ดังนั้นพวกเขาจึงอยากรู้อยากเห็นว่าเยี่ยชิวจะจัดการกับเกาเฟยยังไง

เกาเฟยกลัวจนฉี่ราดกับฝีมือของเยี่ยชิวไปตั้งนานแล้ว ในเวลานี้ เขานอนอยู่บนพื้นและใช้มือทั้งสองข้างจับมุมโต๊ะไว้แน่นๆ

"มานี่"

เยี่ยชิว เกี่ยวนิ้วของเขาใส่เกาเฟย

เกาเฟยจับมุมโต๊ะด้วยมือทั้งสองข้างแล้วส่ายหัว ยังไงก็ไม่ยอมเข้ามา

เยี่ยชิวสั่ง: "อวี๋ยี่ พาเขามาที่นี่"

"ครับ!"

อวี๋ยี่ก้าวเข้าไปจับคอเสื้อเกาเฟย แล้วขว้างเกาเฟยมาอยู่ต่อหน้าเยี่ยชิวราวกับนกอินทรีที่จับลูกไก่

“เกาเฟย คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร” เยี่ยชิวถาม

เกาเฟยส่ายหัว: "ไม่ ไม่รู้..."

เยี่ยชิวพูดว่า: "ฉันชื่อเยี่ยชิว และ เฉียนซือยวี่ ก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน"

เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของเฉียนซือยวี่งั้นเหรอ?

เกาเฟยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เฉียนซือยวี่มีลูกพี่ลูกน้องตั้งอต่เมื่อไหร่ทำไมเขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย?

ทันใดนั้น เกาเฟยก็นึกถึงเรื่องบางสิ่งบางอย่าง

เฉาชุนเหมย เคยบอกก่อนหน้านี้ว่าผู้เฒ่าเฉียน ก็ยังมีลูกสาวคนเล็กคนหนึ่งที่ถูกไล่ออกจากบ้านเมื่อ 20 กว่าปีก่อน เพราะเธอได้ให้กำเนิดลูกนอกสมรสคนนึง

เขามองไปที่เยี่ยชิวด้วยความตกใจ: "คุณเป็นลูกนอกสม ... "

เพี้ยะ!

ก่อนที่เขาจะพูดจบ มือของเฉียนตัวตัวก็ตบไปที่หน้าของเกาเฟยสักก่อน

“ไอ่สารเลว เพียงเพราะว่าแกต้องการหาคนที่รวยกว่า แกกลับละทิ้งภรรยาและลูก ฉันจะฆ่าแก”

หลังจากที่ เฉียนตัวตัว พูดจบ เขาก็ต่อยเตะเกาเฟย

เยี่ยชิวเฝ้าดูอย่างเย็นชาและไม่ได้เข้าไปยุ่งด้วย ไอ่สารเลวอย่างเกาเฟย สมควรที่จะถูกทุบตีจริงๆ

หลังจากนั้นไม่นาน

เมื่อเฉียนตัวตัวทุบตีจนเหนื่อย เขาก็หยุดและชี้ไปที่เกาเฟยแล้วถาม เยี่ยชิวว่า: "ลูกพี่จะจัดการกับผู้ชายคนนี้อย่างไร?"

“คุณคิดว่าควรจัดการอย่างไร?” เยี่ยชิวถาม

“ลูกพี่ คน้นรคุณอย่างมันที่ทอดทิ้งภรรยาและลูก ฉันว่าฝังมันเลยไหม” เฉียนตัวตัวกล่าว

เยี่ยชิวพยักหน้าเล็กน้อย: "เอาล่ะ ฉันคิดว่าวิธีนี้น่าจะได้..."

ปัง

ก่อนที่เยี่ยชิวจะพูดจบ เกาเฟยก็ตกใจจนสลบไปบนพื้น

“เชี้ย ยังกล้ามาแกล้งสลบอีก ไิ่สารเลว”

เฉียนตัวตัว เตะ เกาเฟยไปอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเจ้านี้ยังไม่ตื่นเขาจึงเทไวน์แดงหนึ่งขวดลงบนใบหน้าของเกาเฟย

เกาเฟย ค่อยๆลืมตาขึ้นและเห็น เยี่ยชิว จ้องมองเขาอย่างเย็นชา เขาอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นและคุกเข่าลงบนพื้นทันทีเพื่อความเมตตา

"คุณเยี่ย ฉันขอโทษ ขอร้องละ ไว้ชีวติฉันด้วย!"

“มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด ฉันทำผิดต่อพวกซือยวี่ เดี๋ยวกลับไปแล้วฉันจะขอโทษซือยวี่”

“ขอร้องให้เธอคืนดีกับฉัน ฉัน...”

