วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 891

เยี่ยชิวกลืนน้ำดีงูไปในหลายคำ หลังจากกลืนเข้าไปแล้ว เขาก็เลียลิ้นของเขาและพูดด้วยความเพลิดเพลินว่า "ดีงูสดนี้รสชาติดีจริงๆเลย"

ไอ้สารเลว!

เทพแม่มดจ้องมองไปที่เยี่ยชิวอย่างเด็ดขาดโกรธจนอยากจะฉีกเยี่ยชิวออกเป็นชิ้นๆ

ในขณะนี้เยี่ยชิวก็ต่อยไปที่กัวของงูยักษ์อย่างกะทะหัน

พัฟ!

เลือดสดๆพุ่งออกมา

งูยักษ์ไม่มีโอกาสที่จะกรีดร้อง ก็เสียชีวิตลงในทันทีนั้น

เยี่ยชิวกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า: "การที่หลงเหมินเข้าโจมจีลัทธิแม่มดครั้งนี้ เดินทางมาจากที่ไกล จนทุกคนเหนื่อยล้ามาก เดี๋ยวจะเอางูตัวนี้เป็นรางวัลตอบแทนให้กับทุกคน!"

“แกอยากตายงั้นเหรอ!” เทพแม่มดคำราม

งูยักษ์ตัวนี้อยู่กับเขามาหลายร้อยปีเขากับงูเป็นเหมือนพี่น้องกัน แต่เขาคาดไม่ถึงว่ามันจะลงในมือของเยี่ยชิว

ให้อภัยไม่ได้

“ฉันจะแก้แค้นให้เหล่าชิง” เทพแม่มดก้าวไปข้างหน้าและปล่อยพลังชี่แท้เก้าวิถีออกมา โดยมีเจตนาฆ่าที่น่าสะพรึงกลัวปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขา

เยี่ยชิว ไม่ได้พูดอะไรมาก เขายกมือขึ้นแล้วปล่อยพลังกระบี่

เซียว!

เสียงพลังกระบี่คำรามออกมา ดูเหมือนว่ากำลังจะทะลุร่างของเทพแม่มด

ดวงตาของซูลั่วหยิงไล่ตามไปที่พลังกระบี่ และมองไปที่คนที่ก่อตั้งลัทธิแม่มด ที่มีอำนาจในดินแดนแม้ว

เห็นเพียงว่าเทพแม่มดยื่นมือขวาออกมาและทุบพลังกระบี่ด้วยฝ่ามือข้างเดียว

“แกคิดว่าฉัน ที่ฝึกฝนมากลายร้อยปีจะตายง่ายๆเหรอ?”

บนใบหน้าของเทพแม่มดมีสีหน้าสังหารอย่างเย็นชา ราวกับว่าเป็นเทพผู้เหนือกว่าที่มีอำนาจเหนือทุกสิ่ง

ดวงตาของพวกเขาปะทะกันในอากาศ และทั้งคู่ก็มองเห็นเจตนาฆ่าในดวงตาของกันและกัน

มันเป็นสายตาเจตนาฆ่าเพื่อฆ่าอีกฝ่าย!

“ถ้าฟ้าไม่เป็นมิตร ฉันก็จะโตมตีฟ้า คนไม่เป็นมิตร ฉันก็จะฆ่าคนทิ้ง”

เยี่ยชิวชี้ไปที่เทพแม่มดแล้วพูดว่า: "ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ลัทธิเทพแม่มดได้ก่ออาชญากรรมที่ชั่วร้าย มีโทษมากมาย และแกในฐานะผู้ก่อตั้งลัทธิเทพแม่มดคือต้นเหตุ"

“วันนี้ ฉันจะฆ่าแกและทำให้ลัทธิเทพแม่มดหายไปจากโลกนี้”

เมื่อเยี่ยชิวพูดประโยคสุดท้ายจบ เจตนาดาบสามสิบหกก็ปรากฏขึ้นมาจากอากาศบางเบารอบตัวเขา

เจตนาดาบแต่ละอันมีความยาวประมาณหนึ่งเมตร หมุนไปรอบ ๆ ด้านข้างของเยี่ยชิว ทำให้มีเสียงดาบ "ติ้งติ้ง"

“วิชาฆ่าทั้งเป็น!”

เยี่ยชิว ตะโกนเสียงดัง และพลังกระบี่สามสิบหกที่อยู่รอบตัวเขาก็ควบแน่นอย่างรวดเร็ว ก่อให้เกิดเจตนาดาบยาวสามเมตรและบินเข้าไปหาเทพแม่มด

เทพแม่มดยืนนิ่งไม่ขยับสักนิด รอจนกว่าเจตนาดาบจะล้มลงบนศีรษะของเขา ก่อนที่จะยื่นมือขวาที่เหี่ยวแห้งออกมาและคว้าดาบไว้

จากนั้นบีบดาบเบาๆ

คลิ๊ก!

เจตนาดาบถูกบดขยี้

เยี่ยชิว รู้ว่าเจตนาดาบไม่สามารถทำร้ายเทพแม่มดได้เลยเพราะยังไงแล้วไอ่แก่คนนี้ก็เป็นปรมาจารย์อันดับสองในอันดับเทพ

แต่ว่า เขาก็ยังคงใช้วิชาฆ่าทั้งเป็นต่อ

ในบรรดาท่าโจมตีทั้งหมดของเยี่ยชิวนั้นมีเพียงวิชาฆ่าทั้งเป็นเท่านั้นที่ใช้พลังงานทางกายภาพน้อยที่สุด

ติ้ง!

