วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 848

“ลีจองฮี กรุณายุติการแสดงของคุณ!”

เสียงของเยี่ยชิวก็ดังขึ้น

ทันใดนั้น สายตาของทุกคนก็จ้องมองไปที่ใบหน้าของเยี่ยชิว

“เยี่ยชิว คุณหมายถึงอะไร?”

ลีจองฮีถามด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก

“คุณกำลังมองหาภาพวาดนี้อยู่หรือเปล่า?” เยี่ยชิวหยิบภาพวาดของหลี่เฉิงเยี่ย ออกมาจากกระเป๋าของเขาแล้วโยนให้ลีจองฮี

ลีจองฮีเปิดมุมของม้วนกระดาษ เหลือบมองมันแล้วถามว่า “ภาพวาดนี้มาอยู่ในมือของคุณได้ยังไง?”

เยี่ยชิวเยาะเย้ย “เพื่อที่จะฉ้อโกงเงินของตระกูลสวี คุณไร้ศีลธรรมมาก”

“สิ่งที่ไม่คาดคิดคือ ใจคุณมืดมน ขอเงินถึงหนึ่งแสนล้าน กลัวชีวิตใช้เงินไม่พอเหรอ?”

“ยิ่งกว่านั้น ในฐานะแพทย์ คุณได้ละทิ้งจรรยาบรรณวิชาชีพขั้นพื้นฐานด้วยซ้ำ”

“ลีจองฮี คุณไม่สมควรถูกเรียกว่าปราชญ์แพทย์เกาหลีผู้ยิ่งใหญ่!”

“หุบปาก อย่ากล้าดูถูกพ่อฉันนะ!” ฮียองฮันตะโกนอย่างดุเดือด

เยี่ยชิวก็จ้องมองไปที่ใบหน้าของลียองฮันอีกครั้ง และด่า “ว่ากันว่าลูกชายเหมือนพ่อ แต่คุณไม่เก่งเหมือนพ่อ ถ้าจำไม่ผิด คุณก็มีส่วนร่วมในเรื่องนี้ด้วย ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น”

“คุณ” ใบหน้าของลียองฮันเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธ

สวีชางจินถามด้วยความสับสน “เยี่ยชิวโอปป้า เมื่อกี้คุณหมายถึงอะไร?”

เยี่ยชิวตอบว่า “ปู่ของคุณหมดสติเพราะแผนการสมคบคิดของ ลีจองฮี และลูกชายของเขา”

“อะไร?”

สวีชางจินดูตกใจ

“ลีจองฮี นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ?” สวีจื้อหมิงถามอย่างเย็นชา

“คุณสวี คุณต้องไม่เชื่อคำพูดของเยี่ยชิว เด็กคนนี้กำลังใส่ร้ายฉัน”

ลีจองฮีชี้ไปที่เยี่ยชิวและดุว่า “เจ้าบ้า ครั้งสุดท้ายที่จีนคุณไม่สามารถฆ่าฉันได้ อะไร คุณยังอยากให้ฉันตายอีกเหรอ?”

“ฉันบอกคุณแล้วไงว่า ไม่มีทาง”

“ที่นี่คือเกาหลี ไม่ใช่ประเทศจีน!”

ลียองฮันยังก้าวไปข้างหน้าเพื่อกล่าวหาเยี่ยชิว โดยกล่าวว่า “เยี่ยชิว ฉันไม่ต้องการเปิดเผยคุณ แต่เนื่องจากคุณใส่ร้ายพ่อของฉัน นั่นเป็นความผิดของคุณเอง”

“คุณสวี คุณหนูสวี พวกคุณยังไม่รู้นิสัยที่แท้จริงของเยี่ยชิวใช่ไหม?”

“ฉันขอบอกพวกคุณว่า เยี่ยชิวเป็นคนขี้โกง”

“ที่จีนเขามีเรื่องชู้สาวมากมาย มีแฟนสาวมากกว่าสิบคน และบางคนถึงกับเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว เขาทำลายตระกูลของพวกเธอ ก่อให้เกิดความไม่สงบครั้งใหญ่”

“ไม่เพียงเท่านั้น เขายังทำร้ายเด็กสาวบางคน โดยทิ้งพวกเธอไปหลังจากที่พวกเธอตั้งครรภ์”

“สองคนถึงกับฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงแม่น้ำเพราะเขา”

“คุณสวี คุณหนูสวี พวกคุณต้องไม่ถูกเขาหลอก”

“คุณกำลังพูดไร้สาระ!” สวีชางจินอุทานด้วยความโกรธ “เยี่ยชิวไม่ใช่คนแบบนั้น”

ลียองฮันกล่าวว่า “คุณหนูสวี คุณรู้จักเยี่ยชิวเพียงระยะเวลาสั้น ๆ คุณรู้ได้อย่างไรว่าเขาไม่ใช่คนแบบนั้น?”

