ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 108

สายตาของเซวียนชางที่มองซูจื่ออวี๋ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นไม่ดีขึ้นมา

ซูจื่ออวี๋ก็ไม่ได้โง่ แน่นอนว่านางเข้าใจว่าเหตุใดเซวียนชางถึงได้ใช้สายตาสำรวจอย่างอันตรายนี้เช่นนี้ นางไม่ได้อธิบายให้ตัวเอง กลับพูดตรงๆ “ทำไม? ไม่ไปหรือ? อ๋องฉินให้เจ้ามารับข้าไม่ใช่หรือ?”

เซวียนชางเม้มปาก “ท่านอ๋องไม่เหมาะที่จะถามที่นี่ หรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง ไม่ได้มารับเจ้า แต่มาเพื่อถามเจ้า”

ซูจื่ออวี๋เลิกคิ้ว นางไม่สนใจคำพูดหักหน้านี้ นางแค่อยากบรรลุเป้าหมายที่บอกใครไม่ได้ของตัวเอง

......

จวนอ๋องฉิน

หลังจากที่เซวียนชางพาซูจื่ออวี๋ไปที่จวนของอ๋องฉินแล้ว นางก็รู้สึกไม่ค่อยดี ไม่ใช่เพราะนางกลัว แต่เป็นเพราะเซวียนชางหยิบเข็มขัดของนางและบินมาที่จวนอ๋องฉินฝืนบินอยู่สองสามครั้งโดยไม่สนใจความรู้สึกไม่สบายของนางเลย และไม่เหมาะกับวิชาตัวเบา

หลังจากซูจื่ออวี๋ลงมาถึงพื้น นางก็อดทนต่อการอยากอาเจียน นางสาบานในใจว่าจะต้องให้ จวินมู่เหนียนได้ลิ้มรสความเจ็บปวด

“นายท่าน มาแล้วพ่ะย่ะค่ะ” เซวียนชางรายงาน

จวินมู่เหนียนในห้องหนังสือก็วางหนังสือเล่มในมือลง “เข้ามา”

เซวียนชางนำซูจื่ออวี๋เข้าไปในห้องหนังสือ ไม่คิดว่าในเรือนจะมีคนอื่นอยู่ด้วย บุรุษหล่อเหลาสวมชุดสีขาว

นางไม่เคยเห็นรูปร่างหน้าตาของคนๆ นี้มาก่อน แต่การได้เห็นลักษณะของเขาแล้วก็ราวกับเทพที่ถูกเนรเทศลงมาจากสวรรค์ ทำให้นางนึกถึงเขาได้ไม่ยาก

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “หม่อมฉันถวายบังคมอ๋องฉิน ทักทาย…ท่านหมอโม่”

โม่ซุนเลิกคิ้ว บางครั้งเขาก็ประหลาดใจเล็กน้อย อย่างหนึ่งคือซูจื่ออวี๋รู้จักเขา และอีกอย่างคือคนที่จวินมู่เหนียนขอให้เขารอก็คือคุณหนูสามจวนเสนาบดีซู

นี่……

จวินมู่เหนียนคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “ข้าจะให้น้องแปดแต่งงานกับเจ้า”

อ๋องแปด แม้สถานะของมารดาจะต่ำต้อยและสิ้นพระชนม์ก่อนวัยอันควร แต่ฐานะของอ๋องแปดเมื่ออยู่ในกองทัพก็มีความสำคัญไม่น้อย

แต่……

ซูจื่ออวี๋ส่ายหัวและพูดว่า “ไม่ได้ๆ อ๋องแปดยังอายุน้อยและแข็งแกร่ง ส่วนข้าไม่มีความเฉลียวฉลาด บางทีเขาอาจจะรับอยากรับอนุภายในสองวันหลังจากที่เราแต่งงานกันก็ได้ ข้าชอบให้หลังเรือนสะอาด ไม่ชอบการทะเลาะเบาะแว้งกัน”

“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าจะไม่รับอนุ” จวินมูเนียนถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

ซูจื่ออวี๋ชำเลืองมองโม่ซุน โม่ซุนก็ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน เขาไม่อยากฟังอยู่ที่นี่ แต่อ๋องฉินกลับให้เขามาให้ได้

เมื่อเห็นว่าโม่ซุนไม่มีความตั้งใจที่จะจากไป ซูจื่ออวี๋ก็รู้ว่าจวินมู่เหนียนไว้ใจเขา ดังนั้นนางจึงพูดว่า “ท่านอ๋อง ถ้าอยากจะมีชายารองหรืออนุ ท่านก็ต้องมีความสามารถด้านนั้นก่อน ต้องเดินเกินได้สะดวก และอีกอย่างที่พิษไม่เพิ่มก็เพราะว่าท่านอ๋องใช้ชีวิตมาอย่างดี ถ้าเกิดว่าท่านอ๋องอยากจะรับอนุจริงๆ เกรงว่าชีวิตหลังจากนี้ของท่านก็คงไม่มีความสุข”