ปัง

เฮียนตัวตัว เตะ เกาเฟย ลงกับพื้นและด่าว่า: "แกมันไอ่สารเลว ยังกล้าที่จะขอคืนดีกับพี่ซือยวี่อีกเหรอ ฝันไปเถอะ!"

“เมื่อก่อนที่พี่ซือยวี่ตกหลุมรักอก ก็เพราะเธอตาบอดไปเอง”

“อย่าคิดที่จะเข้ามาอยู่ตระกูลเฉียนเราอีก!”

เกาเฟยก็ไม่ได้อยากคืนดีกับเฉียนซือยวี่หรอก เขาเพียงต้องการใช้กลยุทธ์ชะลอเวลาเพื่อหนีเรื่องครั้งนี้ไปก่อนค่อยว่ากัน

ในขณะนั้น เขาก็ตบหน้าตัวเองหลายสิบครั้ง: "คุณเยี่ย ฉันผิดไปอล้ว ฉันผิดไปแล้วจริงๆ"

“ขอร้องละ โประไว้ชีวิตฉันด้วย”

“เพียงแค่คุณเยี่ยปล่อยฉันไป ให้ฉันทำอะไรฉันก็ยอม”

เยี่ยชิวตะโกนเบา ๆ เรียกเฉียนตัวตัวหยุดมือ แล้วพูดกับอวิ๋ยี่ว่า "ฉันจะปล่อยให้คุณจัดการมันเอง แต่ฉัยมีสองคำขอ"

“อย่างแรก ฉันไม่สนใจว่าคุณจะใช้วิธีอะไร ทรัพย์สินทั้งหมดของเขาจะต้องโอนเป็นชื่อของพี่ซือยวี่”

“อย่างที่สอง ไล่มันออกจากซูหาง”

อวิ๋ยี่โค้งคำนับและรับความสั่ง: "คุณเยี่ย ไม่ต้องกังวล ฉันจะไปจัดการมันทันที!"

เยี่ยชิว โบกมือของเขา

อวิ๋ยี่ดึงเกาเฟยขึ้นมาและจากไปพร้อมกับแก๊งชิงหลัง

ในที่สุดบาร์ก็กลับมาเป็นปกติ

“ลูกพี่ลูกน้อง ทำไมคุณถึงปล่อยเขาไป” เฉียนตัวตัวก็ยังคงโกรธ

เยี่ยชิว ถอนหายใจ: "พี่ซือยวี่บอกฉัยว่า ไว้ชีวิตแกด้วย"

“โอ้ พี่ซือยวี่ใจดีเกินไป ไม่อย่างนั้นเธอจะถูกไอ่นี้รังแกได้ไง” เฉียนตัวตัวดุ: "เมื่อนึดถึงการกระทำของเกาเฟย ฉันก็อยากฆ่ามันทิ้ง"

“เอาเถอะ อย่าโกรธเลย เกาเฟยจะไม่ปรากฏตัวที่ซูหางอีก” เยี่ยชิวกล่าว

เฉียนตัวตัว ยกนิ้วให้หลินจิงจื้อแล้วพูดว่า "พี่สะใภ้กล้าที่จะเอาดขวดไวท์ฟาดหัวแกช่างเป็นหญิงเก่งจริงๆ"

เยี่ยชิวโค้งริมฝีปาก: "แค่นี้ไม่ถึงว่าอะไร ขาของเซียวชิงตี้นั้นของถูกำี่หลินใช้ปืนยิงทิ้งเหมือนกัน"

ห้ะ

ดวงตาของ เฉียนตัวตัวเบิกตากว้าง และเขามองไปที่ หลินจิงจื้อ ด้วยความตกใจ

“เรื่องนิดน้อยเอง ไม่ต้องพูดถึงหรอก!” หลินจิงจื้อยิ้มเล็กน้อย แล้วคว้าแขนเยี่ยชิวแล้วพูดว่า “เรากลับกันไหม?”

"อืม"

เยี่ยชิว พยักหน้าเห็นด้วย คืนนี้เกิดเรื่องหลายอย่างขึ้น และเขาไม่มีอารมณ์ที่จะอยู่ที่นี่และดื่มต่อ

ในขณะนั้นทั้งสามก็ออกจากบาร์

ทันทีที่พวกเขากลับมาถึงบ้านของ เยี่ยชิวก็ได้รับโทรศัพท์จากจางจิ่วหลิง

“เยี่ยชิว เวลาการต่อสู้ได้กำหนดไวเแล้ว!”

“เดือนหน้าวันที่9 ซึ่งเป็นวันที่ 15 ของเดือนที่ 8 ตามปฏิทินจันทรคติ คุณจะต้องแข่งขันกับลี จองฮี ปราชญ์ทางการแพทย์ชาวเกาหลี ที่วัดจิงหลิงฟูจื่อ!”