วันที่สอง
ตอน 8:00 น.
เมื่อเยี่ยชิวมาถึงมหาวิทยาลัยจินหลิง เขาก็ตกตะลึงเป็นอย่างมากเมื่อเห็นผู้คนมากมายในสนามกีฬา
มีผู้ชมมากกว่าเมื่อวานหลายเท่าตัว
“ทำไมถึงมีคนเยอะขนาดนี้?” เยี่ยชิวถาม
จางจิ่วหลิงตอบว่า “เมื่อวานการแข่งขันได้ถ่ายทอดสดผ่านทางโทรทัศน์ ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนรู้สึกสนใจจนอยากมาชมยังสถานที่จริง”
“จากสถิติ ในตอนนี้มีผู้ชมอยู่ในสนามกีฬาแห่งนี้มากกว่า 80,000 คน”
โอ้ 80,000 คน?
เยี่ยชิวถอนหายใจออกมาหนึ่งครั้ง
“ถ้าไม่ใช่เพราะปัญหาด้านสถานที่แล้วล่ะก็ คาดว่าผู้ชมจะต้องมากกว่านี้อีกหลายหมื่นคนแน่”
จางจิ่วหลิงยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า “ฉันไม่คิดว่าการแข่งขันทางการแพทย์ครั้งเดียวจะดึงดูดผู้คนได้มากขนาดนี้”
“นี่มันมากยิ่งกว่าคอนเสิร์ตของดาราดังเสียอีก”
“ก่อนหน้านี้ได้ยินต่งซือพูดว่าตอนนี้มีผู้ชมออนไลน์ในช่องถ่ายทอดสดของ CCTV มากกว่า 7 ล้านคน พวกเขาต่างรอคอยอย่างใจจดใจจ่อต่อการแข่งขันที่กำลังจะเริ่มขึ้น”
จางจิ่วหลิงพูดต่อว่า “เสี่ยวเยี่ย นายมีวิสัยทัศน์ที่ดีจริงๆที่เชิญ CCTV มาถ่ายทอดสด ไม่อย่างนั้นการแข่งขันครั้งนี้จะไม่ดึงดูดความสนใจของผู้คนได้มากขนาดนี้”
เยี่ยชิวก็ไม่คิดว่าผลลัพธ์จะออกมาดีขนาดนี้ เขาพูดต่อว่า “ขอแค่ผู้คนหันมาสนใจแพทย์แผนจีนและเชื่อมมั่นในแพทย์แผนจีนมากยิ่งขึ้น พวกเราถึงจะสามารถฟื้นฟูแพทย์แผนจีนได้”
“ใช่ นายพูดได้ถูกต้อง” จางจิ่วหลิงพยักหน้าเห็นด้วย และพูดต่อว่า “จริงด้วยสิเสี่ยวเยี่ย วันนี้มีแขกกิตติมศักดิ์หลายคนเลยทีเดียว ฉันจะพานายไปทักทานพวกเขานะ”
เยี่ยชิวถามต่อด้วยความสงสัยว่า แขกกิตติมศักดิ์งั้นหรอ? เป็นบุคคลใหญ่โตอย่างงั้นหรือ?”
“อีกเดี๋ยวนายก็จะรู้เองนั่นล่ะ”
จางจิ่วหลิงพาเยี่ยชิวเดินไปแถวหน้า
ระหว่างทางนั้นเอง
เยี่ยชิวพบว่าทั้งสนามกีฬานั้นที่นั่งเต็มแล้ว แม้กระทั่งที่ว่างหนึ่งตารางเมตรก็หาไม่ได้
หลายคนที่ไม่มีที่นั่งก็นั่งลงไปกับพื้นโดยตรง
“หมอเยี่ยมาแล้ว!”
ไม่รู้ว่าใครตะโกนออกมาจากฝูงชน ทำให้สายตานับไม่ถ้วนตกมาอยู่ที่เยี่ยชิวในทันที
จากนั้นก็มีคนหนึ่งตะโกนเสียงดังว่า
“เยี่ยชิว ฉันอยากจะคลอดลูกให้กับคุณ!”
เยี่ยชิวเหลือบมองคนที่พูดไปครั้งหนึ่ง เขาเป็นคนตัวสูงร่างใหญ่เป็นอย่างมาก
แม่มันเถอะ ผู้ชายคนหนึ่งจะมาคลอดลูกให้ฉันได้ยังไงฦ
เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะรู้สึกร้อนๆหนาวๆ
ในขณะนี้เอง ก็มีนักศึกษาคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา
“เยี่ยชิว ฉันรักคุณ”
“ไม่ว่าจะทิศเหนือ ใต้ ออก ตก กลาง หมอเยี่ยก็เท่ที่สุดเลย!”
“ต่อให้ดาวอังคารจะพุ่งชนโลก ก็เป็นหมอเยี่ยที่เยี่ยมที่สุด!”
