ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 148

ตอนที่หลิงอวี๋เอื้อมมือออกไปจะอุ้มหลิงเยวี่ย เซียวหลินเทียนก็ฟื้นขึ้นมา แล้วกระชับแขนของเขาโดยไม่รู้ตัว

หลิงเยวี่ยถูกรัดแน่นจนเจ็บและร้องออกมา

เซียวหลินเทียนฟื้นขึ้นมาอย่างเต็มที่ ถึงได้เห็นแสงไฟและหลิงอวี๋

“เซียวหลินเทียน เจ้าปล่อยก่อนเถิด ข้าจะให้พวกเขาดึงเยวี่ยเยวี่ยขึ้นไปก่อน!”

หลิงอวี๋เห็นดวงตาที่สับสนของเซียวหลินเทียนจึงพูด

เซียวหลินเทียนถึงได้ปล่อยมือ จากนั้นหลิงอวี๋ก็ผูกเชือกรอบตัวหลิงเยวี่ย พลางเอ่ยปลอบโยนเขา

“เยวี่ยเยวี่ย ไม่ต้องกลัวนะ ลู่หนานกับลุงจ้าวซวนจะดึงเจ้าขึ้นไปอย่างปลอดภัย!”

หลิงเยวี่ยพยักหน้าอย่างรู้ความ

หลิงอวี๋กระตุกเชือก ลู่หนานได้รับสัญญาณก็ดึงหลิงเยวี่ยขึ้นไปอย่างช้า ๆ

เมื่อครู่หลิงอวี๋เพิ่งสังเกตเห็นว่าสิ่งที่รองรับเซียวหลินเทียนกับหลิงเยวี่ยไว้นั้นเป็นต้นไม้ใหญ่รูปร่างคดเคี้ยวและลำต้นหนามาก เซียวหลินเทียนจึงไม่ตกอยู่ในอันตราย

แต่นางไม่กล้าเข้าไป กลัวว่าลำต้นของต้นไม้จะไม่สามารถรับน้ำหนักของผู้ใหญ่ที่เพิ่มขึ้นอีกคนได้

นางยืนอยู่บนหินที่ยื่นออกมาติดกับกำแพงหิน

“เซียวหลินเทียน บาดแผลของเจ้าข้าไม่สามารถช่วยรักษาให้ได้ในตอนนี้! แต่เจ้าไม่ต้องกังวล รอให้ขึ้นไปได้ก่อนแล้วข้าจะรักษาให้เจ้าทันที!”

เซียวหลินเทียนพยักหน้า เขาไม่รู้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บตรงที่ใด แค่รู้สึกปวดอย่างรุนแรงที่เอวเท่านั้น

“พระชายา เยวี่ยเยวี่ยขึ้นมาอย่างปลอดภัยแล้วขอรับ ท่านทำต่อเลย ข้าจะหย่อนเชือกลงไปแล้ว!”

ลู่หนานใช้กำลังภายในตะโกนมาจากข้างบน

หลังจากนั้นไม่นาน เชือกเส้นหนึ่งพันก้อนหินไว้ก็หย่อนลงมา

หลิงอวี๋คว้าเชือก เห็นว่าตนยังอยู่ห่างจากเซียวหลินเทียนอยู่ระยะหนึ่ง จึงเอ่ยถาม "เซียวหลินเทียน เจ้าขยับได้หรือไม่? หากขยับได้ก็ขยับเข้ามาใกล้ข้าหน่อย ข้าไปไม่ถึงเจ้า!"

เซียวหลินเทียนใช้มือประคองร่างกาย แล้วลำต้นของต้นไม้นั้นก็สั่นไหว

หลิงอวี๋เห็นเช่นนั้นก็ตกใจ พลางตะโกน "ระวัง หากขยับไม่ได้ก็อย่าฝืน ข้าจะคิดหาทางดูอีกที!"

เซียวหลินเทียนคิดอย่างใจลอย ไม่รู้ตัวว่าถูกดึงขึ้นมาได้เยี่ยงไร

“ท่านอ๋อง ท่านอ๋องปลอดภัยแล้ว!”

ลู่หนานกับจ้าวซวนเห็นเซียวหลินเทียน ก็ร้องออกมาอย่างตื่นเต้น

เฮยจื่อที่ยืนหวาดกลัวอยู่ข้าง ๆ ตลอดเวลาพอเห็นเซียวหลินเทียน ก็ร้องไห้โฮออกมา คุกเข่าลงตรงนั้นแล้วร้องไห้พลางเอ่ย

“ท่านพ่อ เป็นเพราะเฮยจื่อไม่ดีเอง! เฮยจื่อไม่ควรออกจากตำหนักเองตามลำพัง… ฮือ ๆ ...”

"กลับตำหนักแล้วค่อยคุยกัน! ลู่หนาน รีบดึงพระชายาขึ้นมา!"

เซียวหลินเทียนไม่มีอารมณ์ฟังคำสำนึกผิดของเฮยจื่อ เขารีบสั่งให้ลู่หนานหย่อนเชือกลงไป

หลู่ชิ่งดึงเฮยจื่อออกไปด้านข้าง เฮยจื่อมองเซียวหลินเทียนอย่างกังวล ในใจก็พะว้าพะวัง

เขาก่อเรื่องใหญ่โตถึงเพียงนี้ เกือบทำให้เสี่ยวเมาตาย ครั้งนี้จะต้องถูกท่านพ่อส่งกลับบ้านเกิดแน่!