วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 769

บนเวที

เจ้าหน้าที่นำเข็มเงินทั้งหมดออกจากตัวหุ่นเชิดแล้ววางกลับบนถาด

“เจ้าหนู ถึงตาคุณแล้ว”

ลีจองฮีเตือนเยี่ยชิว

เยี่ยชิวเดินขึ้นไปที่หุ่นเชิด ปิดตาตัวเองด้วยผ้าสีดำ และหยิบเข็มเงินขึ้นมา จากนั้นเขาก็ถามว่า “คุณลี คุณเคยประสบความล้มเหลวในชีวิตบ้างไหม?”

“ไม่เคย” ลีจองฮีตอบอย่างภาคภูมิใจ “ฉันไม่เคยล้มเหลวในชีวิต”

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “ขอแสดงความยินดี แล้วคุณจะต้องพบกับความล้มเหลวนับจากนี้เป็นต้นไป”

หมายความว่าไง?

ก่อนที่ลีจองฮีจะทันได้โต้ตอบ เยี่ยชิวก็เริ่มสอดเข็มเข้าไป

ซู่ ซู่ ซู่!

เยี่ยชิวสอดเข็มสามเข็มติดต่อกัน

เข็มที่หนึ่งจุดฝังเข็มไท่หยางของหุ่นเชิด

เข็มที่สองจุดฝังเข็มไป๋หุยของหุ่นเชิด

เข็มที่สามจุดฝังเข็มซานจงของหุ่นเชิด

จากนั้น เยี่ยชิวก็สอดเข็มอีกเข็มเข้าไปในจุดฝังเข็มจิวเหว่ยของหุ่นเชิด

หลังจากที่เข็มทั้งสี่เล่มถูกสอดเข้าไป

ความดูถูกก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของลีจองฮี เขากล่าวว่า “ปิดตาฝังเข็มควรเริ่มจากด้านบนของศีรษะลงมา การสอดเข็มแบบสุ่มของคุณ ไม่อาจเอาชนะฉันได้”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ด้วยเข็มทั้งสี่เล่มนี้ ฉันก็รู้สึกได้ถึงมันแล้ว”

ลีจองฮีไม่เข้าใจคำพูดของเขาและถามว่า “คุณหมายถึงอะไร?”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ฉันไม่เคยฝังเข็มแบบปิดตามาก่อน วันนี้เป็นครั้งแรกของฉัน”

อะไรนะ? ครั้งแรก?

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใจของผู้ชมก็กระชับขึ้น

เยี่ยชิวกล่าวต่อ “เมื่อกี้ฉันได้ลองใช้เข็มสี่เข็มแล้ว และพบว่าปิดตาฝังเข็มนั้นไม่มีอะไรพิเศษ”

“คุณลี จงลืมตาและจับตาดูอย่างใกล้ชิด”

“เพราะต่อไปคุณจะแพ้เร็วมาก”

ลีจองฮีเยาะเย้ย “เสแสร้ง”

เยี่ยชิวยิ้ม ยื่นมือขวาออกมา หยิบเข็มเงินห้าเข็มจากถาด

จากนั้นเขาก็ใส่พวกมันเข้าไป

พรึบ พรึบ!

พรึบ พรึบ พรึบ!

เข็มเงินห้าเข็มถูกสอดเข้าไปในจุดฝังเข็มห้าจุดบนร่างกายของหุ่นเชิด

ไม่มีข้อผิดพลาดแม้แต่ครั้งเดียว

ฉากนี้ถูกนำเสนอต่อผู้ชมอย่างชัดเจนผ่านจอขนาดใหญ่

“ว้าว เยี่ยชิวน่าทึ่งมาก!”

“เขาสอดเข็มเงินห้าเข็มพร้อมกันโดยไม่มีข้อผิดพลาดใดๆ น่าประทับใจมาก!”

“ดูเหมือนว่า จะยังไม่แน่ใจว่าใครจะเป็นผู้ชนะคนสุดท้ายในแมตช์นี้!”

ท่าทางของลีจองฮีเปลี่ยนไปเล็กน้อย

หลังจากศึกษาการฝังเข็มมาหลายปี เขารู้ว่าการสอดเข็มเงินห้าเข็มพร้อมกันนั้นยากเพียงใด

แม้ว่าลีจองฮีจะสามารถทำได้ แต่ด้วยการปิดตาฝังเข็ม เขาสามารถทำได้มากที่สุดเพียงสามครั้งเท่านั้น

ความยากของการปิดตาฝังเข็มนั้นสูงอยู่แล้ว และการสอดเข็มเงินห้าเข็มไปพร้อมๆ กัน เพื่อให้แน่ใจว่าแต่ละเข็มเจาะจุดฝังเข็มได้อย่างแม่นยำ เป็นสิ่งที่เหนือจินตนาการ

“แค่พยายามทำให้ฝูงชนประทับใจ มาดูกันว่าคุณจะทำได้กี่ครั้ง”