“หมอเยี่ยก็คือไอดอลของพวกเรา โอ้เย่”
เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้เป็นแฟนตัวยงของเยี่ยชิวทั้งนั้น
ภายใต้การกระทำของพวกเรา คนอื่นๆในสนามเองก็ตะโกนเสียงดังออกมาตามๆกัน ล้วนแต่เป็นคำแปลกๆทั้งนั้น
เมื่อคนแปดหมื่นคนกรีดร้องออกมาพร้อมกัน ทำให้เสียงดังขึ้นเรื่อยๆไม่ต่างกับเสียงฟ้าร้อง ราวกับสนามทั้งสนามกำลังจะพลิกคว่ำอย่างไรอย่างนั้น
จางจิ่วหลิงเดินอยู่ข้างกายเยี่ยชิว และเขาก็ติดเชื้อจากผู้ชมกลุ่มนี้เช่นกัน จากนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาเหมือนกันผู้ชมคนอื่นๆเหมือนกัน
เยี่ยชิวรู้สึกราวกับเลือดกำลังสูบฉีด
ในขณะนี้เยี่ยชิวไม่ต่างจากดาราคนหนึ่งที่เป็นที่จับตามองของทุกคน
เยี่ยชิวเข้าใจขึ้นมาเล็กน้อยแล้วว่าทำไมคนอื่นๆถึงอยากเป็นดารากันนัก เพราะความรู้สึกที่ได้รับการยกย่องเช่นนี้มันช่าง...
สุดยอด!
ผ่านไปหลายนาทีแล้ว
ทว่าเสียงของผู้คนในสนามก็ไม่ได้ลดลงเลย กลับดังขึ้นเรื่อยๆเสียอีก เยี่ยชิวจึงยกมือขึ้นมาทำท่าทางแสดงออกว่าให้ทุกคนเงียบลง
ทันใดนั้น ทั่วทั้งสนามก็เงียบสงบ
“หมอเยี่ย ทุกคนมีอารมณ์ขันมาก คุณมาทักทายพวกเขาหน่อยสิ!”
ไม่รู้ว่าต่งซือมาถึงข้างตัวของเยี่ยชิวตั้งแต่เมื่อไหร่ เขามาแล้วก็ยื่นไมค์ให้เยี่ยชิวทันที
“คนจากเกาหลีใต้คนหนึ่ง กล้าที่จะมาอวดเบ่งยังประเทศของเรา ยังว่าแพทย์แผนจีนเป็นขยะอีก ช่างไร้เหตุผลสิ้นดี”
“นายจะต้องให้พวกหมอจอมปลอมไร้สาระไม่ต่างกับหมานั่นเห็นถึงความเก่งกาจของแพทย์แผนจีนของเราให้ได้”
เยี่ยชิวตอบยิ้มๆว่า “ผู้อาวุโสเจี่ยงวางใจได้ครับ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน”
เวลาผ่านไปนาทีหลายนาที
เพียงพริบตาเดียวก็ถึงเวลาเริ่มการแข่งขันแล้ว
อย่างไรก็ตาม ลีจองฮีและคณะแพทย์เกาหลียังมาไม่ถึง
“นี่มันเรื่องอะไรกัน?”
“ทำไมลีจองฮียังไม่มาอีก?”
“หรือว่ากลัวตายจนหนีไปแล้ว?”
ผู้ชมทุกคนกำลังพูดถึงเรื่องนี้เช่นกัน
“ผู้อาวุโสจาง รีบโทรไปสอบถามเถอะ” ฉินกังพูด
จางจิ่วหลิงหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาเพื่อเตรียมจะโทรไปถามลีจองฮี แต่ก็ถูกเยี่ยชิวขัดไว้
“ผู้อาวุโสจาง ไม่ต้องโทรแล้สล่ะ ลีจองฮีกับคนอื่นๆกำลังเดินมาทางนี้แล้ว” เยี่ยชิวพูด
“นายรู้ได้อย่างไร?” จางจิ่วหลิงถามด้วยความสงสัย
เยี่ยชิวตอบยิ้มๆว่า “ก็เขาเตรียมจะหนีกลังจากจบการแข่งขันเมื่อวาน แต่ว่าถูกคนของฉันขวางเอาไว้”
“โอ้ นี่วางแผนจะหนีจริงๆงั้นหรอ น่าไม่อายเสียจริง” จางจิ่วหลิงพ่นคำด่าออกมา
ผู้ชมทุกคนก็กำลังรออยู่
หลังจากนั้น 15 นาที
เมื่อลีจองฮียังไม่ปรากฏตัวออกมาสักที ผู้ชมก็เริ่มด่าเขาทันที
“นี่มันบ้าอะไรกัน ทำไมลีจองฮียังไม่มาอีก?”
“เขาพูดไม่ใช่หรือไงว่าเกาหลีเป็นประเทศที่มีอารยาธรรมมากที่สุด แต่ทำไมตอนนี้แค่มาให้ตรงเวลาเขายังทำไม่ได้?”
“เมื่อวานเขาแพ้การแข่งขันก็สมควรตายแล้ว วันนี้ยังมาสายอีก น่าขายหน้าจริงๆ....”
และในขณะนี้เอง
บริเวณนอกสนามกีฬาก็ปรากฎกลุ่มรถหรูหราขึ้นมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...