เจตนาดาบสามสิบหกปรากฏขึ้นข้างๆเยี่ยชิว และก็รวมเข้าด้วยกันเป็นเจตนาดาบอันเดียวอย่างรวดเร็ว และฟันไปที่เทพแม่มด

หลังจากที่เยี่ยชิว ลงมือแล้วก็ไม่ได้หยุด

เขาใช้วิชาฆ่าทั้งเป็นหลายสิบครั้งในครั้งเดรยว

แต่ก็ไม่มีข้อยกเว้นใดๆเจตนาดาบทุกอันถูกเทพแม่มดบดขยี้ทันที่ที่เข้าใกล้เขา

“วิชาฆ่าทั้งเป็น!”

เยี่ยชิว ตะโกนและปลดปล่อยเจตนาดาบของเขาอีกครั้ง

เขาคิดในใจว่า ด้วยพลังยุทธ์ของเขาแล้ว เขาสามารถใช้วิชาฆ่าทั้งเป็นได้หลายร้อยครั้ง เขาจะไม่เชื่อว่าเขาโจมตีเข้าหลายรอยครั้งจะไม่สามารถทำร้ายเทพแม่มดได้อีก

"พอแล้ว!"

เทพแม่มดหมดความอดทนและตะโกนด้วยเสียงทุ้ม: "ไอ่หนู หากเแกมีความสามารถแค่นี้ งั้แกก็ไปอยู่เป็นเฉาหยวนได้แล้ว"

หลังจากพูดอย่างนั้น เทพแม่มดก็แกว่งไกวและปรากฏตัวตรงหน้าเยี่ยชิว

เกือบจะในเวลาเดียวกัน ร่างของเยี่ยชิวก็ปรากฏขึ้นด้านหลังเทพแม่มด และต่อยทลงไปที่หลังศีรษะของเทพแม่มด

โดยไม่คาดคิดว่า ก่อนที่หมัดของเขาจะเข้าใกล้เทพแม่มด เทพแม่มดก็หันกลับมาและคว้าข้อมือของเยี่ยชิวด้วยมือขวาเร็วราวกับสายฟ้า

เยี่ยชิว รู้สึกตกใจในใจ และต้องการเอามือหลุดออกมจากมือขวาของเทพแม่มด แต่กลับพบว่ามือของอีกฝ่ายนั้นราวกับเหล็ก และเขาไม่เอามือหลุดออกมาได้

สถานการณ์เร่งรีบ

เยี่ยชิวไม่มีเวลาคิดมาก ใช้แรงแตะไปที่ท้องของเทพแม่มด

ฉากประหลาดก็เกิดขึ้น

ทันใดนั้นท้องของเทพแม่มดก็เป็นหลายเป็นหลุมนึง ทำให้เยี่ยชิวรู้สึกว่าเขากำลังเตะลูกบอลอยู่

เยี่ยชิว ถือดาบจักรพรรดิฉีเซียวไว้ในมือขวา และกำลังจะชักดาบออกมา เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่ข้อมือ

คลิ๊ก!

กระดูกข้อมือของเขาถูกเทพแม่มดบดขยี้

“ต้องมีการตอบแทนซึงกันและกัน แกเตะฉันหนึ่งครั้ง ฉันก็จะเตะแกหนึ่งครั้ง”

รอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นบนมุมปากของเทพแม่มด และเขาก็เตะเยี่ยชิวไปที่ท้องของเยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว และปล่อยมือออกพร้อมกัน

ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็กระเด็นออกไป ร่างกายวาดเส้นโค้งขึ้นบนอากาศ และกระแทกกับพื้นที่ห่างออกไปกว่าสิบเมตรด้วยเสียง "ปัง"

ผิวหนังนอกบนร่าวกายเยี่ยชิวไม่มีอาการบาดเจ็บใดๆ หลังจากที่ฝึกฝนวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิงแล้ว ร่างกายของเขานั้นราวกับเป็นผิวหนังเหล็กกระดูกทองสัมฤทธิ์ ดาบกระสุนก็ยิงไม่เข้า แต่ว่าการเตะของเทพแม่มดครั้งนี้ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสภายใน

ใบหน้าของเขาน่าเกลียดและมีเลือดอยู่ในลำคอ

เยี่ยชิว ต้องการกลืนเลือดสดเต็มคำลงไป แต่ก็พบว่าเลือดนั้นเดือดอยู่ในอกของเขาและพุงขึ้นมาบนลำคอ

"แหวะ——"

เลือดสดในลำคอของเขาพุ่งออกมา

เยี่ยชิวไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนี้มากนะและรีบลุกขึ้นจากพื้นอย่างรวดเร็ว

จากนั้นเขาก็จับข้อมือของมือซ้ายด้วยมือขวาแล้วบิดเล็กน้อย ด้วยเสียง "คลิ๊ก" กระดูกที่หักก็ต่อกันแล้ว

ความตกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่สวยงามของซูลั่วหยิง และเธอก็แอบคิดในใจว่า ช่างเป็นการต่อกระดูกที่น่าทึ่งจริงๆ!

หลังจากที่ เยี่ยชิวต่อกระดูกที่หักเสร็จแล้ว เขาก็จับมือ ขยับข้อมือ เช็ดเลือดที่มุมปากแล้วพูดว่า: "อันดับสองในอันดับเทพมีความแข็งแกร่งเพี่ยงเท่านี้นั้นเหรอ? ช่างทำให้ฉันรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่ศิษย์ของแกพวกนั้นจะเป็นขยะ แกที่เป็นอาจารย์นั้นก็ขยะเหมือนกัน”

เทพแม่มดก็ไม่ได้โกรธ และพูดด้วยรอยยิ้มอันน่ากลัวว่า: "ไอ่หนู แกคิดมากไปแล้วล่ะ เมื่อกี้เป็นแค่การอุ่นเครื่องเท่านั้น"