วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 825

ค่ำคืนนี้

เยี่ยชิวหลับลงอย่างสบาย

เขาหมกมุ่นอยู่กับความตึงเครียดมาเป็นเวลานาน และนานทีจะได้ผ่อนคลายเหมือนคืนนี้

วันถัดมา

เวลาแปดโมงเช้า

ขณะที่เยี่ยชิวลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเชียนซานเสวี่ยกำลังนั่งอยู่ที่ข้างเตียงและมองไปที่เขา

"ทำไมคุณถึงไม่รีบเรียกผม?" เยี่ยชิวกล่าว

เชียนซานเสวี่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ฉันเห็นว่าคุณกำลังหลับสนิทเลยไม่อยากรบกวนคุณ"

เยี่ยชิวลุกขึ้นนั่งและเตรียมจะใส่เสื้อผ้า

"อย่าขยับ ฉันทำเอง"

เชียนซานเสวี่ยลุกขึ้นและช่วยเยี่ยชิวสวมเสื้อผ้าอย่างอ่อนโยน

เยี่ยชิวรู้สึกทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย เมื่อก่อนเขารู้จักผู้หญิงต้าตงจากในภาพยนตร์หลายเรื่องนั่นก็คือความอ่อนโยน

และตอนนี้เมื่อเห็นการกระทำของเชียนซานเสวี่ยก็ทำให้เขาทำตัวไม่ถูกและคิดไม่ถึงว่าเทพธิดาแห่งต้าตงจะดูอ่อนโยนต่อเขาได้มากขนาดนี้

จากนั้นเยี่ยชิวก็ยิ้มออกมา

"คุณกำลังยิ้มอะไรอยู่?" เชียนซานเสวี่ยถามด้วยความสงสัย

เยี่ยชิวกล่าว "ผมกำลังคิดว่าหากทำให้ประชาชนในต้าตงรู้ว่าเทพธิดาของพวกเขาทำตัวอ่อนโยนต่อผู้ชายคนหนึ่งเป็นพิเศษเข้า พวกเขาจะเกลียดแค้นผมมากแค่ไหน?"

เชียนซานเสวี่ยกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง "คงไม่ทำอะไรคุณเท่าไร ก็แค่ใช้ดาบเสียบร่างคุณจนทะลุเท่านั้น"

เยี่ยชิวหัวเราะชอบใจ

หลังจากที่เชียนซานเสวี่ยแต่งกายให้เยี่ยชิวเสร็จก็ยังช่วยเขาสวมรองเท้า แต่กลับถูกเยี่ยชิวห้ามไว้

"คุณกำลังท้องอยู่ ก้มตัวลงแบบนี้อันตรายมาก ผมทำเองจะดีกว่า" เยี่ยชิวกล่าว

"งั้นฉันไปเตรียมอุปกรณ์ล้างหน้าแปรงฟันให้คุณแล้วกัน" เชียนซานเสวี่ยพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ

เมื่อเยี่ยชิวเดินเข้าไปในห้องน้ำก็พบว่ามีโฟมล้างหน้า ผ้าขนหนู มีดโกนหนวดและอุปกรณ์ต่างๆ วางไว้อย่างครบครัน แถมยังบีบยาสีฟันเตรียมไว้พร้อมแล้วด้วยเช่นกัน

เยี่ยชิวรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก

ในบรรดาผู้หญิงของเขามีเพียงเชียนซานเสวี่ยคนเดียวเท่านั้นที่จัดเตรียมทุกอย่างได้ละเอียดเช่นนี้

แน่นอนว่าสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับปัจจัยต่างๆ ของต้าตง

ต้าตงเป็นประเทศที่ผู้ชายอยู่เหนือกว่าผู้หญิง ผู้ชายต่างก็มีความเป็นใหญ่และมีอำนาจมากกว่า ฉะนั้นผู้ชายทุกคนเพียงแค่รับผิดชอบทำงานหาเงินมาเลี้ยงดูครอบครัว โดยไม่ต้องสนใจเรื่องอื่นแต่อย่างใด

ผู้หญิงนอกจากดูแลเรื่องความสะอาดเรียบร้อยในบ้านแล้วก็ยังต้องพยายามคอยปรนนิบัติดูแลสามี

และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ผู้ชายหลายคนอยากแต่งงานกับผู้หญิงต้าตง

หลังจากที่เยี่ยชิวอาบน้ำแปรงฟันเสร็จ เชียนซานเสวี่ยก็พูดกับเขาอย่างอ่อนโยน "วันนี้ข้างนอกอากาศดีมาก คุณไปออกกำลังกายสักหน่อย ฉันจะเตรียมอาหารเช้าไว้ให้คุณ"

เยี่ยชิวคว้ามือของเชียนซานเสวี่ยพร้อมกับพูดว่า "คุณกำลังท้องอยู่ เดี๋ยวผมจะเป็นคนทำอาหารให้คุณเอง!"

เชียนซานเสวี่ยเห็นความเอาอกเอาใจของเยี่ยชิวก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจพร้อมกับกล่าวออกไป "ให้เป็นหน้าที่ของฉันดีกว่า เรื่องในครัวถือเป็นเรื่องที่ผู้หญิงต้าตงต้องทำรู้ไหม"

เยี่ยชิวกล่าว "เชื่อฟังผมสิ วันนี้ผมจะทำบะหมี่ไข่ให้คุณทาน คุณจะได้ลองทานอาหารที่ผมทำยังไงล่ะ"

เชียนซานเสวี่ยเห็นว่าเยี่ยชิวมีความมุ่งมั่นจึงได้กล่าวด้วยรอยยิ้ม "งั้นฉันอยู่เป็นเพื่อนคุณแล้วกัน!"

