มาถึงเชิงเขาแล้ว
เยี่ยชิวปลุกเซียวอี้เหรินขึ้นมา
เซียวอี้เหรินค่อยๆ ลืมตาขึ้น มองไปรอบๆ และถามว่า “หมอเยี่ย เกิดอะไรขึ้นกับฉันเมื่อกี้นี้?”
“คุณเหนื่อยและเป็นลมเกินไป” เยี่ยชิวกล่าว
เซียวอี้เหรินตระหนักได้ว่าเธอนอนบนหลังของเยี่ยชิว และหน้าแดงขณะที่เธอพูดว่า “หมอเยี่ย ฉันขอโทษที่ทำให้คุณต้องลำบาก”
เยี่ยชิวตอบว่า “อย่าเกรงใจกับฉัน ตราบใดที่คุณไม่เรียกฉันว่าหมูสกปรก”
พัฟ
เซียวอี้เหรินระเบิดเสียงหัวเราะ จากนั้นก็หน้าแดงมากยิ่งขึ้น
หมอเยี่ยหมายถึงอะไร?
หมูสกปรกอุ้มภรรยา?
“หมอเยี่ย กรุณาวางฉันลงหน่อย ฉันเดินเองได้” เซียวอี้เหรินต้องการอยู่บนหลังของเยี่ยชิวอีกสักหน่อย แต่ก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย
“ฉันจะอุ้มคุณเอง คุณพึ่งลม พักผ่อนมากกว่านี้อีกหน่อย”
เยี่ยชิวพูด แล้วยกมือให้เธออย่างมั่นใจ
เซียวอี้เหรินหน้าแดงด้วยความเขินอาย นอนอยู่บนหลังของเยี่ยชิว ใบหน้าของเธอแทบจะหยดเป็นสีแดง
ตอนบ่ายสามโมง
ทั้งสองก็กลับไปที่เจียงโจว
เยี่ยชิวนำเซียวอี้เหรินออกจากสนามบินและเห็น หลินจิงจื้อ
หลินจิงจื้อพิงฝากระโปรงรถเมอร์เซเดส เบนซ์ สวมกระโปรงสั้นเปิดหลังสีแดงและรองเท้าส้นสูงสีเงิน ขายาวทั้งสองข้างของเธอตรงและเรียวยาว
มีเสน่ห์และน่าหลงใหล!
ดึงดูดความสนใจของผู้สัญจรไปมา
“ทำไมพี่หลินถึงมาที่นี่”
จู่ๆ เยี่ยชิว ก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย
แม้ว่าหลินจิงจื้อจะพูดอยู่เสมอว่าเธอไม่สนใจว่าเยี่ยชิวจะมีผู้หญิงคนอื่นหรือไม่ แต่การเผชิญหน้ากับหลินจิงจื้อ ในขณะที่จับมือของคนอื่น ทำให้เยี่ยชิวรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
เขาต้องการปล่อยมือของเซียวอี้เหริน แต่เมื่อเห็นความสุขบนใบหน้าของเธอ เขาก็รู้สึกไม่เต็มใจที่จะทำเช่นนั้น
พี่หลินจะโกรธมั้ย?
ขณะที่เยี่ยชิวคิดเรื่องนี้ เขาก็เห็นหลินจิงจื้อยิ้มให้เขาด้วยสีหน้าอ่อนโยน
“สวยมาก!”
เซียวอี้เหรินก็สังเกตเห็นหลินจิงจื้อและอุทานด้วยความประหลาดใจ
เยี่ยชิวทำได้แค่กัดฟันและนำเซียวอี้เหรินไปยืนอยู่ตรงหน้า หลินจิงจื้อ
“พี่หลิน!” เยี่ยชิวทักทาย
“หมอเยี่ย คุณรู้จักกันหรือเปล่า?” เซียวอี้เหรินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
เยี่ยชิวกำลังจะแนะนำพวกเขา แต่หลินจิงจื้อพูดก่อนว่า “ฉันคือ หลินจิงจื้อ แฟนสาวอย่างเป็นทางการของ เยี่ยชิว"
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ใบหน้าของเซียวอี้เหรินเปลี่ยนไปอย่างไม่เป็นธรรมชาติ รู้สึกเหมือนเธอถูกจับได้คาหนังคาเขา
เธอรู้ว่า?เยี่ยชิวมีเพื่อนผู้หญิงที่สนิท และคาดว่าจะได้พบเธอในอนาคตด้วยซ้ำ
แต่เซียวอี้เหรินไม่เคยคาดหวังว่า จะได้พบกับหลินจิงจื้อเร็วขนาดนี้
และในสถานการณ์เช่นนี้
ควรทำอย่างไร?
เซียวอี้เหรินดึงมือของเธอออกจากเยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว รู้สึกสูญเสียไปเล็กน้อย
ในขณะนี้ หลินจิงจื้อพูดอย่างเสน่หา “คุณคงเป็นน้องสาวของอี้เหริน ใช่ไหม?”