ลีจองฮีสูดจมูกอย่างเย็นชา

ต่อไปก็เกิดเหตุการณ์น่าตกใจขึ้น

ทุกครั้งเยี่ยชิวคว้าเข็มเงินห้าเข็มด้วยมือขวาและสอดเข้าไปในจุดฝังเข็มห้าจุดบนร่างกายของหุ่นพร้อมกัน ทำเช่นนี้มากกว่ายี่สิบครั้งติดต่อกัน โดยไม่ทำผิดพลาดแม้แต่ครั้งเดียว

ยิ่งไปกว่านั้น เยี่ยชิวยังคงสงบ ไม่มีเหงื่อหยดหนึ่งบนใบหน้า ราวกับว่าวิธีการสอดเข็มนี้เป็นเหมือนเค้กชิ้นหนึ่งสำหรับเขา

ในเวลาเพียงสองนาที

เยี่ยชิวสอดเข็มเงินทั้งหมดหนึ่งร้อยยี่สิบเข็มเข้าไปในร่างของหุ่นเชิด

ลีจองฮีไม่สามารถรักษาความสงบของเขาได้อีกต่อไป

หากเยี่ยชิวดำเนินการต่อในอัตรานี้ เขาจะสามารถสอดเข็มเงินสามร้อยหกสิบห้าเข็มได้ในเวลาเพียงสิบนาที

เมื่อถึงจุดนั้นเขาคงเป็นฝ่ายแพ้

“ทำไมเด็กคนนี้ถึงผิดปกติขนาดนี้”

เหงื่อเย็นปรากฏบนหน้าผากของลีจองฮี และดวงตาก็จริงจัง

อย่างไรก็ตาม ช่วงเวลาต่อมา มีเรื่องน่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นเกิดขึ้น

เยี่ยชิวยืดตัวอย่างเกียจคร้านและพูดว่า “วิธีการสอดเข็มนี้ช้าเกินไปแล้ว”

……

เยี่ยชิวเสร็จสิ้นการใส่เข็มในเวลาเพียงห้านาที

เจ้าหน้าที่สองคนขึ้นเวทีตรวจสอบและประกาศผล

“หมอเยี่ยชิวใช้เวลาห้านาที และเข็มเงินแต่ละเข็มก็สอดเข้าไปในจุดฝังเข็มของหุ่นอย่างแม่นยำโดยไม่มีข้อผิดพลาดใดๆ”

ต่งซือตามมาด้วยการประกาศ “ในรอบแรกของการแข่งขัน ฉันขอประกาศให้เยี่ยชิวผู้ประกอบวิชาชีพการแพทย์แผนจีนเป็นผู้ชนะ!”

แปะ แปะ แปะ

เสียงปรบมือดังสนั่นทั่วทั้งสถานที่

นักศึกษาจำนวนนับไม่ถ้วนยืนขึ้นและกรีดร้องเสียงดัง

ใบหน้าของลีจองฮีซีดลง เขาไม่คาดคิดว่าจะแพ้ในรอบแรก

เขารู้สึกไม่เต็มใจ และไม่สามารถยอมรับผลการแข่งขันได้

เยี่ยชิวมองไปที่ลีจองฮีแล้วพูดว่า “ฉันเคยแนะนำคุณมาก่อนแล้ว โดยบอกให้คุณเปลี่ยนหัวข้อการแข่งขัน ใครขอให้คุณไม่เปลี่ยน”

“ปิดตาฝังเข็มเป็นสิ่งที่บรรพบุรุษของเราเชี่ยวชาญเมื่อหลายพันปีก่อน”

“คุณเลือกที่จะแข่งขันกับฉันในเรื่องนี้จริงๆ คุณกำลังมองหาปัญหาอยู่หรือเปล่า?”

ใบหน้าของลีจองฮีมืดลง หวังว่าเขาจะต่อยเยี่ยชิวที่หน้าได้

แล้วถ้าเขาชนะการแข่งขันรอบหน้าล่ะ?

มีอะไรให้น่าภาคภูมิใจบ้าง?

ทำเป็นโอ้อวด!

เยี่ยชิวถามต่งซือว่า “ตามกฎการแข่งขัน มีการแข่งขันเพียงวันละครั้งเท่านั้นใช่ไหม?”

ต่งซือพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ใช่ มีการแข่งขันเพียงวันละครั้งเท่านั้น และหลังจากการแข่งขัน คุณก็สามารถพักผ่อนได้”

“การแข่งขันรอบที่สองจะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้”

“อีกครั้งจะเริ่มเวลาเก้าโมงเช้า แข่งขันสถานที่เดิม”

“ขอบคุณ” เยี่ยชิวกล่าวขอบคุณ จากนั้นโบกมือให้ลีจองฮีที่บูดบึ้งและพูดว่า “คุณลี ฉันจะไปพักผ่อนก่อน”

หลังจากนั้น เขาก็หันหลังเดินลงจากเวที

“หยุด!” ลีจองฮีตะโกนทันที

เยี่ยชิวหันกลับไปมองลีจองฮี แล้วถามว่า “ฉันสงสัยว่าคุณลีจะแนะนำอะไร?”

“อย่าพึ่งไป!” ลีจองฮีกล่าวว่า “ไม่จำเป็นต้องรอถึงวันพรุ่งนี้สำหรับการแข่งขันรอบที่สอง เริ่มได้เลย!”