ทั้งสองจูงมือกันเตรียมจะออกไปข้างนอกและทันใดนั้น........

ก๊อก ก๊อก!

เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

จากนั้นเสียงของชิวซานหนานเกอก็ดังขึ้น "เสี่ยวเสวี่ย พวกเธอตื่นกันหรือยัง?"

เชียนซานเสวี่ยผลักประตูพร้อมกับถาม "อาจารย์ อาจารย์มาที่นี่ได้ยังไงกัน?"

"เสี่ยวเสวี่ย ฉันเตรียมอาหารเช้าเอาไว้แล้ว รีบตามฉันมาสิ" ชิวซานหนานเกอพูดจบก็เดินออกไป

เชียนซานเสวี่ยตกใจเล็กน้อย

เท่าที่เธอพอจำความได้ ชิวซานหนานเกอไม่เคยลงมือทำอาหารเองเลยมานับสิบปีได้แล้ว วันนี้ทำไมจู่ๆ ถึงลงมือทำอาหารได้?

"คุณเป็นอะไร?"

เยี่ยชิวเห็นเธอเหม่อลอยก็ถามขึ้น

"ไม่มีอะไร" เชียนซานเสวี่ยส่ายหน้าและพาเยี่ยชิวไปห้องอาหาร

อาหารเช้าของต้าตงมีรสชาติค่อนข้างอ่อน เยี่ยชิวชิมดูและพบว่ารสชาติอร่อยจากนั้นก็เริ่มกินเข้าไปอย่างเอร็ดอร่อย

ชิวซานหนานเกอคอยนั่งแอบมองดูเยี่ยชิวอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา ผ่านไปไม่เท่าไรก็ถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ "อร่อยไหม?"

"อร่อย" เยี่ยชิวถาม "หนานเกอ คุณเป็นคนทำอาหารเช้าด้วยตัวเองเลยเหรอ?"

เยี่ยชิวลุกขึ้นจากบ่อและเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า

เวลาผ่านไป

เชียนซานเสวี่ยและชิวซานหนานเกอก็เดินเข้ามา

ผู้หญิงทั้งสองเปลี่ยนเป็นชุดกระโปรงสีขาวและถือดาบยาว ซึ่งแต่งกายเป็นทางการอย่างมาก

"เสี่ยวเสวี่ย พวกคุณ?" เยี่ยชิวกล่าวด้วยความสงสัย

เชียนซานเสวี่ยยิ้มเล็กน้อย "เยี่ยชิว ฉันและอาจารย์จะพาคุณไปที่แห่งหนึ่ง"

"ที่ไหนเหรอ?" เยี่ยชิวถาม

"เดี๋ยวคุณก็รู้เอง" ชิวซานหนานเกอแสร้งทำเป็นมีความลับ

เยี่ยชิวออกเดินทางไปพร้อมกับผู้หญิงทั้งสองไปตามเส้นทางหินที่เต็มไปด้วยดอกไม้และพืชสีเขียว และในที่สุดก็มาถึงด้านหลังของภูเขา

เมื่อมองออกไปก็เห็นเป็นเทือกเขาที่ทอดตัวยาวและมีทิวทัศน์ที่สวยงามอย่างไม่สิ้นสุด

ด้านหลังภูเขาของสำนักสุ่ยเยวี่ยเปรียบเสมือนกับพัดโบราณที่ห้อยเอาไว้ โดยมียอดเขาที่เปรียบเป็นโครงของพัดและมีป่าไม้พืชพรรณสีเขียวขึ้นอย่างอุดมสมบูรณ์

เยี่ยชิวสังเกตเห็นว่าสีหน้าของเชียนซานเสวี่ยและชิวซานหนานเกอดูตึงเครียดเคร่งขรึมขึ้นมากเมื่อเข้ามาถึงที่นี่

"เยี่ยชิว ด้านหลังภูเขาถือเป็นพื้นที่ต้องห้ามของสำนักสุ่ยเยวี่ยของเรา"

"นอกจากเจ้าสำนักแล้ว คนอื่นไม่มีทางได้เข้ามาที่นี่ได้"

"คุณเป็นคนแรกที่ได้เข้ามาที่นี่ จำไว้ว่าห้ามส่งเสียงดังและห้ามทำอะไรเสียมารยาทออกไปเด็ดขาด"

ชิวซานหนานเกอกล่าวกำชับ

เยี่ยชิวยิ่งรู้สึกสงสัยขึ้นมาในใจว่าพวกเธอพาเขามาพื้นที่ต้องห้ามของสำนักสุ่ยเยวี่ยทำไมกัน?

เดินต่อไปอีกไม่นาน

ในที่สุดก็มาหยุดลงที่บริเวณหน้าผาแห่งหนึ่ง

หน้าผามีกระบวนท่าดาบสลักไว้เป็นจำนวนมาก ซึ่งหลังจากการกัดเซาะหลายปี กระบวนท่าของดาบบางส่วนก็เลือนรางลงไปตามกาลเวลา

เยี่ยชิวตระหนักได้ทันทีว่าสถานที่แห่งนี้ไม่ธรรมดา และอดไม่ได้ที่จะถามเชียนซานเสวี่ย "ที่นี่คือที่ไหนเหรอ?"

การแสดงออกที่จริงจังของเชียนซานเสวี่ย บ่งบอกถึงความเกรงขามต่อสถานที่อย่างมาก "นี่คือสถานที่ที่ปรมาจารย์ดาบบรรลุการตรัสรู้!"