วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 900

ร่างของเยี่ยชิวล้มลงกับพื้น ไม่มีการเคลื่อนไหว ไร้พลังใดๆ

เหตุการณ์ที่พลิกผันอย่างกะทันหัน ทำให้ถังเฟยและคนอื่นๆ หวาดกลัว

“ไม่นะ เยี่ยชิวล้มเหลวในสวรรค์ลงโทษ”

“ทำไงดี?”

“แพทย์ทหาร แพทย์ทหาร…...”

ถังเฟยร้องออกมาเสียงดัง หวังว่าจะได้แพทย์ทหารมาตรวจสอบอาการของเยี่ยชิว

“ฉันเป็นหมอ” ซูลั่วยิงพูด ยกกระโปรงขึ้นแล้ววิ่งไปหาเยี่ยชิว

“เธอมีความสามารถเหรอ?” หลงเยี่ยไม่เชื่อในทักษะทางการแพทย์ของซูลั่วยิง

ซูเสี่ยวเสี่ยวกล่าวว่า “พี่สาวของฉันเป็นแพทย์ชั้นนำในดินแดนแม้ว ทักษะทางการแพทย์ของเธอไม่น้อยไปกว่าหัวหน้าเยี่ย”

“โอ้?” หลงเยี่ยค่อนข้างประหลาดใจ

ซูลั่วยิงวิ่งไปหาเยี่ยชิว เห็นร่างกายที่ไหม้เกรียมของเยี่ยชิว ผิวหนังมีรอยฉีก และดวงตาเปลี่ยนเป็นสีแดง น้ำตาไหลอย่างไม่อาจควบคุมได้

จากนั้นเธอก็จับชีพจรของเยี่ยชิว

ชีพจรหายไป!

จิตใจของซูลั่วยิงตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย

“เยี่ยชิวเป็นยังไงบ้าง?” ถังเฟยและคนอื่นๆ เข้ามาถามอย่างกังวลใจ

ซูลั่วยิงยังคงเงียบ น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอไม่รู้ว่าทำไม แต่เมื่อเพิ่งพบกับเยี่ยชิววันนี้ เห็นเขาแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกทุกข์ใจอย่างสุดซึ้ง ไม่สามารถระงับความเศร้าโศกของเธอได้

“เกิดอะไรขึ้นกับเยี่ยชิว? คุณพูดสิ!” ถังเฟยตะโกนใส่ซูลั่วยิง

ทันทีที่ซูเสี่ยวเสี่ยวเห็นสีหน้าของซูลั่วยิง เธอก็รู้ว่ามันไม่ดี และพูดว่า “ฉันขอตรวจอาการหัวหน้าเยี่ย”

จากนั้นเธอก็จับชีพจรของเยี่ยชิว

ทันทีที่เธอตรวจชีพจร ใบหน้าของซูเสี่ยวเสี่ยวก็ซีดลง

“บอสของฉันเป็นยังไงบ้าง?” หานหลงถาม

ซูเสี่ยวเสี่ยวเหลือบมองที่หานหลง จากนั้นจึงมองไปที่ถังเฟยและคนอื่นๆ เมื่อเห็นทุกคนมองเธอ ซูเสี่ยวเสี่ยวลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบว่า “ชีพจรหายไปแล้ว หัวหน้าเยี่ย เขา เขาตายแล้ว”

ตายแล้ว!

ถังเฟยรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าจนแทบจะล้มลงกับพื้น

ก่อนที่จะมาถึง เทพทหารได้สั่งพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้ปกป้องความปลอดภัยของเยี่ยชิว ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ตอนนี้เยี่ยชิวตายแล้ว จะอธิบายเรื่องนี้กับเทพหารได้อย่างไร?

“เยี่ยชิวจะตายไม่ได้!”

“เยี่ยชิวจะไม่ตายอย่างแน่นอน!”

“คุณคงตรวจผิดไปแล้ว!”

“แพทย์ทหาร แพทย์ทหาร……”

ถังเฟยตะโกนเสียงดัง และแพทย์ทหารสองคนก็รีบวิ่งมา

“เร็วเข้า ตรวจสอบเยี่ยชิวซะ” ถังเฟยเร่งเร้า

แพทย์ทหารทั้งสองคนเริ่มตรวจร่างกายของเยี่ยชิวทันที หลังจากนั้นครู่หนึ่ง พวกเขาก็สบตากัน และหนึ่งในแพทย์ทหารก็รายงานสถานการณ์ไปยังถังเฟย

“รายงานครับท่าน หมอเยี่ย เสียชีวิตแล้ว”

อะไรนะ!

ถังเฟยเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและเป็นลมไปทันที

ฉีหลินและคนอื่นๆ ก็หน้าซีด ไม่สามารถซ่อนความเศร้าโศกได้

เยี่ยชิวเป็นสหายของพวกเขา และเป็นผู้นำของหลงเหมิน เมื่อไท้เจี่ยนเสียชีวิตแล้ว เยี่ยชิวก็จากไปเช่นกัน พวกเขาทั้งหมดรู้สึกราวกับว่าท้องฟ้าถล่มลงมา!

