ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 195

หลิงอวี๋ยิ้มอ่อน

“ใต้กล้านี้คงไม่มีหมอคนไหนกล้าพูดว่าตัวเองมีความสามารถทุกอย่างหรอกกระมัง?”

“ศาสตร์แพทย์กว้างใหญ่ลึกซึ้งนัก หลิงอวี๋ได้เรียนรู้แค่เป็นลูกเกาลัดในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่(1)! จะกล้าพูดอวดดีประเภทนั้นได้อย่างไรเล่า!”

คำพูดนี้ทำให้หมอบางคนฟังแล้วพยักหน้า พระชายาอ๋องอี้ช่างถ่อมตนยิ่งนัก!

คุณหนูใหญ่กวนกลับส่งเสีย ‘เหอะ’ เย็นชาเอ่ยอย่างยกตนข่มท่าน

“พระชายาอ๋องอี้มิได้ช่วยหลายคนก็กล้าอ้างตัวเป็นหมอชั้นเซียน! ตามความคิดเช่นนี้ของเจ้า งั้นหมอในเมืองหลวงนี้คือหมอชั้นเซียนทั้งหมดรึ!”

หลิงอวี๋ยังคงตอบอย่างอารมณ์ดี

“หลิงอวี๋มิได้อ้างตัวเป็นหมอชั้นเซียน นี่ล้วนคือข่าวคือเท่านั้น!”

“เฮอะ ใครจะรู้ว่าเจ้าติดสินบนคนให้ปล่อยข่าวเหล่านี้หรือไม่ สร้างชื่ออิทธิพลให้ตัวเอง!”

คุณหนูใหญ่กวนยิ่งมองหลิงอวี๋มากเท่าไรยิ่งขัดตานัก นางไม่มีความแค้นกับหลิงอวี๋ก็จริง แต่นางมีความแค้นกับเซียวหลินเทียน

คุณหนูใหญ่กวนถูกใจเซียวหลินเทียนในปีนั้น และวานคนมากอิทธิพลทำให้เซียวหลินเทียนมาสู่ขอตระกูลกวน

ผลลัพธ์คือเซียวหลินเทียนปฏิเสธด้วยประโยคเดียวว่ามีคนที่หมายปองแล้ว!

คุณหนูใหญ่กวนโตมาเป็นหมู่ดาราร่วมสรรเสริญดวงเดือน(2)มากถึงเพียงนี้ นี่คือการถูกปฏิเสธครั้งแรก แต่นั้นมาก็ชิงชังเซียวหลินเทียนโดยปริยาย

บัดนี้เห็นหลิงอวี๋จึงคิดว่าหลิงอวี๋คือคนหมายปองของเซียวหลินเทียน ไฉนจะทนความอัปยศอดสูได้กัน

นางลืมตัวไปว่ามาขอรับรักษาแทนท่านปู่ คิดแค่จะทำให้คนหมายปองของเซียวหลินเทียนอับอายเท่านั้น ระบายความแค้นที่ถูกปฏิเสธในปีนั้น

คุณหนูใหญ่กวนกำลังคิดเปิดปากดูหมิ่นหลิงอวี๋ต่อ พลันเกิดเสียงเอะอะโวยวายขึ้นด้านหลัง

“หลีกทาง… หลีกทาง! พิธีเปิดกิจการสิ้นสุดแล้ว สมควรถึงเวลาตรวจคนไข้แล้ว! คุยกันไม่จบไม่สิ้นเสียที!

“แม่นางหลิง เราลงทะเบียนเลขแรก ท่านรีบรักษาหลานชายข้าเร็ว!”

ฝูงชนถูกเสียงตะโกรนี้ทำตื่นตกใจ เงยหน้ามองพลันเห็นบุรุษหลายคนยกคนป่วยผู้หนึ่งพุ่งมาคนละไม้คนละมือ

บุรุษเหล่านี้มองแวบแรกเหมือนอันธพาลข้างถนน แต่งตัวไม่ได้เรื่อง หน้าตาก็ดิบเถื่อนเช่นกัน

เดิมทีมีมหาเศรษฐีเลื่องชื่อหลายท่านเดินมาหมายประจบแม่นางหลิง ท่านฮั๋วกับท่านอ๋องเฉิง ครั้นเห็นพวกเขาประชิดใกล้ คนเหล่านี้ก็รีบเลี่ยงออกเนื่องหวั่นซวย

เหตุการณ์นี้ทั้งสองยังไม่ทันเข้าใจ ก็เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นเสียแล้ว…

หลิงอวี๋จะรักษาอันธพาลข้างถนนพวกนี้หรือไม่?

ระหว่างที่ผู้คนมากมายคิดจะชมเรื่องสนุก หมอเลี่ยวก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่สบายใจ เพิ่งคิดจะเสนอตัวตรวจเอง

หลิงอวี๋พลันยกมือห้ามเขาไว้ทันใด พลางยิ้มกล่าวต่อชายฟันเหลือง

“ร้านโอสถสมุนไพรเปิดทำการแล้ว ไฉนจะมีเหตุผลรังเกียจคนไข้! พี่ใหญ่ท่านนี้ เชิญแบกน้องเล็กเข้าไปเถอะ! แล้วข้าจะช่วยรักษาเขาทันที!”

ไฉนจะรู้ว่าพอชายฟันเหลืองเห็นหลิงอวี๋ถอยทางให้ ก็พลันเอ่ยอย่างกำแหงทันควัน

“โรงเหยียนหลิงเพิ่งเปิด ความซวยของเมื่อก่อนยังไม่ทันมลายหายไป เราก็ไม่เข้าไป! แม่นางหลิงรักษาหลานชายข้าที่นี่เถอะ!”

วาจานี้ไม่ทำแค่หมอเลี่ยวโมโหเท่านั้น แม้แต่สีหน้าท่านฮั๋วกับท่านอ๋องเฉิงล้วนผกผันเรียบร้อย

ลูกเกาลัดในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่(沧海一栗) เป็นคำอุปมา อธิบายบางสิ่งที่เล็กมากและไม่สำคัญ

หมู่ดาราร่วมสรรเสริญดวงเดือน (众星捧月) หมายถึง ผู้คนมากมายร่วมสรรเสริญคนที่ตัวเองเคารพนับถือ