“เยี่ยชิวพูดถึงคุณกับฉันหลายครั้ง คุณช่างงดงามราวกับดอกไม้จริงๆ ฉันอิจฉาคุณมาก น้องสาวที่รัก”
“ถ้าฉันเป็นผู้ชาย ฉันจะแย่งคุณไปจากเยี่ยชิวและแต่งงานกับคุณอย่างแน่นอน”
เซียวอี้เหรินตกตะลึง
โดยปกติแล้ว ในสถานการณ์เช่นนี้ ผู้หญิงควรโกรธและเผชิญหน้าใช่ไหม?
ทำไมหลินจิงจื้อไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเข้าใกล้เธออีกด้วย
เซียวอี้เหรินรู้สึกงุนงง แต่เมื่อหลินจิงจื้อในฐานะแฟนสาวอย่างเป็นทางการของเยี่ยชิว ทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม เธอจะปฏิเสธใบหน้าของหลินจิงจื้อได้อย่างไร
“ฉันบอกได้เลยว่าเซียวอี้เหรินสนใจคุณ ทำไมคุณไม่ลงมือกับเธอล่ะ?” หลินจิงจื้อกล่าว
เยี่ยชิวพูดไม่ออก
“ว่าแต่ ในกล่องไม้ที่คุณถืออยู่ในหีบนั่นมีอะไรอยู่?” หลินจิงจื้อถามอีกครั้ง
“มันคือเหอโส่วอูอายุพันปี” เยี่ยชิวกล่าว “ด้วยมัน ฉันสามารถรักษาความเจ็บป่วยของซูลั่วยิงได้”
หลินจิงจื้อยิ้ม “ฉันได้ยินมาจากไป๋ปิงว่า ซูลั่วยิงไม่เพียงแต่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์เท่านั้น แต่ยังมีความสวยอีกด้วย”
“ครั้งนี้คุณไปที่ภูเขาอู่ตาน เพียงเพื่อหายาให้ซูลั่วยิงหรือเปล่า?”
“คุณดีกับเธอมาก คุณเอาชนะเธอได้แล้วเหรอ?”
เยี่ยชิวยิ้มอย่างขมขื่น “พี่หลิน ซูลั่วยิงและฉันเป็นแค่เพื่อนกัน”
“พูดเรื่องไร้สาระ ไม่มีมิตรภาพที่บริสุทธิ์ระหว่างชายและหญิง ถ้ามีแสดงว่ามันผิดปกติ” หลินจิงจื้อกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “ที่รัก มาเลย พยายามเอาชนะซูลั่วยิงเร็วๆ นี้”
เยี่ยชิวรู้สึกปวดหัวขึ้นมาและถามว่า “พี่หลิน บริษัทยาเตรียมตัวยังไงบ้าง?”
“มันดำเนินไปอย่างราบรื่นมาก เราจะเปิดทำการในวันมะรืนนี้ ที่รัก ฉันมีข่าวดีอีกเรื่องมาบอกคุณ” หลินจิงจื้อกล่าว "สวี่ซื่อกรุ๊ปสนใจที่จะร่วมงานกับเรา”
“สวี่ซื่อกรุ๊ป เป็นผู้ค้าปลีกยารายใหญ่ที่สุดในจีน โดยมีร้านขายยาหลายหมื่นแห่งทั่วประเทศ”
“ผู้จัดการทั่วไปของพวกเขามาถึงเจียงโจวแล้ว และจะมีการเจรจาอย่างเป็นทางการกับฉันในวันพรุ่งนี้”
เยี่ยชิวถามว่า “บริษัทยาของเรามุ่งเน้นไปที่ผลิตภัณฑ์ความงามทางการแพทย์ ในขณะที่ สวี่ซื่อกรุ๊ปมุ่งเน้นไปที่ยา เราจะร่วมมือกันได้ไหม?”
หลินจิงจื้อยิ้มและพูดว่า “คุณไม่รู้เหรอว่า ธุรกิจยาเป็นเรื่องยากลำบากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ธุรกิจของสวี่ซื่อกรุ๊ปถึงจุดคอขวดแล้ว และพวกเขาจำเป็นต้องขยายสู่ธุรกิจใหม่อย่างเร่งด่วน ดังนั้นพวกเขาจึงติดต่อฉัน”
“คุณลองคิดดูสิ สวี่ซื่อกรุ๊ปมีร้านขายยามากมายทั่วประเทศ”
“หากเราร่วมมือกับสวี่ซื่อกรุ๊ป ผลิตภัณฑ์เสริมความงามทางการแพทย์ของเราก็สามารถส่งไปยังร้านขายยาของสวี่ซื่อกรุ๊ปเพื่อขายได้โดยตรง ลองจินตนาการถึงผลกำไร”
“ฉันประมาณการอย่างระมัดระวังว่า กำไรสุทธิสำหรับไตรมาสอาจเกินสองพันล้าน”
“โอเค อย่าพูดถึงเรื่องงานนะ”
หลินจิงจื้อเปลี่ยนเรื่องและพูดว่า “ที่รัก ฉันอยากจะขอร้องคุณ ได้ไหม?”
“ขออะไร?” เยี่ยชิวถาม
หลินจิงจื้อกะพริบตา แสร้งทำเป็นเขินอายแล้วพูดว่า “ตอนนี้ฉันอยากเล่นบทสาวน้อยเก็บเห็ดแล้ว...…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...