วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 865

ชื้อส่วนทองแดงปรากฏขึ้นตรงกลางสายตาของเยี่ยชิว

ทองแดงชิ้นนี้มีรู้ปร่างคร้ายกระเบื้อง ยาวประมาณ20 เซนติเมตร มีฝุ่นเต็มไปหมด มีข้อความสลักไว้เล็กน้อย

เยี่ยชิวหยิบชิ้นทองแดงขึ้นมาแล้วเป่ามันเบาๆ

“ฟู่ ——”

ฝุ่นฟุ้งออกไปและข้อความก็ปรากฏขึ้น

ทันใดนั้น การเคลื่อนไหวของดาบก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าของเยี่ยชิว

วิชาดาบอักษรหญ้าขั้นที่สาม!

เยี่ยชิวประหลาดใจมาก เขาไม่คิดว่าวิชาดาบอักษรหญ้าขั้นที่สามจะปรากฏต่อหน้าเขา

เยี่ยชิวจำดาบไว้ในใจของเขา จากนั้นใช้พลังมือของเขา

“พึบ!”

ทองแดงกลายเป็นเศษผง

เมื่อห่วงเหมาเห็นแบบนั้น หัวใจของเขาก็เต้นสองครั้ง ผู้ชายคนนี้คือใคร แล้วทำไมถึงทำตัวแบบนี้?

“ตอนนี้คุณยังมีทองแดงลักษณะนั้นอยู่อีกไหม?” เยี่ยชิวถาม

ห่วงเหมาส่ายหัวแล้วพูด “ไม่มีแล้ว”

“ดีมาก คุณช่วยฉันได้มากเลย” เยี่ยชิวกล่าวอย่างขอบคุณห่วงเหมาได้ยินสิ่งนี้ เขาพูดทันที “เมื่อเห็นแล้วว่าฉันช่วยคุณ งั้นคุณก็ช่วยทำให้ฉันมีชีวิตอยู่ต่อได้ไหม?”

เยี่ยชิวไม่ตอบ แต่พูด “ช่วยฉันอีกสักหน่อย”

“คุณพูด”

“ว่าจะจบมันด้วยตัวเอง”

อะไรกัน?

ใบหน้าของห่วงเหมาแสดงถึงความตกใจ

“ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็เหมือนว่าคุณไม่เต็มใจที่จะช่วยฉัน” เสียงของเยี่ยชิวเริ่มเย็นชา

ห่วงเหมารู้สึกตกใจมากจนต้องคุกเข่าต่อหน้าเยี่ยชิวแล้วพูด “ได้โปรด อย่าฆ่าฉันเลย ฉันมีแม่อายุหกสิบ ลูกอายุไม่ถึงสิบห้า โปรดให้ฉันมีชีวิตอยู่ต่อ ฉันข้อร้องล่ะ”

เยี่ยชิวพูดอย่างไร้ความรู้สึก “ในเมื่อคุณมีครอบครัวแล้ว ทำไมยังทำเรื่องเลวร้ายนี้อีก?”

“เวลาคุณทำเรื่องไม่ดี คุณเคยนึกถึงคนที่มีครบครัวหรือไม่?”

“เพื่อช่วยฉันหาวิชาดาบอักษรหญ้าขั้นที่สาม ฉันจะทิ้งคุณให้เป็นศพ”

เยี่ยชิวขี้ไปที่กลางคิ้วของห่วงเหมา

ทันใดนั้นพลังงานก็พุ่งเข้าสู่หัวของเขาก็พุ่งสู่หัวของห่วงเหมา

สองวินาทีต่อมา

ดวงตาของห่วงเหมาเปลี่ยนเป็นสีขาว ลมหายใจของเขาสิ้นลง แล้วร่ายกายของเขาก็ล้มลงอย่างกะทันหันไปที่พื้น

“ทำชั่วก็ต้องชดใช้ ไม่มีใครได้รับการละเว้น ฉันหวังว่าคุณจะเป็นคนดีในชาติหน้า”

เยี่ยชิวพูดอะไรบางอย่างกับร่างของห่วงเหมา และหันกลับไปที่ห้องนอนบนชั้นสอง

เขาช่วยจินชางซูปลดเชือกออกจากร่าง

ทันทีที่เชือกถูกคลายออก จินชางซูดาราเกาหลีชื่อดัง ก็ทรุดตัวลงและคุกเข่ากับพื้น

“ทำอะไรน่ะ ไม่ต้องขอบคุณฉัน…“

ก่อนที่เยี่ยชิวจะพูดจบ เขาได้ยินจินชางซูพูด ”ท่านผู้ยิ่งใหญ่ โปรดรับข้าเป็นศิษย์ของท่านด้วย“