สวีชางจินตอบว่า “ฉันเชื่อในตัวละครของเยี่ยชิว เขาไม่ใช่คนแบบนั้นแน่นอน”

ลียองฮันถอนหายใจ “คุณหนูสวี คุณอาจไม่รู้จักนิสัยที่แท้จริงของใครบางคน ฉันทำสิ่งนี้เพื่อประโยชน์ของคุณเอง!”

เฮ่ เฮ่...…

เยี่ยชิวหัวเราะ “ลียองฮัน ฉันประเมินคุณต่ำไปก่อนหน้านี้ ไม่คิดว่าคุณจะเก่งขนาดนี้ในการบิดเบือนความจริง”

“ฉันต้องถามคุณ คุณบอกว่าฉันมีแฟนเป็นสิบคน กรุณาบอกชื่อพวกเธอมาด้วย”

“เป็นที่ทราบกันดีว่า ผู้อาวุโสสวีมีเพียงคุณหนูสวีเป็นลูกสาวของเขา และเยี่ยชิวก็เป็นแฟนของคุณหนูสวี"

“ตราบใดที่เยี่ยชิวแต่งงานกับคุณหนูสวี เขาจะเปลี่ยนจากการเป็นพลเมืองธรรมดาของจีน มาเป็นลูกเขยของหัวหน้าคนใหม่ของบริษัทดาว จากนั้นเขาจะพบวิธีที่จะทำร้ายคุณสวี และเข้ายึดครองบริษัทดาวอย่างสมบูรณ์”

“คุณพระ ความคิดของผู้ชายคนนี้ช่างน่ากลัวมาก”

ลียองฮันแสร้งทำเป็นดูน่ากลัวและพูดว่า “คุณสวี คุณต้องไม่หลงกลของผู้ชายคนนี้ เตะเขาออกไปอย่างรวดเร็ว”

“ใช่ ให้เขาออกไปทันที” ลีจองฮีพูดแทรก

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “ลีจองฮี ลียองฮัน คุณกระตือรือร้นที่จะกำจัดฉันมาก เพราะคุณกลัวว่าฉันจะเปิดเผยแผนการสมรู้ร่วมคิดของคุณ?”

“ไร้สาระ! เราไม่ได้ทำอะไรผิด ดังนั้นเราไม่กลัวว่าคุณจะเปิดเผยอะไร” ลียองฮันตอบโต้

“ในกรณีนี้ ให้ฉันอธิบายให้คุณฟัง” เยี่ยชิวมองไปที่ลีจองฮี ไคุณรู้ไหมว่าฉันเริ่มสงสัยคุณเมื่อไหร่?”

“เมื่อไร?” ลีจองฮีถาม

“ตั้งแต่วินาทีแรกที่ฉันเข้าไปในห้องนอนของผู้อาวุโสสวี” เยี่ยชิวกล่าว “ในเวลานั้น ฉันสังเกตเห็นว่าภาพวาดบนผนังมีพลังด้านลบอย่างมาก ซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาพเมื่อแขวนไว้ในห้องนอน ฉันถามลุงสวี และเขาบอกว่าภาพวาดเหล่านั้นเป็นภาพวาดที่คุณมอบให้ผู้อาวุโสสวี ฉันก็เลยเริ่มสงสัยคุณ”

ลีจองฮีกล่าวว่า “เมื่อฉันให้ภาพวาด ฉันบอกผู้อาวุโสสวีว่า ไม่ควรแขวนไว้ในห้องนอน ไม่ใช่ความผิดของฉัน ที่ผู้อาวุโสสวีไม่ฟังใช่ไหม?”

เยี่ยชิวยิ้ม “แน่นอนว่าภาพวาดเหล่านั้นไม่ได้พิสูจน์อะไรเลย สิ่งที่ทำให้คุณเสียไปจริงๆ คือทักษะการแสดงของคุณ”

ทักษะการแสดง?

ลีจองฮีดูสับสน ไม่เข้าใจว่าเยี่ยชิวหมายถึงอะไร?

“ตั้งแต่วินาทีแรกที่คุณและลูกชายเข้าไปในห้องนอน คุณก็เริ่มแสดงต่อหน้าลุงสวี น่าเสียดายที่ทักษะการแสดงของคุณแย่มาก”

เยี่ยชิวพูดว่า “ถ้าฉันต้องให้คะแนนทักษะการแสดงของพวกคุณ ฉันจะให้คะแนนพวกคุณเป็นศูนย์”

“การแสดงของพวกคุณเต็มไปด้วยข้อบกพร่อง”

“คุณทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง เหมือนมีหนามอยู่ข้างๆ เหมือนตะปูบนกระดานดำ!”