พลังชี่แท้ก่อนกำเนิดทั้งสาม แต่ละสายยาวประมาณหนึ่งเมตร มีลักษณะคล้ายกับมังกรที่แท้จริงสามตัว ขดตัวอยู่รอบศีรษะของเยี่ยชิว ทำให้เขาดูเหมือนเทพเจ้า
ถังเฟยและคนอื่นๆ ตกตะลึงเมื่อเห็นสิ่งนี้
“นี่คือพลังชี่แท้เหรอ?”
“ทำไมมันถึงดูเหมือนมังกรล่ะ ดูสิ มันมีหัวมังกร หนวดมังกร เกล็ดมังกร และกรงเล็บมังกร”
“มันมหัศจรรย์มาก!”
ฉีหลินเต็มไปด้วยความตกใจ
ก่อนหน้านี้เขาเคยได้ยินจากเทพแม่มดว่า เยี่ยชิวกำลังฝึกฝนพลังชี่ก่อนกำเนิด และเขามีความรู้บางอย่างเกี่ยวกับตำนานพลังชี่ก่อนกำเนิด
“อมตะชางเหม่ยพูดถูก เยี่ยชิวมีโชคลาภมากมายและได้รับพรจากสวรรค์ ฉันอิจฉาเขา” ฉีหลินพึมพำเบาๆ
หลงเยี่ยถามจากด้านข้างว่า “การฝึกฝนพลังชี่แท้ ทำให้คนหนึ่งเป็นสุดยอดปรมาจารย์เหรอ?”
“อืม” ฉีหลินเห็นด้วย “พูดให้ถูกก็คือ ปรมาจารย์ที่ฝึกฝนพลังชี่แท้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับเทพ แต่ก็ยังสามารถกลายเป็นปรมาจารย์ชั้นหนึ่งในยุคปัจจุบันได้”
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น หลงเยี่ยจึงถามว่า “แล้วคุณล่ะ?”
“ฉันทำไม?” ฉีหลินไม่โต้ตอบในตอนแรกและถามกลับ
หลงเยี่ยกล่าวว่า “คุณฝึกฝนพลังลี่แท้มากี่สายแล้ว?
อย่าพูดเรื่องนี้ได้ไหมสหาย
ฉีหลินจ้องมองหลงเยี่ย
หลงเยี่ยเข้าใจและตบไหล่ของฉีหลิน ปลอบโยนว่า “สหาย อย่าเพิ่งท้อแท้ บางทีเมื่อถึงอายุเท่าเทพแม่มด คุณอาจจะสามารถฝึกฝนพลังชี่แท้ได้”
ฉีหลินต้องการตบหลงเยี่ย
ไอ้นี้ เลิกพูดศะทีได้ไหม?
พรสวรรค์การต่อสู้ของฉันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?
หากฉันสามารถฝึกฝนพลังชี่แท้ได้เมื่ออายุเท่าเทพแม่มด ฉันยอมตายดีกว่า มันน่าอายเกินไป
ฉีหลินไม่อย่ายุ่งกับหลงเยี่ยอีก มองไปที่เยี่ยชิวโดยพูดว่า “หลังจากสวรรค์ลงโทษนี้ การฝึกฝนของเยี่ยชิวก็ก้าวหน้าไปมาก ตอนนี้ นอกเหนือจากสัตว์ประหลาดเก่าเหล่านั้นแล้ว เขาอาจจะไม่มีใครเทียบได้”
“เขาอายุเพียงยี่สิบปี ไม่เพียงแต่เขามีทักษะด้านการแพทย์เท่านั้น แต่ความสามารถด้านการต่อสู้ของเขาก็น่าทึ่งเช่นกัน น่าอิจฉาจริงๆ!”
ใช่แล้ว การบรรลุจุดสุดยอดของชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อยช่างน่าอิจฉาจริงๆ
ถังเฟยกล่าวด้วยความชื่นชม
หลงเยี่ยขมวดคิ้วและพูดว่า “ฉันไม่อิจฉาศิลปะการต่อสู้และทักษะทางการแพทย์ของเยี่ยชิว ฉันอิจฉาผู้หญิงที่เขาทำ เขาครองใจผู้หญิงสวยสองคน เฮ้อ...…”
เขาถอนหายใจยาว เต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความอิจฉาของคนโสด
ถังเฟยและคนอื่นๆ หันไปมองที่ซูลั่วยิงและซูเสี่ยวเสี่ยว เพียงเพื่อเห็นผู้หญิงสองคนจ้องมองเยี่ยชิว กะพริบตา พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าชีวิตไม่ยุติธรรม
เยี่ยชิวอายุน้อย หล่อเหลา มีทักษะทางการแพทย์ชั้นยอดและศิลปะการต่อสู้อันทรงพลัง อีกทั้งยังเป็นที่รักของผู้หญิงที่น่าทึ่งมากมายอีกด้วย
เขาคือผู้ถูกเลือกจริงๆ!