อะไรเนี่ย

เยี่ยชิวมองไปที่จิงชางซูราวกับว่ามองคนงี่เง่า

จินชางซูบอก ”ฉันชอบกังฟูมาตั้งแต่เด็ก โดยเฉพาะบรูซลีและไอพีแมน ฉันยังรู้เกี่ยวกับสิบแปดฝ่ามือของมังกรและการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของจักรวาล ฉันใฝ่ฝันมาตลอดว่าจะเป็นกังฟู“

“ผู้สูงส่งของฉัน ศิลปะการต่อสู้ของคุณน่าทึ่งมาก ฉันรู้สึกว่าคุณมีพลังมากกว่าบรูซลีเสียอีก”

“ผู้สูงส่ง โปรดรับฉันเป็นลูกศิษย์ด้วย!”

หลังจากที่จิงชางซูพูดจบ เขาก็โค้งคำนับให้เยี่ยชิว“

ดาราเกาหลีคนนี้กลายเป็นแฟนคลับของเยี่ยชิวทันที

เยี่ยชิวส่ายหัวและพูดว่า ”ฉันจะไม่รับคุณเป็นลูกศิษย์“

”ทำไม?“ ขินชางซูรู้สึกงง

"ไม่ว่าคุณจะจำผู้เฒ่าซูได้หรือไม่ผู้เฒ่าซูก็คือพ่อของคุณ นี่เป็นข้อเท็จจริงที่เถียงไม่ได้"

“บอกตามตรงว่าวันนี้ผู้เฒ่าซูเกือบตายแล้ว”

ใบหน้าของจินชางซูเปลี่ยนไปเล็กน้อยและถามว่า "เขาเป็นอะไรไป"

“เขาถูกวางกับดักและเกือบจะตาย แต่คุณไม่ต้องกังวล ฉันรักษาเขาให้หายแล้ว” เยี่ยชิวกล่าว

จินชางซูแอบหายใจเข้า

เยี่ยชิวยังคงให้คำแนะนำต่อไป "ชีวิตไม่ยั่งยืนตลอด และหากสามารถละทิ้งความขุ่นเคืองระหว่างกันได้ ก็ปล่อยมันไป!"

“แน่นอน ฉันไม่รู้มากนักเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างคุณกับผู้เฒ่าซูและฉันไม่อยากรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันแค่แนะนำคุณในฐานะคนที่ยืนดู”

“ส่วนคุณจะฟังได้หรือไม่ นั่นเป็นเรื่องของคุณเอง”

“ยังไงก็ตาม คุณพูดภาษาจีนได้ค่อนข้างดี เรียนจากใคร”

จิวชางชูกล่าว "แม่ของฉันสอนภาษาจีนให้ฉันตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่ และภาษาจีนของเธอก็ดีมาก"

ฉันรู้

“ครั้งหน้าระวังอย่าให้โดนลักพาตัวอีกนะ คราวหน้าเกิดเรื่องแบบนี้คงไม่โชคดีเหมือนวันนี้ ลาก่อน!”

หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็หันหลังและจากไป

กลุ่มของจางจื้อหาวถูกกำจัดไปหมดแล้ว และจิงชางซูก็ได้รับการช่วยเหลือแล้ว เขาไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่ที่นี่

เมื่อออกเดินทาง เยี่ยชิวก็นำแจกันลายครามสีน้ำเงินและสีขาวสองใบและเงินห้าล้านดอลลาร์ออกไป

กลับไปที่บ้านของผู้เฒ่าซู

เมื่อเยี่ยชิวเข้าไปในประตู เขาเห็นแสงไฟในห้องของเขาสว่างจ้า และเสียงน้ำไหลออกมาจากห้องน้ำ

“ใครอยู่ในห้องน้ำ?”

เยี่ยชิวรู้สึกแปลกและเดินเข้าไปเบา ๆ เตรียมเปิดประตูห้องน้ำ

โดยไม่คาดคิดทันทีที่เขาเข้าใกล้ประตูห้องน้ำก็เปิดจากด้านใน

วินาทีต่อมา ซูชางจินก็เดินออกจากห้องน้ำ คิ้วของเธอราวกับภาพวาดนั้น ใบหน้าของเธอราวกับดอกท้อ และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ...

ร่างกายไม่เหมือนเดิม!