ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 40

เด็กเจ้าเล่ห์ คิดไม่ถึงเลยว่าจะย้อนถามเขา

หมิงโหลวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงถามต่อ “เจ้าเรียนวิชาพิษมาจากใคร?”

ซูจื่ออวี๋ตอบโดยไม่ต้องคิด “ท่านแม่”

หมิงโหลวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “โกหก!”

ซูจื่ออวี๋หัวเราะแล้วพูดว่า “ถูกต้อง ข้าโกหก แต่ทำไมข้าต้องบอกความจริงกับเจ้า?”

หมิงโหลว “...” เขาพูดไม่ออก

ซูจื่ออวี๋ควักยาออกมาจากตลับและทาลงบนแขนอีกข้าง นางทาไปพูดไปว่า “หอหว่างเซิงของพวกเจ้า ก็ทำกิจการของเจ้า ข้าอยู่ที่นี่กิจการอยู่อย่างหนึ่ง ไม่ทราบว่าท่านเจ้าหอหมิงสนใจหรือไม่?”

หมิงโหลไม่ได้ตอบกลับแต่เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยในใจเพราะบทสนทนาดูเหมือนเริ่มจะตกอยู่กับซูจื่ออวี๋อีกครั้ง

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้รับคำตอบจากหมิงโหลว เหมือนว่าเขาจะไม่ได้สนใจนัก นางจึงเสนอข้อแลกเปลี่ยน “เจ้าบอกข้าว่าใครจ่ายเงินเพื่อซื้อชีวิตข้า ส่วนข้าก็จะช่วยเจ้า”

น่าขัน!

หมิงโหลวหัวเราะขึ้นจมูกและพูดอย่างเย็นชา “อย่างเจ้าช่วยอะไรข้าได้?”

ซูจื่ออวี๋ลูบแขนที่เรียวงามของตัวเอง นางเลิกคิ้มองไปยังหมิงโหลว ก่อนที่จะพูดออกมาสั้นๆ “ช่วยเแก้ปัญหาความสุขของช่วงล่างของเจ้า”

!!!

หมิงโหลวผงะไปครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดอย่างเกรี้ยวกราด “เจ้ามันไร้ยางอายจริงๆ!”

ซูจื่ออวี๋มีสีหน้าไม่พอใจและตบโต๊ะพูดด้วยความโมโห “เจ้าด่าพอหรือยัง ข้าเองก็มีอารมณ์โกรธเป็นเช่นกัน...”

ทันทีที่พูดจบ ดวงตาของซูจื่ออวี๋ก็มืดลงไปและเอนล้มลงไปด้านหลัง

ซูจื่ออวี๋คิดว่ามันน่าขันแต่นางยังคงกังวลมากกว่า

จวนเสนาบดีตกอยู่มีอันตรายรอบด้านแล้ว ทำไมเขาถึงยังจับจ้องนางอยู่? เขาถามเกี่ยวกับจู้หลิง และเขากับจู้หลิงเกี่ยวข้องอะไรกัน?

ซูจื่ออวี๋นึกถึงหยกเจี๋ยจื่อที่อยู่ในมือของตน นางคิดว่านางจำเป็นต้องไปที่หลิงหลงเป่าไจสักหน่อย

เช้าวันรุ่งขึ้น

เช้าเพิ่งสางได้ไม่นาน ซูจื่ออวี๋ก็ต้องตื่นด้วยเสียงรบกวน ซึ่งมันเป็นการรบกวนใจของคนที่ชอบตื่นตอนเที่ยงแบบนาง

ชิวขุยยืนอยู่หน้าประตูและพูดอย่างระมัดระวัง “คุณหนูสาม ฮูหยินให้คนมาเร่งอีกครั้งว่าดูเหมือนคุณหนูรอง...เหมือนจะไม่ค่อยดี”

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจออกมา เมื่อถูกเรียกจนตื่นก็ไม่เหลือความง่วงงุนใดๆ นางจึงได้เดินออกไป

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก “กลับไปตอบว่า ข้าจะออกไปหลังจากที่คิดหาวิธีให้กับพี่รองได้ บอกให้ท่านแม่เขียนใบออกนอกบริเวณเอามาให้ข้าด้วยตัวเอง อ๋อ ใช่สิ เอาเงินมาด้วยสักหนึ่งร้อยตำลึง” งานเผาศพของท่านแม่จะมีในวันรุ่งขึ้น นางออกไปครานี้ต้องไปเตรียมของบางอย่าง