“พี่เยี่ยชิว!” เจ้าหู่ร้องไห้ออกมา คุกเข่าลงบนพื้น สะอื้นอย่างควบคุมไม่ได้

หานหลงหันหน้าหนี เช็ดน้ำตาอย่างลับๆ

ฉีหลินพึมพำว่า “เป็นไปไม่ได้ เยี่ยชิวไม่สามารถตายแบบนี้ได้ อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า เยี่ยชิวมีโชคชะตาอันยิ่งใหญ่และได้รับการคุ้มครองจากสวรรค์ เขาไม่ใช่คนอายุสั้น เขาจะไม่ตายอย่างแน่นอน”

“คุณทั้งสองรีบดำเนินการรักษาฉุกเฉินโดยเร็ว”

“เราต้องช่วยเยี่ยชิวให้ได้!”

ฉีหลินตะโกนใส่แพทย์ทหารทั้งสอง

แพทย์ทหารทั้งสองยืนเคียงข้างกัน โค้งคำนับเล็กน้อย และพูดกับฉีหลินว่า “ขอแสดงความเสียใจ!”

“ขอแสดงความเสียใจอะไร!” ฉีหลินเตะแพทย์ทหารที่พูด แล้วตะโกนว่า “เยี่ยชิวยังไม่ตาย ช่วยเขาเดี๋ยวนี้!”

แพทย์ทหารทั้งสองคนไม่เคลื่อนไหว

“ซูเสี่ยวเสี่ยว คุณเป็นหมอ คุณสามารถช่วยเยี่ยชิวได้ใช่ไหม?” ฉีหลินถามซูเสี่ยวเสี่ยวด้วยดวงตาสีแดง

ซูเสี่ยวเสี่ยวก้มศีรษะลง น้ำตาไหลในดวงตา และขอโทษ “ฉันขอโทษ”

ตุ๊บ!

ฉีหลินนั่งอยู่บนพื้น รู้สึกสิ้นหวัง หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสายฟ้ายังไม่หายไป เขาดึงมีดออกมา ลุกขึ้นยืนทันที ชี้ไปที่สายฟ้าละตะโกนว่า “ทั้งหมดนี้เป็นเพราะคุณ ที่ ทำเยี่ยชิวอยู่ในสภาพนี้ ฉันจะฆ่าคุณ!”

ขณะนี้ ฉีหลินเดินไปหาเยี่ยชิว

“สหาย ฉันรู้ว่าคุณจะไม่เป็นไร” หลังจากพูดเช่นนี้ ฉีหลินก็เปิดแขนของเขาพร้อมที่จะกอดเยี่ยชิว

“ออกไป!” เยี่ยชิวมองฉีหลินอย่างเหยียดหยามและดุว่า “ฉันไม่ชอบผู้ชาย”

ทุกคนระเบิดเสียงหัวเราะ

ฉีหลินรู้สึกอับอายอย่างมาก

เยี่ยชิวตบไหล่ฉีหลินแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แม้ว่าสวรรค์ลงโทษจะแข็งแกร่ง แต่ชะตากรรมของฉันก็แข็งแกร่งยิ่งขึ้น”

“ไม่ต้องกังวล ตอนนี้ฉันสบายดีแล้ว”

“เจ้าหู่ หานหลง ฉันขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง……โอ้!” เยี่ยชิว เห็นถังเฟยและถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกับเหล่าถัง?”

หลงเยี่ยอธิบายว่า “เหล่าถังคิดว่าคุณตายแล้ว และเป็นลมด้วยความโศกเศร้า”

เยี่ยชิวรู้สึกสะเทือนใจอย่างลึกซึ้ง

หลงเยี่ยพูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันจะปลุกเหล่าถังขึ้นมาเพื่อให้กำลังใจเขา”

“ไม่ต้อง” เยี่ยชิวหยุดหลงเยี่ย และกล่าวว่า “เหล่าถังเหนื่อยมาหลายวันแล้ว ให้เขาพักสักหน่อย”

“ตกลง” หลงเยี่ยพยักหน้าเห็นด้วย

เยี่ยชิวกล่าวต่อ “พวกคุณทุกคนกลับไปยังตำแหน่งเดิม ฉันมีเรื่องที่ต้องจัดการ”

คนอื่นๆก็จากไป

เยี่ยชิวนั่งขัดสมาธิบนพื้น หลับตา และเริ่มฝึกฝนลมปราณเก้าเอี๊ยง

หลังจากนั้นไม่นาน

“แคร็ก!”

ชั้นผิวเก่าที่ไหม้เกรียมลอกออกจากร่างกายของเยี่ยชิว เผยผิวใหม่ใสราวกับหยก

หลังจากนั้นประมาณสิบห้านาที

“กร๊าก”

“กร๊าก”

“กร๊าก”

ทันใดนั้นเสียงคำรามของมังกรสามตัวดังขึ้น ตามด้วยพลังชี่แท้ก่อนกำเนิดสามสายพุ่งออกมาจากจุดฝังเข็มไป๋ฮุ่ยของเยี่ยชิว