วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 797

เยี่ยชิวได้ยินคำพูดของชิวซานหนานเกอแล้ว เขาไม่ได้ตอบในทันที แต่ถามกลับว่า “เมื่อกี้เธอพูดอะไร? ลูกอะไร?”

ชิวซานหนานเกอตอบกลับว่า “เสี่ยวเสวี่ยท้องลูกของคุณ”

บึ้ม!

ข่าวนี้ไม่ต่างกับฟ้าผ่าลงมากลางวันแสกๆ เยี่ยชิวงุนงงไปหมด

หลินจิงจื้อกับเขาอยู่ด้วยกันหลายต่อหลายครั้งกลับไม่ตั้งท้อง ทว่าเชียนซานเสวี่ยที่อยู่กับเขาเพียงครั้งเดียวกลับตั้งท้องขึ้นมาเสียได้?

นี่....

มันไม่เป็นไปตามหลักวิทยาศาสตร์เลย!

ชิวซานหนานเกอพูดต่อว่า “ครั้งก่อนที่ฉันไปหาคุณที่ประเทศจีน ก็เป็นเพราะฉันอยาจะบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้นี่ล่ะ แต่เสี่ยวเสวี่ยรู้ทันเลยห้ามไม่ให้ฉันบอกคุณเสียได้”

“ถ้าไม่ใช่เพราะเกิดเรื่องฉุกเฉิน บางทีคุณอาจจะไม่รู้เรื่องนี้ไปตลอดชีวิต”

“เยี่ยชิว ฉันเองก็หมดหนทางแล้ว ถึงได้โทรมาหาคุณ”

“คนของศาลเจ้าอามาเทราสึจับตัวเสี่ยวเสวี่ยไปแล้ว พวกเขายังตามล่าฉันอีกด้วย....พวกเขามาแล้ว”

เสียงของชิวซานหนานเกอหยุดไปกะทันหัน

จากนั้นก็มีเสียงเหมือนกับคนกำลังปะทะกันจากโทรศัพท์

หลายนาทีผ่านไป

เสียงดังนั้นหายไป เยี่ยชิวจึงรีบเรียกขึ้นมา “ชิวชานหนานเกอ ชิวชานหนานเกอ....”

ไม่มีเสียงตอบรับจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์

เยี่ยชิวรู้สึกหนักใจ และเริ่มรู้สึกไม่ดีขึ้นมา

อย่างไรก็ตาม

หลังจากนั้น 10 วินาที

เสียงของชายแปลกหน้าดังขึ้นจากอีกด้านของโทรศัพท์ “นายคือเยี่ยชิวสินะ?”

เสียงคนพูดดูไม่คล่องภาษาจีนเท่าไหร่ ฟังไปฟังมาแล้วชัดเจนเลยว่าผู้พูดเป็นคนต้าตง

“ชิวชานหนานเกอล่ะ?” เยี่ยชิวถามกลับ

“วางใจเถอะ ชิวชานหนานเกอแค่หมดสติไปเท่านั้น” ชายคนนั้นตอบกลับด้วยเสียงหัวเราะ

“นายเป็นใคร?” เยี่ยชิวรู้ถึงฝีใอของชิวชานหนานเกอดี คนที่สามารถทำให้ชิวชานหนานเกอหมดสติไปได้นั้นแน่นอนว่าต้องไม่ใช่คนธรรมดา

“ฉันคือโยชิดะ ชูอิจิ มหาปุโรหิตจากศาลเจ้าอามาเทราสึ” ชายที่อยู่อีกด้านของโทรศัพท์ตอบกลับ

เยี่ยชิวรู้สึกหนาวไปทั้งหัวใจ

โยชิดะ ชูอิจิ ถึงกับลงมือเองแบบนี้ ดูเหมือนเรื่องนี้จะยุ่งยากกว่าที่เขาคิด

โยชิดะ ชูอิจิ พูดต่อว่า “ใช่แล้วเยี่ยชิว เชียนซานเสวี่ยก็อยู่ในมือฉันเช่นกัน”

“จะบอกเรื่องอะไรที่น่าสนใจให้นายหน่อยแล้วกัน ตอนที่ฉันไปจับเซียนซานเสวี่ยที่สำนักสุ่ยเยวี่ย ฉันพบรายงานการตั้งครรภ์ฉบับหนึ่งวางอยู่ในห้องของเธอ”

“ไม่คิดเลยว่าเทพธิดาผู้ยิ่งใหญ่ของต้าตงจะตั้งครรภ์ได้ 2 เดือนแล้ว อืม ฉันไม่รู้ด้วยว่าพ่อของเด็กเป็นใคร?”

“ฉันตั้งใจว่าก่อนที่จะฆ่าเซียนชานเสวี่ย ฉันจะเปิดเผยข่าวการตั้งครรภ์ก่อนแต่งของเธอให้ประชาชนต้าตงรับรู้ ให้ทุกคนรู้ไปเลยว่าเทพธิดาของพวกเขาแท้จริงแล้วเป็นหญิงสาวที่ไม่รู้จักรักษาศีลธรรม ฮ่าๆๆ.....”

