วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 866

สี่ตาประสาน

ทั้งสองแข็งตัวอยู่กับที่

ซูชางจินรู้สึกเเต่ว่าในสมองเขาว่างเปล่า งงทั้งตัวเลย และสายตาของก็ตกลงบนร่างของซูชางจินส่วนใหญ่เป็นเพราะ......

สวยมาก!

แม้ว่าจะเป็นกรณีนี้ เยี่ยชิวเคยเจอในจินหลิงมาครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนั้นซูชางจินได้รับมอบหมายจากผู้อาวุโสซู ให้ไปที่ขอร้องเยี่ยชิวโรงแรมเพื่อให้ปล่อยหลี่เจิ้งซีไป แล้งซูชางจินก็ถอดเสื้อผ้าต่อหน้าเยี่ยชิวเอง

แต่ครั้งนั้น ซูชางจินหาเยี่ยชิวด้วยอย่างมีจุดประสงค์ ในใจเยี่ยชิวก็เต็มไปด้วยความระมัดระวังเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สังเกตอย่างรอบคอบ

แต่วันนี้ไม่เหมือนกัน

นี่คือบ้านของตระกูลซู ซูชางจินเพิ่งออกมาจากอ่างอาบน้ำ ผมของเขาเปียกบนไหล่ ร่างกายของเขาเหมือนหยกขาวเปล่งประกายแวววาวที่มีเสน่ห์ ความบริสุทธิ์ก็พัดกระโจนเข้าใส่

เยี่ยชิวอดไม่ไหวมองไปสองครั้ง

ผ่านไปสิบวินาทีเต็มๆ

“อ้า”

ทันทีที่ซูชางจินกรี๊ดร้อง เยี่ยชิวก็พุ่งออกไป ปิดปากของซูชางจินอย่างรวดเร็ว

“อย่าร้อง”

เยี่ยชิงห่วงว่าเสียงของซูชางจินดังเกินไป จะดึงดูดคนอื่นของตระกูลซูมา ถ้าถึงตอนนั้นให้คนอื่นเห็นว่าเขาอยู่ห้องเดียวกันกับซูชางจิน เเล้วซางจินยังไม่ได้สวมเสื้อผ้าอีก ถึงเยี่ยชิวจะกระโดดลงไปในแม่น้ำฮวงโหวล้างตัวก็ล้างไม่สะอาดแล้ว

ในขณะที่เยี่ยชิวพูด มืออีกข้างของเขาวางอยู่ที่เอวของซูชางจิน

ฝ่ามืออ่อนนุ่มเหมือนไม่มีกระดูก

ในทันที ซูชางจินตัวตึงทั้งตัว โตขนาดนี้เเล้ว เธอไม่เคยอยู่ด้วยกับกับผู้ชายเหมือนแบบนี้

ทันใดนั้น ใบหน้าสวยของเธอดูเหมือนจะหยดเลือดออกมา หัวใจของเธอเต้นรัว ตื่นตกใจถึงขีดสุด

“เยี่ยชิวโอป้าอยากทําอะไร”

“หรือว่าเขาอยาก......”

ซูชางจินยิ่งคิดยิ่งเขิน

ในไม่ช้า แก้มของเธอก็ร้อน ผิวหนังปกคลุมไปด้วยสีชมพู

“ถ้าเยี่ยชิวโอป้าอยากแบบนั้นกับฉันจริงๆ ฉันควรปฏิเสธไหม?”

“ถ้าฉันไม่ปฏิเสธ เขาจะคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงอนาจารไหม?”

“แต่ถ้าปฏิเสธ……”

“ฉันไม่อยากปฏิเสธเขา ฉันชอบเขา”

“เขายอดเยี่ยมแบบนี้ ถ้าฉันพลาดไป งั้นฉันจะเสียใจไปตลอดชีวิต ”

เมื่อซูชางจินนึกถึงสิ่งนี้ ก็หลับตา และเตรียมพร้อมที่จะถูกทำาอะไรก็ได้

เเต่ว่า รอไปสักพัก ก็ไม่เห็นเยี่ยชิวทําอะไรเลย

“ทําไมเขาอย่างกับท่อนไม้เลย?”

“หรือว่าเขารอให้ฉันเริ่มก่อน”

“แต่ฉันเป็นผู้หญิง!”

ซูชางจินอยากเริ่มก่อนจริงๆ แต่หนังหน้าเธอบาง มีความเขินอายเล็กน้อย

ในระหว่างเธอไม่รู้ว่าจะทํายังไง ในที่สุดเสียงของเยี่ยชิวก็ดังขึ้น

“ชางจิน ทําไมคุณถึงอยู่ในห้องของฉัน”

ซูชางจินรู้สึกหมดคำพูดเล็กน้อย

คําถามต้องถามอยู่ไหม ตอนนี้มีเรื่องที่สำคัญมีกว่าจะทำาไม่ใช่เหรอ?

