วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 680

วันแข่งขันได้กำหนดไว้แล้ว

เยี่ยชิวคำนวณเวลาไปสักพักและพบยังมีเวลาอีก20วันก่อนจะถึง15สิงหาคม

เขาต้องการใช้ประโยชน์จากเวลาช่วงนี้เพื่อไปที่วัดเทียนหลงเพื่ออ่านคู่มือดาบของดรรชนีกระบี่หกชีพจร และยังจะไปซื้อหยกกับหลินจิงจื้อ พอราวๆเวลาก็เหลือใช้

หลังจากที่เยี่ยชิวลงจากรถ เขาก็พูดว่า: "พี่หลิน จองตั๋วทันที เราจะไปต้าหลี่เช้าพรุ่งนี้"

“ได้” หลินจิงจื้อพยักหน้าเห็นด้วย

“ลูกพี่ลูกน้อง คุณกับพี่สะใภ้จะไปที่ต้าหลี่ทำไม?” เฉียยนตัวตัวถามอย่างสงสัย

หลินจิงจื้อตอบว่า "ฉันจะไปซื้อหยกชุดหนึ่งที่ต้าหลี่"

“ไม่งั้น พาฉันไปด้วยสิ” เฉียนตัวตัว พูดว่า “ฉันเบื่อกับการอยู่บ้านมาก”

เจ้านี้ไม่เพียงแต่เป็นคนคลั่งรักเท่านั้น แต่ยังเป็นคนเร่ร่อนที่ไม่มีงานทำอีกด้วย

“คุณจะไปก็ได้ แต่ แล้วผู้หญิงที่อยู่ในโรงพยาบาลล่ะ? คุณจะไม่สนใจเรื่องนี้เลยเหรอ?” เยี่ยชิวถาม

เมื่อคืนที่แพลตตินั่มคลับ หลังจากที่เสี่ยวเถาได้รับบาดเจ็บแล้วเฉียนตัวตัว ก็ส่งเธอไปรักษาที่โรงพยาบาลแล้ว

“ลูกพี่ลูกน้อง คุณอย่าพูดไปมั่วเลย เสี่ยวเถากับฉันนั้นไม่มีอะไรกัน” เฉียนตัวตัว กล่าว “ฉันบอกกับเสี่ยวเถาอย่างชัดเจนแล้วว่าเธอกับฉันเป็นได้แค่เพื่อน เป็นแฟนไม่ได้”

"ทำไม?"

ใบหน้าของเยี่ยชิว เต็มไปด้วยความประหลาดใจ เมื่อคืนนี้เขาสังเกตเห็นว่าเฉียนตัวตัวสนใจเสี่ยวเถา และเสี่ยวเถาก็สนใจเฉียนตัวตัว

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาวสามารถข้ามฐานนะเพื่อนไปได้ แต่ทำไมเฉียยนตัวตัวถึงไม่เอาเธอล่ะ?

ฉียนตัวตัว กล่าวว่า: "ถ้าฉันคบใครจะมุ่งจะแต่งงานด้วย ฉันไม่สามารถให้สถานะกับเสี่ยวเถาได้ ดังนั้นฉันไม่อยากเสียเวลาเธอ"

เอ้ะ เจ้านี้มีจิตสำนึกสูงขนาดนั้นเลยเหรอ?

ช่างน่าประหลาดใจจริงๆ!

เยี่ยชิวกำลังจะชมเขา แต่ก้ได้ยินเฉียนตัวตัวพูดต่อว่า: "ฉันรักแค่เทพธิดาของฉันเท่านั้น"

“ใครคือเทพธิดาของคุณ?” เยี่ยชิวถาม

เฉียนตัวตัวหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า: "ลูกพี่ลูกน้อง คุณไม่จำเป็นต้องถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ หรอก เมื่อถึงเวลาฉันจะพาเธอมาให้คุณดูเอง"

จู่ๆเยี่ยชิว ก็นึกไดอารี่ของเฉียนตัวตัวได้และเตือนว่า: "ตัวตัว เมื่อชายและหญิงรักกัน ทั้งสองฝ่ายนั้นต้องเท่าเทียมกัน ดังนั้นอย่าถ่อมตัวต่อหน้าผู้หญิง ระวังคุณจะคลั่งรักจนไม่เหลืออะไร ”

เฉียนตัวตัว รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย: "ลูกพี่ลูกน้อง คุณหมายความว่าอะไร? คุณกำลังบอดว่าฉันเป็นคนคลั่งรักงั้นเหรอ?"

“หรือมันไม่ใช่?” เยี่ยชิวถามกลับ

เฉียนตัวตัว กล่าวว่า "ลูกพี่ลูกน้อง คุณน่าจะเข้าใจผิดนะ การรักใครสักคนก็จะถูกคุณหล่าวหาว่าเป็นคนคลั่งรักเลยเหรอ แม้แต่เธอไปโรงแรมกับคนอื่นเธอก็จะมาขอเงินกับฉัน แบบนี้จะแปลว่าเธอยังรักฉันไม่พออีกเหรอ? "

เยี่ยชิว: "..."