โยชิดะ ชูอิจิ หัวเราะอย่างหนัก

แววตาของเยี่ยชิวที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์เต็มไปด้วยความโกรธแค้น เขาถามอย่างเย็นชาว่า “โยชิดะ ชูอิจิ ตกลงแล้วนายอยากจะทำอะไรกันแน่?”

โยชิดะ ชูอิจิตอบด้วยรอยยิ้มว่า “เยี่ยชิว มาที่ต้าตงสักครั้งเถอะ ฉันอยากจะยืมอะไรบางอย่างจากนาย”

เยี่ยชิวถามต่อทันทีว่า “ยืมอะไร?”

“หัวของนายยังไงล่ะ!” โยชิดะ ชูอิจิเปลี่ยนน้ำเสียงให้น่ากลัว และพูดว่า “น้องชายของฉัน โยชิดะ นากะจิ ตายที่ประเทศจีน เรื่องนี้เป็นความผิดของนายและชิวเชียนหนานเกอทั้งสองคน ฉันจะใช้หัวของพวกนายทั้งสองคมมาปลอบประโลมวิญญาญน้องชายของฉันที่อยู่บนสวรรค์”

ช่วงก่อนหน้านี้

ตอนนั้นชิวเชียนหนานเกอมาที่ประเทศจีน ส่วนโยชิดะ นากะจิเป็นคนนำกลุ่มนักฒ่ามาโจมตีชิวเชียนหนานเกอ แต่มันก็ล้มเหลว และพวกเขาก็ถูกเยี่ยชิวฆ่าในที่สุด

เมื่อได้ยินคำพูดของโยชิดะ ชูอิจิแล้ว เยี่ยชิวก็เข้าใจแล้วว่าเขาต้องการแก้แค้นให้โยชิดะ นากะจินั่นเอง

โยชิดะ ชูอิจิพูดต่อว่า “เยี่ยชิว หากนายไม่มาล่ะก็ ฉันก็จะฆ่าเชียนซานเสวี่ยและชิวชานหนานเกอก่อน จากนั้นก็จะไปหานายที่ประเทศจีน”

“พูดตามตรง ฉันเองก็ไม่ค่อยอยากจะฆ่าพวกเธอสักเท่าไหร่ เพราะทั้งหัวหน้าสำนักเชียนซานและเชียนซานเสวี่ยต่างก็เป็นสาวงามด้วยกันทั้งคู่”

“ทุกท่านโปรดเข้าใจด้วยนะครับ”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ก็มีเสียงชื่นชมดังขึ้นอีกครั้งที่เวที

“หมอเยี่ยเป็นหมอที่ดีอะไรอย่างนี้ หากเป็นคนอื่นคนจะรอให้พีธีปราชญ์แพทย์ศักดิ์สิทธิ์จบก่อนถึงจะจากไป”

หมอเยี่ยไม่เพียงแต่เป็นหมอที่เก่งกาจ คุณธรรมที่เขามีเองก็น่าชื่นชมเช่นกัน”

“หมอแบบนี้ สมควรกับการเป็นปราชญ์แพทย์ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ!”

“......”

เยี่ยชิวออกจากสนามกีฬาและตรงขึ้นรถทันที

หานหลงรออยู่ข้างนอกตลอดเวลา

“พี่ใหญ่ เกิดเรื่องอะไรงั้นหรอ?”

เมื่อหานหลงเห็นสีหน้าเยี่ยชิวไม่ดี เขารู้ทันทีว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้น จึงรีบถามขึ้นมาทันที

เยี่ยชิวรีบขึ้นไปนั่งบนรถและสั่งหานหลงว่า “ไปสนามบิน จองตั๋วไปตงจิงให้ฉันเดี๋ยวนี้เลย”

“ครับ!”

หานหลงไม่อะไรถามมาก เขารีบจองตั๋วให้เยี่ยชิวและรีบขับรถไปสนามบินโดยตรงทันที

ระหว่างทางไปสนามบิน

หานหลงถามขึ้นมาว่า “พี่ใหญ่ ต้องการความช่วยเหลือมั้ยครับ? หรือให้ผมไปต้าตงกับพี่ดี?”

“ไม่ต้อง ฉันไปคนเดียวก็พอแล้ว”

เยี่ยชิวหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรออกไป หลังจากโทรศัพท์ติดต่อได้ เสียงอ่อนโยนของเตียวฉานก็ดังขึ้นมาทันที “ไม่ใช่ว่าคุณกำลังอยู่ที่พีธีปราชญ์แพทย์ศักดิ์สิทธิ์อย่างงั้นหรือคะ? ทำไมคุณถึงโทรหาฉันได้ล่ะ? คิดถึงฉันหรอคะ?”

เยี่ยชิวไม่มีอารมณ์ล้อเล่นกับเตียวฉาน เขารีบพูดว่า “ช่วยหาที่ตั้งศาลเจ้าอามาเทราสึให้หน่อยเร็ว”

เตียวฉานถามขึ้นอย่างสงสัยว่า “คุณจะไปศาลเจ้าอามาเทราสึทำไมกัน?”

“ฆ่าคน!”