แต่เยี่ยชิวถามก็ถามแล้ว เธอจึงตอบได้เท่านั้น

ซูชางจินกล่าวว่า“เครื่องทําน้ําอุ่นในห้องของฉันเสียเเล้ว ฉันก็เลยอยากหานายยืมใช้ห้องอาบนํ้า ใครจะรู้ ฉันเพิ่งอาบเสร็จ นายก็เข้ามาแล้ว......”

คำแก้ตัว!

เยี่ยชิวคิดในใจ บ้านซูใหญ่ขนาดนั้น และไมมีแต่เครื่องนํ้าอุ่นในห้องเธอเสีย?

ถ้ามันเสีย ทำไมต้องมาที่ห้องของฉัน?

นี่ไม่ใช่ว่าตั้งใจยากมีกับอะไรกับฉันเหรอ?

เเล้ว ฉันจะมีอะไรกับเขาหน่อยไหม?

พูดตามความจริง เยี่ยชิวก็ชอบซูชางจินหน่อยอยู่ ผู้หญิงคนนี้ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์ รูปร่าง บุคลิกภูมิหลังของครอบครัวเป็นที่ยอกเยี่ยมหมดเลย ถ้าเป็นผู้ชายธรรมดา มีความคิดกับเขาหมดเลย

ทันทีที่เธอเดินเข้าห้องอาบน้ํา จู่ๆเยี่ยชิวก็พูดว่า “ชางจิน”

ซูชางจินหันหัวกลับมา มองเขาด้วยหน้าที่สงสัย

“ฉันไม่ได้เกลียดคุณจริงๆ แล้ว หุ่นของคุณดีมาก เยี่ยชิวพูดอย่างจริงจัง

ซูชางจินหลั่งน้ําตาและยิ้ม เหมือนดอกไม้ที่เบ่งบาน กลิ่นหอมของดอกไม้ฟุ้งกระจาย

จากนั้น ก็รีบเข้าไปในห้องอาบน้ำ

ไอ้!

เยี่ยชิวถอนหายใจ เขาจะไม่เข้าใจความคิดของซูชางจินได้ยังไง แต่เขากลัวว่าหลังจากที่เขาก้าวถึงขั้นนั้น จะทําร้ายซูชางจิน

ยิ่งไปกว่านั้น ศัตรูตัวฉกาจของพระราชวังต้องห้ามยังไม่ถูกทําลาย จะยั่วยุคนอื่นในเวลานี้ ไม่มีความรับผิดชอบเลย

สิบนาทีต่อมา

ซูชางจินออกมาจากห้องอาบน้ํา ใส่เสื้อสายเดี่ยวสีม่วง ร่างกายสวยสง่า

เมื่อมองไปที่เยี่ยชิว หน้าของซูชางจินก็มีสีแดงเข้มก็วาบบนใบหน้าของซูชางจิน ถามว่า “เยี่ยชิวโอป้า ก่อนหน้านี้นายไปที่ไหน? ทําไมนายไม่อยู่ในห้อง?”

เยี่ยชิวยิ้มพูด“ฉันออกไปทำธุระ ”

ซูชางจินยิ่งงง“ดึกขนาดนี้ทำาธุระอะไร?”

เยี่ยชิวตอบว่า“คุณปู่ของคุณให้เงินจางจื่อหาวไปห้าล้านดอลลาร์ไม่ใช่เหรอ ฉันเอากลับมาเเล้ว”

ซูชางจินตกใจและถามว่า“จินชางซูยังอยู่ในมือของจางจื่อหาว เยี่ยชิวโอป้า นายเอาเงินกลับมาเเล้ว จางจื่อหาวจะฆ่าเขาไหม?”

เยี่ยชิวยิ้มอ่อนๆและพูดว่า “จินชางซูไม่เป็นไรเเล้ว ส่วนจางจื่อหาว เขาจะไม่มีโอกาสทำชั่วในอนาคตอีก”

ซูชางจินถอนหายใจด้วยความโล่งอก“งั้นก็ดีแล้ว”

“ชางจิน เวลาไม่เช้าเเล้ว คุณกลับไปพักผ่อนที่ห้องเถอะ!”เยี่ยชิวกล่าว

“เยี่ยชิวโอป้า นายก็รีบพักผ่อนนะ”หลังจากที่ ซูชางจินพูดจบ เขาก็ออกจากห้องของเยี่ยชิว

พอเขาไป เยี่ยชิวก็เริ่มฝึกฝน

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น

เพิ่งถึงตอนเช้า เยี่ยชิวก็ถูกปลุกด้วยโทรศัพท์

เขาหยิบโทรศัพท์จากโต๊ะข้างเตียง เห็นว่าผู้โทรเป็นเทพทหาร กดปุ่มรับสาย ยังไม่เริ่มได้พูด เสียงเศร้าของเทพทหารก็มาถึง“เยี่ยชิว ฉันเพิ่งได้รับข่าว เฉายวนสู้ตายแล้ว!”