หลินจิงจื้อ: "..."

นี่ไม่ใช่การคลั่งรัก แต่เป็นโครตคลั่งรักต่างหาก!

พูดไม่ออกสุดๆ!

เยี่ยชิวเปลี่ยนเรื่องและพูดว่า "ตัวตัว บัตรธนาคารที่พ่อหม่ายตงให้ในคืนนี้นั้นในบ้านมี อยู่10 ล้าน"

“คุณเก็บไว้กับตัวเอง5ล้าน อีก5ล้านให้พี่ซือยวี่”

“พี่ซือยวี่เพิ่งหย่ามา การเลี้ยงดูลูกคนเดียวนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ในอนาคตจะต้องใช้เงินอีกในหลายๆด้าน”

เฉียนตัวตัว กล่าวว่า: "งั้นเงินในบัตรก็เหลือไว้ให้กับพี่ซือยวี่ทั้งหมดเลย ตอนนี้ฉันยังไม่ต้องการใช้เงิน"

"งั้นแล้วแต่คุณเลย!"

หลังจากที่ เยี่ยชิว พูดจบ เขาก็ดึงหลินจิงจื้อ กลับไปที่ห้อง ในไม่ช้า การต่อสู้อันดุเดือดก็เกิดขึ้นในห้อง

เฉียนตัวตัว ขับรถออกจากบ้านเก่าของตระกูล เฉียน และกลับไปที่บ้านของเขาเอง

ระหว่างทาง

เขาก็นึกบางอย่างได้ในทันที

“แม่ คุณอย่าฝืนเลย คุรกูหน้าที่ดูเหนื่อยๆของคุณสิ ช่วงหลายวันนี้น่าจะเหนื่อยแย่เลย”

“ฉันเห็นมันทุกอย่าง และฉันก็เจ็บปวดภายในใจ”

“แม่ ให้ฉันนวดให้คุณหน่อย!”

หลังจากที่ เฉียนตัวตัว พูดจบ ไม่ว่ากัวอวี้ถิงจะเห็นด้วยหรือไม่ก็ตาม เขาก็เริ่มนวดและกดไหล่ของ กัวอวี้ถิง

กัวอวี้ถิง รู้สึกประหลาดใจมาก เมื่อก่อนไม่ว่าเธอจะบ่นว่าเหนื่อยแค่ไหน เฉียนตัวตัวก็ชอบทำตัวเหมือนไม่ได้ยิน เขาไม่เคยที่จะรู้ใจแบบนี้มาก่อนเลย

“ตัวตัว ทำไมสองสามวันอารมณืของแกจึงได้เปลี่ยนไปกะทะหันอย่างนี้” กัวอวี้ถิง ถามอย่างสับสน

เฉียนตัวตัว ถอนหายใจ: "เหอะ ช่วงนี้มีเรื่องต่างๆเกิดขึ้นในบ้าน ฉันก็ได้คิดทบทวนแล้ว และฉันก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนงี่เง่ามาก โตขนาดนี้แล้วยังไม่ได้เรื่องสักอย่าง และมักจะสร้างปัญหาให้กับคุณและพ่ออยู่ตลอด ฉันรู้สึกผิดมาก”

“แม่ครับ ผมคิดดูแล้ว ต่อไปนี้ผมฉันตั้ใจทำงานและสร้างตัว ให้คุณพ่อและคุณภูมิใจในตัวฉัน”

เมื่อ กัวอวี้ถิงได้ยินเช่นนี้ เธอก็แทบจะน้ำตาไหลออกมาด้วยความดีใจ

“ว่าแต่แม่ ต่อไปนี้ทรัพย์สินทั้งหมดของครอบครัวเราจะเป็นของฉันใช่ไหม?” ทันใดนั้น เฉียยนตัวตัว ก็ถาม

กัวอวี้ถิง ยิ้มแล้วพูดว่า "ใช่ พ่อกับแม่ทำงานหนักก็เพราะแกไง"

เฉียนตัวตัวกล่าวว่า: "ถ้าเป็นเช่นนั้น ทุกสิ่งที่พวกคุณใช้จ่ายอยู่ตอนนี้ก็เป็นของฉันหมดเลยสิ?"

ทันใดนั้นถ้วอวี้ถิง ก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ: "แกหมายความว่าอะไร"

“แม่ เนื่องจากทรัพย์สินทั้งหมดของบ้านเราจะเป็นของผมในไม่ช้า งั้นถ้าผมใช้เงินเก็บของบ้านเรามันก็ไม่มากเกินไปใช่ไหม?”

“ อะไรนะ แกกล้าที่จะวางแผนเรื่องเงินเก็บงั้นเหรอ ฉันจะตีแกให้ตายเลย!”

…

เช้าวันรุ่งขึ้น

เยี่ยชิว และ หลิงจิงจื้อ พาเฉียนตัวตัวขึ้นเครื่องบินไปทางใต้

ในเวลาบ่ายสอง ก็ไปถึงต้าหลี่