ที่เวที
เยี่ยชิวจมอยู่กับความคิด
เขาพบว่า หลังจากทะลวงพลังชี่แท้ก่อนกำเนิดทั้งสามแล้ว เขาได้ก้าวกระโดดในเชิงคุณภาพในด้านความแข็งแกร่งและด้านอื่นๆ
เขารู้สึกว่า ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา เขาสามารถเอาชนะผู้ที่ฝึกฝนพลังชี่แท้ก่อนกำเนิดทั้งหกได้อย่างง่ายดาย
แม้ว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับหลงหนี่ว์อีกครั้ง เขาก็ไม่จำเป็นต้องวิ่งหนีไป เขามั่นใจว่าเขาสามารถขับไล่เธอได้
สิ่งเดียวที่เขาพบว่าน่างงก็คือ เทพแม่มดได้ฝึกฝนพลังชี่แท้ทั้งสิบ โดยไม่ได้รับสวรรค์ลงโทษใดๆ แต่ทันทีที่เขาฝึกฝนพลังชี่แท้ สวรรค์ลงโทษเขา
มันแปลกมาก
“ไม่ได้คาดหวังว่า ด้วยการล่อลวงสวรรค์ลงโทษและฆ่าเทพแม่มดเทพ ฉันจะได้รับผลผลิตอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ มันเป็นงานเฉลิมฉลอง แต่น่าเสียดายที่ไท้เจี่ยนตาย…”
กร๊าก
เสียงคำรามของมังกรดังก้อง
พลังชี่แท้ก่อนกำเนิดทั้งสาม กลับคืนสู่ร่างของเยี่ยชิว
ทันใดนั้น บาดแผลบนร่างกายของเขาหายด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ และภายในเวลาไม่ถึงห้านาที อาการบาดเจ็บทั้งหมดก็หายเป็นปกติ จิตวิญญาณและพลังงานก็กลับสู่สภาวะสูงสุด
รู้สึกถึงพลังที่ไม่สิ้นสุดที่ไหลผ่านร่างกาย
เยี่ยชิวมีความรู้สึกว่า แม้ว่าหลินจิงจื้อและไป๋ปิงจะต่อสู้กับเขาในเวลาเดียวกัน แต่ท้ายที่สุดแล้ว พวกเธอก็กลายเป็นคนที่ร้องขอความเมตตา
“ยอดเยี่ยม!”
“ยอดเยี่ยม!”
“ผู้นำสำนักจงเจริญ!”
“ผู้นำสำนักจงเจริญ!”
……
วิธีการชนะใจผู้คนนั้นทรงพลังมาก!
ถังเฟยมองจากด้านข้าง รู้สึกถึงความรู้สึกนับพันในใจ
เมื่อเขาพบกับเยี่ยชิวครั้งแรก เยี่ยชิวเป็นเพียงหมอ ตอนนี้เยี่ยชิวกลายเป็นผู้นำที่มีความสามารถ แม้แต่วิธีการของเขาก็เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
นโยบายที่ประกาศโดยเยี่ยชิว ในตอนนี้ได้กระตุ้นความมั่นใจของเหล่าสาวกของหลงเหมินอย่างมาก สามารถคาดการณ์ได้ว่าต่อจากนี้ไป สาวกของหลงเหมินจะอุทิศตนให้กับเยี่ยชิวอย่างสมบูรณ์
ท้ายที่สุดแล้ว เยี่ยชิวก็สามารถแก้ไขความกังวลของพวกเขาได้
เยี่ยชิวยกมือขึ้น
ทั้งที่ประชุมก็เงียบลง
เยี่ยชิวกล่าวว่า “เจ้าหู่ เจ้านายของเมืองหยาง รับผิดชอบเมืองหยางมาหลายปีแล้ว คราวนี้เขารีบเร่งหลายพันไมล์เพื่อช่วยเราในการกำจัดลัทธิแม่มด การมีส่วนร่วมของเขา ไม่มีใครเทียบได้ เจ้าหู่ คุณอยู่ที่ไหน?”
เจ้าหู่ตอบด้วยความเคารพว่า “ฉันอยู่นี่!”
เยี่ยชิวประกาศเสียงดัง “เจ้าหู่ ฟังคำสั่งของฉัน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นทูตซวนหวู่แห่งหลงเหมิน"
เจ้าหู่สะดุ้ง ตำแหน่งทูตซวนหวู่?
ไม่ใช่ของเยี่ยชิวเหรอ แต่เขาเข้าใจอย่างรวดเร็วว่าตอนนี้ เยี่ยชิวเป็นผู้นำสำนัก และโดยปกติแล้ว ไม่จำเป็นต้องดำรงตำแหน่งทูตซวนหวู่อีกต่อไป
“ขอบคุณหัวหน้าสำนัก” เจ้าหู่กล่าวพร้อมกับโค้งคำนับ
ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ!
เจ้าหู่โน้มน้าวให้เยี่ยชิวสามครั้ง
เยี่ยชิวพูดต่อ “หานหลง คุณอยู่ไหน?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...